Οι διαψεύσεις της Αριστεράς

Ήταν πολλές οι διαψεύσεις στα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Πρωτίστως για την Αριστερά, ή έστω αυτό που νομίζαμε ότι είναι Αριστερά. Η πρώτη και μεγάλη διάψευση αφορά το διαβόητο «ηθικό πλεονέκτημα». Όχι μόνο δεν υπάρχει, αλλά τούτοι εδώ αποδεικνύονται χειρότεροι από τους προηγούμενους. Εκατομμύρια ευρώ αδήλωτα ως «ξεχασμένα» στα «πόθεν έσχες»· ταξίδια για ντόλτσε βίτα με τα λεφτά του λαού· σπασμένες εργολαβίες στα μέτρα μέτριων αλλά ημέτερων εργολάβων· διαγωνισμοί με εγγύηση δανεικά βοσκοτόπια· ρουσφέτια και λοιπά πολλά που θα τα μαθαίνουμε λίγα λίγα. Μόνιμη δικαιολογία: «Γιατί οι άλλοι ήταν καλύτεροι;». Ναι ήταν, διότι δεν έσκουζαν περί διαπλοκής όποτε πιάνονταν με τη γίδα στην πλάτη, αλλά ακόμη κι αν δεν ήταν αυτή καθαυτή η ερώτηση ακυρώνει το πλεονέκτημα. Η Αριστερά είχε το ηθικό πλεονέκτημα την εποχή που δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και μουρντάρευε μόνο σε
συνδικαλιστικό ή αυτοδιοικητικό επίπεδο. Τώρα που της δόθηκε η ευκαιρία να είναι ανήθικη σε κεντρικό επίπεδο, έπεσε με τα μούτρα.
Η δεύτερη διάψευση αφορά τη θρυλούμενη «συνέπεια» της Αριστεράς. Δεν αναφερόμαστε στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έσχισε τα μνημόνια, δεν κατήργησε τη λιτότητα με ένα άρθρο και άλλα τέτοια παλαβά που έλεγε προεκλογικώς. Αυτά ήταν στην καλύτερη περίπτωση αυταπάτες και στη χειρότερη απάτη εις βάρος του ελληνικού λαού. Ομως, η συνεργασία με ένα λάιτ ακροδεξιό, σφόδρα εθνικιστικό κόμμα αποδεικνύει ότι μπροστά στην κουτάλα της εξουσίας η συνέπεια πάει περίπατο. Και δεν είναι μόνο ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Το πρώτο εθνικολαϊκό πανηγύρι με ακροδεξιές αποχρώσεις στο Σύνταγμα είχε την υπογραφή της εξαφανισμένης εδώ και καιρό κ. Ρένας Δούρου. Τέτοιο ωμό κυνισμό για χάρη της εξουσίας δεξιά κυβέρνηση δεν επέδειξε ποτέ. Μπορεί να είχε, αλλά δεν την επεδείκνυε μοιράζοντας σημαιάκια στο Σύνταγμα.
Η τρίτη διάψευση αφορά τον ηρωισμό της Αριστεράς. Μεγαλώσαμε όλοι με τις ιστορίες των κομμουνιστών, που δεν ήθελαν να τους δέσουν τα μάτια γιατί δεν σκιάζονταν τα βόλια τα σκληρά. Τούτοι εδώ είναι σαν τον μπακαλόγατο Κώστα Χατζηχρήστο, που έλεγε... «κρατάτε με, ρε παιδιά». Σκιάζονται ακόμη και μια φούχτα μπαχαλάκηδες. Αντιγράφουμε: «Ατύχησε, για δεύτερη φορά, μια απόπειρα του Αντώνη Λιάκου να αξιοποιηθεί ο δημόσιος διάλογος για την παιδεία. Χθες, ο πανεπιστημιακός που διετέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου, υπό τον φόβο των επεισοδίων από αριστεριστές, αποφάσισε να ακυρώσει την εκδήλωση στην οποία θα μετείχαν ο νυν υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου και οι προηγούμενοι, Αννα Διαμαντοπούλου και Νίκος Φίλης. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και πέρυσι όταν διεκόπησαν οι, υπό τον κ. Λιάκο, εκδηλώσεις διαλόγου στο Ινστιτούτο Παστέρ. “Είναι λάθος η αναβολή. Είναι ευθεία ήττα της δημοκρατίας”, απάντησε η Αννα Διαμαντοπούλου... Οπως ανακοινώθηκε χθες “λόγω της εξαγγελίας αντισυγκεντρώσεων από αριστερίστικες ομάδες (υπό το κάλυμμα συνδικαλιστικών ενώσεων), η δημόσια συζήτηση δυστυχώς αναβάλλεται, για να αποφευχθεί κάθε κίνδυνος τόσο για τους ομιλητές όσο και για το κοινό”» («Καθημερινή» 08.3.2017).
Αυτή η Αριστερά μάς έλαχε δυστυχώς. Μικροί, φωνακλάδες, άβουλοι και αγράμματοι αντάμα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα αποδειχθούν και μοιραίοι.
Π. Μανδραβέλης-Καθημερινή