Καθηλωμένη στο 21% η ΝΔ και πανηγυρίζει

Δυσκολευόμαστε οι Ελληνες να το πάρουμε απόφαση ότι πολλά είναι εκείνα που δεν έχουν πια καμιά σχέση με το χθες. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους απλούς πολίτες που βλέπουν να έχει ανατραπεί η ζωή τους, αλλά και για τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους που επιμένουν στην πλειονότητά τους να ερμηνεύουν το σήμερα με τους όρους του χθες.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στη Νέα Δημοκρατία υπερτονίζουν το προβάδισμα των 5 ως 6 μονάδων, μιλάνε για "δυναμική αυτοδυναμίας" και επαναλαμβάνουν το αίτημα για εκλογές. Και οι πολιτικοί σχολιαστές, κυρίως οι τηλεοπτικοί, στέκονται στις ίδιες βασικά παραμέτρους του δημοσκοπικού αποτελέσματος, υπογραμμίζοντας πάντως και τα χαμηλά ποσοστά των δύο κομμάτων εξουσίας.
Λογικά, αυτή η τελευταία διαπίστωση είναι που θα έπρεπε ν' αποτελεί τη μοναδική βάση του σχολιασμού των δημοσκοπικών ευρημάτων. Και ειδικότερα το εύρημα σχετικά με την εκλογική απήχηση της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με όσα του αποδίδονται. Διότι η πτώση του ΠΑΣΟΚ γύρω στο 15% είναι εύλογη μετά από τόσα εξοντωτικά μέτρα που έχει πάρει ως κυβέρνηση. Η καθήλωση της ΝΔ στο 21% πώς εξηγείται και τι
σημαίνει; Ή είναι ήσσονος σημασίας το γεγονός ότι δύο χρόνια μετά τις εκλογές του 2009 το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διατηρεί μόλις τα 2/3 της δύναμής του;
Ουσιαστικά από το γεγονός αυτό έπρεπε ν' αρχίζουν και να τελειώνουν όλες οι αναλύσεις. Και ο λόγος είναι απλός: αποδεικνύει ότι το κόμμα του Α. Σαμαρά δεν έχει μπει σε φάση επανάκτησης της αξιοπιστίας του, η ψαλίδα με το ΠΑΣΟΚ δεν έκλεισε λόγω ανόδου της επιρροής της ΝΔ και όποιος αποδίδει δυναμική αυτοδυναμίας στα συγκεκριμένα ευρήματα μάλλον αιθεροβατεί παρά προσεγγίζει την πολιτική πραγματικότητα.
Αλλωστε, όταν μόλις πριν από δύο βδομάδες ο πρόεδρος της ΝΔ είχε διακηρύξει ότι επιδιώκει ισχυρή αυτοδυναμία και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο ένας στους τρεις από τους προ διετίας ψηφοφόρους της συντηρητικής παράταξης δεν εννοεί να επανέλθει στις τάξεις της, πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί το φαινόμενο αυτό αν όχι σαν ξεκάθαρη απόρριψη της πρότασης Σαμαρά; Ή το αμφισβητεί κανείς;
Ερ. Μπαρτζινόπουλος-Έθνος