Για ποιον χτυπάει η καμπάνα;

Απορία: θέλει κανείς πολιτικός να καταλάβει τι συμβαίνει με την τρόικα το τελευταίο διάστημα; Χλωμό δείχνει. Τα δύο μεγάλα κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ., κάνουν πως δεν πήραν το μήνυμα των Παρισίων και επαναλαμβάνονται. Τα μικρότερα απλώς αερολογούν.
Εν πάση περιπτώσει όμως τι λένε π.χ. στη Χαριλάου Τρικούπη στα διαλείμματα του καυγά Βενιζέλου- Παπανδρέου δεν έχει σημασία. Τι λένε όμως τα κόμματα που θα αναμετρηθούν στις εκλογές- και θα υπάρχουν και μετά τις εκλογές- έχει και παραέχει. Πρέπει να ξέρουμε πως αντιλαμβάνονται τα πράγματα ο Σαμαράς με τον Τσίπρα καθώς ένας από τους δύο θα
είναι ο Πρωθυπουργός μετά τις εκλογές που έρχονται καλπάζοντας -με τον δεύτερο ασφαλώς να έχει τις περισσότερες πιθανότητες.

Το μήνυμα της Τρόικας και οι αποδέκτες του

Η καμπάνα χτυπάει για όλους. Το πρόβλημα που έχει η χώρα αυτή τη στιγμή θα το έχει ακριβώς με αυτά τα χαρακτηριστικά ακόμη και όταν αλλάξει Πρωθυπουργό

Έχουν συνειδητοποιήσει οι επικεφαλής της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ όσα με πολύ καθαρό τρόπο λένε – και στους δυο – οι δανειστές δια της γραμμής που κρατάει η τρόικα; Δεν το δείχνουν.
Να αρχίσουμε από τον Πρωθυπουργό. Με τη στάση του δείχνει να υποτιμά δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι το σκηνικό που πήγε να στήσει με τα «success stories», το «τέλος του Μνημονίου» και την «εκδίωξη» της τρόικας, με τη ρύθμιση του δανείου και την έξοδο στις αγορές, κατέρρευσαν με πάταγο- ή και με γέλωτες. Η σκηνοθεσία της «επιτυχίας» δεν άντεξε ούτε στο πρώτο αεράκι- ίσως γιατί τη σκηνογραφία είχε αναλάβει ο πολυπράγμων αντιπρόεδρος του.
Ο Πρωθυπουργός δείχνει επίσης να μην συναισθάνεται ότι οι δανειστές έχουν αποφασίσει να σταματήσουν το παιχνίδι των διευκολύνσεων προς τις κυβερνήσεις του και των στημένων διαφωνιών μαζί τους για να τις διευκολύνουν.
Τώρα βλέπουν τον Τσίπρα στον ορίζοντα και πρακτικά αυτό σημαίνει ότι σταδιακά του γυρίζουν στην πλάτη και στρέφονται προς τον αναμενόμενο διάδοχο του.
Και εδώ έρχεται η σειρά του Αλέξη Τσίπρα να δείξει αν διαβάζει σωστά τα χείλη του Σόιμπλε. Το στραπατσάρισμα της κυβέρνησης δεν είναι λόγος να πανηγυρίζουν στην Κουμουνδούρου. Αντίθετα είναι λόγος να αντιληφθούν ότι όσα διαμηνύουν αυτή την περίοδο οι τροϊκανοί, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι σχολιαστές των ειδησεογραφικών δελτίων και έτεροι Καπαδόκες, τα λένε στον Σαμαρά , αλλά – στο βαθμό που επίκειται αλλαγή φρουράς στην Αθήνα- απευθύνονται στον Τσίπρα.
Όπως το είπε πολύ αφοπλιστικά ο Γκίκας Χαρδούβελης δεν ενδιαφέρονται ποιος κυβερνάει σήμερα, αν θα γίνουν εκλογές αύριο και αν θα κυβερνά άλλος μεθαύριο. Αντιμετωπίζουν τις ελληνικές κυβερνήσεις – τις ελληνικές «αρχές» - με τον ίδιο τρόπο. Και καλώς κάνουν γιατί αυτό υποδηλώνει κουλτούρα σεβασμού της βούλησης του ελληνικού λάου.

Ο Πρωθυπουργός δείχνει επίσης να μην συναισθάνεται ότι οι δανειστές έχουν αποφασίσει να σταματήσουν το παιχνίδι των διευκολύνσεων προς τις κυβερνήσεις του και των στημένων διαφωνιών μαζί τους για να τις διευκολύνουν

Οι θεωρίες για προτίμηση στη Ν.Δ. και …τρόμο για το ενδεχόμενο να προκύψουν οι ….κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαχλή προπαγάνδα ορισμένων αερολόγων κυβερνητικών παραγόντων. Δεν υπάρχουν τέτοια σύνδρομα στη Ευρώπη. Ο Δημήτρης Χριστόφιας κανονικός κομμουνιστής ήταν και το διακήρυττε, αλλά αυτό δεν τον έκανε … φόβητρο, ή δακτυλοδεικτούμενο στο Συμβούλιο Κορυφής.
Πράγματι το 2012 πολλοί στην Ευρώπη προβληματίστηκαν με τους Συριζαίους, γιατί δεν τους ήξεραν. Τώρα έχουν καθαρή εικόνα και δεν τους ενδιαφέρει αν οι Έλληνες πολίτες θα ανακαλέσουν στον Σαμαρά και θα αναθέσουν στον Τσίπρα να εκπροσωπεί την Ελλάδα.
Τους ενδιαφέρει αυτός που εκπροσωπεί την Ελλάδα να παίζει με τους κανόνες του παιχνιδιού. Να σέβεται τις υποχρεώσεις της χώρας και να αντιλαμβάνεται σε ποιο υπερεθνικό σύνολο μετέχει, ποιο είναι το νόμισμα της και σε ποια κοινή νομοθεσία υπόκειται. Πολύ περισσότερο να έχει συναίσθηση της δυσμενούς θέσης της.

Από την κυβέρνηση Σαμαρά στην κυβέρνηση Τσίπρα

Από αυτή την άποψη όσο πιο καθαρά είναι σε αποδρομή η σημερινή κυβέρνηση Σαμαρά τόσο πιο ευθέως όσα εκπέμπονται από ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων αφορούν την αυριανή κυβέρνηση Τσίπρα.
Μα δεν είναι ο Τσίπρας σε κόντρα με αυτά τα κέντρα; Καθόλου- όσο βρίσκεται στην αντιπολίτευση- στην πράξη. Μπορεί στο πολιτικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ να υπάρχουν θέσεις και επιδιώξεις εντελώς διαφορετικές από τους περισσότερους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό όμως είναι θεμιτό και αποδεκτό ως προερχόμενο από ένα κόμμα της Αριστεράς.
Ο Τσίπρας έχει κάθε δικαίωμα να προαναγγέλλει σύγκρουση, να ζητάει τη διαγραφή του χρέους, και να διακηρύσσει οτιδήποτε υπαγορεύεται από την ιδεολογία και την πολιτική του. Κανείς δεν μπορεί να τον εμποδίσει να προβάλει αγωνιστικά τις θέσεις του. Έτσι γίνεται η πολιτική.

Πράγματι το 2012 πολλοί στην Ευρώπη προβληματίστηκαν με τους Συριζαίους, γιατί δεν τους ήξεραν. Τώρα έχουν καθαρή εικόνα και δεν τους ενδιαφέρει αν οι Έλληνες πολίτες θα αναθέσουν στον Τσίπρα να εκπροσωπεί την Ελλάδα.

Το θέμα όμως δεν είναι ποιες θα είναι οι θέσεις καθενός απ’ τους 28 επικεφαλής της Ένωσης, ή τους 18 της Ευρωζώνης – όταν θα είναι και ο Τσίπρας ανάμεσα τους με τις δικές του θέσεις. Αλλά ποια θα είναι η απόφαση που θα ληφθεί τελικά από τα κοινοτικά όργανα -κατά τον τρόπο που αποφασίζουν αυτά τα όργανα.
Όποιος δεν υλοποιεί αυτή την απόφαση, βρίσκεται εκτιθέμενος απέναντι στους άλλους, και η χώρα του τιμωρείται από τους κοινοτικούς θεσμούς, όπως προβλέπουν οι Συνθήκες. Είτε είναι ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, ή ο Αρχιεπίσκοπος. Το κοινοτικό σύστημα δεν αποτελείται από κόμματα και πρόσωπα- αποτελείται από χώρες.
Σε αυτό το σύστημα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας έχει το βάρος του πρωθυπουργού της Ελλάδας και τίποτε άλλο. Και αυτός ο Πρωθυπουργός όπως και αν λέγεται, από όποιο κόμμα και αν προέρχεται είναι ο Πρωθυπουργός μιας χώρας που χρωστάει σήμερα 320 δισ. ευρώ- δεμένα με ρήτρες και συμβόλαια- και ταυτόχρονα χρειάζεται και νέα δάνεια, αλλά οι μόνοι που μπορούν να τη δανείσουν είναι αυτοί στους οποίους χρωστάει. Τα υπόλοιπα ως ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
Συνεπώς το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι που παίζεται μετά το Παρίσι είναι εκτός τόπου και χρόνου. Η καμπάνα χτυπάει για όλους. Το πρόβλημα που έχει η χώρα  αυτή τη στιγμή θα το έχει ακριβώς με αυτά τα χαρακτηριστικά ακόμη και όταν αλλάξει Πρωθυπουργό. Πώς το αντιμετωπίζει ο ένας ή ο άλλος Πρωθυπουργός δεν αλλάζει τις βασικές παραμέτρους συμμετοχής της χώρας στην Ένωση, ή το Ευρώ. Οι δεσμεύσεις της υφίστανται ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Και οι κοινοτικοί κανόνες ισχύουν ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές αποχρώσεις των κυβερνήσεων.
Καλά κάνει ο εν αναμονή διάδοχος του Σαμαρά και προβάλει ότι θα κινηθεί ως Πρωθυπουργός του με βάση τις πολιτικές αντιλήψεις του. Όταν έλθει η ώρα να καθίσει σ’ αυτό το τραπέζι με άλλη  ιδιότητα από τη σημερινή θα υπόκειται σε άλλους κώδικες. Αλλά δεν κάνει καλά αν νομίζει ότι όσα γίνονται αυτήν την περίοδο με τον Σαμαρά δεν τον αφορούν. Στο χωριό του ξέρουν καλά τι συμβαίνει με τις νύφες όταν δεν καταλαβαίνουν αυτά που λένε οι γείτονες στις πεθερές.
 Γ. Λακόπουλος-thetoc.gr