Το μεγάλο ερώτημα

Η ανακοίνωση του πορίσματος της προανακριτικής επιτροπής με το οποίο η ΝουΔου ζητάει την παραπομπή Παπαγγελόπουλου στο Ειδικό Δικαστήριο, επειδή έχει διαπράξει οκτώ βαριά αδικήματα, επανέφερε στο προσκήνιο το μέγα ερώτημα, για το οποίο η κυβέρνηση, δεν μπορεί, θα έχει κάποια απάντηση: γιατί εξαιρέθηκε ο Τσίπρας από όλο αυτό;
Ακούω σε διάφορα τραπέζια ότι ο Μητσοτάκης έχει παραδειγματιστεί από την περιπέτεια του πατέρα του, ο οποίος παρέπεμψε σχεδόν εκδικητικά τον Ανδρέα στο Ανώτατο Δικαστήριο και βρήκε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία απέναντί του.
Εντάξει, το (και τον) κατάλαβα ότι αφήνει τον Τσίπρα στο απυρόβλητο για να μην έχουμε μια επανάληψη του «βρώμικου ’89». Ομως υπάρχει η κοινή λογική, η οποία δεν τον αφήνει (στο απυρόβλητο) τον Τσίπρα. Σου λέει (η κοινή λογική) αν δεχθούμε ότι ο Παπαγγελόπουλος έκανε όσα του χρεώνονται ότι έκανε, ποιος είναι ο ωφελημένος από όλα αυτά; Ο ίδιος; Οχι. Τότε ποιος; Ο Αλέξης Τσίπρας, είναι η ζοφερή απάντηση. Και επειδή σε
κάθε έγκλημα εκτός από τον φυσικό αυτουργό υπάρχει και ο ηθικός, νομίζω ότι εδώ στην περίπτωση του Παπαγγελόπουλου έχουμε μια κλασική υπόθεση όπου κάποιος πυροβολεί και κάποιος ωφελείται από αυτό. Τελεία και παύλα…

Φοβού το… Κούγκι

Ο πρόεδρος Αλέξης είναι παντού. Πίσω από καθετί. Κάτω από καθετί. Λίγο να σκάψεις την επιφάνεια και ξεπροβάλλει η κεφάλα του από μέσα. Γιατί ήταν παντού. Μου λέει χθες ένας συριζαίος πρώην υπουργός, κατά την εξ αποστάσεως (social distance, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο), στη γωνία των οδών Πλουτάρχου και Πατριάρχου Ιωακείμ, ολιγόλεπτη, στα όρθια, συζήτηση που είχαμε: «Μα δεν βαρέθηκες να στοχοποιείς τον Τσίπρα, λες και είναι υπεύθυνος για το τι έκανε ο κάθε υπουργός του», μου (την) είπε κάπως επιθετικά, θα έλεγα.
Τον κοίταξα από πάνω ως κάτω (χωρίς να καταβάλω κάποια σοβαρή προσπάθεια, εδώ που τα λέμε), υφυπουργός ένα φεγγάρι από τους πολλούς, στον σωρό, «γραμμιτζής» μέχρι θανάτου λόγω πολυετούς κομματικής προϋπηρεσίας.
– Για τον Νίκο τον Παππά να σε ρωτήσω, γιατί τον υπερασπίζεται με τόσο πάθος;
– Διότι θεωρεί άδικη την επίθεση εις βάρος του και κυρίως κατασκευασμένη για να πληγεί ο ίδιος, ήταν η εντελώς «γραμμιτζίδικη» απάντηση.
– Οχι, φίλε μου, θα σου πω εγώ. Δεν είναι αυτό. Υπερασπίζεται τον Παππά γιατί ξέρει ότι αν ο άλλος αισθανθεί ότι τον εγκαταλείπουν, μέχρι Κούγκι μπορεί να το κάνει, του επισήμανα και τον… έχασα από πελάτη. Οπου φύγει φύγει. Πέρασε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ούτε ένα «γεια» δεν είπε, ένα «θα τα πούμε», κάτι. Κάτι ελπιδοφόρο, τέλος πάντων…
Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ