Ώρα συνυπευθυνότητας, όχι υποκρισίας

 

Η ανακοίνωση από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη περί επιβολής μηνιαίου προστίμου 100 ευρώ για όσους άνω των 60 ετών δεν έχουν κλείσει ραντεβού για πρώτη δόση έως τις 16 Ιανουαρίου πυροδότησε αντιδράσεις κατά του μέτρου της υποχρεωτικότητας ή/και κατά της επιβολής του προστίμου. Ετοιμοι οι συνήθεις αντιδρώντες να υπηρετήσουν τον ρόλο τους. Μεταξύ αυτών, συνταγματολόγοι που θεωρούν ότι θα καταπέσει η απόφαση στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Αριστεροί και δεξιοί οι οποίοι εστιάζουν στα ατομικά δικαιώματα, εντάσσοντάς τα σε ένα ιδεολογικό πλαίσιο. Και βεβαίως, οι διάφοροι συνωμοσιολόγοι, οι οποίοι αντιδρούν με αντίλογο στον λόγο του εκάστοτε φορέα εξουσίας. Δεν έλειψαν χθες οι λαϊκιστές που δήλωσαν πως μόνο με τον καλό λόγο και θετικά μέτρα θα αλλάξουν οι αντιεμβολιαστές γνώμη – άκουσα πρόταση πολιτικού για χορήγηση βοηθήματος στους μη εμβολιασμένους φτωχούς 60χρονους ενόψει των Χριστουγέννων…

Υπάρχει πεδίο δικαιολόγησης των φωνών που μιλούν για κοινωνικό διαχωρισμό στην περίπτωση του αποκλεισμού των ανεμβολίαστων από

κοινωνικές δραστηριότητες, όταν μιλάμε για ιδιαίτερες συνθήκες, όπως οι συνθήκες βρασμού; Σε αυτές τις συνθήκες το νερό χάνει τις «συνήθεις» του ιδιότητες και αποκτά άλλες κατά περίπτωση επικίνδυνες. Σε μία τέτοια συνθήκη, που οι ανεμβολίαστοι γεμίζουν τις ΜΕΘ και τόσοι άνθρωποι χάνουν τη μάχη με τη ζωή, ενώ οι μεταλλάξεις του κορωνοϊού αλλάζουν τα παγκόσμια δεδομένα, η ανάληψη κλιμακούμενων μέτρων με στόχο την προστασία της δημόσιας υγείας είναι επιτακτική.

Κάθε κυβέρνηση οφείλει να μεριμνά για τη λήψη μέτρων υπέρ της δημόσιας υγείας και ως τέτοια δεν μπορεί να είναι μόνον η αύξηση των κλινών ΜΕΘ. Η πρόληψη –στη συγκεκριμένη περίπτωση ο εμβολιασμός– πρέπει να είναι το πρώτο βήμα των κρατικών μέτρων. Η επάρκεια των ΜΕΘ είναι υποχρέωση ενός κρατικού συστήματος υγείας, και η κυβέρνηση είναι υπόλογη για τυχόν ελλείψεις.

Σήμερα, αναμένοντας τα συμπεράσματα των επιστημόνων για τη μετάλλαξη «Ομικρον» και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, περνάμε σε μιαν άλλη περίοδο της πανδημίας, η οποία προϋποθέτει τον εμβολιασμό. Δεν είναι ώρα για άγρα ψήφων και εντυπώσεων. Οσο δε για εκείνους –πανεπιστημιακούς και μη– που μιλούν για αντισυνταγματικότητα της υποχρεωτικότητας, αναρωτιέμαι εάν είναι υπέρ των εμβολιασμών, αλλά την επικαλούνται ως καλοί Σαμαρείτες της επιστήμης τους με 7.000 κρούσματα και περί τους 80 θανάτους ημερησίως, ή απλώς επειδή είναι πολιτικά αντίθετοι με την κυβέρνηση. Ή μήπως, εντέλει, θέλουν να κάνουν επαγγελματικό και προσωπικό ντόρο;

Απ. Λακασάς-Καθημερινή