Το ζουμί είναι σε αυτά που θα έλθουν...

Ψέκασε τους ΑΝΕΛ και δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Φόρτωσε στον Βαρουφάκη το τσίρκο της πρώτης κυβέρνησης. Έστειλε στα μεταχειρισμένα... την πλατφόρμα Λαφαζάνη. Έκανε την Μέρκελ και τον Ολάντ οπαδούς του... Απέκτησε αναμνηστική με τον Ομπάμα... Και ξήλωσε την γραβάτα στους υποψήφιους της Ν.Δ. Όταν αποκαθηλώσει τον Άρη και τον Τσε δεν θα το πιστεύουμε.

Μπορεί η στήλη να γίνεται εμμονική στην άποψη ότι στα χέρια του Τσίπρα και των αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει το μεγάλο πάρτι με την πτώση του ελληνικού σοβιετικού κράτους και ότι θα χάσουμε όλοι τα αυγά και τα πασχάλια που ξέραμε, αλλά τι να κάνουμε... Να που άρχισαν να γίνονται τα πάντα ορατά και δια γυμνού οφθαλμού...

Ρίξτε μια ματιά στην θλιβερή εικόνα που βγάζει το "νέο" της Ν.Δ. αντιγράφοντας τον Τσίπρα στις κινήσεις, στα λόγια μέχρι και στην γραβάτα όπως έκανε και ο Τσίπρας αντιγράφοντας τον Ανδρέα του ζιβάγκο και έχωσε το παλαιό βαθύ ΠΑΣΟΚ στην ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ μπας και γλιτώσει λίγο από το φτύσιμο... Αλλά που...

Τι άλλο θέλουμε λοιπόν για να αντιληφθούμε ότι από εδώ και πέρα θα ψηφίζεις αλλαγή και θα πληρώνεις το παλιό. Θα περιμένεις κοινωνική πολιτική και θα την πληρώνεις από την τσέπη σου. Θα αναζητάς από το κράτος βοήθεια και θα σε φεσώνει σε απερίγραπτο βαθμό.

Και αυτά ήταν η πρώτη δόση. Στην δεύτερη που έρχεται περίμενε με μαθηματική ακρίβεια εκποίηση μέχρι και των χαλιών στο Μαξίμου για βρεθούν λεφτά και για την υγεία. Περίμενε κεντροαριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ (άγνωστη σήμερα) γιατί φιλελεύθεροι και άλλες κατάρες... δεν πιάνουν στον τόπο που μάχεται... τον καπιταλισμό. Και παρέλαση από κυβερνητικές και υπουργικές θέσεις κάθε ανίκανου και άσχετου ώστε να μην έχει άποψη και να μην αντιδρά στο Κρεμλίνο ή, αν προτιμάς, στο Μαξίμου...

Θέλουμε δεν θέλουμε όμως αυτή είναι η ιστορία που γράφεται σήμερα στον τόπο με τα πλέον μαύρα κεφάλαια για την οικονομία και τις προοπτικές της. Αν την αρνηθούμε θα είναι σαν να ξυπνάμε από όνειρο ή ως θαύμα δεχόμαστε την μεταφυσική αλήθεια ότι είμαστε ένα τίποτε και πως ό,τι βλέπουμε δεν υπάρχουν γιατί είναι σκιές...

Αλλά αν αρνηθούμε την αλήθεια οφείλουμε να διαγράψουμε το δημοψήφισμα. Το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ. Το τρίτο μνημόνιο που έγινε συμφωνία. Την Τρόικα που έγινε θεσμός... Και τις εκλογές-όπλο του Τσίπρα για την διάλυση των αποστατών του ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε δύο μήνες.

Ο Τσίπρας παίζει πλέον στο δικό του γήπεδο. Σε όλες τις θέσεις. Μόνος του χωρίς αντίπαλο... Και όποιος κατέβει να τον αντιμετωπίσει θα υποχρεωθεί στους δικούς του κανόνες και τους δικούς τους διαιτητές που δεν είναι άλλοι από τους ψηφοφόρους.

Αυτούς που δεν μετακινήθηκαν από τον Τσίπρα στις προηγούμενες εκλογές και συνεχίζουν να έχουν λόγο ακόμη και αν τους μετρήσεις με δεδομένο το περίπου 50% της αποχής. 

Η δικαιολογημένη αηδία που ένοιωσε το 50% των ψηφοφόρων της αποχής δεν αφορούσε μόνο τον Τσίπρα. Ήταν αηδία απέναντι στους πάντες της πολιτικής σκηνής ενός τσούρμου κακής ποιότητας θεατρίνων... που ακόμη και τώρα δίνει παραστάσεις και στην Αθήνα και στην επαρχία. 

Ακόμη και να αποτύχει ο Τσίπρας στον παραπέρα σχεδιασμό της προσωπικής του πολιτικής διαδρομής θα αφήσει πίσω του τον Συρυζαϊσμό... όπως και το ΠΑΣΟΚ (του Ανδρέα) άφησε πίσω του τον Πασοκισμό που διαδέχθηκε και συντηρεί η νοοτροπία ΣΥΡΙΖΑ...

Το δυστύχημα όμως είναι ότι αυτά που συμβαίνουν και θα συμβούν στον τόπο από το 2016 και μετά καταδικάζουν εκτός από την  σημερινή γενιά και την επόμενη. Γιατί το "λούκι" που άνοιξε ήδη θα δείχνει ότι ο δρόμος μέχρι το 2030 (σε επίπεδο δεκαπενταμελούς, καταληψιών, μπάχαλου, αρπαχτής, μπαταχτσήδων και καταφερτζήδων) αποκλείεται να στερεώσει οράματα. 

Θα συνεχίσει να καλλιεργείται το είδος πολιτικής που φύεται και ευδοκιμεί για 40 χρόνια μόνο στην Ελλάδα όπου τα πάντα μπορούν να χειραγωγούνται από ομάδες νταβατζήδων, συντεχνιών, εργατοπατέρων και διαπλεκομένων, μέσα σε μια σύγχυση ιδεολογιών από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά, με φούμαρα και  εδέσματα φτιαγμένα από κακής ποιότητας σανό...

Γ. Κράλογλου-capital.gr