Εναντίον ελπίδας και αισιοδοξίας...

Ορθώς η έξοδος της χώρας στις αγορές αποδόθηκε στις επώδυνες θυσίες του ελληνικού λαού. Φυσικά, οι θυσίες αυτές δεν ήταν εκούσιες. Μας επεβλήθησαν από τους δανειστές μας, υπό την απειλή μιας άναρχης και ολοσχερούς χρεοκοπίας, σε πολλές δε περιπτώσεις ήταν άνισες και άδικες. Τις έχουμε υποστεί αναγκαστικά, με αίσθημα οργής και αγανάκτησης, που συχνά εκδηλώθηκε με απόγνωση, η οποία έφθασε τα όρια του «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Μέσα σ’ αυτό το κλίμα κλονίσθηκε ο δικομματισμός της τελευταίας 40ετίας, ενώ προέκυψαν, εν σπουδή, νέα σχήματα, προκειμένου να «καλύψουν» το πολιτικό κενό, εκμεταλλευόμενα, μεταξύ άλλων, και το αντιευρωπαϊκό κύμα που προκάλεσε η κρίση. Ωστόσο, οι θυσίες έγιναν και εκείνο, το οποίο λογικώς προτάσσουν τα «θύματα», είναι τουλάχιστον να πιάσουν τόπο. Στο σημείο αυτό έρχονται σε σύγκρουση με το κοινό αίσθημα ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Με αφορμή την έξοδο στις αγορές, όχι μόνον επιμένουν να τις θεωρούν μάταιες, αλλά προσπαθούν να ακυρώσουν και κάθε δυνατότητα αξιοποίησής τους από τη σημερινή κυβέρνηση.
Πριν από τρεις Κυριακές, και με αφορμή την
τελική συμφωνία με την τρόικα, υποστηρίζαμε στον τίτλο της στήλης αυτής, πως «αλλάζει το πολιτικό σκηνικό, ερήμην του ΣΥΡΙΖΑ». Και επισημαίναμε ότι το κόμμα αυτό αδυνατούσε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα που προέκυπταν, με το ενδεχόμενο απαλλαγής της χώρας από το άγος των Μνημονίων, τα οποία αποτελούσαν, για τον κ. Τσίπρα, κάτι σαν τους δονκιχώτειους ανεμόμυλους του πολιτικού του ηρωισμού. Για να μην αδικούμε, όμως, τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλουμε να δεχθούμε και πως η πολιτική ακαμψία του κόμματός του εν πολλοίς οφείλεται στη βαβελική ασυνεννοησία των συνιστωσών του. Προφανώς είναι ανέφικτο να διεξάγεται με περίπου εβδομαδιαία συχνότητα ένα συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να χαράσσει «νέα γραμμή», αναπροσαρμόζοντας την πολιτική του κόμματος. Και όχι μόνον ανέφικτο, αλλά εξαιρετικά επικίνδυνο, αφού τέτοιες ασκήσεις είναι πιθανόν να προκαλέσουν θανατηφόρο έμφραγμα. Ετσι, ο κ. Τσίπρας, που υποχρεώθηκε πριν από λίγους μήνες να καταγγείλει το πρωτογενές πλεόνασμα ως ανύπαρκτο και πλασματικό, σήμερα φθάνει στο σημείο να ισχυρίζεται πως «είναι στημένη» η έξοδος της χώρας στις αγορές. Πώς, από ποιους και με τι στόχο; Προτιμά τον χαμηλότερο δανεισμό των Μνημονίων, με τίμημα τη διαιώνιση της εθνικής υποτέλειας...
Είναι προφανές, πως ο κ. Τσίπρας, συνακόλουθα δε και οι επίδοξοι κυβερνητικοί του εταίροι έχουν απολέσει την αίσθηση της πολιτικής πραγματικότητας. Και όχι μόνον αυτό. Υποτιμούν προσβλητικότατα τη λαϊκή νοημοσύνη. Ευτυχώς για όλους μας και δυστυχώς για τους ίδιους, η χώρα ξεπέρασε τον παγκόσμιο εξευτελισμό του 2010. Ο Ελληνας πολίτης αγανακτεί σήμερα με την προσπάθεια απαξίωσης και ακύρωσης των -έστω υπερβολικών και άδικων- θυσιών του. Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της GPO, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών (73%) επαναδιακηρύσσει ότι πρέπει να παραμείνουμε «πάση θυσία» στη Ζώνη του Ευρώ, το 71,5% θεωρεί αρνητική την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και το 54,4% δεν θέλει εθνικές εκλογές, ακόμη και αν στις ευρωεκλογές επικρατήσει το κόμμα αυτό. Ολα αυτά σημαίνουν κάτι, κ. Τσίπρα και ομοϊδεάτες. Οτι διαπράττετε μέγα σφάλμα καταπολεμώντας την αναλαμπή της λαϊκής ελπίδας...
 Στ Ζούλας-Καθημερινή