Είναι απολύτως βέβαιο ότι έχουμε τρελαθεί

Παρακολουθώ την επικαιρότητα και δυστυχώς κάθε μέρα διαπιστώνω ότι πραγματικά έχουμε τρελαθεί. Ας ξεκινήσουμε από το Facebook (FB). Τι είναι πράγματι το FB; Είναι μία ΔΩΡΕΑΝ πλατφόρμα όπου ο καθένας μπορεί να αναπτύξει τις ιδέες του και τις γνωριμίες του. Τονίζω με κεφαλαία το ΔΩΡΕΑΝ γιατί είναι μία πολύ κρίσιμη παράμετρος στην ιστορία μας. Κανένας δεν σε υποχρεώνει να συμμετέχεις στην πλατφόρμα αυτή και επιπλέον κανένας δεν σου ζητάει να πληρώσεις κάτι για τη δυνατότητα να αναπτύξεις τις σκέψεις σου και τις ιδέες σου. Όταν κάποιος ανοίγει ένα λογαριασμό στο FB αποδέχεται ενυπόγραφα τους όρους συμμετοχής του. Ταυτόχρονα αναγνωρίζεις και το δικαίωμα αυτού ο οποίος σου παρέχει τη δωρεάν υπηρεσία να μπορεί να προστατεύσει το περιεχόμενο της πλατφόρμας, ακόμα και να τη διακόψει όποτε θέλει. Πιο απλά δεν γίνεται. Μόνο τα αρρωστημένα συριζαϊκά μυαλά δεν μπορούν να το καταλάβουν.

Στις 20 Ιανουαρίου 2022 το FB μπλόκαρε για ακόμα μια φορά τον λογαριασμό του αψύ σφακιανού Παύλου Πολάκη. Στα τέλη Δεκεμβρίου 2021, το FB μπλόκαρε για

Κωνσταντίνα Αδάµου: «Έζησα bullying στο ΜέΡΑ25»

«Αφού θέλησες να κάνεις παιδί, να μείνεις σπίτι σου, να παραιτηθείς και να παραχωρήσεις τη θέση σου στον επόμενο. Δεν είμαστε εδώ για να γεννοβολάς εσύ»

Τις προσβολές και το bullying που δέχθηκε η βουλευτής Κωνσταντίνα Αδάμου κατά τα δύο χρόνια παραμονής της στο ΜέΡΑ25, καταγγέλλει η ίδια.

«Όταν εντάχθηκα στο εν λόγω κόμμα, πίστεψα στα όμορφα στημένα λόγια που διακήρυτταν. Όμως, δύο χρόνια τώρα έγινα παρατηρητής αντιδημοκρατικών, αντισυντροφικών, αντιδεοντολογικών και αυταρχικών συμπεριφορών, που ελάμβαναν χώρα τόσο προς εμένα όσο και προς άλλους συνοδοιπόρους μου. Δυστυχώς ήταν πολύ δύσκολο να βρει κανείς το δίκιο του». Περιγράφει πώς κάθε φορά που έβλεπε στην οθόνη του κινητού της το τηλέφωνο του κόμματος, η καρδιά της χτυπούσε ανεξέλεγκτα.

«Ήταν ένας αδιανόητος και παρατεταμένος ψυχολογικός πόλεμος». Ακόμα και σήμερα δυσκολεύεται να ανακαλέσει στη μνήμη της την περίοδο εκείνη. «Για μένα το θέμα του ΜέΡΑ25 έχει λήξει. Το άφησα πίσω μου γιατί ήταν

Πρόταση μομφής: Ο Αλέξης Τσίπρας δεν βγήκε κερδισμένος, για πέντε λόγους

Η πρόταση μομφής, αναμφίβολα, ανέδειξε την αδυναμία της κυβέρνησης να διαχειριστεί την κακοκαιρία Ελπίδα. Φώτισε αστοχίες υπουργών, αυτοδιοικητικών, δημοσίων παραγόντων και, κυρίως, έδειξε τα επιχειρησιακά όρια του ιδιώτη της Αττικής Οδού.

Αυτό που θα μείνει στη συλλογική μας μνήμη από την καταιγίδα «Ελπίδα» δεν είναι τόσο οι ευθύνες Στυλιανίδη, Πατούλη ή του τάδε δημάρχου. Είναι η συνολική αδυναμία του κράτους να φτιάξει, επιτέλους, υπηρεσίες και υποδομές για την αντιμετώπιση φυσικών φαινομένων, αντί για ένα κουβάρι αλληλοκαλυπτόμενων αρμοδιοτήτων και ανευθυνότητας: να μια πραγματική μεταρρύθμιση που θάπρεπε να κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αν θέλει να λειτουργήσει το επιτελικό κράτος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε ότι τώρα ήταν η ιδανική στιγμή για να επιτεθεί στην κυβέρνηση, με πρόταση δυσπιστίας, ώστε να κεφαλαιοποιήσει ένα κομμάτι της δυσαρέσκειας που κατέγραψαν και οι δημοσκοπήσεις. Πράγματι, οκτώ στους δέκα πολίτες πιστεύουν ότι η διαχείριση της συγκεκριμένης χιονοκαταιγίδας ήταν αποτυχημένη από την κυβέρνηση (Abacus, στο κανάλι Alpha). Ωστόσο, αντί ο Αλέξης Τσίπρας να βγει κερδισμένος από την αναμέτρηση στη βουλή και να καταφέρει ένα στρατηγικό πλήγμα στον αντίπαλό του, βγαίνει τραυματισμένος για τους εξής πέντε λόγους.
Πρώτον, με την πρόταση μομφής δεν πέφτουν οι

«Άστον τρελό στην τρέλα του»

Οι ομιλίες όλων των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και βεβαίως και του ηγέτη τους αρχίζουν και τελειώνουν με το γνωστό τροπάριο «είστε η χειρότερη κυβέρνηση, να φύγετε». Φαίνεται πως αποτελεί μια άσκηση αυθυποβολής, μια προσπάθεια να δημιουργήσουν μια δικιά τους πραγματικότητα που να ταιριάζει με αυτά που πιστεύουν.

Ο μεγάλος Άκης Πάνου το 1977 έγραψε τους στίχους για το τραγούδι του «Άστον τρελό στην τρέλα του». Γράφει στην τελευταία στροφή:

«Βρε άστον τρελό στην τρέλα του/ άστονε στ'όνειρο του/τον κόσμο αυτό σιχάθηκε/ κι έφτιαξε ένα δικό του.»

Θα μπορούσα κάλλιστα να πω ότι η συμπεριφορά των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ καλύπτεται από αυτούς τους στίχους του Άκη Πάνου. Δεν τους αρέσει η πραγματικότητα και κατασκευάζουν μια δική τους και προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτή η «πραγματικότητα του μυαλού τους» είναι η γνήσια. Δεν μπορεί να δοθεί άλλη ερμηνεία στον αλαλαγμό του Α. Τσίπρα χθες στη βουλή «να φύγετε κ. Μητσοτάκη, έχετε τελειώσει», τη στιγμή που ο «τελειωμένος» Μητσοτάκης του ρίχνει κατακέφαλα 20 μονάδες διαφορά στη δημοτικότητα.

Πέραν της ψυχιατρικής διάστασης του θέματος που

Το πρωτοσέλιδο της σέντρας

 

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Απορρίφθηκε η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ -Ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση έδωσαν 156 βουλευτές

Απορρίφθηκε όπως ήταν αναμενόμενο, με 156 ψήφους η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση έδωσε πριν από λίγη ώρα η Βουλή καθώς στην ονομαστική ψηφοφορία που ακολούθησε της ομιλίας του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, 156 βουλευτές είπαν «όχι» στην πρόταση δυσπιστίας.
Συγκεκριμένα, συνολικά ψήφισαν 299 βουλευτές εκ των οποίων υπέρ της πρότασης δυσπιστίας ψήφισαν 142 (1 παρών πιθανότατα από τον ανεξάρτητο Κωνσταντίνο Μπογδάνο). Αντίθετα, οι 156 βουλευτές της πλειοψηφίας (απουσίαζε για σοβαρούς λόγους υγείας η Μ. Γιαννάκου), στήριξαν την κυβέρνηση.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, υπερψήφισαν την πρόταση μομφής.
Η έντονη αντιπαράθεση Μητσοτάκη-Τσίπρα
Νωρίτερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε έρθει σε έντονη αντπαράθεση με τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο πρωθυπουργός ανεβαίνοντας στο βήμα

Βενιζέλος: «Το ΚΙΝΑΛ / ΠΑΣΟΚ ήταν συνταγματικά υποχρεωμένο να υπερψηφίσει την πρόταση δυσπιστίας»

Υπέρ της απόφασης του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να ψηφίσει υπέρ της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, τάχθηκε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος.

«Το ΚΙΝΑΛ / ΠΑΣΟΚ ήταν συνταγματικά υποχρεωμένο να υπερψηφίσει την πρόταση δυσπιστίας προς αποφυγή όχι μόνο πολιτικών αλλά και θεσμικών παρεξηγήσεων», τονίζει σε ανάρτησή του ο Ευάγγελος Βενιζέλος και σημειώνει πως συνταγματικά η πρόταση δυσπιστίας δεν οδηγεί αυτομάτως σε εκλογές αν γίνει – θεωρητικά – αποδεκτή.

Ολόκληρη η ανάρτηση

Η πρόταση δυσπιστίας που υπέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας κοινοβουλευτικός συμβολισμός. Η μέγιστη αντιπολιτευτική πράξη εντός των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Προϋποθέτει υπογραφές  πενήντα βουλευτών. Συνεπώς μπορεί να υποβληθεί από την αξιωματική  ή από μια ισχυρή ελάσσονα αντιπολίτευση που

Γεωργιάδης: Θα ζητήσετε συγγνώμη για την σκευωρία Νοβάρτις ;

 

«Μετά από 5 χρόνια λάσπης συκοφαντίας και απόπειρας πολιτικής και φυσικής μου εξόντωσης θα πάρει ένας από εσάς το λόγο να μου ζητήσει συγγνώμη για τα αίσχη που στήσατε;» είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός Ανάπτυξης

Σφοδρή επίθεση στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για την σκευωρία Novartis εξαπέλυσε ο Αδωνης Γεωργιάδης στην Βουλή με αφορμή την πρόσφατη απόφαση του οικονομικού εισαγγελέα να αρχειοθετήσει και την δική του υπόθεση.
Ο Υπουργός Ανάπτυξης ανέφερε ότι οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να «ντρέπονται» για την σκευωρία που έστησαν ή ανέχτηκαν και πρόσθεσε «δεν έχετε καν τα μούτρα να πείτε μια συγγνώμη αλλά κατά τα άλλα μιλάτε για αξιοπρέπεια και για Θεσμούς». Αίσθηση δε προκάλεσε το γεγονός ότι τόσο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδης Τσακαλώτος όσο και ο πρώην υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός τον οποίο ανέφερε ονομαστικά ο υπουργός δεν ζήτησαν τον

Νίκος Ανδρουλάκης: Ξεβόλεμα

 Η μομφή είναι σωσίβιο στον Μητσοτάκη. Αλλά το ΚΙΝΑΛ θα την ψηφίσει. Η μομφή είναι ο θεσμικός τρόπος για να ζητήσει η αντιπολίτευση εκλογές. Αλλά το ΚΙΝΑΛ που θα την ψηφίσει δεν θέλει εκλογές μέσα στην πανδημία. Η μομφή είναι «μικροκομματικό παιχνίδι» του Τσίπρα, για τις εντυπώσεις. Το ΚΙΝΑΛ καταγγέλλει το μικροκομματικό παιχνίδι, αλλά δικαιολογεί τη συμμετοχή του σε αυτό ως μονόδρομο.

Εντάξει, η αντιπολίτευση είναι αντιπολίτευση. Για να μην αυτοακυρωθεί, στη δυσπιστία οφείλει να πει «ναι». Το πρόβλημα όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Ανδρουλάκης επιχείρησε να δικαιολογήσει το «ναι μεν, αλλά» του στην πρωτοβουλία Τσίπρα.

Αργά ή γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ θα δοκίμαζε να

Alexis, sic transit gloria mundi

Δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία στην αποκάλυψη του κ. Γ. Παπαχρήστου πως συνεργάτης του Α. Τσίπρα ζήτησε από τον τηλεοπτικό σταθμό που παρουσίασε την τελευταία δημοσκόπηση να μην την παρουσιάσει. Είναι η δημοσκόπηση που έδειχνε σχεδόν ισοπαλία μεταξύ ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ και αποτέλεσε την αφορμή για την κατάθεση της πρότασης μομφής.

Ευθύς ως παρουσιάστηκε, οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ στο διαδίκτυο προσπάθησαν να την υποβαθμίσουν με το ψευδές επιχείρημα πως διεξήχθη μεταξύ 303 ατόμων. Όμως η εταιρεία που τη διενήργησε, ευθύς εξ αρχής διευκρίνισε, πως επρόκειτο για μια δημοσκόπηση που αφορούσε την αντιμετώπιση της κακοκαιρίας και οι ερωτηθέντες ήταν κάτοικοι του λεκανοπεδίου.

Η δεύτερη δημοσκόπηση που αφορούσε τη γενικότερη πολιτική κατάσταση και έδωσε το γνωστό αποτέλεσμα, διεξήχθη σε δείγμα 1.010 πολιτών.

Ακόμα και εδώ fake news.

Μέχρι στιγμής η αποκάλυψη του

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα σημερινά φύλλα εδώ.

 

Για γέλια και για κλάματα: Άφαντοι από τη Βουλή οι Συριζαίοι

 

Την πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης που κατέθεσε Ο Αλέξης Τσίπρας και συζητείται από χθες στη Βουλή, φαίνεται πως ούτε οι ίδιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ την είδαν ιδιαίτερα σοβαρά, αφού μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί  που παρευρίσκονται στο Κοινοβούλιο.  Και όταν λέμε μετρημένοι στα δάχτυλα μιλάμε  μάλλον του ενός χεριού. 

Που να οφείλεται άραγε η εξαφάνισή τους; Η κακοκαιρία πέρασε, οι δρόμοι άνοιξαν, οι πτήσεις γίνονται κανονικά. Τι δικαιολογία υπάρχει, αν υπάρχει,  που να καλύπτει την

Αλέξης Τσίπρας: Τσουβάλια

Η επιτυχία φάνηκε αμέσως, στο χειροκρότημα. Προτού καταθέσει την πρόταση δυσπιστίας, θα μπορούσε ο Τσίπρας να φανταστεί ότι θα τον χειροκροτούσαν όρθιοι ο Βούτσης και ο Σκουρλέτης; Ή μήπως θα μπορούσαν να το φανταστούν οι ίδιοι οι χειροκροτητές, που, σχεδόν ανοιχτά, καταγγέλλουν τη μεθόδευση καταστατικών αλλαγών στον ΣΥΡΙΖΑ ως αρχηγισμό;

Η μομφή της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν επιτυχημένη γιατί γείωσε, έστω και προσωρινά, το κόμμα. Αλλά δεν ήταν αυτή η μεγαλύτερη επιτυχία του ελιγμού. Ο στόχος βρισκόταν εκτός αίθουσας. Στόχος ήταν ο Ανδρουλάκης.

Ο Τσίπρας εγείρει έναντι του νέου προέδρου του ΚΙΝΑΛ μια διπλή πρόκληση:

Ο «αέρας» στα πανιά του Νίκου

 

Ο «αέρας» στην πολιτική, αυτό που αποτυπώνεται στην έκφραση «έχει ρεύμα», πολλές φορές δεν έχει, σε πρώτο επίπεδο, λογική εξήγηση. Είναι κάτι το απροσδιόριστο που πλανάται στην κοινή γνώμη. Όλοι ή σχεδόν όλοι μιλούν για έναν πολιτικό και το κόμμα του, χωρίς να υπάρχει ένας συγκεκριμένος λόγος.

Κάπως έτσι σήμερα το ΚΙΝΑΛ του Ν. Ανδρουλάκη φαίνεται να διπλασιάζει τα δημοσκοπικά ποσοστά του ή να κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτό το κλίμα δημιουργεί μια πρόσθετη δυναμική, την ανατροφοδοτεί, εδραιώνοντας την κοινή πεποίθηση πως το ΚΙΝΑΛ «τραβά».

Είναι γεγονός πως ο Ν. Ανδρουλάκης δεν λέει κάτι ξεχωριστό από τα όσα έλεγε η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά. Δεν έχει κάποια σκηνική παρουσία ή κάποιο επικοινωνιακό χάρισμα που να αποπνέει κύρος και εμπιστοσύνη. Κι όμως έχει απογειώσει, κατά τα φαινόμενα, το κόμμα του. Προφανώς το νεαρό της ηλικίας του δεν αρκεί ως αιτιολογία αυτής της θεαματικής ανοδικής πορείας. Προσωπικά αδυνατώ να

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Alexis Karpazof

Με το που κατέθεσε την πρόταση δυσπιστίας ο Τσίπρας, έσπευσε ο στρατός των ΣΥΡΙΖΟτρολ να “αποθεώσει τον ηγέτη”.

Πάντως έχει πλάκα να βλέπεις όλα αυτά τα γραφικά και καημένα τρολάκια (κάποια είναι των 0,60 λεπτών και κάποια άλλα είναι ψεκασμένα και καμένα στο μυαλό) να “πανηγυρίζουν” για τον “μέγα” και “άχαστο ηγέτη” που έχουν.

Αυτά σε οπαδικό επίπεδο και σε επίπεδο… πολακιστάν. Γιατί στα σοβαρά τώρα, ο “Κασπάροφ” της πολιτικής (όπως ευφυώς τον τρόλαρε κάποιος χρήστης του twitter) περισσότερο μοιάζει με… Καρπαζόφ παρά με ηγέτη.

Η χθεσινή γκάφα του πανικόβλητου και απελπισμένου Τσίπρα, έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά (τέτοιων θεϊκών) “εμπνεύσεων” που είχε ο Αλέξης (μας) τα τελευταία χρόνια.

Ας θυμηθούμε μερικές:

Μήπως είναι τα F-16 τα αεροπλάνα της αριστεράς;

Με την έλευση των πρώτων από τα 24 Ραφάλ στην Ελλάδα τη Τετάρτη 19 Ιανουαρίου ξεκινάει μια νέα εποχή για την Πολεμική Αεροπορία και την Ελληνική άμυνα ευρύτερα. Η Ελλάδα πέτυχε μέσα σε ένα χρόνο να ανατρέψει τις ισορροπίες στον αέρα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου εισάγοντας οπλικά συστήματα αιχμής και περνώντας σε μια νέα ψηφιακή εποχή.

Το πιο δε εντυπωσιακό είναι ο χρόνος που το κατάφερε αυτό, καταφέρνοντας να πείσει τη Γαλλική πλευρά να αποδεσμεύσει αεροσκάφη που προορίζονταν για τη δική τους ΠΑ έτσι ώστε να συμπιεστούν οι χρόνοι παραλαβής.

Αξιοσημείωτο είναι όμως πως στη τελετή παραλαβής στην Τανάγρα δεν έδωσε καμία παρουσία η αξιωματική αντιπολίτευση. Ούτε ένας εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν εκεί. Γιατί όμως; Το να πει κανείς πως η Αριστερά τα θεωρεί όλα αυτά περιττά έξοδα, είναι μάλλον οξύμωρο καθώς κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το 2017 η Ελλάδα υπέγραψε συμφωνία με τις ΗΠΑ για εκσυγχρονισμό 84 αεροσκαφών F-16 στην τελευταία τους διαμόρφωση Viper, με τον Αλέξη Τσίπρα να δίνει συνέντευξη Τύπου με τον τέως Πρόεδρο Τράμπ για να τα ανακοινώσει.

Από την άλλη πολύς ντόρος έγινε για

Γιώργος Πατούλης: Πασπαλίσματα

 Κίτρινα γιλέκα· κίτρινοι εκσκαφείς· λίγο χιόνι, κάπου στα ορεινά, εκεί που το είχε λίγο πασπαλίσει ήδη από την Κυριακή: Το σκηνικό των «ζωντανών» τηλεοπτικών εμφανίσεων του περιφερειάρχη ήταν όντως μελετημένο. Το ίδιο και το μπουφανάκι εκστρατείας, μέσα από το οποίο εκπορεύονταν οι διαβεβαιώσεις του ότι οι βασικοί άξονες της περιοχής ευθύνης του θα έμεναν ανοιχτοί.

Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι τα αποθέματα μέριμνας της Περιφέρειας εξαντλήθηκαν στην τηλεσκηνοθεσία. Διαφημίζοντας τόσο κραυγαλέα την προετοιμασία του, ο Πατούλης κατόρθωσε να καταστήσει οδυνηρά έκδηλη την ανεπάρκειά της. Απέτυχε ως υπερπροετοιμασμένος. Γι’ αυτό και έπεσε στη χλεύη ακόμη και φιλοκυβερνητικών δικτύων τρολοδημοσιότητας.

Εστιάζοντας, όμως, στην πάντοτε μπαρόκ περσόνα του περιφερειάρχη, κινδυνεύει κανείς να προσπεράσει όλο το σύστημα, του οποίου οι επιδόσεις δεν ξεπέρασαν τις πατούλειες προδιαγραφές. Κινδυνεύει, ας πούμε, να αθωώσει την ανετοιμότητα που επέδειξε σε

Μομφή στον Μητσοτάκη γιατί φοβάται τον Ανδρουλάκη

Είναι τόσο κραυγαλέος ο πανικός του Α. Τσίπρα που δεν μπορεί να σχεδιάσει με στοιχειώδη σοβαρότητα τις τακτικές κινήσεις του. Επέλεξε να καταθέσει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, λόγω της ταλαιπωρίας που υπέστησαν οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου από τη χιονόπτωση.

Επί της ουσίας τι κατάφερε; Να σιωπήσουν εκείνες οι φωνές μέσα στη Νέα Δημοκρατία που γκρίνιαζαν ή ασκούσαν κριτική στον τρόπο που χειρίστηκε η κυβέρνηση αυτή την έκτακτη κατάσταση. Δεν το ήξερε αυτό ο Α. Τσίπρας;

Φυσικά και το ήξερε. Πάντα οι προτάσεις μομφής συσπειρώνουν τους κυβερνητικούς βουλευτές. Τότε γιατί την έκανε; Γιατί, κοιτώντας τον Μητσοτάκη στόχευσε τον Ανδρουλάκη.

Ο Α. Τσίπρας και οι συνεργάτες του έχουν αντιληφθεί πλήρως πως ο βασικός τους αντίπαλος δεν είναι πλέον ο πρωθυπουργός. Σε αυτό το γήπεδο δεν μπορούν να παίξουν μπάλα. Ο μοναδικός αντίπαλος τους είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης. Από αυτόν απειλείται η θέση του ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση και η

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Ανάλυση: Γιατί η “γαλοπούλα” κατέθεσε πρόταση μομφής

Η πρόταση μομφής που κατέθεσε ο απελπισμένος Τσίπρας, δεν έχει στόχο να “στριμώξει” τον Κυρ. Μητσοτάκη (πως θα μπορούσε άλλωστε…) αλλά το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, το οποίο, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, είναι μια ανάσα από τον ΣΥΡΙΖΑ. «Προβλέψιμη κίνηση» χαρακτηρίζουν κυβερνητικές πηγές την κίνηση του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ να υποβάλει πρόταση μομφής.

Η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που ζορίζεται ο Τσίπρας καταφεύγει σε κινήσεις απελπισίας. (Κι αυτή την περίοδο έχει μεγάλα ζόρια ο “άχαστος” Τσίπρας: Συνέδριο, Σκουρλέτης, κίνηση 53+, εσωκομματική αντιπολίτευση, Ανδρουλάκης και πάει λέγοντας).

Το έκανε τις προάλλες με την πρόταση δυσπιστίας για τον υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα, το διέπραξε και σήμερα καταθέτοντας πρόταση μομφής κατά της

Σαθρά «δοκάρια»

 

Η διαχείριση κρίσεων είναι η μεγάλη μας κατάρα. Το είδαμε παλιότερα, το ξαναείδαμε στις φωτιές το περασμένο καλοκαίρι, το παρακολουθήσαμε στο φιάσκο του χιονιά. Οταν ξεσπάει μία κρίση, οιασδήποτε μορφής, βγαίνουν όλες μας οι συσσωρευμένες παθογένειες δεκαετιών. Και μας λιώνουν, λιώνουν το ελληνικό κράτος μέσα σε λίγα λεπτά.

Αν κάποιος ψάξει, θα δει ότι μερικοί άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Κάποιος κρίκος σε μια αλυσίδα σπάει, τη χειρότερη στιγμή. Στο Μάτι ήταν όποιος έδωσε τη λάθος εκτροπή των αυτοκινήτων και όποιος έστειλε αλλού όλα τα πυροσβεστικά μέσα. Προχθές, κάποιος είδε στην οθόνη κεντρικού ελέγχου της Αττικής Οδού ότι κάτι πάει στραβά, αλλά δεν πήρε την απόφαση να κλείσει εκείνη την ώρα τον δρόμο. Και μετά το σύστημα κατέρρευσε. Η Τροχαία δεν είχε αλυσίδες για τα αυτοκίνητά της, η «Αττική Οδός» τα έχασε, ο στρατός δεν ήξερε τι να κάνει, γιατί φυσικά δεν έχει συνηθίσει σε αποστολές χωρίς σχέδιο και οργάνωση, ό,τι ήταν

Η τακτική Ανδρουλάκη, τα γκάλοπ και η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ

Η δυναμική δεύτερου κόμματος που φαίνεται ότι αποκτά η Χαριλάου Τρικούπη με την τακτική αποδόμησης της κυβερνητικής αποτελεσματικότητας «στριμώχνει» δημοσκοπικά την Κουμουνδούρου.

Τη «γραμμή» της σκληρής κριτικής εναντίον της κυβέρνησης αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού αξιοποιεί ο Νίκος Ανδρουλάκης, ενώ την ίδια στιγμή η αντιπολιτευτική τακτική του ΚΙΝΑΛ υπό το νέο αρχηγό καταγράφει σημαντική άνοδο του κόμματος σε όλα τα τελευταία γκάλοπ.

Η δε δυναμική δεύτερου κόμματος που φαίνεται ότι αποκτά η Χαριλάου Τρικούπη με την τακτική αποδόμησης της κυβερνητικής αποτελεσματικότητας «στριμώχνει» δημοσκοπικά την Κουμουνδούρου, που απαντά με σφοδρές επιθέσεις και το επαναλαμβανόμενο αίτημα προς το Μέγαρο Μαξίμου για πρόωρες εκλογές. Με την έλευση της κακοκαιρίας «Ελπίς» και τους χειρισμούς της κυβέρνησης, το ΠΑΣΟΚ ναι μεν απέφυγε να ζητήσει παραιτήσεις κυβερνητικών στελεχών, ωστόσο έμεινε σταθερά και συνέχισε το σφυροκόπημα, επιχειρώντας να αναδείξει την «κραυγαλέα προχειρότητα» όσον αφορά τη

Βοθροκάναλα στον χιονιά

 

Τα «βοθροκάναλα» που κάποτε είχαν «κατασκηνώσει» στο Μάτι για να χτυπήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να φέρουν τη ΝΔ στην εξουσία (έτσι έλεγαν τότε οι Τσιπροπολάκηδες) τώρα κατασκήνωσαν στην Αττική Oδό και στη Μεσογείων. Προφανώς τα κανάλια πέταξαν από πάνω τους τον «βόθρο», έγιναν ξαφνικά κανονικά, φιλολαϊκά και έντιμα, οπότε τώρα είναι με τον Αλέξη. Αποφάσισαν επιτέλους να φάνε τον Κυριάκο. Καλά τα γράφω;

Θα μου πείτε, μα τα κανάλια είναι το θέμα; Εδώ κατέρρευσε ολόκληρο κράτος, επιτελεία επί επιτελείων που περίμεναν τον χιονιά στους εθνικούς δρόμους ενώ εκείνος πέρασε από πάνω τους και χτύπησε μέσα στον αστικό ιστό των πέντε εκατομμυρίων, όπου όλοι κυκλοφορούσαν ανέμελοι. Αν ήταν στρατηγός ο χιονιάς, θα είχε πάρει παράσημο για τους ελιγμούς του. Κι όταν ο ένας στρατηγός παίρνει παράσημο, ο αντίπαλός του στην καλύτερη αποστρατεύεται, στην χειρότερη εκτελείται.

Μα ακριβώς γι’ αυτό γράφω για τα κανάλια. Διότι τρέμω με την ιδέα να

Γκάλοπ στον Alpha TV: Μπροστά με 14,5 μονάδες η ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ, στα ίσια το ΚΙΝΑΛ για την δεύτερη θέση

H δημοσκόπηση, που διενεργήθηκε πριν από την κακοκαιρία «Ελπίδα», είναι η πρώτη της εταιρείας Abacus - Στο 80% οι αρνητικές γνώμες για τον χειρισμό της κακοκαιρίας από την κυβέρνηση, σε σημερινή μέτρηση - Δημοφιλέστερος από τον Αλέξη Τσίπρας ο Νίκος Ανδρουλάκης  - Δείτε την δημοσκόπηση - Έντονη η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ

Την μεγάλη δημοσκοπική διαφορά της Νέας Δημοκρατίας  από τον ΣΥΡΙΖΑ , αλλά και την άνοδο του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ που εμφανίζεται με προοπτική δεύτερου κόμματος, επιβεβαιώνει η δημοσκόπηση της εταιρείας Abacus για τον Alpha TV, που παρουσιάστηκε στο κεντρικό δελτίο του σταθμού, με τον Αντώνη Σρόιτερ.

Σημειώνεται ότι πρόκειται για την πρώτη δημοσκόπηση της εταιρείας Abacus , η οποία είχε ολοκληρωθεί πριν από την έλευση της κακοκαιρίας «Ελπίς». Η εταιρεία ωστόσο έσπευσε να μετρήσει την αντίδραση της κοινής γνώμης στην διαχείρισή από την πλευρά της κυβέρνησης, με   σημερινή μέτρηση - και το αποτέλεσμα είναι ενδεικτικό , αφού το 80% εκφράζει αρνητική άποψη για τους χειρισμούς και τον βαθμό ετοιμότητας του κρατικού μηχανισμού.

Το πολιτικό κομμάτι της δημοσκόπησης - το οποίο δεν περιλαμβάνει τις ημέρες της κακοκαιρίας, επιβεβαιώνει σε γενικές γραμμές το προβάδισμα της ΝΔ παρά την κυβερνητική φθορά, όπως και τα πολύ χαμηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος εμφανίζεται με χαμηλότερη δημοτικότητα ακόμα και από το  ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου. Παράλληλα, το γκάλοπ καταγράφει το Κίνημα Αλλαγής «μία ανάσα» από την αξιωματική αντιπολίτευση και τον

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς σκευωρούς…

Η μεγαλύτερη πολιτική σκευωρία, από συστάσεως ελληνικού κράτους, διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη.

Η επιχειρούμενη εν ψυχρώ (πολιτική) εκτέλεση 10 κορυφαίων πολιτικών αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή.

Συγκεκριμένα, την ακύρωσαν ο ελληνικός λαός στις εκλογές του 2019 και οι 10 πολιτικοί που έδωσαν τον δικό τους αγώνα τους απέναντι στους… Ρασπούτιν, στους κουκουλοφόρους ψευδομάρτυρες και σ΄ένα σκληρό και άθλιο παραδικαστικό κύκλωμα.

Αλήθεια, θυμάται κανείς τον Τσίπρα τι έλεγε στη Βουλή όταν η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ παρέπεμπε τους 10 πολιτικούς ή τον Πολάκη που χασκογελούσε από τα υπουργικά έδρανα;

Που είναι σήμερα ο λαλίστατος Τσίπρας, μετά την

Μπάχαλο κατάλευκο και μοναδικό

Μωρέ πως κάνετε έτσι; Λίγο χιονάκι έπεσε να παίζουν τα παιδιά μας! Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια. Τα λουζόμαστε. Τους μουτζώνουμε. Και μετά ξεχνιόμαστε. Και φτου από την αρχή.

Χαμογελούσε πειρακτικά και σαρκαστικά μια φίλη από την Πολωνία. Κι εσείς, ρωτάω αφελώς, τι κάνετε; Εμείς, λέει πέντε μήνες όπως εσείς για ένα 24ωρο. Ε και; Απλό, μου είπε. Κάθε βράδυ περνάνε τα εκχιονιστικά, καθαρίζουν, ρίχνουν αλάτι και πάλι από την αρχή. Αν δεν το έκαναν οι Πολωνοί επί πέντε μήνες σφραγισμένο στα σπίτια τους θα ήταν.

Και εδώ τα ίδια και τα γνωστά. Ο Πατούλης αγουροξυπνημένος να απευθύνεται σε καθυστερημένους. Αρες, μάρες Πατουλο-κουκουνάρες. Πραγματικά σας λέω, τίποτα δεν κατάλαβα, Τα εκχιονιστικά άφαντα από όλες τις κεντρικές αρτηρίες. Εννοώ ότι έπρεπε, στοιχειωδώς να είχαν εφορμήσει από τη Δευτέρα το πρωί όταν άρχισε να πέφτει η πρώτη χιονοθύελλα καθορισμένη και εντελώς αναμενόμενη

Τους άλλους, τους τριακόσιους του χιονιά και του συρμού προς Θεσσαλονίκη με αναγκαστική προσγείωση περίπου είκοσι ωρών στην Οινόη. Τους άδειασαν στο δρόμο. Όχι δηλαδή τι να τους έκαναν; Να φυσούσαν να

Πάνος Σκουρλέτης: Όργανα

 Είναι και η συγκατάβαση μια κάποια λύση. Αντί να εκδηλώσει τη διαφωνία του, όπως οι σύντροφοί του της εσωκομματικής μειοψηφίας, σε τόνο που προδίδει πανικό εγκλωβισμού, ο Πάνος Σκουρλέτης προσποιήθηκε περιφρόνηση. Οι καταστατικές αλλαγές, είπε, είναι «πράγματα δευτερεύοντα». «Μη νομίζετε ότιστις εκλογές ο κόσμος θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ ή Ν.Δ., ανάλογα με το πώς το κάθε κόμμα διαμορφώνει την οργανωτική του ζωή».

Χωρίς να μπει κανείς στη βάσανο να εξιχνιάσει τα κίνητρα του Σκουρλέτη, αξίζει να αναρωτηθεί: Μπορεί να επηρεαστεί η εκλογική απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ από τις αλλαγές στην «οργανωτική του ζωή»; Μπορεί, ας πούμε, να περιμένουμε μια ώθηση ανάλογη με εκείνη που οδηγεί το ΚΙΝΑΛ σε διπλασιασμό των ποσοστών του μετά την εκλογή της δικής του ηγεσίας από τη βάση;

Δύσκολο. Οι διαφορές είναι μεγάλες. Στη συριζαϊκή εκλογή δεν θα υπάρχει γνήσιος πολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ υποψηφίων αρχηγών. Ο υποψήφιος θα είναι

Το πλεονέκτημα

Ο Στυλιανίδης και η κυβέρνηση έχουν ένα ακόμη πλεονέκτημα: ότι δεν επικαλούνται το «ηθικό πλεονέκτημα». Με βάση τις επιδόσεις τους θα κριθούν, όχι την ιδεολογία τους.

Ήταν ένα πρωτοσέλιδο από τα παλιά, μια παραλλαγή της ερώτησης που κάνουμε δεκαετίες τώρα σε αυτή τη χώρα: «Πού είναι το κράτος;». Δεν στηριζόταν όμως από τους «πλάγιους τίτλους», όπως λέμε στη δημοσιογραφική αργκό, αφού η μοναδική ένδειξη της απουσίας του κράτους ήταν το γεγονός ότι οι σεισμόπληκτοι του Αρκαλοχωρίου παραμένουν σε λυόμενα. Και είναι λογικό, η κακοκαιρία δεν είχε χτυπήσει ακόμη όταν τυπωνόταν η καλή εφημερίδα, άρα δεν μπορούσε κανείς να ξέρει αν το κράτος τα πήγε καλά αυτή τη φορά ή τα έκανε θάλασσα όπως αρκετές φορές στο παρελθόν. Αλλά όταν κάνεις αντιπολίτευση μπορείς πάντα να φουσκώσεις κάτι και να υποβαθμίσεις κάτι άλλο, έτσι παίζεται το παιχνίδι, έτσι παιζόταν πάντα.

Με μια μεγάλη διαφορά. Ο λόγος που το Μάτι έμεινε στην ιστορία δεν ήταν

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Στον ΣΥΡΙΖΑ κάνουν πως ξέχασαν την Αριάδνη

Ούτε ιερό ούτε όσιο στο παρεάκι της πλατείας Κουμουνδούρου οι οποίοι κουνούν το δάχτυλο σε κάθε ευκαιρία ξεχνώντας τα αίσχη της διακυβέρνησης τους. Και αντί να κάνουν το ελάχιστο – όπως πχ το ΚΚΕ που μοίρασε και νερά στους εγκλωβισμένους- στον ΣΥΡΙΖΑ ζητούν παραιτήσεις γιατί θεωρούν ότι οι ίδιοι θα τα έκαναν νωρίτερα.

Εκείνοι κάνουν πως ξεχνούν, ο κόσμος όχι. Όπως για παράδειγμα την Αριάδνη: την πρώτη κακοκαιρία με όνομα που έμελε να διαχειριστεί η κυβέρνηση του άχαστου και χάθηκε η Ελλάδα.

Αυτά τον Ιανουάριο του 2017, πέντε χρόνια πριν. Τότε που η χώρα παρέλυσε και το Μέγαρο Μαξίμου παρακολουθούσε άπραγο το χάος να εξελίσσεται επί μέρες αφήνοντας πίσω του και νεκρούς!

Τώρα ο ευαίσθητος Τσίπρας μας λέει ότι

Συγχαρητήρια

Μετά την κακοκαιρία των τελευταίων ημερών αξίζουν συγχαρητήρια για τον άμεση ανταπόκριση για τον καθαρισμό των δρόμων και ρίξιμο αλατιού σε καθημερινή βάση ώστε οι συχωριανοί και οι κάτοικοι των γύρω χωριών να νιώθουν ασφαλείς για τις μετακινήσεις τους για τις δουλειές τους και όχι μόνο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον υπεύθυνο Αντιδήμαρχο και τους υπαλλήλους του Δήμου Πελασγίας για την προθυμία , την συνέπεια  και την αποτελεσματικότητα και τον μεγάλο ζήλο που δείχνουν και καλό κουράγιο και δύναμη για το υπόλοιπο .

 

Ζητείται «ελπίς» για το φιάσκο

Τα γεγονότα, αγαπητό μου αγόρι, τα γεγονότα. Δεν χρειάζεται να είσαι ο Χάρολντ Μακμίλαν για να ξέρεις ότι η μεγαλύτερη ανησυχία των πολιτικών προέρχεται από την καθημερινότητα, από τα τυχαία γεγονότα που μπορεί να ανατρέψουν σχεδιασμούς και να παράξουν τρομακτικά αποτελέσματα.

Τα γεγονότα των τελευταίων 48 ωρών έδειξαν ανεπάρκεια, απογύμνωσαν το επιτελικό κράτος και επέφεραν πολύ σοβαρό πλήγμα στην κυβέρνηση, αφού οι πολίτες –και δικαίως- αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα χειρισμού κρίσεων, όπως αυτή που προκλήθηκε από το πολικό κύμα ψύχους.

Είναι μεγάλος ο χιονιάς; Αδιαμφισβήτητα. Υπήρχαν εγκαίρως ενδείξεις για τη χιονοθύελλα της Δευτέρας σε Αττική, Εύβοια και άλλες περιοχές της χώρας; Προφανώς. Το protothema μόνο, είχε δημοσιεύσει από την Παρασκευή πρόγνωση του μετεωρολόγου Ζιακόπουλου που μιλούσε για χιονοκαταιγίδα τη Δευτέρα και την Τρίτη και απρόβλεπτα φαινόμενα. Τα προγνωστικά μοντέλα που είναι διαθέσιμα σε όποιον ξέρει βασικά αγγλικά και γαλλικά το προέβλεπαν με σαφήνεια: Χιονοθύελλα διάρκειας σχεδόν 48 ωρών. Σύμφωνοι, αυτό δεν το λες και συνηθισμένο.

Ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους είναι ακόμη εμφανέστερη η πολύ-οργανική ανεπάρκεια του συστήματος να

Είναι μια κάποια λύση

Ο οδηγός στην Μαλακάσα ήταν εξοργισμένος. «Έχουν εκχιονιστικά, αλλά αντί να τα φέρουν εδώ που υπάρχει ανάγκη, τα πάνε στο Σύνταγμα για να πουλάνε μούρη στις τηλεοράσεις οι δήμαρχοι και η κυβέρνηση.» Την ίδια στιγμή, μια άλλη κυρία έξω απ’ την Μεγάλη Βρετάνια κοίταζε με φρίκη την πλατεία απέναντι της και έλεγε στην κάμερα. «Αφού κλείνει και η πλατεία Συντάγματος, δεν είμαστε ευρωπαϊκό κράτος, είμαστε Ζιμπάμπουε. Αίσχος!»

Προχθές ο τηλεοπτικός σχολιαστής έλεγε με στόμφο. «Αναμένεται βαριά κακοκαιρία. Αλλά το θέμα δεν είναι να κλείσουν τον κόσμο προληπτικά στο σπίτι του, αυτό είναι εύκολο. Σημασία έχει να μείνει ανοικτή η πόλη, εδώ θα φανεί η ικανότητα του κράτους.» Ο ίδιος παρουσιαστής χθες, βλέποντας τις εικόνες χάους στους δρόμους φώναζε. «Ποιος ηλίθιος επέτρεψε να κυκλοφορούν ελεύθερα άνθρωποι και αυτοκίνητα με τέτοια χιονόπτωση; Δεν θα αναλάβει κανείς την ευθύνη να παραιτηθεί;»

Η κυρία φώναζε από το τηλέφωνο της σε κάποιο κανάλι. «Έχω μια γνωστή που είναι έγκυος και είναι εγκλωβισμένη δυόμισι ώρες στην Αττική οδό. Ποιος θα πάρει την ευθύνη γι' αυτό;» Προφανώς, απαντώ εγώ, ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας έχει την

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Μια συγγνώμη δεν αρκεί

Ο αρμόδιος υπουργός είχε το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη για όσα έγιναν με την κακοκαιρία. Όμως, δεν αρκεί.

Δεν είναι συχνό φαινόμενο ένας υπουργός να ζητάει συγγνώμη από τους πολίτες και να μην προσπαθεί να μας πείσει ότι όλα πήγαν καλά και εάν επήλθε η καταστροφή αυτό οφείλεται απλώς στο κακό το ριζικό μας ή έστω στην «ανευθυνότητά» μας.

Μιλώ για τον αρμόδιο υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας κ. Χρήστο Στυλιανίδη ο οποίος κλείνοντας τη συνέντευξη των «αρμοδίων» ζήτησε συγγνώμη για την ταλαιπωρία.

Προφανώς και ισχύει πάντα το γνωμικό για τη συγγνώμη και το φιλότιμο, αλλά δεν παύει να είναι ένα βήμα.

Όμως, η συγγνώμη δεν αρκεί.

Γιατί δεν είναι δυνατόν για άλλη μια φορά, σε μια κακοκαιρία μεγάλων διαστάσεων σίγουρα, που όμως τη γνωρίζαμε ότι έρχεται εδώ και μέρες, να εμφανίζονται τα γνωστά φαινόμενα που συνήθως περιγράφουμε ως «χάος».

Σίγουρα η κακοκαιρία είχε μεγάλη ένταση.

Σίγουρα υπάρχουν όλα τα προβλήματα με το γεγονός ότι

Οι “πνιγμένοι” του ΣΥΡΙΖΑ απ’ τα μαλλιά του (υπόδικου) Μένιου πιάνονται!

Η δημόσια παρουσία του Μένιου Φουρθιώτη, όπως και πολλών παροικούντων στα πάνελ της τηλεοπτικής Ιερουσαλήμ, είναι ένα ζήτημα που αφορά την αισθητική των τηλεθεατών και την ποιότητα των υπευθύνων που αρμοδίως φροντίζουν για την… ανταποδοτική ανακύκλωση αυτού του είδους των εκπομπών.

Προφανώς η περίπτωση του κυρίου αυτού δεν θα έπρεπε να απασχολεί ούτε κατά διάνοια το πολιτικό σύστημα, πολλώ δε μάλλον ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εκτός κι αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Διότι μόνο ένα κόμμα σαν αυτό, μ’ αυτή την ηγεσία, θα μπορούσε να βγάλει ανακοίνωση στηρίζοντας επί της ουσίας την… πολιτική παρέμβαση ενός υπόδικου παρουσιαστή- επιχειρηματία του… κάλους. Ασφαλώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το έπραξε γιατί μ’ αυτό τον τρόπο θέλει να υπερασπιστεί την «αλήθεια» ώστε να βρει… το δίκιο του ο κ. Φουρθιώτης.

Κάποιοι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είχαν πάρε- δώσε την περίοδο της «πρώτης φοράς αριστερά», αλλά το κόμμα του «ηθικού πλεονεκτήματος» δεν θα μπορούσε φανερά να έχει επαφές και σχέσεις με τον εν λόγω κύριο. Άλλοι είναι οι λόγοι που το κάνει και εξηγούνται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στριμωγμένος λόγω της

Μήπως πρέπει να κλαίμε αντί να πανηγυρίζουμε;

Η ερώτηση του τίτλου δεν είναι ρητορική. Αφορά τις πανηγυρικές δηλώσεις που είδαμε πρόσφατα σχετικά με τον τερματισμό της τριαντατετράχρονης (αριθμητικά 34) κατάληψης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ομολογώ ότι δεν γνώριζα να υπάρχει κατάληψη τόσο μακράς διαρκείας σε Πανεπιστήμιο. Εζησα να το δω και αυτό το πρωτοφανές. Πριν πάμε στο θέμα θέλω να κάνω μια παρένθεση.

Η πρώτη και τελευταία φορά που βρέθηκα στους χώρους του ΑΠΘ, ήταν το 1975, αμέσως μετά τη μεταπολίτευση. Η εταιρεία στην οποία εργαζόμουν τότε, Ηλεκτρονικοί Διερευνητές Δοξιάδη Α.Ε., είχε προμηθεύσει στο Πανεπιστήμιο ένα θηριώδες (για την εποχή εκείνη) ηλεκτρονικό υπολογιστή, τον Univac 1100, και είχα την ευθύνη για την εγκατάσταση του λογισμικού. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί από τους επιστήμονες πληροφορικής που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έμαθαν προγραμματισμό στον υπολογιστή αυτό. Περίπου την ίδια εποχή είχαμε εγκαταστήσει ένα παρόμοιο σύστημα στο Πανεπιστήμιο Πατρών από όπου και εκεί βγήκαν αξιόλογα στελέχη της πληροφορικής.

Μπαίνοντας στον χώρο του Πανεπιστημίου, διαπίστωσα με περισσή έκπληξη ότι

Ώστε κινδυνεύει η δημοκρατία μας; Είστε σοβαροί;

Στην αρχή το σύνθημα «η χούντα δεν τελείωσε το '73» το φώναζαν άτομα με γενικότερη διαταραχή. Στη συνέχεια, κάποιοι άρχισαν να μιλούν «για χούντα του Κούλη». Και σήμερα, σχολιαστές με δημόσιο λόγο προσπαθούν, με πιο γλυκό τρόπο και με πιο ραφιναρισμένη γραφή, να αφήσουν υπονοούμενα για την ποιότητα της δημοκρατίας στην πατρίδα μας. Αφορμή η κλήση σε απολογία δύο δημοσιογράφων που φέρεται πως εμπλέκονται στην υπόθεση Novartis. Συμπεριληπτικά η δικαστικός που χειρίστηκε την υπόθεση και έλαβε υπ' όψη της όλα τα στοιχεία έκρινε πως οι δύο δημοσιογράφοι -και όχι μόνον αυτοί- λειτούργησαν μαζί με δικαστικούς και πολιτικά πρόσωπα ως ομάδα για να ενοχοποιηθούν 10 πολιτικοί, όλοι αντίπαλοι του τότε κυβερνητικού συνασπισμού των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Γι' αυτές τις κατηγορίες χύνονται σήμερα κροκοδείλια δάκρυα από αυτούς που κατάπιναν αμάσητα τα ρεπορτάζ των δύο δημοσιογράφων για αποκαλύψεις που έρχονται, για λογαριασμούς που

Το πρωτοσέλιδο της σέντρας

 

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Το νέο πολιτικό σκηνικό

Αν εξαιρέσει κανείς τα ομολογουμένως δυσώδη κοινωνικά θέματα βιασμών, #ΜeΤoo, καθώς και τα... συνοδευτικά τους (κάτι σούργελα που αυτοαποκαλούνται influencers), η χώρα βαδίζει αργά αλλά σταθερά σε μια νέα φάση. Ας την ονομάσουμε «Φάση 2» ή «Μέρος 2ο», όπου κυβέρνηση και αντιπολίτευση καλούνται το επόμενο τρίμηνο να αντιμετωπίσουν τη μετά πανδημία πραγματικότητα.

Η κυβέρνηση έχει μπροστά της το μεγάλο πρόβλημα της ακρίβειας στην αγορά. Ακόμα κι αν και αυτό δεν οφείλεται (όπως και η πανδημία) σε ενδογενείς λόγους, είναι το ίδιο επώδυνο για την κοινωνία, ειδικά για τα μεσαία και χαμηλά εισοδηματικά στρώματα. Το καλό νέο γι’ αυτή -και για όλους- είναι ότι οι ανατιμήσεις δεν ήρθαν για να μείνουν για πάντα λογικά, σύμφωνα με τις διεθνείς εκτιμήσεις, αλλά για λίγους μήνες και πάντως με τέτοια σφοδρότητα μέχρι την άνοιξη, ειδικά στις τιμές του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, οι οποίες όμως επηρεάζουν ολόκληρη την αλυσίδα των ανατιμήσεων.
Αντιμετωπίζει, επίσης, τις δυσκολίες της φθοράς που αφήνει η διαχείριση της πιο φονικής πανδημίας της παγκόσμιας Ιστορίας, καθώς και τις πληγές που δύσκολα επουλώνονται, όπως επίσης και τη φυσική φθορά του χρόνου μιας διακυβέρνησης που ήδη βρίσκεται στα μέσα της θητείας της.
Έχει όμως και πολλά καλά νέα να περιμένει καθώς θα

Η ελπίδα του Ανδρουλάκη και ο φόβος του Τσίπρα

Η πορεία του Νίκου Ανδρουλάκη ένα μήνα και κάτι μετά την εκλογή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, πέραν της ευφορίας που προκάλεσε στο κόμμα του, φαίνεται πως ήδη έχει αρχίσει να ανησυχεί σοβαρά τον βασικό του πολιτικό εχθρό – ανταγωνιστή, που δεν είναι άλλος από τον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς ανησυχεί και τη Ν.Δ., αλλά εκεί γνωρίζουν ότι είναι πολιτικοί αντίπαλοι και η αντιπαράθεση είναι δεδομένη και θα κλιμακωθεί έως τις εκλογές. Ωστόσο, ελπίζουν ότι η πολιτική μάχη για την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ θα δοθεί στο διπλανό οικόπεδο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης φροντίζει να οριοθετήσει τον δικό του χώρο για να έχει τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, που έχει υποκλέψει στελέχη και εκλογική δύναμη από το ΠΑΣΟΚ καθυβρίζοντας και λοιδορώντας τα ιερά και τα όσια του άλλοτε ισχυρού κόμματος της Κεντροαριστεράς, φαίνεται πως πλησιάζει η ώρα της κρίσης. Αν επιβεβαιωθούν σε

ΣΥΡΙΖΑ: Ένα κόμμα βαθιά διχασμένο

Ως παρεμπίπτουσα εικόνα στη σειρά του Στάθη Καλύβα στον ΣΚΑΙ «Καταστροφές και θρίαμβοι» είδαμε βίντεο που αποτύπωσε τη λαϊκή εκδηλωτικότητα στους καιρούς του πρώιμου ΠΑΣΟΚ. Ένα κόσμος με χαρούμενη αισιοδοξία, γιορτινό πάθος, χαρμόσυνο όραμα – ναι, ναι, ακατέργαστο.

Το αναφέρουμε σε κριτική αντιπαράθεση με τον κόσμο των «πλατειών» 2012-15 που επένδυσε στην οργή, την τιμωρία, την εκδίκηση το μίσος, τον διχασμό, έτσι που συντονίστηκε ο λαϊκός κραδασμός με τα «εσχατολογικά» συνθήματα του Τσίπρα «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», «ή εμείς ή αυτοί».

Η σύγκριση είναι επίκαιρη όχι επειδή το ιστορικό ντοκιμαντέρ αναδίφησε τη μνήμη, αλλά γιατί οι δυνάμεις που αναδείχτηκαν τότε, στο κύμα 11-15 εξακολουθούν να διαμορφώνουν το πολιτικό προσκήνιο.

Π.χ πάντα στο ΠΑΣΟΚ υπήρχαν αντιθέσεις. Ήταν στους κόλπους του που είχε καθιερωθεί η εμβληματική φράση «Συντροφικά Μαχαιρώματα» (Βάσω Παπανδρέου). Αλλά ποτέ κανένας πασόκος δεν μίλησε δημόσια με το ύφος του Πολάκη προς τον σύντροφό του Νίκο Φίλη, επειδή ο

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

 Διαβάστε τα Κυριακάτικα φύλλα εδώ.

Aνάλυση: Το ουκρανικό σε έναν κόσμο λιγότερο ασφαλή

Ουκρανία: Η Ρωσία, έχοντας ήδη ενισχύσει και εκσυγχρονίσει τις ένοπλες δυνάμεις της, φαίνεται αποφασισμένη να αντιδράσει.

Γιώργος Ν. Τζογόπουλος

Το 1998, στα 94 του χρόνια, ο Τζορτζ Κένναν, αρχιτέκτονας της αμερικανικής πολιτικής ανάσχεσης της Σοβιετικής Ένωσης, διαφωνούσε έντονα με την τότε διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Προέβλεπε σταδιακή ρωσική αντίδραση και έκανε λόγο για έναρξη ενός νέου ψυχρού πολέμου.

Δεκαπέντε χρόνια μετά, το 2013, η έναρξη της ουκρανικής κρίσης άνοιξε, πράγματι, ένα καινούριο κεφάλαιο στις σχέσεις Δύσης-Ρωσίας. Η περίοδος σχετικά αρμονικής συνεργασίας τελείωσε, και η αντιπαλότητα άρχισε να αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό, ιδίως μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014.

Οι συμφωνίες Μίνσκ Ι και ΙΙ συνέβαλαν στη μείωση των εντάσεων στην Ουκρανία, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, αλλά δεν αντιμετώπισαν το ουσιαστικό πρόβλημα. Η φιλοδυτική πορεία της Ουκρανίας θα αποτελούσε για τη Ρωσία κίνδυνο για την εθνική της ασφάλεια, ιδίως εάν συνδυαζόταν με εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας της Ουκρανίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και με εντατικοποίηση των ζυμώσεων για μελλοντική ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Από τη δική τους πλευρά, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέλεξαν την

Τα δικαιώματα των ανεμβολίαστων

Τα δεδομένα της πρωτόγνωρης (για τη συλλογική μας μνήμη) πανδημίας αλλάζουν συνεχώς. Με την ίδια συχνότητα πρέπει να αλλάζουν και οι πολιτικές. Συνεπώς, είναι ανόητες οι επικρίσεις της αντιπολίτευσης ότι «η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο». Ποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο μπορεί να φτιαχτεί απέναντι σε έναν ιό που έχει άπειρες δυνατότητες μετάλλαξης; Άλλη πολιτική πρέπει να εφαρμοστεί με την παραλλαγή «Όμικρον», που έχει μεγάλη διάδοση αλλά μικρή νοσηρότητα, και διαφορετική για μια μετάλλαξη που σκοτώνει όποιον προσβάλλει.

Στην αβεβαιότητα που προκαλούν οι τυχαίες μεταλλάξεις του ιού, πρέπει να προστεθεί και η πρόοδος της επιστήμης. Αλλες πολιτικές χρειαζόμασταν στο πρώτο κύμα, τότε που δεν υπήρχαν όπλα για την αντιμετώπιση του λοιμού και άλλες τώρα που

Πολιτική περιχαράκωση με συρρίκνωση

Τώρα προέχει  να  περιχαρακωθούν  τα πολιτικά σύνορα,  προς το κέντρο, με τον εγκλωβισμό στο «μαντρί» των πρώην ΠΑΣΟΚ, που θεωρούν και αποκαλούν τους εαυτούς τους αριστερούς. Η διεκδίκηση της εξουσίας  αργότερα.

Στην κούρσα της δεύτερης θέσης, που στο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι απειλείται, το πρόβλημα εστιάζεται στο να παρεμποδισθούν οι διαρροές, ο επαναπατρισμός, προς το ανανεωμένο και ενθουσιώδες ακόμα ΚΙΝΑΛ. Νοιώθουν καυτή την ανάσα του στην πλάτη τους στη διεκδίκηση της δεύτερης θέσης. Αδιάφορη επί του παρόντος η απόσταση από τον αναμφισβήτητα πρώτο.

Είναι η δεύτερη θέση που διασφαλίζει τη συμμετοχή στο δικομματισμό, στην αφετηρία τουτέστιν της κούρσας επανάκαμψης στην πολυπόθητη εξουσία. Γιατί, σκέφτονται μελαγχολικά, αν στις αμέσως επόμενες εκλογές, ουσιαστικά διαδικαστικές για την παράκαμψη της απλής αναλογικής, οποτεδήποτε κι αν γίνουν, δεν είναι δεύτερο κόμμα, αντίο Αλ6 και χαιρετίσματα την εξουσία.

Η αγωνία είναι μεγάλη, έχουν ακόμα στο στόμα, στη μύτη, στην τσέπη, σε όλες τις αισθήσεις, ειδικά ο επικεφαλής, τη γλυκιά γεύση της. Το μεγαλείο και την αίσθηση της παντοδυναμίας. Αβάσταχτη η έλλειψη, δρομολογημένη κατάθλιψη.

Εξ ου και οι δηλώσεις για εκλογές τώρα, που είναι

Η κλάψα δεν θα τον ξαναφέρει στην εξουσία

Δεν θα μείνω στο «αυτοδημιούργητος» που ισχυρίστηκε πως είναι ο Α. Τσίπρας. Πιστεύω πως όταν το έλεγε, γελούσε από μέσα του με τα κορόιδα που θα το αναμασούσαν την άλλη μέρα. Ούτε στο κουτσαβάκικο ύφος με το οποίο ζήτησε εκλογές από τον πρωθυπουργό. Θα μείνω στην απόπειρα του να αρνηθεί την ταξική καταγωγή του.

Να διευκρινίσω πως ουδέποτε ασχολήθηκα με την οικογενειακή κατάσταση πολιτικών γιατί αυτό δεν είναι πολιτική, αλλά στην καλύτερη περίπτωση παραπολιτική και στη χειρότερη κουτσομπολιό. Όμως όταν ένας πολιτικός την μετατρέπει σε πολιτικό όπλο του -και μάλιστα ψευδόμενος-οφείλουμε να του απαντήσουμε αναλόγως. Αυτός επέλεξε αυτόν το δρόμο.

Ο Α. Τσίπρας δεν υπήρξε ποτέ προλετάριος. Μεγάλωσε μέσα σε ένα αστικό περιβάλλον, με όλες τις ανέσεις, καθώς ο πατέρας του είχε μια μεγάλη και κερδοφόρα κατασκευαστική εταιρεία για τα δεδομένα της εποχής. Κακό δεν είναι να

Καλημέρα από τον ΚΥΡ