Βουβός θρήνος για την 11χρονη

Πρωί Τετάρτης και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην είσοδο του Ελαιοχωρίου, του μικρού ορεινού χωριού της Αρκαδίας, γεμίζει κόσμο. Οι άνδρες σιωπηλοί, οι γυναίκες άφηναν τα δάκρυα να κυλήσουν. Τα παιδιά έχουν μείνει στα σπίτια. Ολοι είναι σοκαρισμένοι από την κακοποίηση και τη δολοφονία της 11χρονης Ρένι τα ξημερώματα της περασμένης Κυριακής. Θα μπορούσε στη θέση της να ήταν οποιοδήποτε παιδί.
«Ρένι, τι κάνεις τώρα; Ελα να πάμε μαζί. Σε παρακαλώ». Οι φράσεις επαναλαμβάνονταν δεκάδες φορές- στα ελληνικά- από τα χείλη της. Η μητέρα του κοριτσιού έχει αγκαλιάσει το σφραγισμένο, λευκό φέρετρο. Συχνά, έσκυβε από πάνω και αφουγκραζόταν ακίνητη. Κατακόκκινη, έδειχνε να πνίγεται μέσα στο μαύρο, χειμερινό ταγέρ της. Τριγύρω της η οικογένεια, ο πατέρας, οι θείες και ο 13χρονος αδελφός της Ρένι.

«Σήμερα δεν είναι ημέρα για κηρύγματα. Η παρουσία μας εδώ και η σιωπή μας κατά τη διάρκεια και μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία είναι απαραίτητες. Οπως και οι προσευχές μας είναι απαραίτητες», είπε από το μικρόφωνο κατά τη διάρκεια της νεκρώσιμης ακολουθίας ο ιερέας. «Μη σκεφθείτε υλικά, σκεφθείτε πνευματικά», προέτρεψε λίγο αργότερα τους πιστούς. «Τρεισήμισι χιλιάδες ευρώ συγκεντρώθηκαν με πρωτοβουλία της Αρχιεπισκοπής από την εκκλησία και τους πιστούς προκειμένου να ταξιδέψει η οικογένεια στη Βουλγαρία για την ταφή», είπε στα «ΝΕΑ» ο κ. Θεόδωρος Κατσίδης, ε πίτροπος της εκκλησίας. «Αγκαλιάσαμε τους ξένους»
«Το χωριό αυτό αγκάλιασε όλους τους ξένους, που έχουν έρθει κατά καιρούς εδώ. Μπορεί να αμφιβάλλουμε για τον γείτονά μας, αλλά τον ξένο πάντα τον περιθάλπουμε», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Τάσος Κωνσταντούρος, συνταξιούχος δάσκαλος και κάτοικος Ελαιοχωρίου. Οπως αναφέρει, από το 1990 έχουν έρθει στο χωριό με σκοπό τη μόνιμη διαμονή δεκάδες άνδρες και γυναίκες από την Αλβανία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία και τη Βουλγαρία. Ορισμένοι από αυτούς, λέει ο κ. Κωνσταντούρος, παρότι ενήλικοι βαπτίστηκαν χριστιανοί για να κερδίσουν την εύνοια της κοινωνίας και να υπογραμμίσουν τη διάθεσή τους να ριζώσουν και να ενταχθούν σε αυτή. «Ο προηγούμενος εφημέριος ενθάρρυνε τέτοιες τελετές. Είχα βαφτίσει και εγώ έναν ενήλικο, τον Αντώνη, του οποίου όμως έχω χάσει τα ίχνη», συμπληρώνει και τονίζει πως οι κάτοικοι «έδωσαν και πάλι από το υστέρημά τους».

Χωριό μεταναστών
Το Ελαιοχώρι είναι χωριό μεταναστών. Οχι αλλοδαπών που έρχονται στην Ελλάδα, αλλά Ελλήνων που φεύγουν από την Ελλάδα για το εξωτερικό. Ο συνταξιούχος κ. Χρήστος Διαμαντάκος μας λέει πως στο χωριό υπάρχουν πολλά σπίτια που ανήκουν σε Ελληνες της Ομογένειας. «Οι περισσότεροι έχουν τουλάχιστον έναν συγγενή στην Αμερική. Εκεί είναι οι Ελληνες που είναι οι μετανάστες, αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εχουν ενσωματωθεί στην κοινωνία», συμπληρώνει. Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι 230, από τους οποίους οι 25 είναι αλλοδαποί, λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Ιωάννης Μέγγος, πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Ελαιοχωρίου. Κοντά στα παιδιά
«Πρέπει να αφήσουμε το χωριό να ηρεμήσει και να διαχειριστεί την κρίση. Δεν συμβαίνουν αυτά παντού. Τα παιδιά δεν πρέπει να τρομοκρατηθούν τώρα, αλλά να μάθουν να λένε “όχι” σε ανθρώπους που νιώθουν ότι τα απειλούν. Φαίνεται πως το παιδί έψαχνε παντού τη θαλπωρή», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Κώστας Γιαννόπουλος, πρόεδρος του συλλόγου Το Χαμόγελο του Παιδιού. Ο σύλλογος θα συνεχίσει να έχει παρουσία στο χωριό με δύο ψυχολόγους και μια κοινωνική λειτουργό, λέει ο κ. Γιαννόπουλος.

Η μητέρα, ο πατέρας και ο αδελφός του κοριτσιού αναχώρησαν χθες το απόγευμα με προορισμό τη Σόφια, όπου θα ταφεί το άτυχο παιδί, λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Γιαννόπουλος. Η μεταφορά της σορού γίνεται με έξοδα του Χαμόγελου του Παιδιού, αλλά δύο οικογένειες από τη Βόρεια Ελλάδα και δεκάδες ιδιώτες έχουν επικοινωνήσει με τον σύλλογο προκειμένου να συνεισφέρουν, λέει.

Στο μεταξύ ο καθ΄ ομολογίαν δολοφόνος κρατείται στις φυλακές της Τρίπολης. Σύμφωνα με πληροφορίες, συγκρατούμενοί του χθες τον προπηλάκισαν. 
ΤΑ ΝΕΑ