Ιδού κύριοι ...

Τους αποκαλούμε "Αμερικανάκια" αλλά αυτοί με όλες τις αδυναμίες έχουν πάρει δραστικά μέτρα για τη χρηματοδότηση των κομμάτων.
Το μέτρο της παραγράφου 4 είναι το βασικότερο, αν υπάρχει καταγεγραμμένο το όνομα , γνωρίζει ο κάθε πολίτης αν θα ευνοηθεί αυτός ο πολίτης μετά τις εκλογές. Εδώ γιατί διστάζουν για την εφαρμογή του;
Οι χρηματοδοτήσεις στις ΗΠΑ χωρίζονται βασικά σε δύο κατηγορίες: την απευθείας χρηματοδότηση, το επονομαζόμενο «σκληρό» χρήμα (hard money), που αφορά κυρίως άμεσες εισφορές από ιδιώτες, τις Επιτροπές Πολιτικής Δράσης (PAC) που διέπονται από τα ανώτατα όρια που θέτει η ομοσπονδιακή νομοθεσία, και από το «μαλακό» χρήμα (soft money) που αφορούν έμμεσες εισφορές προς τα κόμματα και προέρχονται από εταιρείες, εργατικά συνδικάτα και άλλους φορείς. «Μεταφράζοντας» τις υποχρεώσεις του θεσμικού πλαισίου συμπεραίνει κανείς πως: 1) Κανένας ψηφοφόρος δεν μπορεί να χορηγήσει περισσότερα από 2.300 δολάρια στον ίδιο υποψήφιο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. 2) Σε διάστημα 12 μηνών, ο ψηφοφόρος απαγορεύεται να χορηγήσει συνολικά σε κόμματα και υποψηφίους περισσότερα από 25.000 δολ. 3) Οι υποψήφιοι, οι επιτροπές των κομμάτων και οι PAC υποχρεούνται να υποβάλλουν περιοδικές αναφορές για τα χρήματα που παρελήφθησαν και για το πώς ξοδεύτηκαν. 4) Οι υποψήφιοι είναι υποχρεωμένοι από τον νόμο να δημοσιεύουν τα ονόματα όλων των PAC, όπως επίσης και τα ονόματα όλων των ψηφοφόρων που τους έχουν δώσει περισσότερα από 200 δολ. στον ίδιο χρόνο. 5) Σε ομοσπονδιακό επίπεδο δεν μπαίνει πλαφόν στις δαπάνες των υποψηφίων, γιατί, σύμφωνα με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, θα περιοριζόταν η ελευθερία του λόγου πολιτικών και κομμάτων. 6) Περιορισμός στις δαπάνες μπαίνει μόνο όταν το κράτος ενισχύει τους υποψηφίους με αναλογία ένα προς ένα: δηλαδή, για κάθε δολάριο που συγκεντρώνει ο υποψήφιος από ιδιωτικές εισφορές το κράτος προσθέτει άλλο ένα.