Μια φυσιολογική χώρα

Ο κ. Σκουρλέτης παρεξηγήθηκε με τον κ. Γιουνκέρ, ο οποίος δήλωσε ότι ενώ εμπιστεύεται τον κ. Τσίπρα δεν εμπιστεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι δεν είναι «φυσιολογικό» κόμμα. Προφανώς, διότι θεωρεί πως πρόκειται για «φυσιολογικό» κόμμα το οποίο κυβερνά μια «φυσιολογική» χώρα. Στο σημείο αυτό χαράζουν και τα όρια του φυσιολογικού, όχι μόνο για τον κ. Σκουρλέτη, αλλά για τους περισσότερους συμπολίτες μας. Η δε κακοδαιμονία αυτής της φυσιολογικής χώρας που λέγεται Ελλάς οφείλεται στο γεγονός ότι η μοίρα την έριξε να ζει σε έναν κόσμο που δεν είναι φυσιολογικός.
Συγχωρήστε μου την απρεπή σύγκριση, αλλά και τα βατράχια, εάν ερωτηθούν, θα σου απαντήσουν πως το να
περνάς όλη σου τη ζωή στον βάλτο τρώγοντας κουνούπια είναι απολύτως φυσιολογικό και δεν μπορούν να καταλάβουν πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να περπατά στα δυο του πόδια και να μην απολαμβάνει τη δροσιά και τα αρώματα του νερού που σαπίζει στη γούρνα.
Με δύο λόγια. Η σημασία της λέξης «φυσιολογικό» είναι απολύτως σχετική. Σ’ αυτό το σημείο δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον κ. Σκουρλέτη. Δικαίως αγανακτεί και διαμαρτύρεται για την απρέπεια του κ. Γιουνκέρ ο οποίος, ως πολιτισμένος Ευρωπαίος, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι μία από τις μεγάλες κατακτήσεις του ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι η ανοχή απέναντι στο «διαφορετικό» και η αναγνώριση της αξίας ηθών που δεν συμπίπτουν με τα δικά του. Οπως, φερ’ ειπείν, τα μουσουλμανικά τοιαύτα, η ένταξη των οποίων στις κοινωνίες της ανεπτυγμένης Δύσης συνθέτει την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα πολυπολιτισμικότητα.
Αντί λοιπόν να διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας, καλόν θα ήτο να αναρωτηθούμε μήπως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, ακόμη και οι πιο ανεκτικοί και καλοπροαίρετοι απέναντί μας, όπως ο κ. Γιουνκέρ, μας αντιμετωπίζουν σαν μια κοινότητα ενός άλλου πολιτισμού την οποία, για λόγους ιστορικούς, πολιτικούς και οικονομικούς, είναι υποχρεωμένοι να δεχθούν. Διότι, ναι μεν η σημασία της λέξης «φυσιολογικό» είναι σχετική, όμως θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η κοινή αντίληψη περί «φυσιολογικού» σού επιτρέπει να ενταχθείς σε μια κοινότητα, όπως είναι αυτή της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Δεν θα απαριθμήσω τα συμπτώματα της ελληνικής παραδοξότητας. Ο καθένας νομίζω έχει πολλά να πει για ένα φαινόμενο το οποίο καλύπτει όλη την γκάμα της κοινής μας ζωής, από τις διαβάσεις των πεζών μέχρι το γεγονός ότι ο κ. Τσακνής εκφέρει άποψη για το μέλλον της χώρας και το γεγονός ότι ο κ. Μιχελογιαννάκης εκλέγεται πρώτος βουλευτής στην περιφέρειά του και ασκεί το επάγγελμα του γιατρού. Να υπενθυμίσω, εξάλλου, ότι πολλές πένες, σημαντικότερες από τη δική μου, έχουν υμνήσει την ελληνική ιδιαιτερότητα, την οποία, κατά τη γνώμη τους, πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού μη μας την αλλοιώσουν οι Ευρωπαίοι.
Ο,τι πολυτιμότερο έχουμε, κάτι σαν την παρθενία μας. Γιατί όχι μόνον έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε «φυσιολογικό» αυτό που οι ανεπτυγμένες χώρες στο κοινό των οποίων ανήκουμε προς το παρόν δεν θεωρούν φυσιολογικό, αλλά και είμαστε διατεθειμένοι να το διαφυλάξουμε πάση θυσία. Να διαφυλάξουμε το δικαίωμα να δανείζεται η χώρα για να μπορεί να ζήσει, αλλά ο κ. Σκουρλέτης και οι φυσιολογικοί σύντροφοί του να μην το λένε δάνειο. Και να υπογράφουμε μνημόνια, αλλά ο κ. Σκουρλέτης και οι σύντροφοί του να μην τα λένε μνημόνια. Φυσιολογικά πράγματα στην πιο φυσιολογική χώρα του κόσμου.
Τ. Θεοδωρόπουλος-Καθημερινή