Το τέλος της «αθωότητας»

Έφθασε, πια, με βασανιστικά αργό ρυθμό, η στιγμή από την οποία κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Είναι η ώρα της αλήθειας. Που τα μισόλογα, τα ψέματα, οι ψευδαισθήσεις καταρρέουν. Εκεί που δεν υπάρχει τίποτα να κρυφτείς, ούτε μάσκα να φορέσεις. Το μόνο που ορθώνεται μπροστά είναι ο τοίχος της πραγματικότητας.
Είτε παίρνεις φόρα και πατάς το γκάζι με την ελπίδα ότι θα τον γκρεμίσεις, είτε προσπαθείς να πιαστείς στα βαθουλώματα, στις εξοχές και να σκαρφαλώσεις σιγά σιγά, παράτολμα, στην κορυφή του. Και έτσι να περάσεις στην άλλη πλευρά. Στην πιο φωτεινή...
Τώρα, πια, δεν έχει καμία αξία να δηλώνεις αισιόδοξος, να βάζεις στο κόλπο τους Βαρουφάκηδες, να μιλάς για «κόκκινες γραμμές».
Ολοι, ακόμη και αυτοί που είναι ένα στάδιο πριν από την κατάσταση της (γνωστής) Ζωής Κ., αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει χρόνος πια για παιχνίδια, ούτε για ρώσικες ρουλέτες.
Δεν είναι, όμως, μόνο η ώρα για την Αριστερά. Είναι η ώρα της Ελλάδας. Ο κ. Τσίπρας σωστά, σε πείσμα όλων των άλλων, προκάλεσε ο ίδιος τη συγκρότηση του νέου Διευθυντηρίου του Eurogroup. Δεν θα είχε κανένα νόημα να διαπραγματεύεται με τον Φινλανδό και τον Σλοβένο ομόλογό του. Αρκεί μόνο η Μέρκελ. Ας δεχθεί και τον Ολάντ που η ίδια θέλει δίπλα της.
Είναι η στιγμή που πρέπει να αντιληφθεί ο πρωθυπουργός ότι όσο αποκρύπτεται η αλήθεια τόσο πιο δύσκολος και επίπονος γίνεται ο συμβιβασμός. Οι πολίτες δεν είναι ηλίθιοι. Γνωρίζουν ότι η απόσταση από τα Ζάππεια στις Θεσσαλονίκες έχει πια εκμηδενιστεί. Αλλά ακόμη θέλουν να ελπίζουν.
Ο πρωθυπουργός ξέρει ότι, σε πείσμα των φιλότιμων προσπαθειών που καταβάλλουμε για να εκθέσουμε κάθε φωνή που μας στηρίζει, έχουν απομείνει ακόμη στην Ευρώπη και σύμμαχοι και φίλοι. Της Ελλάδας και του ιδίου... Ο κ. Τσίπρας πριν κοιτάξει τον τοίχο μπροστά του οφείλει να σκεφθεί τους πολίτες που περιμένουν κάτι από αυτόν και τους λίγους φίλους που μας απέμειναν στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες, εξηγήσεις, συγχωροχάρτια, ιδεολογικές πανοπλίες. Η εποχή της αθωότητας τέλειωσε απότομα χθες...
N.Μελέτης-Έθνος