Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ως γνωστόν την ικανότητα να αιφνιδιάζει. Εως τώρα, με ακραίες επιλογές και χωρίς αναστολές, έχει μεταχειριστεί κάθε δυνατό τέχνασμα προκειμένου να κερδίσει εκλογές, να παραπλανήσει τους πολίτες, να παραμείνει στην εξουσία, να εξοντώσει πολιτικούς αντιπάλους.
Εχει έτσι επικρατήσει η αίσθηση ότι δεν κάνει λάθη τακτικής, ότι μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω σε κάθε πολιτική συζήτηση, να ανατρέψει καταστάσεις και να μένει πάντοτε μόνος κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Φαίνεται πως όλα αυτά έφτασαν σε ένα τέλος.
Γιατί τουλάχιστον σε επίπεδο τακτικής, έχει κάνει όλα τα δυνατά λάθη σε αυτήν την προεκλογική καμπάνια.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι
σε κρίσιμες στιγμές της, άθελά του προχώρησε σε ομολογίες ήττας.
Η πρώτη ήταν όταν μετέτρεψε τον χαρακτήρα των εκλογών από ψήφο εμπιστοσύνης, όπως αρχικά είχε αναφέρει, σε κάτι σαν δημοσκόπηση, χωρίς και πολύ μεγάλη σημασία.
Η δεύτερη ήλθε το πρωί της Παρασκευής, λίγες ώρες προτού ανοίξουν οι κάλπες. Επειτα από αλλεπάλληλες ομιλίες και συνεντεύξεις και πολλαπλές εξαγγελίες για επιδόματα, χαρτζιλίκια και ελεημοσύνες, ήλθε και ξαναμίλησε για ψήφο εμπιστοσύνης. Και σαν να μην έφτανε αυτό, για πρώτη φορά εγκατέλειψε και την δέσμευσή του ότι οι εθνικές εκλογές θα γίνουν τον Οκτώβριο.
Δύο ημέρες πριν τις εκλογές, ενδεχομένως λόγω κόπωσης ή και απογοήτευσης από τις θλιβερές προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ο Πρωθυπουργός είπε το εξής: «Στον βαθμό που εγώ ζήτησα την ψήφο εμπιστοσύνης στα μέτρα, εάν την πάρω θα είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα μπορώ να την εφαρμόσω…  Αν πάρω την εμπιστοσύνη του λαού θα μπορέσω να εφαρμόσω τα θετικά μέτρα. Αν αποδοκιμαστούν, όλα είναι ανοιχτά».
Πιθανώς να ήταν αυτό μία ύστατη προσπάθεια συσπείρωσης του διαλυμένου στρατεύματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ή μία απόπειρα εκφοβισμού συνταξιούχων και επιδοματούχων.
Στον χρόνο που έρχεται όμως, δεν είναι παρά μία ομολογία ήττας.
Ο κ. Τσίπρας ενδέχεται με αυτήν την άτσαλη αλλαγή προεκλογικής στρατηγικής να έχει κάνει ένα ολέθριο σφάλμα.
Λίγες ώρες έχουν απομείνει ως τις εκλογές και όλα θα κριθούν πλέον από τους πολίτες.
Πιθανώς όμως ο Πρωθυπουργός να έχει πέσει σε μία παγίδα που μόνος του έστησε. Και να μην αντιλαμβάνεται ότι αυτό που εκείνος θεωρεί απειλή, να εκλαμβάνεται απλώς ως μία ευχάριστη υπόσχεση, την οποία δεν θα μπορεί να μην τηρήσει… 
Αγγ. Κωβαίος-in.gr