Το
1990 έμεινα στην Κύπρο για ενάμιση μήνα, για μία έκθεση βιβλίου που
διοργάνωνε το υπουργείο εσωτερικών της Κύπρου. Μιλήσαμε πολύ με
κρατικούς παράγοντες και για την οικονομία του νησιού, μας είπαν ότι:
*Βασίζεται στην αγροτική παραγωγή και στον τουρισμό, ώστε να έχει μικρό έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο.
*Αναπτύσσει τον κατασκευαστικό τομέα με εξωστρέφεια προς Αφρική και Αραβική χερσόνησο, σε συνεργασία με ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες.
*Διαθέτει σύγχρονο τραπεζικό σύστημα, που το χρηματιστηριακό του σκέλος δεν είναι πολύ αναπτυγμένο, παρ’ όλο που διαθέτει εκπαιδευμένο στελεχικό δυναμικό σε σύγχρονα χρηματιστηριακά προϊόντα και ότι το Κυπριακό νοικοκυριό δεν είναι εκτεθειμένο σε υψηλό δανεισμό.
Όπως ξέρουμε, το 1989 έπεσε ο Γκορμπατσόφ και αμέσως στη Ρωσία, με την κατάρρευση του «σοσιαλισμού», τα πρώην κομματικά μεγαλοστελέχη, ιδιοποιήθηκαν άναρχα και άγρια την κρατική περιουσία, τις διοικητικές δομές και τις
πλουτοπαραγωγικές πηγές, ανά ομάδες εξουσίας, που κάθε μία οργανώθηκε και συμπεριφέρθηκε ως μαφία, αφού δεν υπήρχε ούτε κομματικό, ούτε τραπεζικό σύστημα, ούτε και θεσμικά ισχυρό σύστημα δικαιοσύνης. Ταυτόχρονα με τον σφετερισμό των κρατικών δομών, οι ρώσικες μαφιόζικες ομάδες εγκαθίδρυσαν το εμπόριο ναρκωτικών, το εμπόριο ανθρώπινης σάρκας και το εμπόριο όπλων, που τους απέφεραν αμύθητα κέρδη που έπρεπε κάπου να τα ακουμπήσουν. Όπως ήταν φυσικό, δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν το δυτικό τραπεζικό σύστημα πριν τα χρήματα να νομιμοποιηθούν σε κάποιο «πλυντήριο». Οι κυπριακές τράπεζες προσφέρθηκαν να παίξουν αυτόν το ρόλο, με την ανοχή των κυπριακών κυβερνήσεων και με αντίτιμο την τεράστια -για το μέγεθός τους- τραπεζική ρευστότητα. Η ρευστότητα αυτή έπρεπε κάπου να διοχετευθεί. Διοχετεύθηκε λοιπόν σε υπερδανεισμό κυπριακών νοικοκυριών, κυπριακών εισαγωγικών επιχειρήσεων και σε Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου και ίσως και σε άλλα χρηματιστηριακά προϊόντα, λιγότερο ή περισσότερο τοξικά.
Άρχισε έτσι το ίδιο βιολί με την Ελλάδα:
Χειροτέρευση του εμπορικού ισοζυγίου λόγω μεγάλης αύξησης των εισαγωγών, δηλαδή εμπορικό έλλειμμα, κρατικός δανεισμός που λόγω συρρίκνωσης της παραγωγικής βάσης (που υποκαθιστούσαν οι εισαγωγές) αύξησε πολύ το κρατικό χρέος. Μόλις έγινε και το κούρεμα των Ελληνικών Ομολόγων, αυτομάτως οι κυπριακές τράπεζες βρέθηκαν με μεγάλο έλλειμμα ρευστότητας, έκλεισαν την «κάνουλα» και η οικονομία του νησιού βρέθηκε περίπου στα ίδια χάλια με την ελληνική και το ΑΚΕΛ κατέφυγε στη μόνη εφικτή λύση, όπως και η Ελλάδα. Στην τριμερή δηλαδή χρηματοδότηση, με επαχθείς υφεσιακούς όρους.
Η ιδιομορφία της Κύπρου, είναι ότι η Τρόικα εισηγήθηκε μεν ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών, δηλαδή να δανείσουν τα κράτη της Ευρωζώνης από τους προϋπολογισμούς τους (από λεφτά των λαών δηλαδή) τις τράπεζες, αλλά υπήρξαν τεράστιες αντιδράσεις από τα εθνικά κοινοβούλια της Ευρωζώνης, αφού τα λεφτά που εξανεμίστηκαν ήταν κατά πολύ μεγάλο μέρος λεφτά των ρώσικων μαφιόζικων ομάδων. Ο κάθε νοήμων άνθρωπος που διαθέτει αυτού του είδους την πληροφόρηση και ανάλυση, καταλαβαίνει λοιπόν γιατί το Eurogroup έθεσε αυτόν τον όρο του κουρέματος των καταθέσεων μόνο για την Κύπρο. Τι λέει, δηλαδή; «Θα σας δανείσουμε μεν χρήμα για να αναχρηματοδοτήσετε την οικονομία σας μέσω των τραπεζών σας, αλλά δεν μπορούμε να σας αντικαταστήσουμε εκείνο το μέρος των χρημάτων που χάθηκαν από το ελληνικό κούρεμα και ανήκαν στη ρώσικη μαφία, γιατί θα πέσουν να μας φάνε οι λαοί της Ευρωζώνης.» Έχουν άδικο; Στο ζήτημα αυτό, όχι. Αλλά τι είδους ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι αυτό, που δεν μπορεί να εγγυηθεί τις τραπεζικές καταθέσεις των πολιτών του; Μήπως νεοφιλελεύθερο, όπως μέχρι σήμερα ισχυρίζονται διάφοροι γραφικοί; Όχι βέβαια, αφού ο νεοφιλελευθερισμός ως οικονομική πρακτική, θα έκανε ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή, θα άφηνε να καταρρεύσουν μία-δύο τράπεζες και οι υπόλοιπες, προκειμένου να σωθούν, θα έβαζαν χέρι πρώτα στην τσέπη των μετόχων τους για ανακεφαλαιοποίηση και μετά θα ερχόταν το «κακό νεοφιλελεύθερο» κράτος και θα έλεγε «να σου δώκω μπρε τα υπόλοιπα, αλλά να διαπραγματευτούμε το επιτόκιο, γιατί αυτά τα γρόσια είναι του κόσμου που φορολογείται κι άμα φανώ μπαταξής εγώ, θα κάνω μπαταξήδες και τους φορολογούμενους». Το είδαμε να συμβαίνει στην Αμερική με την κατάρρευση της Lehman Brothers και στη συνέχεια, με τους όρους ανακεφαλαιοποίησης των Αμερικανικών τραπεζών. Η πλάκα είναι ότι τα λαμόγια, οι ανεγκέφαλοι, οι αδιάβαστοι ινστρούχτορες, οι δογματικοί που μέχρι χθες κατηγορούσαν την Ευρώπη για νεοφιλελευθερισμό, αποδεικνύεται ότι είναι ή αναξιόπιστοι, ή τυχοδιώκτες (δεξιοί και αριστεροί).
Πάμε πάλι πίσω, στο είδος του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Υπάρχει κάποια «εκδικητικότητα» της Ευρώπης, λόγω απόρριψης του σχεδίου Ανάν; Καμία εκδικητικότητα. Εκείνο που υπάρχει, είναι η απώλεια εμπιστοσύνης προς το αριστεροδεξιό κομματικό κατεστημένο των Χριστοφιο-Παπαδόπουλων, που γι’ αυτό το λόγο απέρριψαν το σχέδιο Ανάν, πουλώντας στον Κυπριακό λαό πατριωτικά φούμαρα που τα πληρώνει τώρα ο Αναστασιάδης, που ήταν εκείνος που το υποστήριζε! Τραπεζικό και πολιτικό κατεστημένο, βολεμένο με την μαφιόζικη κάνουλα ρευστότητας, είπε το περήφανο «όχι στον έλεγχο του τραπεζικού μας συστήματος». Βγήκε ο Χριστόφιας και χωρίς να κοκκινίζει, είπε ότι «Πρέπει να αναζητηθεί λύση εκτός τρόικας»! Μία εβδομάδα πριν, ήταν ο ρεαλιστής ηγέτης που υπερθεμάτιζε σχετικά με το ευρωπαϊκό μέλλον της Κύπρου, «εντός τρόικας»! Αν θυμηθούμε και την εισβολή που κατέληξε στη βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, θα καταλάβουμε πόσο μεγάλο πρόβλημα θεωρούσε ο δυτικός καπιταλιστικός κόσμος την πλημμύρα των ευρωπαϊκών τραπεζών με χρήμα προερχόμενο από ναρκωτικά, όπλα, πορνεία. Και αν θυμηθούμε επίσης, ότι ο «πατριώτης Πρόεδρος Τάσσος», ήταν και δικηγόρος του Μιλόσεβιτς, το γλυκό έχει δέσει.
Τι γίνεται τώρα; Αν η φορολόγηση των καταθέσεων αποφασιστεί για καταθέσεις πάνω από το ψυχολογικό όριο των 100.000 ευρώ, τότε θα μπορεί, ο μεν Αναστασιάδης να μιλά για σκληρή αλλά βιώσιμη λύση, ο δε Πούτιν, να φωνάζει για τις απώλειες, αλλά να καταλαβαίνει ότι θα χάσει περισσότερα αν, λόγω απώλειας του κυπριακού τραπεζικού πλυντηρίου, έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με το δυτικό τραπεζικό κατεστημένο, ενώ η σημερινή κυπριακή αντιπολίτευση να ανέβει στα αντιμνημονιακά κεραμίδια, όπως έκανε και ο δικός μας ο Αντωνάκης όταν ήταν αντιπολίτευση και τελικά, ο μικρούλης Τσίπρας να ζητά έκτακτη σύγκλιση της Ολομέλειας της Βουλής! Για να ξαναεπιβεβαιώσει ότι είναι ένας αδίστακτος πιτσιρικάς, που δεν ξέρει τι του γίνεται, αλλά έχει ταλέντο με το μικρόφωνο. Για τους αδιάβαστους και τους ανεγκέφαλους!
*Βασίζεται στην αγροτική παραγωγή και στον τουρισμό, ώστε να έχει μικρό έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο.
*Αναπτύσσει τον κατασκευαστικό τομέα με εξωστρέφεια προς Αφρική και Αραβική χερσόνησο, σε συνεργασία με ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες.
*Διαθέτει σύγχρονο τραπεζικό σύστημα, που το χρηματιστηριακό του σκέλος δεν είναι πολύ αναπτυγμένο, παρ’ όλο που διαθέτει εκπαιδευμένο στελεχικό δυναμικό σε σύγχρονα χρηματιστηριακά προϊόντα και ότι το Κυπριακό νοικοκυριό δεν είναι εκτεθειμένο σε υψηλό δανεισμό.
Όπως ξέρουμε, το 1989 έπεσε ο Γκορμπατσόφ και αμέσως στη Ρωσία, με την κατάρρευση του «σοσιαλισμού», τα πρώην κομματικά μεγαλοστελέχη, ιδιοποιήθηκαν άναρχα και άγρια την κρατική περιουσία, τις διοικητικές δομές και τις
πλουτοπαραγωγικές πηγές, ανά ομάδες εξουσίας, που κάθε μία οργανώθηκε και συμπεριφέρθηκε ως μαφία, αφού δεν υπήρχε ούτε κομματικό, ούτε τραπεζικό σύστημα, ούτε και θεσμικά ισχυρό σύστημα δικαιοσύνης. Ταυτόχρονα με τον σφετερισμό των κρατικών δομών, οι ρώσικες μαφιόζικες ομάδες εγκαθίδρυσαν το εμπόριο ναρκωτικών, το εμπόριο ανθρώπινης σάρκας και το εμπόριο όπλων, που τους απέφεραν αμύθητα κέρδη που έπρεπε κάπου να τα ακουμπήσουν. Όπως ήταν φυσικό, δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν το δυτικό τραπεζικό σύστημα πριν τα χρήματα να νομιμοποιηθούν σε κάποιο «πλυντήριο». Οι κυπριακές τράπεζες προσφέρθηκαν να παίξουν αυτόν το ρόλο, με την ανοχή των κυπριακών κυβερνήσεων και με αντίτιμο την τεράστια -για το μέγεθός τους- τραπεζική ρευστότητα. Η ρευστότητα αυτή έπρεπε κάπου να διοχετευθεί. Διοχετεύθηκε λοιπόν σε υπερδανεισμό κυπριακών νοικοκυριών, κυπριακών εισαγωγικών επιχειρήσεων και σε Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου και ίσως και σε άλλα χρηματιστηριακά προϊόντα, λιγότερο ή περισσότερο τοξικά.
Άρχισε έτσι το ίδιο βιολί με την Ελλάδα:
Χειροτέρευση του εμπορικού ισοζυγίου λόγω μεγάλης αύξησης των εισαγωγών, δηλαδή εμπορικό έλλειμμα, κρατικός δανεισμός που λόγω συρρίκνωσης της παραγωγικής βάσης (που υποκαθιστούσαν οι εισαγωγές) αύξησε πολύ το κρατικό χρέος. Μόλις έγινε και το κούρεμα των Ελληνικών Ομολόγων, αυτομάτως οι κυπριακές τράπεζες βρέθηκαν με μεγάλο έλλειμμα ρευστότητας, έκλεισαν την «κάνουλα» και η οικονομία του νησιού βρέθηκε περίπου στα ίδια χάλια με την ελληνική και το ΑΚΕΛ κατέφυγε στη μόνη εφικτή λύση, όπως και η Ελλάδα. Στην τριμερή δηλαδή χρηματοδότηση, με επαχθείς υφεσιακούς όρους.
Η ιδιομορφία της Κύπρου, είναι ότι η Τρόικα εισηγήθηκε μεν ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών, δηλαδή να δανείσουν τα κράτη της Ευρωζώνης από τους προϋπολογισμούς τους (από λεφτά των λαών δηλαδή) τις τράπεζες, αλλά υπήρξαν τεράστιες αντιδράσεις από τα εθνικά κοινοβούλια της Ευρωζώνης, αφού τα λεφτά που εξανεμίστηκαν ήταν κατά πολύ μεγάλο μέρος λεφτά των ρώσικων μαφιόζικων ομάδων. Ο κάθε νοήμων άνθρωπος που διαθέτει αυτού του είδους την πληροφόρηση και ανάλυση, καταλαβαίνει λοιπόν γιατί το Eurogroup έθεσε αυτόν τον όρο του κουρέματος των καταθέσεων μόνο για την Κύπρο. Τι λέει, δηλαδή; «Θα σας δανείσουμε μεν χρήμα για να αναχρηματοδοτήσετε την οικονομία σας μέσω των τραπεζών σας, αλλά δεν μπορούμε να σας αντικαταστήσουμε εκείνο το μέρος των χρημάτων που χάθηκαν από το ελληνικό κούρεμα και ανήκαν στη ρώσικη μαφία, γιατί θα πέσουν να μας φάνε οι λαοί της Ευρωζώνης.» Έχουν άδικο; Στο ζήτημα αυτό, όχι. Αλλά τι είδους ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι αυτό, που δεν μπορεί να εγγυηθεί τις τραπεζικές καταθέσεις των πολιτών του; Μήπως νεοφιλελεύθερο, όπως μέχρι σήμερα ισχυρίζονται διάφοροι γραφικοί; Όχι βέβαια, αφού ο νεοφιλελευθερισμός ως οικονομική πρακτική, θα έκανε ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή, θα άφηνε να καταρρεύσουν μία-δύο τράπεζες και οι υπόλοιπες, προκειμένου να σωθούν, θα έβαζαν χέρι πρώτα στην τσέπη των μετόχων τους για ανακεφαλαιοποίηση και μετά θα ερχόταν το «κακό νεοφιλελεύθερο» κράτος και θα έλεγε «να σου δώκω μπρε τα υπόλοιπα, αλλά να διαπραγματευτούμε το επιτόκιο, γιατί αυτά τα γρόσια είναι του κόσμου που φορολογείται κι άμα φανώ μπαταξής εγώ, θα κάνω μπαταξήδες και τους φορολογούμενους». Το είδαμε να συμβαίνει στην Αμερική με την κατάρρευση της Lehman Brothers και στη συνέχεια, με τους όρους ανακεφαλαιοποίησης των Αμερικανικών τραπεζών. Η πλάκα είναι ότι τα λαμόγια, οι ανεγκέφαλοι, οι αδιάβαστοι ινστρούχτορες, οι δογματικοί που μέχρι χθες κατηγορούσαν την Ευρώπη για νεοφιλελευθερισμό, αποδεικνύεται ότι είναι ή αναξιόπιστοι, ή τυχοδιώκτες (δεξιοί και αριστεροί).
Πάμε πάλι πίσω, στο είδος του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Υπάρχει κάποια «εκδικητικότητα» της Ευρώπης, λόγω απόρριψης του σχεδίου Ανάν; Καμία εκδικητικότητα. Εκείνο που υπάρχει, είναι η απώλεια εμπιστοσύνης προς το αριστεροδεξιό κομματικό κατεστημένο των Χριστοφιο-Παπαδόπουλων, που γι’ αυτό το λόγο απέρριψαν το σχέδιο Ανάν, πουλώντας στον Κυπριακό λαό πατριωτικά φούμαρα που τα πληρώνει τώρα ο Αναστασιάδης, που ήταν εκείνος που το υποστήριζε! Τραπεζικό και πολιτικό κατεστημένο, βολεμένο με την μαφιόζικη κάνουλα ρευστότητας, είπε το περήφανο «όχι στον έλεγχο του τραπεζικού μας συστήματος». Βγήκε ο Χριστόφιας και χωρίς να κοκκινίζει, είπε ότι «Πρέπει να αναζητηθεί λύση εκτός τρόικας»! Μία εβδομάδα πριν, ήταν ο ρεαλιστής ηγέτης που υπερθεμάτιζε σχετικά με το ευρωπαϊκό μέλλον της Κύπρου, «εντός τρόικας»! Αν θυμηθούμε και την εισβολή που κατέληξε στη βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, θα καταλάβουμε πόσο μεγάλο πρόβλημα θεωρούσε ο δυτικός καπιταλιστικός κόσμος την πλημμύρα των ευρωπαϊκών τραπεζών με χρήμα προερχόμενο από ναρκωτικά, όπλα, πορνεία. Και αν θυμηθούμε επίσης, ότι ο «πατριώτης Πρόεδρος Τάσσος», ήταν και δικηγόρος του Μιλόσεβιτς, το γλυκό έχει δέσει.
Τι γίνεται τώρα; Αν η φορολόγηση των καταθέσεων αποφασιστεί για καταθέσεις πάνω από το ψυχολογικό όριο των 100.000 ευρώ, τότε θα μπορεί, ο μεν Αναστασιάδης να μιλά για σκληρή αλλά βιώσιμη λύση, ο δε Πούτιν, να φωνάζει για τις απώλειες, αλλά να καταλαβαίνει ότι θα χάσει περισσότερα αν, λόγω απώλειας του κυπριακού τραπεζικού πλυντηρίου, έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με το δυτικό τραπεζικό κατεστημένο, ενώ η σημερινή κυπριακή αντιπολίτευση να ανέβει στα αντιμνημονιακά κεραμίδια, όπως έκανε και ο δικός μας ο Αντωνάκης όταν ήταν αντιπολίτευση και τελικά, ο μικρούλης Τσίπρας να ζητά έκτακτη σύγκλιση της Ολομέλειας της Βουλής! Για να ξαναεπιβεβαιώσει ότι είναι ένας αδίστακτος πιτσιρικάς, που δεν ξέρει τι του γίνεται, αλλά έχει ταλέντο με το μικρόφωνο. Για τους αδιάβαστους και τους ανεγκέφαλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.