Οι σπονδές Τσίπρα στον κ. Λαφαζάνη…

Η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε τον κ. Τσίπρα για να «σκίσει τα μνημόνια» και όχι για να πισωγυρίσει τη χώρα σ’ ένα παλαιοαριστερό καθεστώς. Το είπε ξεκάθαρα και ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Γ. Πανούσης, με αφορμή το «αδιέξοδο» στην πολυήμερη κατάληψη της Πρυτανείας. Κάλεσε τον πρωθυπουργό να αποφασίσει με ποιους θα πάει: «Θα παίξει με το 4% των έξαλλων ή με το υπόλοιπο 32% που τον ψήφισε, τους σοβαρούς συντηρητικούς και προοδευτικούς πολίτες;». Φοβάμαι πως συμβαίνει το εξής. Ο κ. Τσίπρας αναζητεί εναγωνίως έναν «έντιμο συμβιβασμό» με τους Ευρωπαίους. Γνωρίζει πως και αν ακόμη τον πετύχει, είναι αμφίβολο αν θα εγκριθεί και από την Αριστερή Πλατφόρμα, η οποία ήδη
προβάλλει ενστάσεις και έχει θέσει τις δικές της κόκκινες γραμμές στα όσα «διαπραγματεύονται» οι κ. Βαρουφάκης και Δραγασάκης. Σε αντίρροπο, λοιπόν, του έντιμου συμβιβασμού με την Ευρώπη, ο κ. Τσίπρας φαίνεται να προχωρεί στο εσωτερικό σε μια ταπεινωτική παράδοσή του στην Αριστερή Πλατφόρμα. Αυτό προκύπτει από την εξώθηση της Παιδείας στο αριστερίστικο και καταστροφικό παρελθόν της. Από τη στάση όχι μόνον αμήχανης ανοχής, αλλά έμπρακτης συμπάθειας προς καταληψίες, κουκουλοφόρους, ακόμη και τρομοκράτες. Από το ανεξέλεγκτο χάος στο μεταναστευτικό. Από την προχωρημένη υπονόμευση των ιδιωτικοποιήσεων. Από την επιστροφή της κομματοκρατίας κ.λπ. Είναι το «αριστερό αντάλλαγμα» του κ. Τσίπρα έναντι του επιζητούμενου «έντιμου συμβιβασμού», για τη σωτηρία της χώρας…
Ας μη βαυκαλίζεται ο σημερινός πρωθυπουργός από την (κατά τις δημοσκοπήσεις) διατήρηση της συσπείρωσης των εκλογέων του. Οχι μόνον αυτοί, αλλά όλοι οι Ελληνες έχουμε προτάξει τη σωτηρία της χώρας, που βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Εκόντες - άκοντες στηρίζουμε τις ελληνικές θέσεις στη διαπραγμάτευση. Η ευθύνη, όμως, για την έκβασή τους ανήκει αποκλειστικά στον πρωθυπουργό. Αυτή η στήριξη ουδεμία σχέση έχει με την επικράτηση ενός παρωχημένου –και καταρρεύσαντος παγκοσμίως– αριστερισμού, στο εσωτερικό της χώρας. Συμβαίνει το αντίθετο. Οπως διαπιστώνει και… ο κ. Πανούσης, στο φαινόμενο αυτό αντιτίθεται η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά όλοι οι «υπόλοιποι» Ελληνες. Συνεπώς, στο διόλου υποδεέστερο αυτό ζήτημα, το οποίο, φυσικά, θα καταστεί πρωτεύον, αν υπάρξει η ευκταία συμφωνία στις διαπραγματεύσεις, η σημερινή κυβέρνηση βρίσκεται σε προφανή δυσαρμονία με το κοινό αίσθημα. Είναι το επιχείρημα που επικαλείτο επίμονα ο κ. Τσίπρας, αξιώνοντας την παραίτηση της προηγούμενης κυβέρνησης και τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Τότε, όμως, η δυσαρμονία βασιζόταν στη «μνημονιακή» πολιτική της κυβέρνησης και στην «αντιμνημονιακή» του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι στην επιβολή ενός αριστερόμορφου καθεστώτος, με «ιθύνοντες» τον κ. Λαφαζάνη, τον κ. Φλαμπουράρη, την κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου, την «αναρχοαυτόνομη» πρόεδρο της Βουλής κ.ά.
Κάπως έτσι φθάσαμε σήμερα στα πιθανά σενάρια για την τύχη της χώρας. Κατά το μόνον ευοίωνο, ο κ. Τσίπρας και οι συμπράττοντες καταλήγουν σ’ έναν έντιμο συμβιβασμό και κατορθώνουν να τον επιβάλουν στους «έξαλλους» (κατά Πανούση) συντρόφους τους. Κατά το δεύτερον, οι διαπραγματεύσεις αποτυγχάνουν, η χώρα βρίσκεται εκτός ευρώ (και μέλλοντος), τα δε ηνία αναλαμβάνουν οι «έξαλλοι», εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς τύπου Χότζα ή πλέον σύγχρονου, με πρότυπο τη Β. Κορέα και τη δυναστεία Κιμ... (Ο Θεός να βάλει το χέρι του.)
Στ Ζούλας-Καθημερινή