Αλέξη, δεν ήσουν ο επαναστάτης που θέλαμε

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, Αλέξη. Στις κοινωνίες υπάρχουν ομάδες. Και στις ομάδες άτομα. Και στα άτομα μυαλά, διαθέσεις, ένστικτα και συμφέροντα. Αν μπορούσα, δηλαδή, να στο ζωγραφίσω, έτσι θα το έφτιαχνα. Κατά συνέπεια, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ίδιοι γινόμαστε όταν το θέλεις εσύ, κάποιος άλλος πολιτικός, τα μίντια, οι παπάδες και κάθε μορφή εξουσίας ή συγκεντρωτικής δύναμης. Η διάθεση, όμως, να μας πακετάρει ο οποιοσδήποτε  προσκρούει πάντα στη διαφορετικότητά μας. Όλοι αυτοί προσποιούνται ότι είμαστε μάζα αλλά δεν είμαστε. Τους είναι, όμως, αρκετό για να μας επικαλούνται συνέχεια.
Μέσα, λοιπόν, στους πολλούς των Ελλήνων, είμαστε αρκετοί ασύντακτοι και περίεργοι, που δεν είμαστε τίποτα. Απολύτως τίποτα. Ούτε Ολυμπιακοί, ούτε Παναθηναϊκοί, ούτε
Χριστιανοί, ούτε Μουσουλμάνοι, ούτε Δεξιοί, ούτε Αριστεροί, ούτε «Ελληναράδες» ούτε «Ευρωλιγούρηδες», ούτε τίποτα απ΄ όλα αυτά. Ή τουλάχιστον κάτι για το οποίο θα κρεμούσαμε ετικέτα. Και κάποιοι άλλοι, οι περισσότεροι, μολονότι θέλουν να ανήκουν στις ομάδες τους, κινούνται σε μια κανονικότητα, προτάσσοντας πάντα την ατομικότητά τους.
Ε, λοιπόν, Αλέξη, όλοι εμείς νομίζεις ότι είμαστε τόσο αφελείς ή τόσο ευχαριστημένοι από την κοινωνία μας που δεν θέλουμε την επανάσταση; Μας κόβεις για τόσο ηλίθιους να μην μας ενοχλεί όλο αυτό το κατεστημένο της μεταπολίτευσης με τα δίκτυα, τις «συμμορίες» των καταχραστών, τα κρατικοδίαιτα μίντια και το καταχρεωμένο κράτος μας; Ή μήπως πιστεύεις ότι όλοι μας έχουμε μαζέψει στην αυλή μας μερικούς «αριστερούς» και τους μαστιγώνουμε, επωφελούμενοι του καπιταλισμού;
Όχι, ρε συ Αλέξη. Κι εμείς ψάχναμε κάποιον να τραβήξει μπροστά και να γκρεμίσει το πολιτικό σύστημα. Και τον ψάχνουμε ακόμα. Γιατί θέλουμε να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να μη δούμε κανέναν από τα καταχρεωμένα κόμματα στη Βουλή, κανέναν από τους πρώην πρωθυπουργούς και κανέναν από όλους αυτούς που διέλυσαν τη χώρα. Άρα, δεν είναι μόνο οι δικοί σου φίλοι «λαός». Είμαστε μάλλον κι εμείς. Κι ας μας κόλλησες τη ρετσινιά του «δωσίλογου» και του «γερμανοτσολιά».
Εσύ όμως, τι έκανες για όλα αυτά; Με ποιον έκανες την επανάσταση; Με τον Καμμένο, τη Ραχήλ, τον Μιχελογιαννάκη, τον Λαφαζάνη, τον Στρατούλη και τον Βαρουφάκη; Μα, είναι δυνατόν; Πώς να σε πιστέψουμε; Πόσο να κρατήσουμε τη μύτη μας για να μη σκάσουμε ακόμα;
Γίνεται επανάσταση με διορισμούς στο δημόσιο, με εθνολαϊκισμό (η χούντα έκανε μόνο), με υποστηρικτές  του ολοκληρωτισμού και με συμπάθειες στη Χρυσή Αυγή;
Αν είχες πάρει άλλο δρόμο, όλοι μαζί σου θα ήμασταν. Ας ένωνες εσύ τον κόσμο φτιάχνοντας πρώτα ένα κράτος δικαίου και μετά πάμε όλοι μαζί να γκρεμίσουμε ό,τι θες. Την αγκυλωμένη Ευρώπη, τη Μέρκελ, τη γραφειοκρατία, το κεφάλαιο, ό,τι νομίζεις πως θα αλλάξει τον κόσμο. Αλλά όχι, ρε φίλε, να μας φλομώνει στο ψέμα ο Βαρουφάκης και μετά να χαιρόμαστε που τα βάζεις με όλο τον πλανήτη. Πόσο άβουλοι πρέπει να είμαστε;
Αλέξη, η χώρα χρεοκόπησε και είμαστε μια βάρκα «μεταναστών», ακυβέρνητη στο  Αιγαίο. Χωρίς μία στην τσέπη. Σε ποιον θα κάνουμε τώρα επανάσταση; Mεταξύ μας; Θα χαρείς αν αρχίσουμε να τρώμε ο ένας τον άλλον;
Είμαι πια βέβαιος και στο λέω. Φοβάμαι την ώρα που θα φύγεις. Κι όχι μόνο για τον Αρμαγεδδώνα που έρχεται. Φοβάμαι που με την αποτυχία σου νομιμοποίησες όλα αυτά τα τρωκτικά της μεταπολίτευσης και που τους έδωσες το άλλοθι να ξαναγυρίσουν στις εξουσίες. Όλους αυτούς που θα σπεύσουν να διαχειριστούν τον όλεθρο και να νομιμοποιηθούν στη συνείδηση του λαού.
Ας γίνεις τουλάχιστον μπλουζάκι στους πιτσιρικάδες, αλλά και γι' αυτό αμφιβάλλω…
 Ανδ. Ζαμπούκας-protagon.gr