Ωριμότητα

Πέντε μέρες πριν τις εθνικές κάλπες της 21 Μαΐου οι διαγνώσεις του εκλογικού κλίματος πάνε κι έρχονται.

Υπάρχει μια μερίδα που χαρακτηρίζει την προεκλογική περίοδο άνοστη, ανιαρή,πληκτική . Μια άλλη διακρίνει απάθεια, ληθαργική αδράνεια, χαύνωση.

Η αλήθεια είναι πώς καταγράφεται ηρεμία και ηπιότητα σε σχέση με τις οξύνσεις και τις εντάσεις των εκλογικών αναμετρήσεων του παρελθόντος. Ωστόσο , ούτε πολιτική αφασία διαπιστώνεται ούτε παρατηρείται έλλειψη ενδιαφέροντος των ψηφοφόρων. Πόσο μάλλον δεν ισχύει η διακινούμενη άποψη ότι οι πολίτες θα προσέλθουν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα με "μισή καρδιά".
Στη πραγματικότητα όλη αυτή η ξεθυμασμένη φλυαρία εκδηλώνεται από τους "κολλημένους" που δυσφορούν εξαιτίας της αδυναμίας τους να ερμηνεύσουν ότι οι καιροί άλλαξαν. Εκείνους τους βαλτωμένους νοσταλγούς ενός πανηγυριώτικου φολκλόρ το οποίο επίμονα αποκαλούσαν προεκλογικό κλίμα.

Το μπούγιο με τα κομβόι των παρκαρισμένων πούλμαν παραπλεύρως κομματικών συγκεντρώσεων όπου "σειόταν ο τόπος", ξεθώριασε. Ο ενθουσιώδης παλμός και τα ρίγη συγκίνησης που διαπερνούσε τις "λαοθάλασσες" καταλάγιασε.

Τα ντεσιμπέλ της ηχορύπανσης ελαττώθηκαν, η ασύδοτη αφισοκόλληση συμμαζεύτηκε, ο χαρτοπόλεμος φυλλαδίων μειώθηκε πριν καταλήξει στα σκουπιδοτενεκέδες. Μαζί τους εξανεμίστηκε το πολωτικό και συχνά δηλητηριώδες παραλήρημα των φανατικών θαμώνων στους παλιούς μισαλλόδοξους παραταξιακούς καφενέδες.

Ο σύγχρονος ψηφοφόρος έχει καταπονηθεί από τις ανούσιες τετ α τετ βοερές αντιπαραθέσεις Προτιμάει να κουβεντιάζει, να τσακώνεται ή να «εκτονώνεται» στα social media. Τα κομματικά προγράμματα τα παρακολουθεί ψύχραιμα στο διαδίκτυο.

Το δημόσιο διάλογο τον ακούει, τον αξιολογεί και το κρίνει τηλεοπτικά. Εστιάζει στα επιχειρήματα των μεγάλων πολιτικών διαφοροποιήσεων, όχι στις κορώνες από τα μπαλκόνια, τους εξώστες, τις προκάτ εξέδρες.

Το κυριότερο, στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι σημερινοί ψηφοφόροι εκφράζουν την εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα. Δεν παρασύρονται πλέον από ισοπεδωτικούς τσαρλατανισμούς και αντισυστημικούς ρήτορες με αρλεκίνικες φορεσιές σε περιθωριακές παραστάσεις.

Η λαϊκιστική δημαγωγία περιττεύει από τη στιγμή που αισθάνονται ξαλαφρωμένοι από την απειλή της χρεοκοπίας και την ανασφάλεια της εξόδου της χώρας από το ευρώ. Το κίνητρο της συμμετοχής τους στις κάλπες δεν ωθείται πια από ερεθίσματα θυμού και εκδικητικότητας.
Κατευθύνονται σε αυτές με προτεραιότητα την επιλογή της διαχειριστικής ικανότητας εκάστου των υποψηφίων.Στρέφονται σε όσους εγγυώνται τη θωράκιση της οικονομίας και της άμυνας της χώρας στις γεωπολιτικές αλλαγές που θα επηρεάσουν την Ανατολική Μεσόγειο.

Προφανώς και δεν λησμονεί κανείς ότι η κοινωνία προσέρχεται στις κάλπες κουρασμένη και πολιτικά εξαντλημένη από τις παγκόσμιες κρίσεις, Έχει βιώσει οδυνηρά τις επιπτώσεις της πανδημίας και τις συνέπειες της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

Αναγκαστικά σε περιβάλλον συνεχών διεθνών προκλήσεων προσανατολίζεται στη σταθερότητα στην εξωστρέφεια και στην αναπτυξιακή αποτελεσματικότητα για την επόμενη μέρα. Έχει ήδη αποκτηθεί η επίγνωση ότι τα «απόνερα» της χρεοκοπίας και των μνημονίων πρέπει να υπερπηδηθούν με δημοσιονομική ευθύνη. Δεν φτάνουν, άλλωστε, μόνο οι εξωραϊσμένες ιδέες όταν υπάρχουν πιεστικές οι ανάγκες

Με τη σειρά της αυτή η σοβαρότητα έρχεται να συναντήσει τη κοινωνία, Να γίνει κτήμα της μακριά από εξεζητημένα τερτίπια ή εκμαυλιστικά ταξίματα. Όλα αυτά ανεξάρτητα από το αν οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν ντέρμπι. Και μολονότι η παράσταση νίκης μετριέται σε συντριπτικά ποσοστά υπέρ του κυβερνόντος κόμματος.

Όσο, όμως, κι αν δεν θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση στις αμέσως προσεχείς κάλπες αλλά στις επαναληπτικές, ο υπεύθυνος καθημερινός πολίτης δεν είναι αδιάφορος. Νοιάζεται. Όχι ίσως με τη τρέλα του πάθους παλαιότερων έξαλλων αναμετρήσεων, αλλά με τη γαλήνια σοφία της προσμονής καλύτερου αύριο.

Το σημαντικότερο, διατηρεί με τη κόσμια συμπεριφορά του τη προεκλογική ατμόσφαιρα σε ζυγισμένα επίπεδα ηπιότητας. Πρώτα απ όλα γιατί γνωρίζει ότι καμιά αναμέτρηση δεν είναι προεξοφλημένη. Και επί πλέον με τη ήρεμη στάση του επικυρώνει στη συνείδηση του εκλογικού σώματος ότι οι χαμηλοί τόνοι δεν είναι βαρεμάρα, χαλάρωση, χασμουρητό. Είναι εκδήλωση αυτοκυριαρχίας.

Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα η συγκεκριμένη νηφάλια αγωγή μπορεί να μην βαφτιστεί αυτομάτως συνώνυμη της κανονικότητας της ευρωπαϊκής εκλογικής κουλτούρας. Αποτελεί, όμως, στις περιστάσεις ένα καλοδεχούμενο δείκτη ωριμότητας. Είναι ένα ζητούμενο το οποίο απαιτείται να συνεχιστεί με μετρό και συνέπεια.

Απλώς γιατί χάρη στην απλή, ανόθευτη αναλογική, όταν η χώρα θα ορκίζει υπηρεσιακή κυβέρνηση με επικεφαλής ένα δικαστή, στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου οι Τούρκοι θα αναδεικνύουν πρόεδρο έναν πανίσχυρο Ερντογάν για τα επόμενα πέντε χρόνια.

 Δημ. Παγαδάκης-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ