Φεύγει κι αφήνει πίσω του συντρίμμια...

Ο «πρωθυπουργός του απόλυτου τίποτα» βλέποντας την πλάτη του Γιώργου έσπευσε να στήσει κάλπες μόνο και μόνο για να διασωθεί ο ίδιος

Το ξέρουν και οι πέτρες. Όλα στη ζωή έχουν ένα τέλος. Όπως και μια αρχή. Αλλά σημασία έχει το τέλος. Το πώς θα φύγεις. Απ΄ ό,τι κάνεις. Κι από την ίδια τη ζωή. Πολλοί, προνοητικοί, γνωρίζοντας ότι ο τρόπος που φεύγεις, είναι αυτός που σε μεγάλο βαθμό θα κρίνει και όσα έκανες προηγουμένως, φροντίζουν πολύ την αποχώρησή τους. Προσέχουν να είναι με αξιοπρέπεια. Να προκαλεί τον σεβασμό όσων σε γνώριζαν πριν και όσων σε παρακολουθούν τώρα να αποχωρείς. Έχει μεγάλη σημασία ας πούμε να φεύγεις όρθιος. Με το κεφάλι ψηλά. Με σταθερό βήμα και με κινήσεις που προδίδουν ότι σε όλη σου την πορεία ήσουν επίσης όρθιος, και δεν χρειάστηκε στιγμή να σκύψεις τη μέση, να πέσεις στα τέσσερα, να το βάλεις στα πόδια, να παρακαλέσεις, να γίνεις αναξιοπρεπής. Κι αν για κάποια στιγμή υποχρεώθηκες- υποχρεώθηκες, ε;- να κάνεις κάτι από όλα αυτά ή ακόμη και όλα αυτά, σηκώθηκες αμέσως, τίναξες τα ρούχα, και προχώρησες πάλι όρθιος. Και όπως πάντα με το κεφάλι ψηλά... Πώς κορόιδεψε τόσους πολλούς
Ε, ο Καραμανλής καμιά σχέση. Φεύγει απαξιωμένος, με το κεφάλι σκυφτό, και την εικόνα τού δήθεν αγέρωχου ηγέτη, εντελώς στραπατσαρισμένη. Ο άνθρωπος που κυβέρνησε τη χώρα για 5 χρόνια, εγκαταλείπει την εξουσία αφήνοντας πίσω του ερείπια, και μας όλους με την απορία πώς τα κατάφερε ένας άνθρωπος να κοροϊδέψει τόσο οικτρά τόσους πολλούς για τόσο μεγάλο διάστημα. Σε χρόνο ανύποπτο είχαμε εκτιμήσει ότι έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα θα φύγουν νύχτα. Απολογούμαστε για τη λάθος εκτίμηση. Φεύγουν μέρα μεσημέρι, και... απολαμβάνουν τις «ευχές» των πολιτών που βίωσαν στο πετσί τους όλα αυτά τα χρόνια τη νεοδημοκρατική διακυβέρνηση. Πώς το φωνάζουν στα γήπεδα όταν η φιλοξενούμενη ομάδα, μαζί με τις αποσκευές της αποχωρεί και με 4-5 γκολ; «Κα-λό τα-ξί-δι»; Έτσι ακριβώς.

Χωρίς όραμα, χωρίς σχέδιο
Εντάξει, δεν θέλω να ποδοσφαιροποιήσω την πολιτική ζωή- αυτά τα έκαναν άλλοι σε παλιότερες εποχές, και συγκεκριμένα σε μία, που αποκλήθηκε και «βρώμικο ΄89». Αλλά θα ξεχάσω εγώ τον λαοφιλή πρόεδρο Κώστα, που κάποια ξελιγωμένα μέσα ενημέρωσης τον εμφάνιζαν ως «κυρίαρχο του παιχνιδιού» (αυτός ο όρος, να, εδώ μου ΄χει κάτσει, άκου «κυρίαρχος»!), ενώ ο άνθρωπος αποδείχθηκε ότι ήταν στην πραγματικότητα ένα παραφουσκωμένο μπαλόνι. Χωρίς ιδέες, χωρίς όραμα για τη χώρα, χωρίς σχέδιο- το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν πώς θα περνάει καλά ως πρωθυπουργός, και «ας πάει και το παλιάμπελο». Τώρα φεύγει, και το μόνο που μας αφήνει είναι η αίσθηση του απόλυτου κενού. Γι΄ αυτό και η Ιστορία, που είναι αμείλικτη θα τον περιγράψει ως τον «πρωθυπουργό του απόλυτου τίποτα»...

Ακόμα και ο Μιχάλης του γύρισε την πλάτη
Δεν θα βάλω τα κλάματα γι΄ αυτό βέβαια, ούτε θα βάλω και τον γάτο μου τον Λου, να κλάψει επίσης. Στην Ήπειρο (αλλά και αλλού) λέμε την παροιμία, «όπως στρώσεις, κοιμάσαι». Ώς και ο Μιχάλης Λιάπης, ο ξάδελφός του, πήρε τη γενναία, όπως και να το κάνεις, απόφαση να του γυρίσει την πλάτη. Και καλά έκανε. Γιατί ο καταλληλότερος πρόεδρος Κώστας ακόμη και στο φινάλε του, αυτό που διάφορα ξελιγωμένα ΜΜΕ αποκάλεσαν «πράξη ευθύνης» (χα...), το μόνο που σκέφτηκε ήταν το πώς θα ωφεληθεί ο ίδιος. Ποια οικονομία, και ποιες διαρθρωτικές αλλαγές; Αυτά είναι παραμύθια! Το μόνο που κυριάρχησε στη σκέψη του για τις εκλογές και καθοδήγησε τις κινήσεις του ήταν το πώς θα τα καταφέρει να παραμείνει στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό, τίποτε άλλο, και μη μασάτε όσα σας σερβίρουν διάφοροι εντεταλμένοι του συστήματος Μαξίμου... Θα ζητήσει...
εκλογές τον Μάρτιο
Υπάρχουν απορίες στο ακροατήριο; Σπεύδω να δώσω εξηγήσεις για να μη βρεθεί αύριο κάποιος στο καφενείο να σας κάνει τον έξυπνο. Τα πράγματα είναι απλά: ο Καραμανλής διαβλέποντας ότι όσο περνάει ο καιρός απαξιώνεται και ο ίδιος, και η κυβέρνηση, και το πιο πιθανο θα είναι να βλέπει την πλάτη του Γιώργου με τα κιάλια, έσπευσε να προκηρύξει άμεσα τις εκλογές για να μην κάνει αυτοδυναμία το ΠΑΣΟΚ και διαχειριστεί ο ίδιος την ήττα. Προσβλέποντας ότι η ήττα αυτή θα είναι στα επίπεδα των 2-3 μονάδων, σου λέει, ξαναπάμε σε εκλογές στα τέλη Νοέμβρη, και εκεί βλέπουμε τι γίνεται. Και να κάνει ο Γιώργος αυτοδυναμία, αυτή θα είναι μικρή. Αν δεν κάνει δε και ζητήσει στήριξη ή συνεργασία από τον Συνασπισμό, εκεί θα γίνει το πανηγύρι, οπότε, εγώ πια τον πάω σε εκλογές τον Μάρτιο με αφορμή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και δεν μου κουνιέται κανένας. Ούτε Ντόρα ούτε Αβραμόπουλος ούτε Σαμαράς. Δηλαδή ο άνθρωπος επέλεξε να υπάρξουν τρεις τουλάχιστον εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε 5 μήνες, μόνο και μόνο για να διασωθεί ο ίδιος. Αυτός είναι...

Να ψάξουν τον ρόλο του Σανιδά
Εκλογές, εκλογές, αλλά εγώ επειδή είχε μαλλιάσει η γλώσσα μου με εκείνον τον ανακριτή στο σκάνδαλο της Ζίμενς που τον έλεγαν Ζαγοριανό, αλλά αυτός νόμιζε ότι τον έλεγαν... Ζαγορίτη, αποτιμώ ως πράξη μεγάλης εμβέλειας την απόφαση του νέου εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να του αφαιρέσει τη δικογραφία και να τον παραπέμψει για παράβαση καθήκοντος. Τη θεωρώ όμως και λειψή. Γιατί ο ανακριτής δεν λειτουργούσε μόνος του, αλλά κάτω από την «υψηλή εποπτεία» του εισαγγελέα Σανιδά, ο οποίος είχε ξεχάσει ότι είναι εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και πολλές φορές μας έκανε να πιστεύουμε ότι είχε μετακομίσει στη Ρηγίλλης. Λοιπόν κ. Τέντε, δεν πρέπει να διερευνηθεί και ο ρόλος του κυρίου Σανιδά στη λειτουργία της Δικαιοσύνης τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια; Να δούμε, αν αυτά που αποφάσιζε ο κύριος αυτός, ήταν σύννομα με το πνεύμα και το γράμμα του νόμου;
Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ