Προς Συριζαίους Επιστολή Μητρόπουλου

Δεν έχω ιδέα για το ποια αποστολική Επιστολή διαβάζεται σήμερα Μεγάλη Τρίτη στις εκκλησίες - πλην του τροπαρίου της Κασσιανής, η οποία υμνεί μία «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή». Εγώ το μόνο που έχω να συνεισφέρω είναι μία προς Συριζαίους Επιστολή Αλέξιου Μητρόπουλου, η οποία στο πνεύμα των ημερών χτυπάει κάτι καμπάνες νααααααα με το συμπάθιο στους συντρόφους και συναγωνιστές, μηδέ της ηγεσίας του συνονόματου Αλέξη εξαιρουμένης.

Η επιστολή εστάλη το Σάββατο, είχε αποδέκτες της 201 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής (ένα εκ των οποίων είχε την «καλοσύνη» να μου τη διαβιβάσει για τα... περαιτέρω) και τα όσα αναφέρει εκτιμώ ότι απαντούν καταλυτικά στο ερώτημα γιατί ο Αλέξης «είμαι το ΠαΣοΚ στον ΣΥΡΙΖΑ» Μητρόπουλος απέφυγε - επιμελώς θα έλεγα - να απευθυνθεί στο όργανο που συνεδρίασε από το μεσημέρι της Κυριακής μέχρι όρθρου βαθέος της Δευτέρας για να καταλήξει σε αυτά που ήδη (πρέπει να) γνωρίζετε ως επιμελείς αναγνώστες για το ευρωψηφοδέλτιο.

Τι αναδύεται ανάγλυφα από την Προς Συριζαίους Επιστολή Β' του Αλέξιου (είχε προηγηθεί μία άλλη τον Ιανουάριο); Η αγωνία του για το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων. Γράφει σχετικά: «Ο λαός δεν θα συγχωρήσει ποτέ το ενδεχόμενο να φανούμε ανίκανοι να διαχειριστούμε το ποσοστό που μας έδωσε δοκιμαστικά (σ.σ!..), εξαιτίας πολλών λόγων που έχω εξηγήσει και με τους οποίους ενδεχομένως κάποιοι από σας να διαφωνείτε. Οι πολίτες περιμένουν να τους οδηγήσουμε στην έξοδο εδώ και τώρα, χωρίς περαιτέρω περιχαρακώσεις, βολονταρισμούς, ιδεολογικές προπέτειες και προσωπικές αυτοδικαιώσεις».
Εκεί που δάκρυσα πραγματικά, είναι διαβάζοντας την κατάληξη της επιστολής: «Δεν μπορεί και δεν πρέπει να καταγραφούμε ως ένα ακόμη "περιστατικό" («Εσύ δεν είσαι αγάπη/ είσαι επείγον περιστατικό» το λέει και ο Καρράς σε ένα τραγούδι του) της διαρκούς ήττας του προοδευτικού κινήματος, της νέας τραγωδίας της Αριστεράς».

Πριν φτάσει έως εδώ ο Αλέξιος, ο οποίος οφείλω να ομολογήσω ότι είναι μια αεικίνητη σβούρα που γυρίζει ολημερίς στην «πιάτσα» και πιάνει τα μηνύματα της κοινωνίας, προαναγγέλλει στους συντρόφους και συναγωνιστές ότι αυτό που ακούγεται στην πόρτα να χτυπάει δεν είναι ο ταχυδρόμος ούτε το pizza boy: είναι η ήττα που έρχεται στις εκλογές.

Γράφει σχετικά: «Τα πρώτα μηνύματα από το μέτωπο των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν είναι αισιόδοξα (ωχ!). Οι διαδικασίες ανάδειξης των υποψηφίων από τις Οργανώσεις αδιαφόρησαν για τα κατά τόπους πρόσωπα-συνδέσμους μας, με τα οποία υφάναμε τον ιστό του 27% της εκλογικής μας δύναμης. (…) Υπό αυτές τις συνθήκες, εάν βρεθούμε ξανά μπροστά σε έναν κύκλο εσωστρέφειας, θα είναι ό,τι πιο καταστροφικό για το κόμμα και τους δεσμούς εμπιστοσύνης με τους πολίτες».

Οπως ήταν φυσικό, τηλεφώνησα στον φίλο Αλέξη «είμαι το ΠαΣοΚ στον ΣΥΡΙΖΑ». Τον βρήκα στο Αγρίνιο, διασκεπτόμενο με φορείς της περιοχής. Μου επιβεβαίωσε τα της επιστολής. Μου ανέφερε ότι στόχος του ήταν να αφυπνίσει τους συντρόφους του. Και μου τόνισε ότι θα ήταν ολέθριο και τρομερό να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα σε ένα νέο κύκλο εσωστρέφειας. Κλείσαμε ανταλλάσσοντας ευχές για το Πάσχα. Και μένα μου ήρθε στον νου ένα κλασικό τραγούδι, ο «Αγγελος Εξάγγελος» του Διονύση Σαββόπουλου - η τελευταία στροφή συγκεκριμένα:  

«Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει/
και του 'παμε να φύγει μουδιασμένα/
αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει/
καλύτερα να μη μας πει κανένα»

Γ Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ