Ποιος παίζει τώρα (με) τις κουμπάρες;

Έτσι που ξεπουλιούνται τα πάντα αγκαλιά με ντόπιους και ξένους επικυρίαρχους.

Όταν έχεις αποφασίσει ότι θα τα δώσεις όλα, απλά παίζεις μόνο το πότε σε συμφέρει - με μια ζαριά

«Δεν θα παίζουμε τις κουμπάρες», δήλωσε η ελληνική πλευρά μετά την κοινή συνέντευξη με τον Ντ. Τουσκ. Καταρχάς αναρωτιέμαι... ακαδημαϊκά  πώς μεταφράστηκε! Εν συνεχεία νομίζω ότι μάλλον θα της ξέφυγε, γιατί το μοναδικό για το οποίο δεν πρέπει να μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι για κουμπάρες και κουμπάρους. Με τέτοιες κουμπαριές που κάνει μέρα παρά μέρα, εν χορδαίς και οργάνοις, με τόσους διαπλεκόμενους ή μεγαλομεσάζοντες για να ξεπουλήσει μέχρι και τα ασημικά, κινδυνεύει να του κολλήσουν το γνωστό «ο κουμπάρος την κουμπάρα... ΠΟΣΕΣ φορές την εβδομάδα»! Παρότι για εμάς, ως γνωστόν, όλα «Πρώτη φορά».
Υπάρχει πιο χειροπιαστή απόδειξη για το ότι «παίζουν τις κουμπάρες» από τη συλλογιστική που
ακολουθεί η κυβέρνηση στις καθυστερημένες διαπραγματεύσεις με τις κόκκινες γραμμές της συμφοράς; Καθόλου δεν τους απασχολεί πώς και υπό ποια μορφή θα ληφθούν τα βαρύτερα μέτρα, παρά μόνο πότε θα εφαρμοστούν, πότε θα ισχύσουν και πότε θα τα νιώσει στην τσέπη του ο πολίτης! Το 2020 προσπαθούσε και παρακαλούσε το καθεστώς, το 2018 ήθελαν οι δανειστές, για να είμαστε και πραγματιστές, αλλά συμφώνησαν για το 2019, μην τύχει και... φοβηθούν και τους παραιτηθούν εν όψει εκλογών που θα γίνουν σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Αρα, βάσει των συριζαίικων επιχειρημάτων, όλη η διαπραγμάτευση ήταν 100% βάσει στρατηγικής για το πώς δεν θα πάρουμε πάνω μας όλο το βάρος, αλλά θα το ρίξουμε στους επόμενους. Και δεν θα σταματήσουν εδώ, αλλά θα το χρησιμοποιήσουν και για προεκλογική επιχειρηματολογία: «Τι αυτοί, τι εμείς. Ετσι κι αλλιώς, τα μέτρα έχουν συμφωνηθεί». Ποιος παίζει τις κουμπάρες λοιπόν;

Η κυρία Αχτσιόγλου και ο κ. Τσακαλώτος, για να μην τα ρίχνουμε όλα πάνω σ’ αυτό το πολιτικά ασκούμενο κοριτσάκι, αντί να διαπραγματευτούν ποια θα είναι τα μέτρα και κυρίως τα αντίμετρα, τα υποτιθέμενα αυτά σωτήρια φάρμακα που θα μας γλιτώσουν από πάσα νόσο και μακακία, περιορίστηκαν ΜΟΝΟ στο από πότε θα αρχίσουν να εφαρμόζονται! «Να τη γλιτώσουμε εμείς», ήταν η κυρίαρχη οδηγία. Από εκεί και πέρα, γαία πυρί μειχθήτω. Και επειδή ο εκλογικός ορίζοντας φαίνεται όλο και πιο κοντινός και τα προβλεπόμενα ποσοστά της κυβέρνησης μοιάζουν με πρόγραμμα που παίζει απέναντι στο «Survivor», έπεσαν ολοκληρωτικά τα προσχήματα: Εφη, δώσ’ τα όλα, αλλά όχι από τώρα. Περιττό να συζητήσουμε και να επιχειρηματολογήσουμε ότι πρόκειται για την πιο υποκριτική -παιδαριώδη, θα λέγαμε- στάση έναντι της χώρας και του ελληνικού λαού. Βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα και λένε ότι «στενοχωρηθήκαμε μεν, αλλά μην ανησυχείτε, θα είναι από το 2020»! Μα ΤΙ σημασία έχει, εξυπνοπούλια μου, αν τα μέτρα -όχι μόνο για τους συνταξιούχους ή τους εργαζομένους- θα εφαρμοστούν από το 2019 ή από το 2020; Δηλαδή, τόσο κοντόφθαλμος και ξεχασιάρης είναι ο ελληνικός λαός που έναν χρόνο πριν δεν θα υπολογίζει τι «ζημιά» τού έχουν στήσει; Ηδη οι ενδιαφερόμενοι είναι βαριά αρπαγμένοι και αυτό θα το καταλάβουν όσοι κυβερνητικοί πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ έχουν το θάρρος και την παρρησία να σουβλίσουν τον οβελία κάπου αλλού εκτός από τις ταράτσες τους (ο κήπος ή η πιλοτή δεν θεωρώ ότι είναι και τόσο safe). Η ουσία είναι ότι παραβίασαν ΚΑΘΕ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ, και ειδικά αυτή της ντροπής, και ψήφισαν όσα έλεγαν ότι ποτέ δεν θα εγκρίνουν, και μάλιστα με τόση καθυστέρηση -παίζοντας τις κουμπάρες- που το βάρος έγινε μέχρι και διπλάσιο απ’ αυτό που θα ήταν αν ξεμπέρδευαν από το 2015. Μεγαλύτερο δε κόστος για όλους είναι η εντελώς χαμένη αξιοπιστία τους στο εξωτερικό, όπου κανείς δεν πιστεύει ότι θα κάνουν όσα συμφώνησαν.

Και το επόμενο «κρυφό χαρτί» (ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι) λέει: «Και ΤΙ ΝΟΗΜΑ έχει να βγει ο Μητσοτάκης αφού όλα είναι προαποφασισμένα;». Για την ακρίβεια, παγιδευμένα με «ημερολογιακή» βόμβα που έχει ρυθμίσει ο ΣΥΡΙΖΑ για το πότε θα σκάσει στα μούτρα του, δηλαδή στα μούτρα μας. Και γι’ αυτό ακριβώς έχει σημασία να εξηγήσει η Ν.Δ. τι και πώς θα μπορέσει να κάνει! Ολη η υπόθεση, ακόμη και με τα μέτρα Καμμένης Γης που συμφώνησε η «Πρώτη φορά Αριστερά», κρίνεται πια ως προς το πασίγνωστο ποσοστό ανάπτυξης και ελλειμμάτων που θα πετύχουμε από το ΑΕΠ αυτό καθαυτό. Οσο θα πέφτει το ΑΕΠ, όσο θα υποχωρεί δηλαδή η ανάπτυξη, τόσο μεγαλύτερος, σε βαθμό απελπισίας, θα είναι ο λογαριασμός. Αν κάποιοι πετύχουν να ανακάμψει η οικονομία έστω και λίγο, να δημιουργηθεί κλίμα εμπιστοσύνης, ασφάλειας, αν επικρατήσει κάποια αισιοδοξία και «γυρίσει» το ΑΕΠ, μόνο τότε υπάρχουν αμυδρές ελπίδες να γίνει κάτι καλύτερο. Γιατί αν περιμένουμε απ' αυτούς... Εξάλλου επενδύσεις με Πρώτη Φορά Αριστερά είναι ένα αδιανόητο ανέκδοτο. Ασε που το στυλάκι με όλες τις φιέστες που έκαναν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ για να εκδηλώσουν δημόσια την ενόχλησή τους θυμίζει άλλες εποχές... Και δεν νομίζω να είχαν στο μυαλό τους το τραγουδάκι «ΤΟ ΓΙΑΠΙ, ΤΟ ΠΗΛΟΦΟΡΙ, ΤΟ ΜΥΣΤΡΙ» («Η δουλειά κάνει τους άντρες»).

Οι δύο αυτοί παράλληλοι δρόμοι, από τη μία να προσπαθούν να φορτώσουν τις δικές τους πανωλεθρίες και τραγικές ήττες στους επόμενους, αλλά συγχρόνως να επωφελούνται και από τα έργα των προηγούμενων (τους οποίους όλους μαζί, προηγούμενους και επόμενους, χαρακτήριζαν «συνωμότες του ΔΕΞΙΟΥ Μεσονυχτίου»), δείχνουν ξεκάθαρα ποιοι «παίζουν τις κουμπάρες». Μόνο που έτσι όπως ξεσαλώνουν ανενδοίαστα πηγαίνοντας από τραπέζι σε τραπέζι κάποιων δεξιών μεγαλοπαραγόντων για καμιά... σαμπάνια (εγκαινίων), η εικόνα δεν θυμίζει κουμπάρες αλλά κατοχικό καμπαρέ: «Καλωσορίσατε» - «ξένοι» - «χαίρομαι που σας βλέπω» - «καλωσορίσατε στο καμπαρέ» - «κυρίες μου και κύριοι, καλό απόγευμα» - «Πώς πάτε;» - «Αισθάνεστε καλά;» - «Είμαι ο οικοδεσπότης σας σήμερα» - «Καλωσορίσατε στο καμπαρέ» - «Αφήστε τα άγχη σας απέξω» - «Η ζωή είναι σκληρή, αλλά ξεχάστε το» - «Εδώ δεν έχουμε προβλήματα» - «Εδώ μέσα η ζωή είναι όμορφη» - «Τα κορίτσια είναι όμορφα» - «Ακόμα και η ορχήστρα είναι όμορφη» - «Και τώρα σας παρουσιάζω τα κορίτσια του καμπαρέ» - «Καθεμία απ’ αυτές είναι παρθένα»!
Θέμος Αναστασιάδης-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ