Τρίγωνα αποστασίας

Όπως συµβαίνει στη ζωή, έτσι και στην πολιτική, η µοίρα παίζει τα παιχνίδια της. Πότε κάνει πλάκα και πότε βγάζει όλη τη µοχθηρία της και εκδικείται. Το βλέπουµε να επιβεβαιώνεται εντυπωσιακά γύρω από την ίδια πολιτική οικογένεια, τα µέλη της οποίας γίνονται εναλλάξ θύτες και θύµατα της ίδιας πρακτικής. Το 1965 ο Κ. Μητσοτάκης πρωτοστάτησε στην ανατροπή της λαοπρόβλητης κυβέρνησης του «Γέρου» και του κόλλησαν το στίγµα του«αποστάτη», το οποίο Ανδρέας Παπανδρέου δραµατοποίησε «εφιαλτικά» το 1984 σε ζωντανή τηλεοπτική µετάδοση από τη Θεσσαλονίκη.

Ηιστορία επαναλήφθηκε το καλοκαίρι του 1993, ότανο Μητσοτάκης πληρώθηκε από τον πιο αγαπηµένο του υπουργό µε το ίδιο νόµισµα.Ο Αντώνης Σαµαράς τον υπέβαλε στο µαρτύριο της σταγόνας παίρνοντάς του έναν έναν τους βουλευτές – µέχρι που του πήρε και τον Συµπιλίδη και τον αποτελείωσε. Ο «αποστάτης» έπεσε µε αποστασία! Εντυπωσιακό;

Σήµερα παίζεται στη Ρηγίλλης κάτι σαν τους «∆έκα µικρούς νέγρους»: κανείς δεν ξέρει ποιος θα λείπει όταν θα ξηµερώσει. Αυτήν τη φορά είναι η κόρη του Μητσοτάκη που µαγνητίζει έναν έναν τους βουλευτές του Σαµαρά και είναι ο Σαµαράς που το βιώνει σαν... αποστασία!

Ψυχολογικά Μητσοτάκης - Σαµαράς - Μπακογιάννη συγκροτούν πλέον ένα περίεργο τρίγωνο και ανά δύο κάνουν ο ένας στον άλλον το ίδιο πράγµα. Ο Μητσοτάκης νιώθει θύµα αποστασίας του Σαµαρά, αλλά το ίδιο είχε κάνει και ο ίδιος νωρίτερα. Ο Σαµαράς αισθάνεται την αποστασία σαν µέθοδο αποδυνάµωσής του, ακριβώς όπως την είχε εφαρµόσει και ο ίδιος παλαιοτέρα εναντίον του Μητσοτάκη. Η Ντόρα ζηµιώθηκε από την αποστασία που οργάνωσε ο Σαµαράς εναντίον του πατέρα της, αλλά ωφελείται από το κύµα αποστασίας που πλήττει σήµερα τον Σαµαρά. Και όλα αυτά συµβαίνουν σε ένα κόµµα το οποίο είχε παραδοθεί παλαιότερα στην οικογένεια που οργανώνει τώρα τη διάλυσή του, ενώ έχει αρχηγό αυτόν που έριξε µια κυβέρνησή του. Ο ιστορικός του µέλλοντος θα τα παίξει. Ετσι όπως εξελίσσονται οι ισορροπίες στη συντηρητική παράταξη η έννοια της αποστασίας καθίσταται µέθοδος κίνησης των εσωκοµµατικών εξελίξεων. Και τελικά ταυτίζεται µε την έννοια που έδινε στην... ανθρωποκτονία ο αµερικανός συγγραφέας Αµβρόσιος Μπιρς: «Μπορούµε να την ξεχωρίσουµε σε τέσσερα είδη: η ειδεχθής, η συγχωρητέα, η δικαιολογηµένη και η αξιέπαινος». 
Γ.Λακόπουλος-ΤΑ ΝΕΑ