Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Ηθοποιοί, τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές στα ψηφοδέλτια.Αυτή είναι η γνώμη μας

Άνθρωποι μη σχετικοί, για να μην πω άσχετοι με το αντικείμενο με το οποίο καταπιάνονται.
Όπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, έτσι και στις επικείμενες εκλογές οι διασημότητες δεν θα λείψουν από τα ψηφοδέλτια των κομμάτων.
Πρόκειται για παλιά τακτική, που αρκετές φορές έχει επιβραβευθεί από τους ψηφοφόρους και άλλες απλώς έχει προκαλέσει γέλιο και πολλά σχόλια. Ποια όμως είναι η χρησιμότητα αυτών των επιλογών. Επτά συντάκτες του NEWS 247 γράφουν τη γνώμη τους.

Ενοχλημένος από την προβολή των μαϊντανών, ο Χρήστος Δεμέτης

Νέον γράμματα, μαϊντανοί, μαρκίζες, μπουζούκι, lifestyle και celebrito-λαγνία. Ελληνικά γνωρίσματα των τελευταίων ετών. "Αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται" είχε πει κάποτε ο Μπρεχτ. Ποια είναι η πολιτική που επιβάλλεται στην Ελλάδα, στον "απολιτίκ" ψηφοφόρο; Η "γκλαμουριά" και το star system; Ο Μάκης, ο Λάκης, η Σάρα και η Μάρα; Εν μέρει, ναι. Άνθρωποι μη
σχετικοί, για να μην πω άσχετοι με το αντικείμενο με το οποίο καταπιάνονται. Κακά τα ψέματα, ζούμε, ζήσαμε μάλλον, το τέλος της ιδεολογίας όπως την ξέραμε.
Η κοινωνία χρειάζεται νέες ιδέες, και αν όχι νέα ιδεολογήματα, χρειάζεται λύσεις. Λύσεις που θα προταθούν από τον καταλληλότερο ανά τομέα. Αν με βάλεις ας πούμε να κάνω μια εγχείρηση, η επιτυχία στην αποτυχία είναι δεδομένη. Αντιστοίχως, αν βάλεις έναν λαϊκό αοιδό να σε εκπροσωπήσει στο Ευρωκοινοβούλιο, και πάλι, η επιτυχία στην αποτυχία είναι προδιαγεγραμμένη. Πέραν τούτου, οι κινήσεις "εντυπωσιασμού" που διατυμπανίζονται λες και ήρθε ο Κριστιάνο Ρονάλντο για να παίξει στην ΑΕΚ (ας αστειευτούμε και λίγο), αφενός αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη και αφετέρου αναδεικνύουν το επίπεδο του πολιτικού μας συστήματος.
Πολιτικοί του εντυπωσιασμού και της ατάκας. Της μεγαλοστομίας και του εφήμερου. Τα κόμματα έχουν γίνει brand names και πουλάει η εικόνα. Και για να μην αφορίζω μόνο, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Λίγες αλλά υπάρχουν. Η Μελίνα Μερκούρη ήταν μια τέτοια. Στο δια ταύτα.
Με ενοχλεί περισσότερο η προβολή των "ονομάτων", ο τρόπος με τον οποίο γίνεται, παρά τα ίδια τα ονόματα που κρίνονται και θα κριθούν από τον λαό στην κάλπη και εκ του αποτελέσματος. Οι δημοσιογράφοι από την άλλη που κατεβαίνουν στην πολιτική αρένα, δεν δικαιούνται να επιστρέψουν στην ενημέρωση, μετά το τέλος της θητείας τους, μιας και η "αντικειμενικότητα" τους, έχει πλέον στρατευθεί ξεκάθαρα.

Το πρόβλημα είναι οι αλεξιπτωτιστές διάσημοι, λέει ο Φώτης Νάκος

Το έργο το έχουμε ξαναδεί … Δεν είναι η πρώτη φορά να βλέπουμε και ειδικά σε ευρωεκλογές , τα ψηφοδέλτια των κομμάτων να θυμίζουν μαρκίζες θεάτρων, και νυκτερινών κέντρων διασκέδασης ή ενδεκάδα ποδοσφαιρικής ομάδας.
Σε πρώτη ανάγνωση αυτό δεν με ξενίζει καθώς και οι διάσημοι , έχουν το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι, όπως -θεωρητικά τουλάχιστον – και ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας.
Σε δεύτερη ανάγνωση όμως με ενοχλεί και μάλιστα πολύ, αυτοί οι διάσημοι να παρουσιάζονται ως αλεξιπτωτιστές (βλέπε Ζαγοράκης κ.α), για να  βγάλουν από τη δύσκολη θέση τον κομματάρχη που βλέπει τα ποσοστά του δημοσκοπικά, να έχουν πάρει την κατιούσα.
Αν κάποιος καλλιτέχνης ή αθλητής ασχολείται ενεργά με την πολιτική σε κάποιο κόμμα, με το πλήρωμα του χρόνου θα κατέβει και υποψήφιος είναι λογικό, αλλά δυστυχώς τις περισσότερες φορές οι διάσημοι καλούνται μόνο και μόνο για λόγους εντυπώσεων.
Με το αζημίωτο μάλιστα , καθώς μια θέση στην ευρωβουλή, το κοινοβούλιο ή σε κάποιο δήμο, προσφέρει και μια κάποια μορφή επαγγελματικής αποκατάστασης για κάποια τουλάχιστον χρόνια.

Πάει στοίχημα στις κάλπες ο Στέφανος Νικήτας

Ιωαννίδης, Μαρινάκης, Μώραλης, Ζαγοράκης... Τώρα και ο Βαζέχα... Αυτές δε θα΄ναι εκλογές αλλά το Πάμε Στοίχημα... Τι ομαδάρα κατεβαίνει φέτος στις εκλογές;
Αυτές οι εκλογές δεν έχουν μόνο ποδοσφαιρόφατσες αλλά και ηθοποιούς, δημοσιογράφους και μαντατζαρέους τύπου Ψινάκη.
Είναι απαραιτήτως αρνητικό; Όχι. Και αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να προσφέρουν στα κοινά να πάνε στην Ευρωβουλή, να γίνουν Περιφερειάρχες και να γίνουν Δήμαρχοι.
Στις εκλογές λοιπόν διεκδικούν τη ψήφο μας τρεις ομάδες ανθρώπων: Οι πολιτικοί, οι διασημότητες και η πλέμπα (συγχωρέστε με για την έκφραση), αλλά με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζονται από τα μέσα όσοι δεν ανήκουν στις δύο πρώτες κατηγορίες.
Για αυτές τις εκλογές προτείνω να ρίξουμε μια ζαριά. Αφού επιλέξουμε με οποία κριτήρια έχουμε το κόμμα, το Δήμαρχο, τον Περιφερειάρχη να μην ψηφίσουμε άνθρωπο από τις δυο πρώτες κατηγορίες και να ρίξουμε μια ζαριά για του που θα πάει η ψήφος μας στην τρίτη κατηγορία. Σίγουρα κάτι περισσότερο θα έχουν να προσφέρουν από τους επαγγελματίες πολιτικούς και μαϊντανούς της δημοσιότης.

Δεν φταίνε οι διάσημοι που μπαίνουν (στα ψηφοδέλτια), φταίμε εμείς που τους βγάζουμε (στα αξιώματα), λέει η Σοφία Κατσαρέλη

Από πότε είναι κακό, κάποιος που είναι αναγνωρίσιμος, να θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά, να προσφέρει, να δοκιμάσει, να δοκιμαστεί και να βγει μπροστά, για να επιχειρήσει να κάνει κάτι καλύτερο; Εκ προοιμίου, δεν είναι.
Φέτος, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τόσο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές όσο και στις ευρωεκλογές, τα ψηφοδέλτια είναι ΓΕΜΑΤΑ  διασημότητες. Κάθε κόμματος. Κάθε τομέα δραστηριότητας. Κάθε ηλικίας. Κάθε επιπέδου, μορφωτικού και μη. Το θέμα - το ΜΟΝΟ θέμα - είναι από εκεί και πέρα, εμείς ποιον επιλέγουμε. Ποιον στέλνουμε στη Βουλή, στους Δήμους, στις Περιφέρειες, στο Ευρωκοινοβούλιο και ούτω καθεξίς.
Σε μία χώρα, όπου οι πολίτες παραδοσιακά ψηφίζουν ένα κόμμα για να μην βγει ένα άλλο, το οποίο στη συνέχεια "στελεχώνουν" και λίγο πολύ με ηθοποιούς - βουλευτές, χωρίς άλλο κριτήριο πέραν της δημοτικότητάς τους, ποια σωτηρία μπορεί να υπάρξει; Σκεφτείτε το, πόσοι "επώνυμοι" έβαλαν κατά καιρούς υποψηφιότητα και πόσους από αυτούς αφήσαμε εμείς εκτός.
Και δεν υπάρχουν δείγματα, ότι κάτι θα αλλάξει, ότι θα ψηφίσουμε διαφορετικά. Η νέα γενιά απαξιοί ακόμη και να πάει να ψηφίσει, αφήνοντας τους μεγαλύτερους να εκλέγουν τους εκάστοτε εκπροσώπους. Κάνοντάς το αυτό εικόνα στο μυαλό μου, πανεύκολα μπορώ να φανταστώ μία στρατιά γιαγιάδων, να ψηφίζουν δαγκωτό κάποιον, που έχουν "αγαπήσει" από την τηλεόραση ή αλλού.
Δικαίωμα να μπει στο ψηφοδέλτιο, δικαίωμα στο όνειρο αν θέλετε, έχει ο καθένας. Μπαίνουν λοιπόν και διάσημοι. Χωρίς το σταυρουδάκι μπροστά από το όνομά τους όμως, δεν πάνε πουθενά. Και το μόνο που παίζει ρόλο, είναι εμείς να βλέπουμε πόσο άξιος είναι καθένας και αναλόγως να ψηφίζουμε. Άλλωστε, Δημοκρατία έχουμε, ΕΜΕΙΣ τους επιλέγουμε. Είναι το λιγότερο αστείο, να παραπονιόμαστε μετά γι'αυτούς που μας κυβερνούν.

Ο Έλληνας θέλει τον διάσημό του, λέει η Μαρίνα Κουτσούμπα

Κάθε πολίτης -υπό προϋποθέσεις- έχει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Ξεκάθαρα πράγματα. Επί σειρά ετών στα κομματικά επιτελεία έχουν διαπιστώσει πως και στις εκλογές ο Έλληνας θέλει τον… διάσημό του.
Το πείραμα θεωρείται πετυχημένο. Η εκλογική άλλωστε ιστορία έχει αποδείξει πως ένα "όνομα" μπορεί να φέρει την… άνοιξη.
Άνθρωποι καταξιωμένοι στον χώρο τους, αφήνουν πίσω τους το "έκαστος στο είδος του" και επιλέγουν να ασχοληθούν με τα κοινά.
Πρόκειται άλλωστε για κάτι που αφορά άμεσα την καθημερινότητά μας και συνεπώς και τη δική τους. Όπως είναι στο χέρι των ψηφοφόρων να βάλουν τον σταυρό, έτσι είναι και στο δικό τους να προσφέρουν ουσιαστικό έργο. Όλοι μας άλλωστε κρινόμαστε καθημερινά.
Ανανεώνουμε το ραντεβού μας στις κάλπες και το αποτέλεσμα θα δείξει κατά πόσο θα δικαιωθούν στα κόμματα για τα "γκανιάν" που κατεβάζουν στην εκλογική αρένα.  Λίγο καιρό αργότερα θα μπορέσουμε να κρίνουμε και κατά πόσο οι "επώνυμοι" υποψήφιοι τίμησαν την ψήφο που έλαβαν από τους πολίτες.

Μπάλα, πίστα και καμία κοπάνα από την εκμαυλιστική ψηφοθηρία, γράφει η Μίκα Κοντορούση

Πίστα, γαρύφαλλα, υποκριτική, μπάλα, δημοσιογραφία… ρόδα, τσάντα και κοπάνα (να’ χαμε, να λέγαμε). Από όλα τα "μπουμπούκια" έχει ο "μπαξές" των ευρωψηφοδελτίων και εκείνων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που παρουσιάστηκαν λίγες ημέρες πριν, αφήνοντας εκατομμύρια τηλεθεατές να βυθιστούν στον προβληματισμό εάν τα μέλη της χρυσής 11άδας του EURO ή του star system έχουν το πλήρες επικοινωνιακό και γνωστικό "πακέτο" για να πάρουν θέση στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους μας.  
Σαφώς και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των "ολίγων", ούτε των βαθιά ριζωμένων οικογενειών στο θώκο της κυβερνητικής εξουσίας. Αλλά, σε μία χώρα που η πολιτική και οικονομική ισορροπία ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σκοινί, δεν ξέρω εάν το να "μαζεύεις ψήφους" ή να "παίζεις μπαλίτσα" στον επαγγελματικό σου χώρο, σε καθιστά απαραίτητα ικανό να ανταποκριθείς με τεχνοκρατική αρτιότητα στα αυξημένα καθήκοντα για παράδειγμα, του ευρωβουλευτή.
Θεμιτή η ένσταση ότι υπάρχουν και κατάλληλοι άνθρωποι στα ψηφοδέλτια. Και μπορεί ο πολίτης να τους προτιμήσει. Εφόσον αυτό επιτάσσει και το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Όμως τελικά, πώς μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στην κομματική ηγεσία που πορεύεται στους παλιούς, μικροαστικούς και μεγαλόστομους δρόμους του κουτοπόνηρου παλαιοκομματισμού που δεν φαίνεται να "αναστήθηκε" παρά την κρίση; Πώς θα επιτρέψεις να αγωνιστούν για εσένα εκείνοι που ακόμα και σήμερα δεν άλλαξαν την εκμαυλιστική ψηφοθηρία και οι πράξεις από τις προκηρύξεις απέχουν παρασάγγας; Με την πρώτη εικόνα του κομματάρχη που επιλέγει για κράχτη τον αστέρα, αφήνοντας στην άκρη τις διαλεκτικές, διαχειριστικές και επιστημονικές ικανότητες τα πράγματα αποδεικνύονται μάλλον σκούρα.

Πρέπει από κάπου να ξεκινήσεις πριν πέσεις στα βαθιά, λέει η Μαρίνα Χατζηδημητρίου

«Η Σάρα και η Μάρα κατεβαίνει στις εκλογές», σχολιάζει ο κ. Γιώργος, ταξιτζής ενώ αναλύουμε τα των δημοτικών εκλογών τα ξημερώματα, διασχίζοντας την άδεια Αθήνα.
Η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί επιστρατεύουν καιρό τώρα στο πλάι τους επωνύμους για να μαζέψουν έξτρα ψήφους: Έφη Σαρρή (θυμάστε το γνωστό άσμα «σταυρώστε με, σταυρώστε με»), Μαρίνα Τσιντικίδου, Στάθης Αγγελόπουλος, Μάκης Χριστοδουλόπουλος, Θοδωρής Ζαγοράκης, Κριστόφ Βαζέχα είναι μόνο μερικοί από αυτούς.
«Τι δουλειά έχουν αυτοί στην πολιτική σκηνή, να κάνουν τι;», μου λέει έξαλλος ο κ. Γιώργος και εν μέρει τον συμπονώ.
Φυσικά δεν λέω πως δεν έχουν δικαίωμα να κατέβουν στις εκλογές επώνυμα άτομα. Έχουν και παραέχουν, όπως και όποιος άλλος το επιθυμεί. Απλά όταν αυτό γίνεται υπό μορφή «από μηχανής θεού» για να κερδίσει τις εντυπώσεις ο εκάστοτε συνδυασμός, τότε είναι κάτι που αισθάνομαι πως με προκαλεί και με εξοργίζει. Δεν γίνεται έτσι ξαφνικά να σου έρθει να ασχοληθείς με τα κοινά, πρέπει από κάπου, κάπως να έχεις κάνει την αρχή πριν πέσεις στα «βαθιά νερά» μια ωραία πρωία.
 http://news247.gr/

1 σχόλιο:

  1. ΝΤΕΝΕΚΕΔΕΣ ΞΕΓΑΝΩΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΦΤΙΑΞΕ ΤΟ ΓΥΑΛΙ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΞΕΠΕΣΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΕΝΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.

Η Πελασγία από ψηλά