Αχ, Γκόρνα!

Τα νεύρα στο υπουργείο Εξωτερικών, εξαιτίας της κακής τροπής που πήραν ξαφνικά οι διαπραγματεύσεις για το «ονοματολογικό» (νέος όρος αυτός, βολικά ουδέτερος), ήταν κάτι φανερό από τη Δευτέρα. Την πλήρωσε, κατ’ αρχάς, ο φουκαράς ο Κουμουτσάκος, που περνούσε εκείνη τη ώρα από εκεί και ήταν βολικός. Το γραφείο του υπουργού τον περιέγραψε περίπου ως χαζό, σε ανακοίνωση με την οποία απαντούσε σε σχόλια του βουλευτή της αντιπολίτευσης, για τα νέα δεδομένα που έθεσε ο Ζάεφ με τις συνεντεύξεις του και για τις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης. Την επομένη, δηλαδή χθες, το γραφείο του υπουργού απηύθυνε «αυστηρές συστάσεις» (είναι, ας πούμε, τρία κλικ παρακάτω από την «πολιτική αποδοκιμασία»...) προς τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ, ο οποίος κελαηδάει στους δημοσιογράφους της χώρας του κάθε μέρα που περνάει.
Χθες, πάντως, κατάλαβα ποια ήταν η αιτία του εκνευρισμού στο υπουργείο Εξωτερικών, αλλά και της
διαπραγματευτικής τόλμης ή θράσους του πρωθυπουργού Ζάεφ να απορρίψει δημόσια τις κόκκινες γραμμές της Αθήνας στη διαπραγμάτευση. Γιατί τα Σκόπια να εκθέτουν έτσι την Αθήνα, όταν μέχρι προχθές ξεχείλιζε επιδεικτικά η καλή προαίρεση; Επειδή, χθες, η Φεντερίκα Μογκερίνι, η οιονεί υπουργός Εξωτερικών της Ε.Ε., πρότεινε για λογαριασμό της Επιτροπής (δεν έλεγε απλώς την άποψή της «σαν Φεντερίκα»...) την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ.
Η εξέλιξη θεωρείται «αιφνίδια» από κάποιους, ενώ δεν θα έπρεπε. Στην Επιτροπή θεωρούν σχεδόν δεδομένη την αίσια κατάληξη του «ονοματολογικού». Τους το έχει πουλήσει, κανονικά, ο Αλέξης. Μόλις στα τέλη Φεβρουαρίου, στη συνάντηση που είχε μαζί της, ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε στη Φ. Μογκερίνι ότι θα το λύσει και θα το κλείσει. Εκτοτε, δεν υπάρχει άνθρωπος στις Βρυξέλλες, ο οποίος να έχει μιλήσει μαζί της και να μην το γνωρίζει, επειδή του το έχει πει η ίδια.
Η πίεση που ασκεί η Επιτροπή στην Ελλάδα, μέσω της Φ. Μογκερίνι, είναι επειδή όλα τα ελληνικά θέματα, από τα οικονομικά μέχρι τα διπλωματικά, μέχρις ενός βαθμού συμψηφίζονται. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι θα εκτιμηθεί δεόντως αν η κυβέρνηση διευκολύνει ώστε να ανοίξει ο δρόμος της Ευρώπης προς τα «δυτικά Βαλκάνια» (επίσης βολικά ουδέτερος όρος), κάτι που σφοδρά επιθυμεί η Γερμανία και, συνεπώς, η Επιτροπή. Αντιθέτως, μια αποτυχία –και μάλιστα τέτοια που θα αφήσει τις διμερείς σχέσεις σε χειρότερο σημείο από πριν– δεν θα είναι χωρίς επιπτώσεις στις σχέσεις της κυβέρνησης με τις Βρυξέλλες.
Ας μη μας παρασύρουν οι γλοιώδεις κολακείες που απευθύνουν κατά καιρούς προς την ελληνική κυβέρνηση κάποιοι ελαφροί χαρακτήρες της υπόθεσης· στις Βρυξέλλες, ο Τσίπρας τους είναι αγαπητός όσο τους είναι χρήσιμος. Το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων μειώνει τη χρησιμότητά του. (Μη σας πω κιόλας την «απομειώνει»! Κάτι που φαντάζομαι ότι πρέπει να είναι πολύ σοβαρότερο από το κοινό «μειώνει», αλλιώς δεν θα το χρησιμοποιούσαν κατά κόρον οι δημοσιογράφοι...)
Στ. Κασιμάτης-Καθημερινή