(Σχεδόν) ανέξοδα για το Δήμο Στυλίδας έργα.

 Παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες(Νο 1)

Θέμα: Ο αβδηριτισμός και οι στάσεις λεωφορείων

Με τον πιο πάνω τίτλο αποφάσισα να δημοσιοποιώ κατά διαστήματα κάποια σύντομα σημειώματα με προτάσεις, που θεωρώ ότι, υλοποιούμενες, θα βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής μας και την εικόνα της πόλης μας και όχι μόνο. Το αποφάσισα τώρα, που οι δημοτικές εκλογές πλησιάζουν, μήπως και κάποιοι από τους ιθύνοντες του δήμου μας (ή έστω από αυτούς που φιλοδοξούν να τους διαδεχτούν στο μέλλον), ασχοληθούν σοβαρά με κάποιες από τις επισημάνσεις και τις προτάσεις μου. Στο εύλογο ερώτημα γιατί επέλεξα τη δημοσιοποίησή τους και όχι την αποστολή τους απευθείας στο δήμαρχο, στο δημοτικό συμβούλιο ή σε κάποιο από τα μέλη του, απαντώ ότι κάποιες  από αυτές τις έχω γνωστοποιήσει σχετικά πρόσφατα αλλά και παλιότερα (στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας) είτε προφορικά είτε γραπτά σε αιρετούς συμπολίτες μας αλλά, δυστυχώς, χωρίς αποτέλεσμα.

Ολοκληρώνω το προλογικό σημείωμά μου με μια εξομολόγηση:

Ως πρόσφατα ό,τι έστελνα για δημοσίευση ή για ανάρτηση στο διαδίκτυο συνήθιζα να το υπογράφω με το όνομά μου. Ωστόσο στα σημειώματά μου αυτά θα αποφύγω να υπογράψω με τον ίδιο τρόπο, εξαιτίας της «ευγενικής» συνήθειας πολλών χρηστών του διαδικτύου να «σχολιάζουν» ανώνυμα και ανοίκεια σ’ αυτό κάθε άποψη με την οποία διαφωνούν,  χρησιμοποιώντας συχνά, εναντίον όσων στοχοποιούν, υβριστικές εκφράσεις και εμετικούς χαρακτηρισμούς. Από την απαράδεκτη αυτή υποδοχή φοβάμαι ότι δεν θα εξαιρεθούν τα όσα καλοπροαίρετα θα επισημαίνω κατά διαστήματα κάτω από τον παραπάνω τίτλο. Κι αυτό, γιατί ενόψει των επερχόμενων δημοτικών εκλογών, υπάρχει ο κίνδυνος αυτά που θα γράφω να θεωρηθούν ως κείμενα αυτοπροβολής ή ως επίδειξη όψιμου και ύποπτου ενδιαφέροντος, που εξυπηρετούν το συμφέρον κάποιας (γνωστής ή ανεκδήλωτης ως τώρα) υποψηφιότητας για το αξίωμα του δημάρχου.

Ας έλθω όμως στο σημερινό θέμα μου, στο οποίο παραπέμπει ο υπότιτλος του κειμένου.

Για όσους ενδεχομένως αγνοούν τον όρο με τον οποίο συνδέω τις στάσεις λεωφορείων του ΚΤΕΛ, αντιγράφω από το διαδίκτυο: «Η έκφραση Αβδηριτισμός σημαίνει μία πράξη ή μία σκέψη, που τη χαρακτηρίζει η προσπάθεια ανόητης επίδειξης. Πράγματι, αναφέρεται ότι οι Αβδηρίτες –κάτοικοι της πόλεως Άβδηρα, κοντά στις εκβολές του ποταμού Νέστου, στη Θράκη, είχαν μιαν ανόητη ματαιοδοξία και κατά την αρχαιότητα κυκλοφορούσαν εις βάρος τους ένα σωρό πειρακτικά ανέκδοτα».  Το γνωστότερο από αυτά ότι ξόδεψαν απερίσκεπτα πολλά  χρήματα για να χτίσουν καλλιμάρμαρες βρύσες (ή σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, βρύση και τεράστια δεξαμενή), οι οποίες έμειναν τελικά, όταν και οι ίδιοι ξέμειναν από λεφτά, χωρίς νερό!

Η λέξη «αβδηριτισμός» μού έρχεται συχνά στο νου, ειδικά τώρα με την οικονομική κρίση που ξεμείναμε κι εμείς από λεφτά. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς το χόμπι κάποιων δημάρχων για άχρηστα έργα βιτρίνας, που γίνονταν με δανεικά, ή το φαινόμενο  όσων αγόρασαν πολυτελή αυτοκίνητα πάλι με δανεικά, τα οποία βρίσκονται πλέον ακινητοποιημένα και χωρίς πινακίδες, γιατί οι ιδιοκτήτες τους δεν έχουν πλέον χρήματα για να τα συντηρήσουν και να τα κινήσουν; Η ίδια λέξη μού έρχεται στο νου και κάθε φορά που πρόκειται να πάω με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ στη Λαμία. Και να γιατί:

Τα λεωφορεία σταματούν για λίγο ακριβώς απέναντι στο πρακτορείο, όσο χρειάζεται για να επιβιβαστούν οι ταλαίπωροι επιβάτες που ξεροσταλιάζουν περιμένοντάς τα όρθιοι επί δέκα, είκοσι ή και περισσότερα λεπτά. Ανάμεσα σ’ αυτούς που περιμένουν καρτερικά -μερικές φορές κάτω από απρόσφορες καιρικές συνθήκες-  θα δείτε συχνά μητέρες με μωρά, ανήμπορους γέρους και  ΑΜΕΑ. Και εύλογα, αν είστε ανενημέρωτος για την κατάσταση, θα απορήσετε, γιατί δεν περιμένουν εκατό μέτρα πιο πέρα, όπου υπάρχει «στάση λεωφορείων» -ένα πολυτελές στέγαστρο πάνω από ένα πολυθέσιο παγκάκι. Απλούστατα γιατί κανένα λεωφορείο δεν σταματά εκεί!  Με άλλα λόγια «αλλού ο παπάς κι αλλού τα ράσα του». Κι αν κάποιος περαστικός από την πόλη μας κάνει το λάθος να περιμένει το λεωφορείο σ’ αυτήν τη στάση θα πάθει ό,τι κι ο περαστικοί από τα Άβδηρα, που περίμεναν μάταια να πιουν νερό από τις καλλιμάρμαρες βρύσες.  

Πόσα χρήματα χρειάζονται για να λυθεί το πρόβλημα είτε με τη μεταφορά αυτού του στεγάστρου (και οποιωνδήποτε άλλων βρίσκονται αλλού στην πόλη μόνο για το θεαθήναι) στο σημείο που κάνουν στάση τα λεωφορεία είτε με την υποχρέωση των οδηγών του ΚΤΕΛ να σταματούν εκεί που υπάρχει το στέγαστρο; Η πρώτη λύση είναι σχεδόν ανέξοδη και η δεύτερη δεν κοστίζει τίποτα… Εκτός κι αν κάνω λάθος, οπότε θα περίμενα μια εξήγηση…

                                                                Στυλίδα 22.7.2013

                                                                  Ένας δημότης  

Υστερόγραφο: Διαφορετικό, αλλά εξίσου εύκολο να επιλυθεί, είναι και το πρόβλημα που υπάρχει για όσους κατοίκους της Αν. Φθιώτιδας περιμένουν κάποιο λεωφορείο στη «στάση Κωτσόβολου» στη Λαμία, για να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Στη στάση αυτή υπάρχουν κάποια παγκάκια, αλλά λείπει το στέγαστρο, που είναι απαραίτητο όταν βρέχει. Θα μπορούσε να τοποθετήσει ένα είτε ο δήμος Λαμίας  είτε ο δικός μας. Κι αν δεν περισσεύουν τα ελάχιστα χρήματα που απαιτούνται για κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να αναζητηθεί κάποιος διαφημιζόμενος-χορηγός.  Θυμίζω ότι τα πρώτα στέγαστρα στις στάσεις λεωφορείων στη Στυλίδα πριν από αρκετά χρόνια τοποθετήθηκαν αδαπάνως για το δήμο από κάποια ασφαλιστική εταιρία…