Σπάστε το προσωπείο του Τσίπρα

Μόλις σήμερα αποκαλύφθηκαν οι 21 δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η κυβέρνηση έναντι του ΔΝΤ, δεσμεύσεις οι οποίες συνοδεύουν και την επιστολή που έστειλαν Τσίπρας και Τσακαλώτος.
Μπορεί η λέξη δεσμεύσεις να μη λέει πολλά, ουσιαστικά ωστόσο πρόκειται για ένα μίνι μνημόνιο που συμφωνείται με το Ταμείο. Επανυπολογισμός συντάξεων, δηλαδή νέες μειώσεις, περιορισμός των συμβασιούχων, δηλαδή απολύσεις, απεργία μόνο με πλειοψηφία, δηλαδή κατάργηση της απεργίας και άλλα πολλά περιλαμβάνονται στο πακέτο. Μέτρα που είναι σε πλήρη αντίθεση με την ιδεολογία της αριστεράς. Κι εδώ είναι το μεγάλο θέμα. Όλοι εμείς, πολύ περισσότερο η ΝΔ, έχουμε κάνει ένα λάθος. Αντιμετωπίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα αριστερό κόμμα. Αντιμετωπίζουμε τον Τσίπρα σαν έναν καταληψία των Εξαρχείων που κατέλαβε και το Μαξίμου.
Αντιμετωπίζουμε μια σειρά από στελέχη σαν αριστερούς. Τεράστιο λάθος. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστεί μια μετάλλαξη που τον
έχει μετατρέψει σε ένα συστημικό κόμμα το οποίο θα κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία. Θα ψηφίσει… αντιαριστερά μέτρα, θα υποστεί εξευτελισμούς, θα ικετεύσει για έξοδο στις αγορές που κάποτε θα έδιωχνε, θα παρακαλάει μέρα νύχτα την Μέρκελ και τον Σόιμπλε, θα παραδώσει τα κλειδιά των εξωτερικών θεμάτων στους Αμερικανούς που κάποτε χαρακτήριζε «φονιάδες των λαών».
Είναι πέρα για πέρα λανθασμένη η αντιμετώπιση της κυβέρνησης σαν κάτι άλλο, από άλλον πλανήτη. Και είναι λάθος να ασχολούμαστε π.χ. για το αν ο Τόσκας συμπαθεί τους μπαχαλάκηδες, αν ο Τσίπρας πήγε ή όχι σε ιδιωτικό νοσοκομείο, αν ο Μπογδάνος έκανε καταγγελία των «συμπαθούντων» στην τρομοκρατία αριστερών. Όλα αυτά είναι ελάχιστα μπροστά στα μείζονα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταλλαχθεί, και θα συνεχίσει να μεταλλάσσεται, σε ένα κεντροαριστερό, συστημικό κόμμα, το πιο μνημονιακό απ’ όλα, που δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να κάνει τα πάντα για τις καρέκλες. Όπως έκαναν δηλαδή και τα άλλοτε μεγάλα κόμματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής, διαφοροποιημένο ως προς τις συνθήκες της εποχής, πιο ανάλγητο, πιο αμείλικτο και με καμιά αίσθηση της ιστορίας που κουβαλά.
Είναι λάθος να βλέπουμε τον Τσίπρα και την παρέα του και να τους συγκρίνουμε με τους Ηλιού, Μαύρο, Κύρκο, Μπανιά, Γλέζο ή όποιους άλλους αριστερούς είχαν ηθικές αξίες και τις κράτησαν μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Ο Τσίπρας κατάλαβε νωρίς ότι σε μια μνημονιακή Ελλάδα όπου κυριαρχεί η αφασία αλλά και η οργή για το παλαιό πολιτικό σύστημα, έπρεπε να γίνει κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που πρέσβευε μέχρι το 2012. Γι’ αυτό δεν αισθάνεται καμιά τσίπα όταν επιτίθεται στη Δικαιοσύνη, όταν κάνει σύμβουλό του την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, όταν έχει τους Πολάκηδες να ουρλιάζουν, όταν κόβει τις συντάξεις και τους μισθούς, όταν απολύει εργαζόμενους, όταν αδιαφορεί για την κατάσταση στην κοινωνία.
Ή ακόμη κι όταν «πονάει» επειδή αναγκάζεται να συμβιώσει με τον εθνικολαϊκιστή Καμμένο και να τον καλύψει στις δύσκολες στιγμές που περνάει.
Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αλλάξει πολιτική αντιμετώπιση της κυβέρνησης και οι πολίτες που δεν συμπαθούν τον ΣΥΡΙΖΑ, τον τρόπο που τον βλέπουν. Ας αφήσουμε στην άκρη τα περί Βενεζουέλας ή Μαδούρο. Ας ξεχάσουμε το…αριστερό τους παρελθόν ή τους «αγώνες» στο Πολυτεχνείο. Ας αδιαφορήσουμε πλήρως για την «ευαισθησία» που επιδεικνύουν για τους μετανάστες, τις Ηριάννες αυτού του κόσμου ή την κακόμοιρη την ΕΡΤ. Όλα αυτά είναι η μάσκα που καλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο. Η κυβέρνηση είναι κάτι άλλο από αυτό που φαντάζονται στην Πειραιώς. Και αλλιώς πρέπει να την χτυπήσουν εκεί που πονά.
Τέρμα, λοιπόν, η κριτική γι’ αυτά που έλεγαν και που τώρα δεν εφαρμόζουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ένα κόμμα που θα πουλήσει και τη μάνα του μπιρ παρά για να κρατηθεί στην εξουσία. Που θα πουλήσει κοινωνικά ή εθνικά θέματα χωρίς αιδώ αρκεί να διατηρηθεί στην κυβέρνηση. Που θα πουλήσει αν χρειαστεί και τους συνεταίρους του, αριστερούς και δεξιούς.
antinews.gr