Λύσεις

Απλά πράγματα. Ο Τσακαλώτος  δηλώνει στους «Financial Times» ότι «η Αθήνα ετοιμάζει μια στρατηγική μακροπρόθεσμης ανάπτυξης καθορίζοντας τα μεταρρυθμιστικά σχέδια για τα χρόνια μετά το πρόγραμμα στήριξης».

«Αυτό είναι το δικό μας αναπτυξιακό σχέδιο» κατέληξε.

Η ιδέα δεν είναι κακή, τώρα μάλιστα που τελειώνουν και τα πρωταθλήματα. Μόνο που μετά ο Τσακαλώτος θα πρέπει να βρει και μια κυβέρνηση να το εφαρμόσει.

Διότι η θητεία της σημερινής κυβέρνησης βαδίζει στο τέλος της, όπως κι αν την μετρήσεις. Εξ όσων γνωρίζω μετά το τέλος μιας κυβέρνησης ακολουθούν εκλογές. Κι ουδείς εγγυάται στον Τσακαλώτο ότι του χρόνου τέτοια εποχή θα είναι υπουργός για να εφαρμόζει το σχέδιο που έφτιαξε.

Το αντίθετο, θα έλεγα.

Ασε που (για να παραφράσω ένα παλαιότερο λεκτικό σχήμα του ίδιου του Τσακαλώτου με τον Λάκι Λουτσιάνο) να σχεδιάζει ο Τσακαλώτος την ανάπτυξη είναι σαν να αναλάβει ο Εσκομπάρ τον αγώνα κατά των ναρκωτικών!

Υπό αυτήν την έννοια, για να εφαρμοστεί το «μακροχρόνιο» σχέδιο Τσακαλώτου δυο πρακτικές λύσεις υπάρχουν.

Είτε να εκλέγεται συνεχώς ο ΣΥΡΙΖΑ αφού ο Μητσοτάκης διαβεβαίωσε πως εκείνος θα το πετάξει στα σκουπίδια.

Είτε να κάνει ο Τσακαλώτος πραξικόπημα και να καταργήσει τις εκλογές.

Χλωμές και οι δυο.

Το ξέρει ο Τσακαλώτος; Προφανώς. Και απλώς πέταξε μια παπάντζα.

Διότι αν το εννοούσε, αν δεν ήθελε απλώς να κάνει φιγούρα στους «Financial Times» που διάβαζε φοιτητής, θα είχε προ πολλού απευθυνθεί στην αντιπολίτευση ή σε κάποιους κοινά αποδεκτούς εμπειρογνώμονες κύρους να φτιάξουν μαζί ένα πραγματικό μακροπρόθεσμο σχέδιο που τότε ίσως γινόταν δεκτό από όλους.

Το έκανε; Οχι. Θα το δεχόταν η αντιπολίτευση; Ούτε. Γενικώς δεν συζητά με τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε τι καιρό κάνει αλλά τουλάχιστον θα είχε εκείνη την ευθύνη της απόρριψης.

Γι' αυτό και το κλίμα είναι «να τα μαζεύουμε σιγά σιγά». Follow the money, που είπε κι ο Κριμιζής. Μετά τη NASA του Παππά, τελειώνει και η  MASA.

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις το τελευταίο που θα φανταζόταν κανείς σήμερα είναι να κάνουμε «εθνική συνεννόηση» ώστε «να αντιμετωπιστούν οι εκκρεμότητες με την Τουρκία από διεθνή δικαστήρια» που προτείνει ο Θεοδωράκης.

Συνεννόηση μεταξύ ποιων; Δικαστήρια πώς; Και ποιες «εκκρεμότητες»;

Παραδόξως κανείς άλλος έλληνας πολιτικός δεν το είχε φανταστεί αυτό από το 1974 και μετά. Υποθέτω για κάποιο λόγο δεν το φαντάστηκαν.

Αλλά ευτυχώς μετά το αναπτυξιακό σχέδιο, μετά το Σκοπιανό, μετά τις ομόφυλες οικογένειες, λύσαμε και τις «εκκρεμότητες» με την Τουρκία!

Ενα τσιγάρο δρόμος ήταν.

Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ