Ξανά προς τη δόξα τραβά

Μέσα σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο των 24 ωρών, ο Μανόλης Γλέζος, με δύο παρεμβάσεις του κατάφερε να μιλήσει στην καρδιά των Ελλήνων, με τη φωνή δύο ηρώων του Υπαρκτού Ελληνισμού. Πρώτα, πρότεινε την κατάργηση του ΦΠΑ σε όλη την Ευρώπη, φυσικά για το καλό της Ευρώπης. Επειτα, περιέλουσε τους Ευρωπαίους με κοσμητικά (διαπλεκόμενος ο Γερμανός, ασπόνδυλος και αμνήμων ο Γάλλος, τυχάρπαστος και απατεωνίσκος ο Ολλανδός κ.λπ.) και κάλεσε τον λαό σε εξέγερση: «Λυπάμαι που αυτή την ώρα είμαι μακριά από την Ελλάδα. Αλλά πιο πολύ θα λυπηθώ αν δεν δω, από αύριο κιόλας, το Λαό (sic) μας να βγαίνει στους δρόμους με όλη τη θυμωμένη του αξιοπρέπεια, με τη δίκαιη οργή του που τη μεταπλάθει σε πολιτική πράξη απέναντι σε αυτούς που σχεδιάζουν την εξόντωσή του».
Στην πρώτη παρέμβασή του, βλέπουμε την κλασική κουτοπονηριά του Ελληνα, ο οποίος, επειδή ο ίδιος δεν
μπορεί να μαζέψει τον ΦΠΑ, ζητεί την κατάργησή του, εκεί όπου οι άλλοι τα καταφέρνουν· κρύβει, δε, το αληθινό κίνητρό του κάτω από θεωρητικά φληναφήματα. Αυτή είναι η γνησίως αριστερή λογική του εξισωτισμού: όλοι να βολεύονται στο επίπεδο του χειρότερου ― και, συνήθως, οι χειρότεροι είναι και οι περισσότεροι. Είναι όμως και κάτι άλλο ακόμη που έρχεται κατευθείαν από τις ιερότερες παραδόσεις μας: είναι η πονηριά του Καραγκιόζη. Στη δεύτερη παρέμβασή του, τώρα, ο Γλέζος μιλά με τη φωνή του ήρωα, του «Μεγαλέξανδρου» των λαϊκών δοξασιών (όχι του ιστορικού προσώπου), δηλαδή μιλά και πάλι με μια φωνή βγαλμένη από τον Καραγκιόζη.
Παρόλα αυτά, ο Μανόλης Γλέζος κάθε άλλο παρά στερείται πρωτότυπης σκέψης. Ισως μάλιστα η καλύτερη στιγμή του ώς τώρα ήταν τις προάλλες στο Ευρωκοινοβούλιο, όταν αποκάλυψε ότι έχει ζήσει με τα ψάρια (!) και ότι το λαβράκι (αυτό το συμπαθέστατο ψάρι, όταν το βλέπεις σωστά ψημένο στην πιατέλα) είναι κανίβαλος. Φαντάζομαι ότι όλοι μένουμε καθηλωμένοι από την αγωνία στις καρέκλες μας και περιμένουμε να ακούσουμε τις θα μας αποκαλύψει για τον σαργό...
Στ Κασιμάτης-Καθημερινή