Τις έφταιξε;

Διαλέγετε και παίρνετε! Η κυβέρνηση, ο σταθμάρχης, το πολιτικό σύστημα, οι συνδικαλιστές, η τρόικα, οι Ιταλοί, ο καπιταλισμός! Όλα έχουν ειπωθεί και όλα έχουν ακουστεί, ενώ ακόμη μετράμε και θρηνούμε τους νεκρούς. Ο καθένας από την οπτική του αποδίδει τις ευθύνες και όλοι μαζί δημιουργούν μια συγκεχυμένη εικόνα, καθώς το πλαίσιό της διαρκώς μεγαλώνει. Από έναν άνθρωπο που αναγνώρισε το εγκληματικό λάθος του καταλήγουμε σε ένα κοινωνικό σύστημα. Αγανάκτηση; Έλλειψη ευθυκρισίας; Ιδεολογικός φανατισμός; Ολα μαζί και το καθένα μόνο του. Πάντως η μόνη χειροπιαστή και αναγνωρισμένη ευθύνη είναι αυτή του σταθμάρχη. Σε κάποιους δεν βολεύει το ανθρώπινο λάθος. Το προσπερνούν και ψάχνοντας κάποια βαθύτερα αίτια χάνονται σε ένα δάσος πολλαπλών ευθυνών, γιατί πάντα σε μια τραγωδία, εκτός από τη βασική αιτία, υπάρχουν και άλλες που ανήκουν όμως στη σφαίρα του υποθετικού λόγου. «Αν γινόταν εκείνο, αν γινόταν το άλλο». Δεν έγινε ούτε εκείνο ούτε το άλλο, αλλά η βασική ευθύνη γι’ αυτό που έγινε παραμένει σε ένα πρόσωπο στην περίπτωση της τραγωδίας των Τεμπών. Ένα πρόσωπο το οποίο –όπως προκύπτει από τα ρεπορτάζ– βαρύνεται με πληθώρα λαθών. Και ούτε η ύπαρξη πολλαπλών επιπέδων ασφαλείας εξουδετερώνει το

ανθρώπινο λάθος, την ανθρώπινη αμέλεια. Αν συνέβαινε αυτό, δεν θα είχαμε πολύνεκρα δυστυχήματα στα τρένα και στα αεροπλάνα.

Στο ναυάγιο του «Σάμινα» ο πλοίαρχος έβλεπε ποδοσφαιρικό αγώνα, ενώ στην άλλη τραγωδία των Τεμπών τα κόντρα πλακέ δεν ήταν σφικτοδεμένα στην καρότσα του φορτηγού. Αν ψάξουμε στην ιστορία των πολύνεκρων δυστυχημάτων, θα βρούμε πολλές περιπτώσεις όπου την αποκλειστική ευθύνη την έφερε ένας μοιραίος άνθρωπος.

Και οι πολιτικές ευθύνες; Υπάρχουν, αναλήφθηκαν και θα φανεί αν θα επηρεάσουν τις εξελίξεις. Δεν θα χαθώ κι εγώ μέσα στον κυκεώνα των διαχρονικών πολιτικών ευθυνών, γιατί άκρη δεν θα βγάλουμε. Αλλωστε, ενώ ακόμη θρηνούμε, θα είναι προκλητικό να μιλήσουμε για πολιτική. Για σχεδιασμούς και τακτικές, για επικοινωνιακά τρικ και για άσους κρυμμένους στο μανίκι. Και το κυριότερο: το τοπίο, ενώ επικρατεί θυμός και συγκίνηση, είναι θολό και δεν προσφέρεται για ασφαλή συμπεράσματα. Και οι εκλογές; Ποιος μιλάει για εκλογές; Από Μάιο και βλέπουμε! Γνώμη μου.

 Σ. Μουμτζής-Καθημερινή