O μικρός Αλέξης και οι λιωμένες καραμέλες

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο μικρός Αλέξης. Ο Αλεξάκης είχε πάντα και παντού μαζί του λογιών-λογιών καραμέλες τις οποίες του άρεσε να προσφέρει σε όλους. Του άρεσε τόσο πολύ, που είχε μάθει να τις φτιάχνει και μόνος του! Είχε καραμέλες για όλα τα γούστα: πράσινες, κόκκινες, ροζ, γλυκές, λιγότερο γλυκές, μεγάλες και μικρές. Τις μοίραζε πάντα με χαμόγελο και τον αγαπούσαν όλοι. Μασώντας τις καραμέλες του ένιωθαν χαρά, γέμιζαν ελπίδα, ξεχνούσαν τα προβλήματα τους (νομίζοντας πως τα έχουν λύσει), μεταφέρονταν μαγικά σε έναν όμορφο παραμυθένιο κόσμο… Μόνο οι  «κακοί» δεν μασούσαν τις καραμέλες του! Ώσπου μια μέρα οι χιλιομασημένες καραμέλες του μικρού Αλέξη άρχισαν να λιώνουν (η μια μετά την άλλη).

Πρώτα έλιωσε η καραμέλα της διαπραγμάτευσης και του σκισίματος των μνημονίων. Τότε όλοι κατάλαβαν πως αυτή η μικρή καραμελίτσα που τους προσέφερε «δωρεάν» με τόσο γλυκό χαμόγελο ο μικρός Αλέξης, τους κόστισε τελικά 100 δις…

Αμέσως μετά έλιωσε η καραμέλα-αντίδοτο στην λιτότητα! Η λιτότητα επιδεινώθηκε περισσότερο από ποτέ, τα λουκέτα αυξήθηκαν, σπάζοντας κάθε ρεκόρ, στην αγορά εργασίας επικράτησε για πρώτη φορά η μερική απασχόληση (έναντι της πλήρους) και η υπερφορολόγηση στόχευε πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα και απειλητικά τα πιο λαϊκά είδη (βλ. καφές) και στρώματα (βλ. μικρομεσαίους και χαμηλοσυνταξιούχους). Τέλος η «λιτότητα» είχε θεσμοθετηθεί με νόμο για πρώτη φορά και στις τραπεζικές συναλλαγές (μέσω των capital controls)!

Στην συνέχεια έλιωσαν οι καραμέλες της αναδιανομής, της κοινωνικής ευαισθησίας και της προστασίας των αδυνάμων! Τότε όλοι κατάλαβαν πως τα πήρε από τους ναυτικούς (που σε άλλες χώρες επιδοτούνται) για να τα δώσει στους Καρανίκες (Αθηνών, Θεσσαλονίκης και πάσης Ελλάδoς)! Τα πήρε από τους μικρομεσαίους για να τα δώσει πίσω στους Καταριανούς και τους Αζέριους που ακυρώνουν τις επενδύσεις τους και φεύγουν. Τα πήρε από τους χαμηλοσυνταξιούχους (αφού είναι ο πρώτος που έκοψε συντάξεις κάτω από 1000 ευρώ) για να τα δώσει στα δικά του παιδιά, προσλαμβάνοντας τα ακόμα και σε μη υπαρκτές δομές και θέσεις (με τελευταίο παράδειγμα τις 200 νέες προσλήψεις στην εταιρία κτιριακών υποδομών προ ημερών).

Μετά έλιωσαν και οι καραμέλες του ηθικού πλεονεκτήματος και της (δήθεν) δημοκρατικής ευαισθησίας. Πρώτη φορά στην μεταπολίτευση τα επίσημα συλλογικά όργανα της δικαιοσύνης καταγγέλλουν προσπάθεια εκβιασμού και χειραγώγησης της από την κυβέρνηση. Πρώτη φορά ξεκινάει με επίσημες δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων, πόλεμος μεταξύ των εξουσιών. Πρώτη φορά δικαστικοί λειτουργοί, καθηγητές πανεπιστημίου και πολιτικοί όλων των χρωμάτων καταγγέλλουν με τον πλέον επίσημο τρόπο προσπάθεια δημοκρατικής εκτροπής. Πρώτη φορά τρεις γενικοί γραμματείς από διαφορετικά υπουργεία σε διάστημα τριών μηνών καταγγέλλουν επίσημα διασπάθιση δημοσίου χρήματος (σε hot spots και άλλα έργα)  και αντί να τους ζητηθούν περισσότερα στοιχεία, ζητείται η παραίτηση τους!

Πρώτη φορά ακούμε απανωτές επώνυμες καταγγελίες εν ενεργεία δημοσιογράφων για εκβιασμούς, προσπάθειες χειραγώγησης και μαύρα ταμεία από τα οποία πληρώνονταν με τον μήνα για να προπαγανδίζουν υπέρ του κυβερνώντος κόμματος. Όλα αυτά φυσικά ούτε καν διαψεύστηκαν (έτσι για τα μάτια του κόσμου)… Την ίδια στιγμή ο διαγωνισμός «προμετωπίδα» του αγώνα ενάντια στο «τρίγωνο της διαπλοκής» καταλήγει στο τρίγωνο της νέας διαπλοκής μεταξύ Κυβέρνησης-Καλογρίτσα-Τράπεζας Αττικής. Τελικά υπό τον φόβο της κατακραυγής και των αποκαλύψεων ο Καλογρίτσας αποσύρεται, μένει χωρίς κανάλι και πνίγει τον πόνο του στη νέα εφημερίδα του. Στη συνέχεια ο νόμος καταπέφτει (ύστερα από σειρά αναβολών και πιέσεων) και στο ΣτΕ. Έτσι φτάσαμε στο πρωτόγνωρο σημείο του να λειτουργούν για πρώτη φορά όλα τα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας χωρίς ούτε καν προσωρινές άδειες! Πρώτη φορά δηλαδή επικρατεί η πλήρης ανομία στο τηλεοπτικό πεδίο με υπογραφή Παππά-Τσίπρα.

Τελευταία και καλύτερη έλιωσε και η καραμέλα του χρέους! Αυτή κι αν είχε «εθίσει» κόσμο… Η απόφαση του τελευταίου eurogroup όχι μόνο δεν σφράγισε το κλείσιμο της αξιολόγησης, όχι μόνο δεν οδήγησε σε πιστοποιητικό βιωσιμότητας ή διαβατήριο για την ποσοτική χαλάρωση, αλλά αντίθετα αυξάνει ελαφρώς τα επιτόκια δανεισμού βραχυπρόθεσμα και δεσμεύει με υπέρογκα πλεονάσματα μετά το 2018 για να πάρει πιθανή ελάφρυνση 20% μέχρι το 2060!

Κι έτσι ο μικρός Αλέξης ξέμεινε από καραμέλες…

Και ζήσαμε εμείς «καλά» και αυτοί καλύτερα…
Νίκος Ρωμανός - Επιχειρηματίας - Ψυχολόγος

liberal.gr