Η αριστερά υπήρξε ανέκαθεν, το βολικό καταφύγιο αρκετών μπουρζουάδων και διακεκριμένων μελών της ελίτ, που επιδίωκαν και κατάφερναν να έχουν και το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη.
Ανθρώπων που με πρόσχημα την αδικία που γεννάει η ταξική κοινωνία, τοποθετούσαν στο κεφάλι τους το φωτοστέφανο του αριστερού και χωρίς οχλήσεις, κριτική και κατάκριση απολάμβαναν τον πλούτο και τη δύναμη του.
Η κυρία Έλενα Ακρίτα, βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ακόμη εμβληματική εκπρόσωπος αυτής της δυσάρεστης έκφανσης της Αριστεράς.
Του χαβιαριού, της πισίνας και της αφόρητης υποκρισίας.
Κατά βάθος τέτοιοι δηλωμένοι ως αριστεροί, όχι μόνο επιζητούν να μείνει αδιατάρακτη η τάξη του κόσμου που ξέρουν αλλά απεχθάνονται βαθιά το λαϊκό κόσμο.
Δεν υπάρχει, κατά την άποψη μου, μεγαλύτερη απόδειξη αυτής της απέχθειας, από τα εμπόδια που θέτει καθημερινά η εγχώρια αριστερά στον