Υποκλοπές: Ηττήθηκαν κατά κράτος και τους φταίει ο διαιτητής

 

Η απόφαση του Αρείου Πάγου ήταν σαφής. Έθεσε την υπόθεση των υποκλοπών στο αρχείο διότι οι μεν επισυνδέσεις ήταν νόμιμες και δεν προέκυψε ανάμιξη κρατικών υπηρεσιών στη χρήση του παράνομου λογισμικού predator. Έτσι, έκλεισε μια περίοδος, μετά από δύο χρόνια ακριβώς, με τη δικαίωση όλων αυτών που κατηγορήθηκαν ότι κρύβονταν πίσω από τις παρακολουθήσεις. 

Δύο πράγματα ενδιέφεραν τον Άρειο Πάγο. Πρώτον, αν οι επισυνδέσεις είχαν τα τυπικά χαρακτηριστικά που απαιτεί ο νόμος και δεύτερον, αν το predator τον φύτεψε σε 28 κινητά η ΕΥΠ. Δηλαδή, ουδόλως ασχολήθηκε το Ανώτατο Δικαστήριο με τη σκοπιμότητα των παρακολουθήσεων κι έτσι πρέπει. Προτείνουν οι υποδιοικητές της ΕΥΠ και η εισαγγελική λειτουργός εγκρίνει ή απορρίπτει την παρακολούθηση. Αλίμονο αν η σκοπιμότητα μιας παρακολούθησης ετίθετο σε δημόσια διαβούλευση!

Ήταν επόμενο αυτή η απόφαση να μην άρεσε. Σε ποιους δεν άρεσε; Σε όλους όσοι είχαν

Ερντογάν: Απειλεί να εισβάλει στο… Ισραήλ

Αν αυτή την απειλή δεν τη διατύπωνε γείτονάς μας θα μας έπιαναν τα γέλια. Επειδή όμως έχουμε να κάνουμε με άτομο που πιστεύει ότι συνομιλεί με την Ιστορία, η κατάσταση είναι μάλλον σοβαρή. Παραθέτω ολόκληρη την προχθεσινή ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας που αναφέρεται στο Ισραήλ: «Όπως ακριβώς μπήκαμε στο Καραμπάχ και στη Λιβύη, το ίδιο θα κάνουμε και σε αυτούς. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ. (Τα κεφαλαία δικά μου). Αλλά πρέπει να είμαστε δυνατοί για να κάνουμε αυτά τα βήματα».

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο κραυγαλέα περιφρόνηση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου από την πρόταση «δεν υπάρχει τίποτα που να μας σταματά…». Οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου υπάρχουν για να θέτουν φραγμούς στην επιθετικότητα των αυταρχικών καθεστώτων που πιστεύουν στο δίκαιο του ισχυρότερου και έχουν την αντίληψη πως η διεθνείς συνθήκες αναθεωρούνται με την άσκηση βίας ή την απειλή άσκησής της. Αυτό ακριβώς που έκανε ο Πούτιν στην Ουκρανία.

Η παραπάνω ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών βρίσκει τη

Οι μνηστήρες της… άπιστης κεντροαριστεράς

Η παραλυτική ξενοιασιά του καλοκαιριού, με την ευδαιμονία φωτός και θάλασσας, αποστρέφει το ενδιαφέρον των πολιτών για την πολιτική. Ως την «πρώτη σταγόνα της βροχής που θα σκοτώσει το καλοκαίρι», κατά τον ποιητή και θα αναδειχθεί το ασταθές βάθρο στο οποίο στηρίζεται η πολυφίλητη Κεντροαριστερά.

Εν αρχή ην ο ΣΥΡΙΖΑ. Το τελευταίο επεισόδιο με τη μισή διαγραφή Πολάκη, όπου θα είναι εκτός Κ.Ο. αλλά εντός κόμματος, τροφοδοτεί τον βαθύ διχασμό, πρωτίστως πολιτισμικό, και εξ αντανακλάσεως πολιτικό, που κατατρώει τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Ο Πολάκης, κατ΄ ουσίαν ψευτόμαγκας με εικόνα βαρύμαγκα (έβριζε, κατηγορούσε και απειλούσε πίσω από την ασπίδα της βουλευτικής του ασυλίας, χωρίς ποτέ να την απαρνηθεί λεβέντικα και να προσέλθει στον φυσικό του δικαστή), έχει αποδοχή σε τμήμα του λαϊκίστικου ΣΥΡΙΖΑ. Ένα τμήμα που έχει ξεπεράσει σε νοσηρότητα και το πάλαι ποτέ αυριανικό τμήμα του ΠΑΣΟΚ. 

Έτσι για την τελευταία επίθεσή του στη σύμβουλο του Άδωνι Γεωργιάδη (η οποία είχε την ίδια έκφραση προσώπου που θύμωσε τον Πολάκη ακόμη και όταν μιλούσε ο υπουργός της), βρήκε ορμητικό κίνημα συμπαράστασης στους λούμπεν οπαδούς του στα σόσιαλ δίκτυα. 

Και όχι μόνο. Γυναίκες βουλευτές όπως η Ραλλία Χρηστίδου ή η Έλενα Ακρίτα εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους ακόμη και για τη μισή διαγραφή του. Η πρώτη εγκάλεσε τους προέδρους του κόμματος, γιατί δεν

Ο Πολακισμός ως ανώτατο στάδιο του εκτσογλανισμού

 

Όσοι πιστεύουν πως ο Πολακισμός αφορά μόνο ένα πρόσωπο, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η συγκεκριμένη νοοτροπία έχει από καιρό αυτονομηθεί και διατρέχει οριζόντια μεγάλο μέρος του πολιτικού φάσματος, αλλά και της κοινωνίας. 

Άνθισε σε μία εποχή, όταν οι πάνω και κάτω πλατείες ήρθαν σε όσμωση και ανακάλυψαν πολλά κοινά σημεία που έχουν, κυρίως τον ανορθολογισμό, την απόδοση όλων των δεινών στους κακούς ξένους, στην περιφρόνηση του κοινοβουλευτισμού και στη macho συμπεριφορές. 

Αρκεί να θυμηθούμε την πολιτευτή της «Νίκης» που χαστούκισε μία βουλευτή της Ν.Δ. μέσα στην εκκλησία, τις απειλές ορισμένων βουλευτών των «Σπαρτιατών», την τραμπούκικη συμπεριφορά του βουλευτή του ΚΚΕ Θ. Παφίλη που πέταξε με δύναμη και οργή το κείμενο της συμφωνίας με τους δανειστές μέσα στη Βουλή. Και αυτά είναι μόνο λίγα από τα περιστατικά, στα οποία και περιορίζομαι για λόγους χώρου. 

Ήταν εκείνη η εποχή, όταν

Τώρα αρχίζει η νέα φάση διάσπασης στον ΣΥΡΙΖΑ

Θα φύγουν πριν από το Συνέδριο τον Οκτώβριο για να μην φύγουν ηττημένοι όπως έφυγαν Αχτσιόγλου, Χαρίτσης, Τσακαλώτος, Σκουρλέτης και λοιποί, ή θα μείνουν να δώσουν ακόμη μία μάχη ενάντια στον επικίνδυνα αποφασισμένο Κασσελάκη; Αυτή ήταν η μοναδική απορία που είχαν οι κατέχοντες τα βαθιά μυστικά των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που ανήκουν στην ομάδα των αντιφρονούντων, πριν προκύψει η διαγραφή του Παύλου Πολάκη.

Από τη στιγμή που ο Στέφανος Κασσελάκης διέβη τον προσωπικό του Ρουβίκωνα και διέταξε την αποπομπή του Πολάκη που τον κουβάλησε στον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα ρευστοποιείται περαιτέρω.  

Μέχρι το μεσημέρι της Πέμπτης τα στοιχήματα αφορούσαν πότε οι βυζαντινισμοί για την τακτοποίηση των πιστών ακολούθων – βουλευτών Κασσελάκη θα ολοκληρώνονταν με τον «αποκεφαλισμό» του Σωκράτη Φάμελλου από τη θέση του Προέδρου της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ. Η τραγική ειρωνεία απολύτως συμβατή με το θέατρο του παραλόγου που εξελίσσεται στο ΣΥΡΙΖΑ είναι το γεγονός ότι κ. Φάμελλος ως πρόεδρος της Κ.Ο εκλήθη από τον πρόεδρο Κασσελάκη να διαγράψει τον Πολάκη και να του «απαγορεύσει» να εισέλθει στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Ενδεχομένως αρκετοί στο

Σαν το βούτυρο έξω απ’ το ψυγείο

 

Έχω καιρό να ασχοληθώ με τον Σύριζα. Επίτηδες. Νιώθω αμηχανία μ’ αυτά που βλέπω να συμβαίνουν εκεί μέσα. Όταν πρωτοβγήκε ο Στέφανος αρχηγός, είπα χαιρέκακα «οδεύουν προς το τέλος που τους ταιριάζει». Αλλά πλέον, βλέποντας τους να πηγαίνουν βδομάδα τη βδομάδα όλο και πιο χαμηλά, αρχίζω να τους λυπάμαι τους κακόμοιρους. Στο χάλι που έχουν καταλήξει, όταν τους κάνεις κριτική είναι σαν να κλέβεις εκκλησία, σαν να ληστεύεις παιδάκι που βγήκε για τα κάλαντα και το πέτυχες μονάχο του σε κάποιο έρημο σοκάκι. Τι αντίσταση να προβάλει;

Οι Συριζαίοι ήταν σκληροί αντίπαλοι τον καιρό της δόξας και της δύναμης τους. Εφάρμοσαν με ατσάλινη πυγμή το δόγμα των Αθηναίων προς τους Μηλίους «πας μη μεθ’ ημών, καθ’ ημών», όποιος δηλαδή δεν είναι (ολοκληρωτικά) μαζί μας, είναι (de facto) εναντίον μας. Ρίξτε μια ματιά στον Θουκυδίδη να θυμηθείτε αυτό το μνημειώδους κυνικότητας δόγμα που οδήγησε στην αναίτια σφαγή των Μηλίων. Και βέβαια, όπου και όποτε, κάποιες παντοδύναμες εξουσίες λειτουργούν με τέτοιες αυταρχικές λογικές στο εσωτερικό μιας χώρας, οδηγούμαστε σε εμφυλιοπολεμικά δράματα. Πλάκα-πλάκα, στα χρόνια του Σύριζα κοντέψαμε να αλληλοσκοτωθούμε. Δεν έπαιζαν οι τύποι.  

Οπότε βλέπω τώρα την

Κλαυσίγελως στον ΣΥΡΙΖΑ. Μπουρλοτιέρης ο… δικτάτορας Stefanos!

Πρωτοφανείς σκηνές απείρου κάλους εξελίχθηκαν χθες κατά την πρεμιέρα της συνεδρίασης της αρμόδιας Επιτροπής για τη διοργάνωση του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ (ΚΟΕΣ).

Στελέχη της τσιπρικής πτέρυγας επεσήμαναν τα αυτονόητα, που γνωρίζουν όσοι ασχολούνται με την πολιτική, και όσοι έχουν θητεύσει έστω και κατ' ελάχιστον σε κομματικές διαδικασίες έστω και ως απλά μέλη.   

Επισημάνθηκε ότι δεν υπάρχουν κείμενα που θα προωθηθούν στις οργανώσεις για  κριτική  συζήτηση, δεν υπάρχει κεντρική εισήγηση για τις αλλαγές που προωθεί ο πρόεδρος, ούτε εισήγηση από την αρμόδια επιτροπή καταστατικού σε σχέση με τις αλλαγές που προτείνει.

Παράλληλα, δεν έχει αποσαφηνιστεί τι είδους συνέδριο θα είναι αυτό (διαρκές ή έκτακτο), ότι ο προσυνεδριακός διάλογος είναι ελάχιστος αφού μεσολαβεί ο μήνας των διακοπών, και άλλα παρόμοια, τα οποία στον Στέφανο προφανώς φαντάζουν πιο… εξωτικά και από τα ηλιοβασιλέματα στο Μαϊάμι.

Η μεγάλη έκρηξη ήρθε  όταν οι Σωκράτης Φάμελλος και Όλγα Γεροβασίλη, του επεσήμαναν το απολύτως λογικό: Ότι είναι αντιδεοντολογικό να διεξαχθεί το συνέδριο χρονικά πάνω στις εκλογές για την ανάδειξη προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Ο Στέφανος εξεμάνη που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την αυτής μεγαλειότητας απόφασή του. Με αυταρχικό τόνο  είπε - κατ΄ ουσίαν διέταξε:

Ο κλέψας του κλέψαντος

Τον Ιούλιο του 1958 κυκλοφόρησε μία από τις ωραιότερες κωμωδίες του ιταλικού νεορεαλισμού. Ηταν ένα αριστούργημα του Μάριο Μονιτσέλι που παίχτηκε με τον ελληνικό τίτλο «Ο κλέψας του κλέψαντος».

Πρωταγωνιστούσε όλη η Α’ Εθνική του ιταλικού κινηματογράφου: Βιτόριο Γκάσμαν, Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Κλάουντια Καρντινάλε, Ρενάτο Σαλβατόρι και ο αξεπέραστος Τοτό.

Με λίγα λόγια είναι η ιστορία μιας συμμορίας μικροκακοποιών στη Ρώμη που σε εναλλασσόμενους ρόλους απατεώνων και εξαπατημένων οργανώνουν το «μεγάλο κόλπο» που καταλήγει σε απόλυτο φιάσκο.

Τηρουμένων των αναλογιών και χωρίς το ιταλικό χιούμορ ή κάστινγκ είναι η υπόθεση Novartis στα δικά μας.

Και εδώ είχαμε διάφορους μικροαπατεώνες που ισχυρίστηκαν ότι εξιχνίασαν «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους» (Δ. Παπαγγελόπουλος, 5/3/2018).

Ενα υποτιθέμενο σκάνδαλο όμως που αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν «η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια  κατάλυσης της δημοκρατίας και εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων» (Γ. Φλωρίδης, Σκάι FM, 15/7).

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες που είναι ήδη γνωστές.

Ούτε θα ερμηνεύσω την απολύτως δυσεξήγητη επιείκεια της Δικαιοσύνης για τους εμπλεκομένους στο φιάσκο.

Η υπόθεση όμως είχε τρία σκέλη:

Θα πεθάνουμε από τη δίψα, όχι από την ακρίβεια

Η καθημερινότητα μετακινεί διαρκώς τα «γκολπόστ» για την κυβέρνηση, η οποία ωστόσο καθοδηγείται περισσότερο απ΄όσο είναι επιτρεπτό, από τη σκαλέτα των πρωινών τηλεοπτικών εκπομπών και τη μονοδιάστατη αντιπολίτευση. Μέσα Ιουλίου και η δημόσια συζήτηση εξαντλείται στο πόσο κοστίζει το ακτοπλοϊκό αλέ ρετούρ στην Πάρο και τη Νάξο, από το αν η Διαμαντοπούλου είναι ο Μητσοτάκης του μέλλοντός μας και πόσα ζικ ζάκ θα κάνει ο Κασσελάκης για να παραμείνει αρχηγός στο μαγαζάκι της Κουμουνδούρου.

Τα ακριβά μπάνια του λαού, το κόστος των λογαριασμών ρεύματος, η καρτελοποίηση πολλών κλάδων της οικονομίας, κατά την έκφραση του ίδιου του πρωθυπουργού, αποτελούν μείζονα προβλήματα, τα οποία όμως φαντάζουν λιγότερο εφιαλτικά, από την απειλή της κλιματικής κατάρρευσης, που υποτιμάται με τρόπο αυτοχειριστικό.

Τα αποθέματα νερού της Αττικής βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΥΔΑΠ στους 4 ταμιευτήρες (Ευήνου, Μόρνου, Λίμνης Μαραθώνα, Υλίκης), από τα ασφαλή 1,1 – 1,2 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα έχουμε πέσει στα 800 εκατομμύρια κυβικά μέτρα. Για να καλυφθούν οι ανάγκες ενεργοποιήθηκε ο εφεδρικός κλάδος της Υλίκης και τέθηκαν σε

Το αέναο «Δελφινάριο» του ΣΥΡΙΖΑ ΕΠΕ

 

Αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη και ο πρώην βουλευτής, πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Γιάννης Δραγασάκης, γνωστοποιώντας την απόφασή του με μία ανάρτηση σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης. 

Θα πρέπει να θυμίσουμε πως τον κ. Δραγασάκη μας τον είχαν πλασάρει ως έναν εκ των «σοφών» και μετριοπαθών του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, υποτίθεται να έβαζε φρένο ή θα συγκρατούσε τους ακραίους αυτού του κόμματος, όταν ξεκαπίστρωτοι τον πρώτο εξάμηνο του 2015 έπαιξαν στα ζάρια την τύχη της χώρας. 

Δεν είχε αντιδράσει τότε στις παρανοϊκές οικονομικές - υποτίθεται - θεωρίες ενός άλλου Γιάνη, αλλά είχε σπεύσει στους μουλάδες του Ιράν μαζί με τον ξάδελφο Τσίπρα αναζητώντας δανεικά ή έστω φτηνό πετρέλαιο. 

Δεν πιστεύω πως ο κ. Δραγασάκης με τις λαμπρές σπουδές οικονομολόγου στο London Scholl of economics, αγνοεί τη φράση του Δαντόν «η επανάσταση τρώει πάντα τα παιδιά της». 

Έτσι και τώρα, είδαμε επιφανή (!) στελέχη της μεταλλαγμένης, ελληνικής αριστεράς, όπως ο εκπρόσωπος της καθαρόαιμης Δεξιάς κ. Αντώναρος να επιχαίρει δημόσια, ενώ ο γνωστός και μη

Πρόβλημα

Να πω την αλήθεια, δεν μου αρέσει να ασχολούμαι με τον Πολάκη. Η δαιμονοποίηση στην πολιτική δεν είναι το είδος μου και οι απολίτιστοι αγροίκοι μού είναι εξ ορισμού αποκρουστικοί.

Προφανώς ανήκουμε σε άλλους κόσμους.

Δεν θα ασχολιόμουν, λοιπόν. Από την άλλη πλευρά όμως οφείλω να παραδεχτώ ότι πέρα από τη γραφικότητα ή την αγένεια η περίπτωση Πολάκη έχει εξελιχθεί σε μόνιμο πρόβλημα διαρκούς αυτανάφλεξης.

Σχεδόν κάθε μέρα βρίζει κάποιον ή βρίζεται με κάποιον.

Διασύρεται από τους αντιπάλους του, κάνει ζημιά στους δικούς του και αποτελεί το προσφιλές παράδειγμα όσων θέλουν να στιγματίσουν τον εκχυδαϊσμό στην πολιτική.

Σε σημείο που ειλικρινά απορώ πώς η οικογένειά του ή οι φίλοι τον αφήνουν ανεμπόδιστο να εκτίθεται με αυτόν τον τρόπο.

Δεν αμφιβάλλω ότι ο βουλευτής Χανίων θα έχει κάποιο ακροατήριο. Σίγουρα όμως δεν έχει το κριτήριο να ξεχωρίσει την ευρύτερη ελληνική κοινωνία που τον

«Βούλωσέ το»: Απασφάλισε ο Καρτερός κατά Κασσελάκη για την αποχώρηση Δραγασάκη

Ο Θανάσης Καρτερός κατακεραυνώνει τον Στέφανο Κασσελάκη με άρθρο του στην efsyn, με αφορμή την παραίτηση του Γιάννη Δραγασάκη.

Ο κ. Καρτερός ειρωνεύεται τα «μαθήματα περί Αριστεράς» που έδωσε η Κουμουνδούρου, μέσω ανακοίνωσης, στο ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.

«Η Αριστερά εκφράζεται με πράξεις και όχι με μεγαλοστομίες, διατείνεται στο τέλος της ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ ο Στέφανος Κασσελάκης. Πράξεις ο ίδιος, μεγαλοστομίες ο Δραγασάκης. Εδώ σηκώνουμε τα χέρια και θου Κύριε φυλακή τω στόματί μας, για να μην επαναλάβουμε την προστακτική του Πολάκη στη Συρεγγέλα», σχολιάζει.

Παραιτήθηκε ο Γιάννης Δραγασάκης από τον ΣΥΡΙΖΑ, εξηγώντας χωρίς εξαλλοσύνες τους λόγους που τον ώθησαν σ’ αυτό. Και δεν έπεσαν να τον κομματιάσουν ηθικά μόνο τα γνωστά άγνωστα τρολ του διαδικτύου, που τη δουλειά τους κάνουν στο κάτω-κάτω. Για ιδεολογικούς λόγους πάντα, μη φανταστεί κανείς τίποτα ταπεινά κίνητρα.

Κατέβασε τον αυτοκρατορικό της αντίχειρα για τον Δραγασάκη και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Που αποφάσισε να του δώσει μαθήματα για το τι σημαίνει Αριστερά. Τι σημαίνει στράτευση στην Αριστερά. Τι σημαίνει αριστερή στάση ζωής. Και δεν άλλαξε χρώμα από ντροπή ο έβδομος όροφος της Κουμουνδούρου. Δεν δήλωσαν παραίτηση όσοι από τα γραφεία Τύπου και τους συναυτουργούς αυτής της ανακοίνωσης, ορισμένοι για χρόνια συνεργάτες του Δραγασάκη, διατηρούν κάποιο ψήγμα έστω πολιτικής γενναιότητας. Δεν βρέθηκε ένας να του πει του Κασσελάκη να μη διολισθήσει σ’ αυτού του είδους την έκπτωση.

Διότι, έκπτωση είναι να βάζεις την υπογραφή του κόμματος, που ο Δραγασάκης υπηρέτησε από

Ο κ. Τσίπρας δεν θα βγει ποτέ από το κάδρο

Ουδείς απ’ όλους όσοι μετείχαν στις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι αθώος του «αίματος» στη σκευωρία της Νοβάρτις, όσο κι αν προσπαθούν εκ των υστέρων, να δημιουργήσουν άλλοθι και να μεταθέσουν τόσο τις ευθύνες, όσο και ότι γνώριζαν.

Πρώτος - και εσαεί υπεύθυνος- παραμένει ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, η δε πρόσφατη δημόσια, χλιαρή αυτοκριτική του, περί «ατυχών χειρισμών», ήταν εντάσσεται στην προσπάθεια rebranding του ονόματός του και της υστεροφημίας του, με αμφίβολα όμως αποτελέσματα.

Η Νοβάρτις κατέστη σκευωρία, όχι επειδή υπήρξαν λανθασμένοι επιμέρους χειρισμοί, αλλά επειδή αυτός ήταν ο πυρήνας της. Ο σκοπός αγίασε τα μέσα (κουκουλοφόροι μάρτυρες, ψευδορκίες, τερατώδη ψεύδη, διασυρμός προσώπων) όμως όλα αυτά τα μέσα, ήταν εις γνώση του τότε πρωθυπουργού. 

Αυτό δεν προκύπτει μόνο από τον επίμονο ισχυρισμό του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Σταύρου Κοντονή, που επανέλαβε σε χθεσινή συνέντευξή του, ότι ο κ. Τσίπρας τα γνώριζε όλα. 

Τεκμαίρεται από τις τοποθετήσεις του στη Βουλή, το ημερολόγιο των συναντήσεων, συσκέψεων  και δηλώσεων που

Από πού τους κρατάει και δεν του κουνιέται κανείς;

Αλήθεια υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι θα φαγωθεί ο Παύλος Πολάκης επειδή είπε στη Μαρία Συρεγγέλα «βούλωσέ το» και «πήγαινε να κάνεις καμιά δουλειά»;.

Μόνο κάποιος τουρίστας από τη Σουηδία που θα άκουγε έναν πρώην υπουργό και στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εκφράζεται έτσι, θα θεωρούσε αυτονόητο ότι ο τύπος αυτός θα «πάγαινε» σπίτι του με συνοπτικές διαδικασίες.

Πριν απ' αυτό, έχει πει τέρατα, που αγγίζουν μάλιστα τον πυρήνα της δημοκρατικής και θεσμικής λειτουργίας της χώρας με αποκορύφωμα τη συνταγή «θα πάρουμε τις εκλογές αν βάλουμε κάποιους στη φυλακή» αφού πρώτα «αλλάξουμε τη δικαιοσύνη»

Πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι ο άνθρωπος που για χάρη του εμπλουτίστηκε το ελληνικό λεξικό με το λήμμα «πολακισμός», έχει βάλει ανεξίτηλη σφραγίδα σε μια ολόκληρη πολιτική περίοδο και σε ένα κόμμα που του ανήκει εξ' ολοκλήρου.

Έσταξε η ουρά του γαϊδάρου στο ΣΥΡΙΖΑ επειδή ο κύριος Πολάκης υποτίμησε με πηγαία  χυδαιότητα μια γυναίκα συνάδελφό του στο κοινοβούλιο εκεί που οι σύντροφοί του βγάζουν υποκριτικούς «δεκάρικους» για την πατριαρχία που σκοτώνει και την κυβέρνηση που δεν την καταστέλλει με ένα νόμο και ένα άρθρο.

Μπούρδες όσα καταγγέλλουν οι σύντροφοι και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ.  

Μπούρδες και οι τηλεφωνικές συγγνώμες του προέδρου Στέφανου Κασσελάκη προς τη γραμματέα της Ν.Δ Μαρία Συρεγγέλα η οποία τόλμησε να

Κουβέντα

Σε όλο τον κόσμο ασχολούνται με τις κυβερνήσεις τους. Τι έκαναν, τι δεν έκαναν, τι θα κάνουν.

Ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχει κυβέρνηση, όπως στη Γαλλία, την κυβέρνηση ψάχνουν να βρουν.

Στην Ελλάδα αντιθέτως ασχολούμαστε με την αντιπολίτευση. Τι κάνει, τι θα κάνει, πώς θα το κάνει.

Ο Τύπος του Σαββατοκύριακου ήταν γεμάτος από υποδείξεις, ιδέες, προτάσεις κι αρλούμπες.

Αλλος επικαλείται (Θεός φυλάει…) το Λαϊκό Μέτωπο και τον Λεόν Μπλουμ. Αλλος θέλει οι δύο και περισσότεροι να γίνουν ένας. Αλλος ζητάει να φτιάξουν οι δύο έναν τρίτο – είναι η μέθοδος που πρώτος δοκίμασε ανεπιτυχώς ο Δρ Φρανκενστάιν.

Δεν αμφισβητώ ότι το καλοκαίρι θέλει λίγη κουβέντα για την παραλία όταν εξαντληθεί η συζήτηση για τις μεταγραφές του Παναθηναϊκού. Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον να φεύγει διακοπές με το μυαλό στα

Περί Τραμπ και ελληνικών συμφερόντων

Ένας ασταθής κόσμος θα γίνει άραγε λιγότερο ασταθής αν οι ΗΠΑ επιστρέψουν με την επανεκλογή Τραμπ στο δόγμα του απομονωτισμού; Ο γείτονας Ερντογάν θα τρίβει σίγουρα τα χέρια του, όπως και ο Πούτιν. Την ίδια ώρα που η φιλελεύθερη Ευρώπη θα νιώθει προδομένη, η Ευρώπη της Λεπέν και του Όρμπαν θα ανοίγει την αγκαλιά της στην αφηνιασμένη μαύρη αρκούδα που βρυχάται στα ανατολικά της. Δεν ξέρω τι μετοχές θα πρέπει κανείς να πάρει με την επιστροφή Τραμπ. Ξέρω όμως ποιοι έχουμε βάσιμους λόγους να ανησυχούμε.

Για τους Αμερικανούς ο πρόεδρος Τραμπ μπορεί να είναι η καλύτερη επιλογή. Αμφιβάλουμε, αλλά δε μας πέφτει και λόγος. Ως προς το τι συμφέρει έναν Αμερικανό! Εδώ οι κάτοικοι του Χαλανδρίου αποφάσισαν ότι ένας υποψήφιος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή για τα συμφέροντά τους.

Και θα κρίνουμε εμείς από τη μικρή Ελλάδα τι θα ψηφίσουν οι Αμερικανοί για το σπίτι τους; Εκείνο που μπορούμε να

Η σωστή συνταγή

Πριν δυο μέρες, τον είδαμε πάλι να παίρνει τηλέφωνο τον Τάιλερ σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση και να του κάνει φάρσα αν θέλει να γίνει παρουσιαστής ή κάτι παρόμοιο. Για να του απαντήσει εκείνος κατηγορηματικά «όχι» και μετά να στραφεί γεμάτος παράπονο ο Στέφανος στον παρουσιαστή και να του πει, «είδες τώρα τι μου κάνεις;». Ωραία προεκλογική εκστρατεία κάνει ο Στέφανος, βαθιά πολιτική και με ιδεολογικό βάρος.

Μόλις τον ρωτήσουν κάτι πολιτικό και ουσιώδες, αν η ερώτηση δεν είναι του γούστου του, αυτομάτως κατακεραυνώνει τον συνομιλητή του με παρατηρήσεις του τύπου «γιατί το ρωτάτε αυτό;», «γιατί δεν ρωτάτε το άλλο;», «γιατί δεν καλείτε εκείνον κι εκείνη;», «γιατί ευνοείτε τον Μητσοτάκη;». Αλλά μόλις τον ρωτήσουν που ερωτεύτηκε τον άντρα του ή που πρωτογνώρισε τη σκυλίτσα του ή πως φτιάχνει τα γεμιστά η μάνα του, απαντά κατ’ ευθείαν, με απόλυτη προθυμία και δίχως ίχνος επίκρισης.

Στο μεταξύ έχουμε και τους «τρίτους» σχολιαστές και

Ξεκαθάρισμα

Όλα εδώ πληρώνονται. Έτσι λοιπόν θα πληρώσουν και όσοι πληρώθηκαν για τη σκευωρία της Νovartis. Τριάντα εκατομμύρια δολάρια δεν είναι και ψίχουλα.

Εκ των πραγμάτων θα μάθουμε πώς μοιράστηκαν, σε ποιους, από ποιους και γιατί.

Να θυμίσω το σενάριο. Η υπόθεση δεν ξεκίνησε ως πολιτική σκευωρία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατά της τότε αντιπολίτευσης (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ).

Ξεκίνησε ως υπόθεση εμπορικών πρακτικών μιας μεγάλης φαρμακευτικής εταιρείας που διερευνούσαν ήδη οι αμερικανικές Αρχές.

Μόλις όμως τα κυβερνητικά τσακάλια το πήραν χαμπάρι μύρισαν αίμα. Και το ανακήρυξαν «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» (Δ. Παπαγγελόπουλος, 5/2/2018).

Εως τότε αλλά και μετά δεν υπήρξε καμία ένδειξη συμμετοχής κάποιου πολιτικού ή κυβερνητικού παράγοντα. Ακόμη κι έτσι όμως κρέμασαν δέκα πολιτικούς αντιπάλους τους στα μανταλάκια με ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο.

Στη συνέχεια και οι δέκα περιπτώσεις πολιτικών που διερευνήθηκαν αρχειοθετήθηκαν ελλείψει στοιχείων.

Υποθέτω πως οι κυβερνητικοί εμπνευστές δεν θα το είχαν επιδιώξει αν στη μετατροπή μιας υπόθεσης εμπορικών πρακτικών σε

Άννα όπως Κυριάκος;

Στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε επειδή ο κεντρώος κόσμος είδε την τελευταία ελπίδα πριν η χώρα πέσει θύμα των λαϊκιστών. Σήμερα, οκτώ χρόνια αργότερα, η Άννα Διαμαντοπούλου επιχειρεί να κάνει στο ΠΑΣΟΚ ό,τι και ο Κυριάκος στη ΝΔ! Να πετύχει μια νίκη απέναντι σε όλους και όλα. Το πρόβλημα είναι ότι η Άννα έρχεται … δεύτερη! Οι κεντρώοι εκτονώθηκαν πολιτικά και δεν είναι βέβαιο ότι θα αφήσουν και πάλι τη βολή του καναπέ…

Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι ίσως η μοναδική πολιτικός που μπορεί να δώσει προοπτική εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειάζεται τα δεκανίκια του ΣΥΡΙΖΑ για να δώσει στο πληγωμένο ΠΑΣΟΚ τη χαμένη του αίγλη. Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι ίσως η μόνη που μπορεί να κοντράρει στα ίσια τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ας πούμε, δηλαδή, ότι καταφέρνει να κερδίσει την κομματική καμαρίλα, να συναρπάσει τα πλήθη και να

Μόνικα

 

Κάτι οι εκλογές στην Αγγλία, κάτι οι κάλπες στη Γαλλία, κάτι το Euro και οι Ολυμπιακοί, καλά μας μπήκε το καλοκαιράκι. Κι επειδή η ζωή θέλει και λίγο καλαμπούρι, έχουμε τους «Στεφανουά» στο θερινό φεστιβάλ γέλιου.

Ακούστε το καλύτερο. Κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ πρότειναν, λέει, να κάνουν δημοψήφισμα στον ΣΥΡΙΖΑ να αποφασίσουν μεταξύ τους για «την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου» που θα φτάσει έως τη συγκρότηση «ενιαίων ψηφοδελτίων» (Γ. Ραγκούσης).

Δηλαδή θα μαζευτούν οι συριζαίοι και θα αποφασίσουν αν οι άλλοι που δεν είναι συριζαίοι θα γίνουν συριζαίοι «σε ενιαία ψηφοδέλτια» μαζί με τους συριζαίους.

Τηρουμένων των αναλογιών είναι σαν να μαζέψω την παρέα μου να αποφασίσει αν θα κάνω διακοπές με τη Μόνικα Μπελούτσι, παρ’ όλο που η Μόνικα ούτε με ξέρει, ούτε το ξέρει, ούτε έχει

Στοιχειώνουν τον Τσίπρα με τα «μαύρα» ταμεία

Η διαρροή από την Κουμουνδούρου, ότι προεκλογικά στις εθνικές εκλογές του 2023, επί προεδρίας Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ ξόδεψε 2,5 εκατ. ευρώ τα οποία δεν προήλθαν από την κρατική επιχορήγηση, ήταν ο τελευταίος «πύραυλος» που εξαπέλυσε το σύστημα Κασσελάκη, κατά του πρώην προέδρου και πρωθυπουργού.  

Εδώ και πολλές μέρες επιδέξια και υποχθόνια - αρχής γενομένης από την πρώτη επίμαχη ανάρτηση από τις ΗΠΑ -  ο κύριος Κασσελάκης κατηύθυνε και τη δημόσια συζήτηση αλλά και την εσωτερική διαμάχη, γύρω από το «πόθεν» ο ΣΥΡΙΖΑ συντηρούσε το δίκτυο των κομματικών μέσων και του στρατού των τρολ, που έδιναν επικές μάχες για τα συμφέροντα της Κουμουνδούρου.   

Αποκλείοντας εκείνος κατηγορηματικά να δεχθεί… εξωθεσμική χρηματοδότηση για να ξελασπώσει το κόμμα και τα κομματικά μέσα, περιέγραφε εμμέσως πως τέτοιου είδους διαδικασίες ίσως και να μην ήταν άγνωστες, πριν τη δική του έλευση.

«Σε μένα δεν ήρθε κανείς με μαύρη σακούλα», ανέφερε σε τηλεοπτική του συνέντευξη, αφήνοντας έναν τεράστιο υπαινιγμό να πλανάται, ότι δηλαδή, σε κάποιους άλλους προσφέρθηκαν ή προσφέρονται ακόμα μαύρες σακούλες.

Για να μην υπάρχει δε, κανενός είδους αμφιβολία ότι

Μελανσόν: αντιευρωπαίος, αντισημίτης, ρωσόφιλος

Όσοι νομίζατε πως με την ήττα της Λεπέν ξεμπερδέψαμε με τον ρωσικό δάκτυλο, πλανάσθε πλάνην οικτράν. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν πάντα παίζει σε πολλά ταμπλό. Το ξέρουμε και στην Ελλάδα αυτό.

Στη Γαλλία μπορεί η Εθνική Συσπείρωση να ήταν το κεντρικό υποκατάστημα, όμως υπήρχε και ένα μικρότερο πρακτορείο, η «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν. Με τη Λεπέν ο Πούτιν είχε όλο το μαγαζί δικό του, με τον Μελανσόν τώρα ελέγχει ένα μέρος του Λαϊκού Μετώπου.

Τελικά φαίνεται πως η δημόσια στήριξη προς τη Λεπέν του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, λίγες μόνον ημέρες πριν από τις γαλλικές εκλογές, ήταν μια πριμοδότηση του Μελανσόν. Δε μπορεί ένα Καγκεμπίτης να μη γνωρίζει πως μια τέτοια δήλωση μόνο ζημία θα προκαλέσει στην εκλεκτή του.

Συνεπώς ο Πούτιν ποντάροντας σε δύο άλογα είναι

Αφήστε τις αριστερές σαχλαμάρες. Κάμερες παντού

Σχεδόν όλες οι εγκληματικές ενέργειες που έχουν τη μορφή ενός συμβολαίου θανάτου, εξιχνιάζονται, όσες εξιχνιάζονται, με τη χρήση καμερών. Το αξιοπερίεργο είναι πως η ΕΛΑΣ αναζητεί την εικόνα στις κάμερες που έχουν τοποθετήσει ιδιώτες για την προστασία είτε των κατοικιών τους είτε των επιχειρήσεών τους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητες κάμερες της ΕΛΑΣ. Και γιατί δεν έχει κάμερες η ΕΛΑΣ; Διότι αντιδρά η αριστερά και οι διάφορες συλλογικότητες. Και γιατί αντιδρά η Αριστερά και οι διάφορες συλλογικότητες; Άλλοι από ιδεοληψία, άλλοι διότι ο ακτιβισμός τους κινείται στα όρια του ποινικού νόμου. Και γιατί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υποκύπτει σε αυτήν την απαίτησή τους; να μια καλή ερώτηση.

Η πιο πιθανή αιτία είναι γιατί δε θέλει να συγκρουστεί μαζί τους. Βέβαια, δεν αποκλείεται αυτή η ανυπαρξία καμερών να οφείλεται και στο γνωστό «δε βαριέσαι τώρα! Πού να μπλέξουμε μαζί τους. Μια χαρά μας εξυπηρετούν οι κάμερες των ιδιωτών». Το ότι χάνουν πολύτιμο χρόνο αναζητώντας τις κινήσεις των δραστών σε τέτοιες κάμερες δεν το λαμβάνουν υπόψη. Μα είναι δυνατόν να βάλουμε παντού κάμερες; Στους κεντρικούς κόμβους, μπορεί να τοποθετηθούν, όπως

Stefanos, ο ολετήρας του ΣΥΡΙΖΑ

«Η Αριστερά είναι τρόπος ζωής» είπε στην Κ.Ε. ο Stefanos. Τα λέει ο αρχηγός με το σπίτι του 1,8 εκ. στο Κολωνάκι, τα αστακοκάραβα, τις μηνύσεις εναντίον του από τράπεζες και επενδυτές στις ΗΠΑ για την Tiptree Marine, που έκλεισε και ρευστοποιήθηκε για 50 εκ. τα οποία ο Στέφανος με θράσος παρουσίασε ως «κέρδη για τους επενδυτές».

Τα λέει ο Στέφανος εναντίον του οποίου έχει καταφύγει σε σειρά νομικών αγωγών στα ομοσπονδιακά δικαστήρια των ΗΠΑ και της Πολιτείας της Ν.Υ. και η Silver Leaf Partners, ισχυριζόμενη ότι δεν πληρώθηκε ποτέ για τη δουλειά της στη δημιουργία της Tiptree Marine το οποίο είχαμε δημοσιεύσει μπας και τον ρωτήσει κανάς κεντροεπίτροπος). Επίσης, τα λέει ο υιός του μπαμπά από τον οποίο το ελληνικό δημόσια απαιτεί 11,4 εκατομμύρια ευρώ για φοροδιαφυγή! Ναι, η Αριστερά είναι τρόπος ζωής για τον Κασσελάκη…

5 Ιουλίου 2015, δεν ξεχνάμε

Δεν ξεχνάμε γιατί δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Ήταν μια ημέρα που η πατρίδα μας βρέθηκε μπροστά στην καταστροφή. Μπορεί σήμερα να λέμε τέλος καλό - όλα καλά, χάρη στον Μητσοτάκη και το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, όμως τότε εκείνες οι ημέρες ήταν εφιαλτικές. Ο κυβερνητικός εταίρος ο Πάνος Καμμένος μιλούσε για τον στρατό που θα διαφύλασσε τη δημόσια τάξη, ενώ η αντιμνημονιακή φρενίτιδα δε γνωρίζαμε τι κατάληξη θα είχε. 

Για ποιο λόγο έκανε η τότε κυβέρνηση το δημοψήφισμα εν μέσω capital controls; Πολλοί ισχυρίζονται ότι το έκανε διότι ήθελε να το χάσει. Τα γεγονότα το διαψεύδουν. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στήριξε τρεις φορές το ΟΧΙ μέσα σε εκείνη την εβδομάδα με τηλεοπτικά διαγγέλματά του. Αν ήθελε να το χάσει, ώστε να μεταθέσει τις ευθύνες δύσκολων αποφάσεων στους πολίτες, το πολύ να εμφανιζόταν μια φορά στην τηλεόραση. Η κυβέρνηση ήθελε να επικρατήσει στο δημοψήφισμα για να θέσει τους εταίρους - δανειστές μας απέναντι στη θέληση της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών και επίσης δεν ήθελε να ηττηθεί από τις πολιτικές δυνάμεις που «οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία» και στήριξαν αναφανδόν το ΝΑΙ. Το «μένουμε Ευρώπη».

Όμως προηγήθηκε κάτι άλλο. Πίστεψαν, ότι ευθύς ως θα

Ενημέρωση

Πρώτα τα ευχάριστα. Επέστρεψε ο Κασσελάκης. Δεν ξέρω από πού επέστρεψε αλλά είμαι βέβαιος πως θα ξαναφύγει σύντομα για Σπέτσες και μετά για Κρήτη όπου «σήμερα γάμος γίνεται».

Υστερα τα δυσάρεστα. Κακά τα ψέματα, όταν λείπεις χάνεις κεφάλαια.

Ο Καραμανλής, για παράδειγμα. Έλειπε τόσα χρόνια και δεν πληροφορήθηκε τι έγινε στην Ουκρανία.

Να του το θυμίσουμε. Η «ρωσική εισβολή» δεν συνιστά «επαρκή δικαιολογία», ούτε καν «δικαιολογία». Συνιστά καραμπινάτη εισβολή, η άμυνα στην οποία είναι αυτονόητη και δεν έχει ανάγκη από καμία δικαιολογία.

Να σημειώσουμε δε για να ολοκληρώσουμε την ενημέρωση του πρώην πρωθυπουργού πως δεν «υπερθεματίζει σε φιλοπόλεμη συμπεριφορά» εκείνος που (όπως η Ευρώπη) βοηθάει τον αμυνόμενο να αμυνθεί.

Αλλά ο τραμπούκος που επιτίθεται και εισβάλλει σε ένα ανεξάρτητο κράτος επειδή έτσι του κάπνισε.

Τα λέμε αυτά διότι

Είναι αργά για δάκρυα Αντώνη

Ο εκδότης της εφημερίδας «Δημοκρατία» Γ. Φιλιππάκης δημοσίευσε χτες ένα άρθρο με θέμα την παρουσία του κ. Σαμαρά στην εκδήλωση για το βιβλίο του κ. Κοττάκη για τον Κώστα Καραμανλή τον β’. Σημειώνει ο εκδότης ότι η εμφάνιση του κ. Σαμαρά στην εκδήλωση κάθε άλλο παρά τιμητική ήταν για τον ίδιο. Ποιος το λέει αυτό; Ο εκδότης του κ. Κοττάκη…

Θα μας επιτρέψετε να παραθέσουμε ορισμένα σημεία του σημαντικού αυτού άρθρου. Το οποίο στην πραγματικότητα δεν λέει κάτι διαφορετικό από αυτά που εδώ και χρόνια υποστηρίζει ο κ. Φιλιππάκης και τα έντυπά του. Τι δείχνει όμως ο κ. Φιλιππάκης με το άρθρο του;  Ότι αυτός παραμένει σταθερός στις θέσεις. Τίμιο εκ μέρους του. Δεν αλλάζει απόψεις επειδή ο κ. Σαμαράς δέχτηκε την πρόσκληση και παραβρέθηκε σε μία παρουσίαση βιβλίου.

Ο κ. Φιλιππάκης κατηγορεί τον κ. Σαμαρά για ΠΑΣΟΚολατρεία, «που άρχισε από τη στήριξη της κυβέρνησης Παπανδρέου το 1995, με την εκλογή Στεφανόπουλου, και έφτασε στο

Ευκαιρία

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απόφαση του Ανδρουλάκη να στήσει κάλπες στο ΠΑΣΟΚ το συντομότερο δυνατό (6 Οκτωβρίου) είναι μια συνετή και υπεύθυνη απόφαση.

Οι ανοησίες περί «εξάντλησης της καταστατικής θητείας» και εκλογές τον Νοέμβριο 2025 κατέπεσαν σχεδόν από μόνες τους. Η εκκρεμότητα πρέπει να κλείσει άμεσα.

Πώς; Όπως τους φωτίσει ο Θεός.

Η δεύτερη συνετή και υπεύθυνη απόφαση του Ανδρουλάκη είναι να κλείσει την πόρτα στις περιφερόμενες ανοησίες περί «νέου φορέα της Κεντροαριστεράς».

«Παρέλαβα κόμμα, δεν θα παραδώσω συνιστώσα» είπε μέσες-άκρες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Ή, όπως εξήγησε και η Γιαννακοπούλου, «η Κεντροαριστερά υπάρχει και είναι το ΠΑΣΟΚ». Όποιος θέλει έρχεται, όποιος δεν θέλει φεύγει.

Δεν ξέρω άλλωστε αν το έχετε παρατηρήσει αλλά όλη αυτή η φασαρία για τη λεγόμενη «Κεντροαριστερά» ανακυκλώνεται κυρίως από διάφορους ξέμπαρκους αριστερούς που πάτωσαν, ξεβολεύτηκαν με τους Στεφανουά και ψάχνουν να βάλουν ένα κεραμίδι στο κεφάλι τους (χαρακτηριστικά Μ. Ρεπούση και Ν. Μαραντζίδης, «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», 29/6).

Αποκορύφωμα η γενναία προτροπή του Μαραντζίδη να χάσουν μεν αλλά «με τις ιδέες της Αριστεράς». Συγγνώμη αλλά δεν σφάξανε!

Πολύ σωστά λοιπόν ο Ανδρουλάκης έκλεισε την

Τα αόρατα νήματα Καραμανλή - Σαμαρά

Παρουσίαση βιβλίου που κυκλοφορεί ήδη εδώ και 3 χρόνια, δεν συναντάται πουθενά στον πλανήτη Γη. Παρά μόνο στο Πολεμικό Μουσείο χθες το βράδυ. Όπου και παρουσιάστηκαν σαν ξαναζεσταμένο φαγητό, «οι απόρρητοι φάκελοι», «το αόρατο νήμα», «οι αθέατες πτυχές» μιας τραγικής για τη χώρα διακυβέρνησης, που την είχε σύρει στη χρεοκοπία και στην ανυποληψία.

Η διακυβέρνηση της περιόδου 2004 -2009 που έχει μείνει στην ιστορία, ως η κυβέρνηση της λαδωμένης χαρτοπετσέτας πάνω στην οποία είχαν ζωγραφιστεί τα μέτρα που θα ελάμβανε η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή για τη μείωση του ελλείμματος.

Τις λεπτομέρειες με την χαρτοπετσέτα είχε παρουσιάσει στην εκπομπή «Έρευνα» της Τετάρτης 22/12/2010, του δημοσιογράφου Παύλου Τσίμα στον τηλεοπτικό σταθμό Mega, ο δημοσιογράφος της γαλλικής εφημερίδος "Λιμπερασιόν", Ζάν Κατρμέρ. Ήταν Σεπτέμβριος του 2009, όταν ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάννης Παπαθανασίου, είχε δώσει στην τότε υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας και σημερινή Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ, μία λαδωμένη χαρτοπετσέτα, στην επιφάνεια της οποίας είχε σκιτσάρει το σχέδιό του για την σωτηρία της Ελληνικής Οικονομίας. Κάτι που είχε σοκάρει την Κριστίν Λαγκάρντ, όπως είχε διηγηθεί και η ίδια το συμβάν, σαν ανέκδοτο στην

Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και το 17,5%

 

Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο συγκροτήθηκε, ως γνωστόν, από κομματικά ετερόκλητες δυνάμεις με σκοπό να προασπίσει τη δημοκρατική νομιμότητα και την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας. Ήμασταν χιλιάδες πολίτες που είχαμε μια συναντίληψη για τη μεγάλη εικόνα και για τα όρια της και ακριβώς αυτά θέλαμε να υπερασπιστούμε. Διότι δεν ήταν μόνον το εφιαλτικό πρώτο εξάμηνο του 2015, καθώς και η περίοδος 2015-2019 ήταν γεμάτη προκλήσεις, όπως η απόπειρα ελέγχου του τηλεοπτικού τοπίου, η σκευωρία Νοβάρτις, ο ασφυκτικός έλεγχος της δικαστικής εξουσίας από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και όλα αυτά με τη σύμπραξη της δεξιάς συνιστώσας, κάτι που ουδέποτε θα πρέπει να λησμονήσουμε. Οι αμίλητοι Βούδες ήταν συνυπεύθυνοι.

Στη συνέχεια ήταν απολύτως λογικό, όταν η Νέα Δημοκρατία έγινε κυβέρνηση το 2019 -με τη συμβολή και του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου- κάποιοι από αυτό το μέτωπο να ακολούθησαν τους δικούς τους δρόμους, υποστηρίζοντας τα δικά τους κόμματα. Όμως ένα μέρος αυτού του μετώπου παρέμεινε συντεταγμένο και έδωσε την καθοριστική μάχη των εκλογών του 2023, που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Α. Τσίπρα στο ταπεινωτικό 17.5%.

Εδώ κάπου ο ρόλος μας έληξε και