Με τα μούτρα στη λάσπη

Το πιο ενοχλητικό πράγμα για μια κυβέρνηση είναι ο Τύπος. Ο αντιπολιτευόμενος Τύπος συγκεκριμένα. Αυτός που επισημαίνει τα λάθη της, της ασκεί κριτική, ψάχνει, ερευνά, ανακαλύπτει, αποκαλύπτει, στηλιτεύει, καταγγέλλει πράξεις, ανομίες, «λαμογιές». Αυτός ο Τύπος δεν της αρέσει. Θα ήταν ευτυχής να μην υπήρχε, να είχε εξαφανιστεί. Να είχε καταστραφεί στο πυρ το εξώτερον. Διότι η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση, όχι μόνο τούτη, ζει με την αλαζονεία της αυθεντίας της ότι όλα είναι καλώς καμωμένα. Όλα είναι υπέροχα, και φταίει ο λαός που δεν το καταλαβαίνει ώστε να την αποθεώσει. Για την ακρίβεια φταίει ο Τύπος, ο αντιπολιτευόμενος, ο οποίος δεν αφήνει τον λαό να καταλάβει ότι αυτό που βλέπει, αυτό που βιώνει, αυτό που νιώθει, δεν είναι αυτό που νομίζει, αλλά κάτι άλλο.

Φυσικά από τον κανόνα αυτό δεν ξέφυγε, ούτε και ήταν δυνατόν να ξεφύγει, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, της οποίας ηγείται το ντουέτο των μεγάλων επιτυχιών, ο Τσίπρας με τον Καμμένο. Το ντουετάκι αυτό, που δεν προλαβαίνει να μετράει... επιτυχίες, τις οποίες όμως δυστυχώς εμείς όλοι οι υπόλοιποι μόνο ως καταστροφές τις εισπράττουμε, έχει εξελίξει τη στάση όλων των υπολοίπων που προηγήθηκαν. Οι προηγούμενοι έβγαζαν μια ανακοίνωση και σου έλεγαν «γράφεις ανακρίβειες», «είναι ψευδή όσα αναφέρεις», «δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα», τέτοια - εν τέλει ευπρεπή σε σχέση με τούτους εδώ.

 Αυτά τα παλικάρια, που ηγούνται της χειρότερης κυβέρνησης της χώρας από τη Μεταπολίτευση και μετά, δεν αρκούνται στη διάψευση όσων δεν τους συμφέρουν. Προβαίνουν και σε χυδαιότητες. Βουτάνε με τα μούτρα στη λάσπη και μετά αρχίζουν να την πετάνε όπου βρουν. Ο,τι γράφει ένας δημοσιογράφος είναι απαραίτητα υποβολιμαίο. Κι ό,τι δημοσιεύεται στην εφημερίδα το υπαγορεύει ο εκδότης, και σε ό,τι μας αφορά ο Μαρινάκης, ο οποίος διώκεται για ναρκωτικά!!

Αν αυτό δεν συνιστά μια φασιστική αντίληψη περί συλλογικής ευθύνης, τότε οι όροι έχουν χάσει τη σημασία τους...

Η αποκαλυπτική δημοσκόπηση

Ας μείνουμε λιγάκι όμως σε αυτό: εμείς στα «ΝΕΑ» του Σαββατοκύριακου δημοσιεύσαμε μια δημοσκόπηση της Metron Analysis, της εταιρείας του κορυφαίου κατά τη γνώμη μου σήμερα δημοσκόπου-επιστήμονα Στράτου Φαναρά. Η  δημοσκόπηση αυτή ήταν, απ' όπου και να την πιάσεις, ιδιαίτερα αρνητική για την κυβέρνηση.

Δεν ήταν μόνο οι 13 μονάδες διαφορά υπέρ της ΝουΔού που κατέγραψε, ήταν, κυρίως αυτό, εξαιρετικά απογοητευτική στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της για την κυβέρνηση. Αντλώ το στοιχείο ότι μόλις το 12% εμπιστεύεται την κυβέρνηση για τους χειρισμούς της στα ελληνοτουρκικά - το οποίο σημαίνει ότι εννιά στους δέκα πολίτες ανησυχούν για τις εξελίξεις εξαιτίας της ανικανότητας του ντουέτου Τσίπρας - Καμμένος.

Τι έκανε η κυβέρνηση μπροστά σε αυτή τη  δημοσκόπηση; Αντί να καθίσει να τη μελετήσει, να βγάλει τα συμπεράσματά της και ενδεχομένως να τη χρησιμοποιήσει ως εργαλείο για να βελτιώσει τη θέση της και τις πολιτικές της, εξέδωσε ένα βρώμικο non paper κατευθείαν βγαλμένο από τους υπονόμους των υπογείων του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο απαξιώνει: τη συντακτική ομάδα της εφημερίδας, τους  συναδέλφους που επεξεργάστηκαν τη δημοσκόπηση, την εταιρεία Metron Analysis που τη διενήργησε, τον Φαναρά που την επόπτευσε, ότι στην πραγματικότητα  δεν είναι επαγγελματίες, αλλά μίσθαρνα όργανα ενός διωκόμενου για υπόθεση ναρκωτικών, ο οποίος εξυπηρετεί (δι' όλων ημών!!!) τον κουμπάρο του Κυριάκο Μητσοτάκη!

Επιασαν πάτο

Παρακάμπτω εντελώς ότι διά του τρόπου αυτού οι υπόνομοι των υπογείων του Μαξίμου απαξιώνουν επίσης, εντελώς δε, και τη δουλειά των δημοσιογράφων του συμπολιτευόμενου Τύπου. Διότι κατ' αντιστοιχίαν τι μας λέει; Πως ό,τι γράφεται, λέγεται ή μεταδίδεται υπέρ της κυβέρνησης (από σχόλια και δημοσιεύματα, μέχρι δημοσκοπήσεις) αποτελούν «εξυπηρετήσεις» επ' αντάλλαγμα των εκδοτικών συμφερόντων που τα διαχειρίζονται, προς την κυβέρνηση και το ντουέτο Τσίπρα - Καμμένου!

Και στέκομαι στο εξής: από ποτέ μια δίωξη, η οποία έγινε όπως έγινε, και με τις πανελληνίως γνωστές μεθοδεύσεις, αποτελεί και απόδειξη ενοχής;

Σε ποιο κράτος δικαίου συμβαίνει αυτό; Μόνο χουντικά καθεστώτα δεν αναγνωρίζουν το τεκμήριο της αθωότητας ενός κατηγορουμένου...

Κλείνω με κάτι τελευταίο: το πιο εύκολο πράγμα είναι να πάρεις τον κατήφορο. Το δύσκολο είναι να σταματήσεις εκεί που βρίσκεσαι, και να επιστρέψεις πίσω. Η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου δεν καταλαβαίνει ότι αυτός ο κατήφορος δεν την οδηγεί  πουθενά. Επιασε ήδη πάτο...
Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ