Εμπρηστικός υπό το άγχος του Ανδρουλάκη

Η εκλογή Ανδρουλάκη γίνεται μαχαιριά στο πλευρό του Τσίπρα. Οι επιπτώσεις άρχισαν να φαίνονται από αγχωτικές πολιτικές κινήσεις του και την αποσταθεροποιημένη ρητορική του. Στον βωμό του Ανδρουλάκη καρατομήθηκε από την Κ.Ο. ο Κουρουμπλής, ενώ χθες ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να ζητήσει εκλογές.

Τι άλλαξε από τον καιρό που ο ίδιος έλεγε «δεν μου το επιτρέπει η ιδιοσυγκρασία μου και οι αρχές του κόμματός μας, σε συνθήκες που αυξάνονται τα κρούσματα και οι νεκροί να ζητήσω εκλογές».

Η πανδημία δεν κόπασε, τα κρούσματα και οι νεκροί είναι αυξημένοι, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η μετάλλαξη «Ο» επελαύνει (ναι κε Γεραπετρίτη, έρχεται), αλλά ο κ. Τσίπρας ξεπέρασε την… ιδιοσυγκρασία του και ζήτησε! Φυσικά, ήταν πρόκληση εκ του ασφαλούς γιατί γνώριζε ότι δεν θα εισακουστεί. Αλλά προείχαν οι εντυπώσεις, η επίδειξη δύναμης.

Η ανάδυση Ανδρουλάκη στο πολιτικό στερέωμα δεν σημαίνει ότι

ο ΣΥΡΙΖΑ νομοτελειακά θα πλαγιοκοπηθεί και θα υπερκεραστεί. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν βέβαια ανεβασμένο το ΚΙΝΑΛ, κάποιες μάλιστα εντυπωσιακά, αλλά αυτό είναι μια πρώτη «θροή». Μια φυσιολογική αντίδραση στο νέο πρόσωπο, ένα είδος προσμονής και ελπίδας. Εάν θα συνεχιστεί θα μας το δείξουν οι έρευνες της Άνοιξης.

Διατηρούμε επιφυλάξεις, γιατί ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ που απέδρασε προς τον ΣΥΡΙΖΑ, στην πλειοψηφία του δεν εκδηλώνει «παραταξιακή μνήμη». Εν αντιθέσει με τον κόσμο της ΝΔ που καθ’ όλη τη δύστηνη περίοδο των μνημονίων επέδειξε περισσότερο κομματικό πατριωτισμό, παρέμεινε συσπειρωμένος στην παράταξή του, και στα χειρότερα της ακόμα της έδωσε έστω ένα 18% στις εκλογές.

Εν αντιθέσει με το καταρρεύσαν ΠΑΣΟΚ, οι οπαδοί του οποίου εγκατέλειψαν την παράταξή τους (την πρόδωσαν θα λέγαμε, αν η λέξη δεν εμπεριείχε μελοδραματισμό) και μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ για ωφελιμιστικούς λόγους.

Ωστόσο, ο Τσίπρας υπό το βάρος των δημοσκοπήσεων έδειξε μια αγχωτική συμπεριφορά και ξαναγύρισε στα παλιά. Ίσως οι συνεργάτες του είδαν στα σόσιαλ μήντια τις σκληρές αντιδράσεις που ξεσήκωσε η καρατόμηση Κουρουμπλή. Βέροι Συριζαίοι έγιναν έξαλλοι για την καρατόμηση ενός παλαιοκομματικού και λαϊκιστή Πασόκου βουλευτή!

Αρκετοί τάχθηκαν με το μέρος του, αφού με την καθοδήγηση που τους κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν στ’ αλήθεια πιστέψει ότι στην κυβέρνηση βρίσκεται μια απροκάλυπτη «Συμμορία δολοφόνων»! Ναι, πεπεισμένοι φανατικοί, που ξάφνου γι’ αυτούς ο παλαιοκομματικός Κουρουμπλής έγινε ένα είδος Συριζαίου οσιομάρτυρα, ο οποίος θυσιάστηκε στην ανάγκη του Τσίπρα να δείξει ένα μετριοπαθές κεντροαριστερό πρόσωπο.

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ πήρε το μήνυμα του πλήθους και στη Βουλή ακολούθησε εκφραστική Πολάκη. Ζητώντας εκλογές μίλησε για «κυβέρνηση ενόχων» που… «πατά 2,5 χρόνια τώρα τον λαιμό της χώρας»!

Δεν ξέρουμε εάν ενημέρωσε κάποιος τον κ. Τσίπρα αλλά πριν 2,5 χρόνια έγιναν εκλογές, τις οποίες έχασε. Ο Μητσοτάκης που… πατά τον λαιμό της χώρας, δεν ήρθε με τανκς. Εξουσιοδοτήθηκε από τον λαό. Παράλληλα εξόκειλε εντελώς, και μάλλον δεν κατάλαβε το ολίσθημα. Οχι επειδή κάλεσε τους πολίτες «να απαιτήσουν να φύγει η κυβέρνηση». Αλλά γιατί συνάμα τους κάλεσε να επιβάλουν το συνταγματικό τους καθήκον»!

Πώς θα επιβάλλουν το συνταγματικό τους καθήκον οι πολίτες; Θα… άρουν το πληρεξούσιο των αντιπροσώπων του λαού, όπως προπαγανδίσει και το νεοφασιστικό μόρφωμα των θεματοφυλάκων του Συντάγματος; Σφετερίστηκε κάποιος τη λαϊκή κυριαρχία ώστε να επιβάλλουν το συνταγματικό τους καθήκον οι πολίτες; Εκτός αν τους καλεί να επαναστατήσουν προκειμένου να επιβάλλουν ένα νέο σύνταγμα, επαναστατικώ δικαίω (θεμιτό).

Το πιο πιθανό όμως είναι ότι δεν ενδιαφέρεται για το βάρος που έχουν οι εκφράσεις που χρησιμοποιεί. Αρκεί να είναι εντυπωσιακές, να χαϊδεύουν τον λαό και να φανατίζουν το πόπολο. Και ας λειτουργεί εμπρηστικά στην πολιτική ζωή του τόπου.

Μια σύγκριση ανάμεσα στη λελογισμένη ομιλία του Μιχάλη Κατρίνη, «αντ’ αυτού» του Νίκου Ανδρουλάκη, και της ομιλίας Τσίπρα, αρκούσε για καταγραφεί ποιος συμβάλει ουσιαστικά με κριτική απέναντι στην κυβέρνηση και ποιος κραυγάζει έξαλλα χωρίς περιεχόμενο.

 Γ. Σιδέρης-liberal.gr