Κίνδυνος παραγραφής

Δεν νομίζω να υπάρχει σοβαρός άνθρωπος στην Ελλάδα που να πιστεύει ότι πρέπει να μείνουν ανεξερεύνητα όσα γεγονότα οδήγησαν στο Τρίτο Μνημόνιο με τεράστια οικονομική ζημιά για τη χώρα.  

Οι κατά καιρούς αποκαλύψεις του Στουρνάρα, του Βαρουφάκη, της Ζωής, του Λαφαζάνη είναι ανατριχιαστικές. Ακόμη κι αν δεν τις αποδεχτούμε ως έχουν, αποτελούν αντικείμενο εξέτασης. Καλώς ή κακώς, μια δημοκρατία δεν μπορεί να ζει με σκελετούς στο ντουλάπι.

Ποιος να τις εξετάσει; Η Δικαιοσύνη; Κατ' αρχήν, όχι.

Το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό, δεν έχουν ως τώρα καταγγελθεί προφανή ποινικά αδικήματα και λογικά μια Εξεταστική Επιτροπή είναι το κατ' εξοχήν αρμόδιο όργανο για μια πρώτη διερεύνηση των γεγονότων.  

Δεν εννοώ φυσικά μια Εξεταστική σαν εκείνη που ζητάει η Φώφη για το διάστημα «από το 2000 και μετά». Η Βουλή δεν είναι επιστημονικό σωματείο και το αντικείμενο κάθε έρευνάς της πρέπει να είναι προσδιορισμένο και συγκεκριμένο.

Αν το ΠαΣοΚ ενδιαφέρεται γενικώς να μάθει τι συνέβη στη χώρα τα τελευταία 16 χρόνια μπορεί να οργανώσει μια ημερίδα με τους καλύτερους επιστήμονες.  

Εννοώ μια Εξεταστική Επιτροπή επικεντρωμένη στο πρώτο εξάμηνο του 2015. Σε όσα οδήγησαν στη συμφωνία του καλοκαιριού.

Αυτή χρειάζεται να συγκροτηθεί άμεσα κυρίως για συνταγματικούς λόγους.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, όλα τα ενδεχόμενα ποινικά αδικήματα αυτής της περιόδου παραγράφονται αν διαλυθεί η σημερινή Βουλή - η οποία μπορεί να διαλυθεί από στιγμή σε στιγμή...

Ποιος πολιτικός σχηματισμός θα σηκώσει την ευθύνη μιας προκαταβολικής παραγραφής και μιας γενικής αμνηστίας; Θέλω να το δω.

Ακούω βεβαίως και την άλλη άποψη. Οτι η σημερινή πλειοψηφία δεν θα δεχθεί τη διερεύνηση ή ότι θα προσπαθήσει να την ακυρώσει. Συνεπώς γιατί να ζητήσει η αντιπολίτευση μια Εξεταστική την οποία δεν μπορεί να επιβάλει;

Προφανώς η συμπολίτευση θα κάνει ό,τι νομίζει και θα αναλάβει την ευθύνη όσων νομίζει. Δικαίωμά της.

Νομικοί κύκλοι άλλωστε θεωρούν ότι ουσιαστικά ποινικά αδικήματα για κυβερνητικά στελέχη μπορούν να προκύψουν μόνο σε ό,τι αφορά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Στην ανακεφαλαιοποίηση, λένε, αποτυπώνεται με ακρίβεια και αντικειμενικότητα η ζημιά του Δημοσίου από τη «σκληρή διαπραγμάτευση» και τα capital controls.

Και αυτά δεν παραγράφονται με τη διάλυση της σημερινής Βουλής αφού η ανακεφαλαιοποίηση έγινε μετά την εκλογή της. 

Γ. Πρετεντέρης-ΤΟ ΒΗΜΑ