Ποιος μπορούσε να προβλέψει τον Οκτώβρη του 2009 ότι μετά από μερικούς μήνες η Ελλάδα θα έμπαινε στην εποχή των Μνημονίων; Κανείς - ίσως μόνον ο Κωστας Σημίτης, που προειδοποιούσε μήνες πριν για το ενδεχόμενο αυτό, χωρίς να τον ακούει κανείς.
Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι στις εκλογές του Μαΐου του 2012, το πρώτο κόμμα θα έπαιρνε μόλις 18%; Κανείς – οι υποψήφιοι της ΝΔ ονειρεύονταν το προηγούμενο βράδυ ότι το κόμμα τους θα είχε ως βάση το 33% που είχε πάρει ο Κώστας Καραμανλής το 2009.Ποιος μπορούσε να προφητέψει ότι μετά από δυόμισι χρόνια στην εξουσία – και την αναπόφευκτη φθορά που φέρνει ο χρόνος – η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα προηγείτο με διαφορά πάνω από δέκα μονάδες του ΣΥΡΙΖΑ; Κανείς – και πάντως όχι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που μάταια προβλέπουν σε κάθε αναποδιά και σε κάθε «γκάφα» ότι «πλησιάζει το τέλος».
Εν ολίγοις, οι προβλέψεις είναι δύσκολες – έως αδύνατες – στην πολιτική. Και το πιθανότερο είναι πως όταν τα πολιτικά στελέχη κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει. Ήδη, βγήκαν οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά από την εκλογή ηγεσίας στο Κίνημα Αλλαγής – και θα βγουν και άλλες. Ξαφνικά, η διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, που ήταν πολλά με λίγα, όλα τα προηγούμενα χρόνια, δείχνει να «κλείνει» - και θα κλείσει περισσότερο στο αμέσως προσεχές διάστημα.
Η εκλογή Γεννηματά, το 2017, παρά την μεγάλη συμμετοχή, δεν είχε αλλάξει στο ελάχιστο τον συσχετισμό μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ – και όχι με ευθύνη της αείμνηστης προέδρου του Κινήματος Αλλαγής: το δίπολο «μνημόνιο – αντιμνημόνιο καλά κρατούσε, εκείνη την εποχή, ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που στράφηκαν στον Αλέξη Τσίπρα τον είχαν ψηφίσει τρεις φορές πριν από δύο χρόνια. Ακόμα κι αν το είχαν μετανιώσει – που δεν το είχαν – ήταν πολύ νωρίς, έστω και για να σκεφτούν την επιστροφή.
Σήμερα, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά: πρώτον, το «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» δεν απασχολεί κανέναν, πέρα από κάποιους επικίνδυνα γραφικούς, που έχουν μεταλλάξει την «αντίσταση στην τρόικα των δανειστών» σε «όχι στον εμβολιασμό και στα τεστ», ονειρευόμενοι, πέρα από την κλασική έφοδο στο Νομισματοκοπείο , την κατάργηση της Βουλής, όπως και την πλήρη απαλλαγή από χρέη.
Δεύτερον, το γεγονός ότι η ΝΔ συντηρεί ένα πολύ μεγάλο προβάδισμα, θολώνει την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος εξουσίας. Για την ακρίβεια, στραπατσάρει την όποια προοπτική επιστροφής στην διακυβέρνηση – κάτι που ήταν η αρχή της κατάρρευσης του ίδιου του ΠΑΣΟΚ, μετά από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου.
Προφανώς, ισχύει και σε αυτή την περίπτωση ότι στην πολιτική δεν υπάρχουν προφήτες. Πραγματικά, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αυτή την στιγμή κατά πόσον θα διατηρηθεί μεσοπρόθεσμα η δημοσκοπική άνοδος του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ούτε το αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία θα καταφέρουν να παγιώσουν την διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ σε διψήφια νούμερα.
Ωστόσο, για την ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν να πληθαίνουν οι προϋποθέσεις – και αυτό δεν είναι θετικό για ένα κόμμα: μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να διέγραψε από την κοινοβουλευτική του ομάδα σε χρόνο μηδέν τον Παναγιώτη Κουρουμπλή, μετά από τα περί «δολοφόνων» , αλλά έχει ήδη χάσει δυόμισι χρόνια συζητώντας κατά που θα γύρει το τιμόνι του κόμματός του και ποια φυσιογνωμία του ταιριάζει.
Τώρα, οδεύοντας προς το συνέδριό του, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να μην μπορεί να ανακαλύψει κάτι ώστε αυτή η εσωτερική διαδικασία να αρχίσει να ενδιαφέρει ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας μεγαλύτερο από τον κύκλο των στελεχών του. Το Κίνημα Αλλαγής θα έχει να λέει για τις 270.000 πολιτών που συμμετείχαν στην εκλογή Ανδρουλάκη, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει στις συνεδριακές κόντρες μεταξύ των διαφόρων τάσεων του κόμματος για την σταυροδοσία στην Κεντρική Επιτροπή.
Ωστόσο, το κυριότερο είναι η προοπτική της εξουσίας: Το 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ως την τελευταία στιγμή «απέναντι» στις δημοσκοπήσεις, θέλοντας να συντηρήσει την εικόνα ότι ο νικητής των εκλογών δεν ήταν δεδομένος. Με τον τρόπο αυτό «έσπρωχνε» όσους ψηφοφόρους ένιωσαν μετέωροι μετά από την ήττα στις ευρωεκλογές, να τον ξαναψηφίσουν «για να μην έλθει ο Μητσοτάκης».
Επομένως, το «κόλπο» έχει χρησιμοποιηθεί ήδη δύο φορές: αν ξαναχρησιμοποιηθεί – και μάλιστα με τις συνθήκες που υπάρχουν σήμερα – θα θεωρηθεί από τους ψηφοφόρους ως ανέκδοτο.
Στεφ. Τζανάκης-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.