Αυτοδυναμία με συνεργασία

Όλα αλλάζουν. Με τρομερές ταχύτητες. Τίποτα από το χτες δεν πρόκειται να συνεχιστεί και να αποτυπωθεί στο αύριο.

Ο λογαριασμός θα είναι ογκώδης και παχύσαρκος. Τα αντιλαϊκά μέτρα δυσθεώρητα. Αυτό προβλέπουν οι μεγάλοι παίκτες της αγοράς. Από τον Οκτώβριο και μετά όλα στον αέρα.

Και η κοινωνία στα κάγκελα. Να τραμπαλίζεται μεταξύ φόβου, ανασφάλειας και αγανάκτησης. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Η ακρίβεια καλπάζει. Οι πολεμικές συγκρούσεις συνεχίζονται και θα συνεχίζονται. Ο ψευτοσουλτάνος που ορέγεται νεκρανάσταση της οθωμανικής κυριαρχίας θα προκαλεί και το Αιγαίο θα τρυπάει. Ο κορωνοϊός σουλατσάρει. Τίποτα δεν προμηνύει κάποια σχετική επιστροφή στην κανονικότητα. Η εκτίναξη της τουριστικής «βαριάς βιομηχανίας» έχει ημερομηνία λήξεως.

Όλα αυτά γνωστά στα πολιτικά επιτελεία. Όλες αυτές οι προφητείες, οι προβλέψεις και τα κακά μαντάτα. Στα τηλεοπτικά παράθυρα υποδύονται ρόλους κομματικούς. Απαγγέλλουν το παραταξιακό τροπάρι. Ομως στα παρασκήνια γνωρίζουν, διαβάζουν τα στοιχεία και φυσικά καταλαβαίνουν.

Αραγε ποιες οι μεγάλες, οι ασυμφιλίωτες διαφορές που χωρίζουν την Κεντροδεξιά του Κυριάκου, από την Κεντροαριστερά του Τσίπρα και από τη Σοσιαλδημοκρατία του Ανδρουλάκη; Στα μεγάλα ζητήματα όλοι συμπίπτουν. Σάμπως ο ταχαριστερός Αλέξης επιθυμεί έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και λουκέτο στις αμερικανικές βάσεις; Τρίχες κατσαρές για τσατσάρες αφρικανικές.

Κι όμως, ουδείς προτίθεται, στις διακηρύξεις, να συνεργαστεί μετεκλογικά με τον άλλον. Κι όμως, εξακολουθώ να πιστεύω πως όλος αυτός ο θόρυβος που έχει ξεσηκώσει ο Τσίπρας για επίσπευση των εκλογών προέρχεται από μια τεράστια μπλόφα. Αφού γνωρίζει πως τα κουκιά δεν βγαίνουν. Αφού γνωρίζει πως η λαϊκή μνήμη είναι νωπή από τις καταστροφικές, φορολογικές του επιλογές, ιδιαίτερα κατά των μικρομεσαίων στρωμάτων.

Με απλά λόγια, εκτιμώ και πιστεύω ότι η ακατάσχετη εκλογολογία που έχει πιάσει τον Τσίπρα στοχεύει σε ένα πράγμα. Να κερδίσει ο Κυριάκος. Με πληγωμένα ποσοστά λόγω ακρίβειας. Ισως περισσότερο πληγωμένα από τα αντίστοιχα του Μακρόν. Και έτσι ο Κυριάκος να παραλάβει και να καεί από την καυτή πατάτα. Να αναγκαστεί να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα, να πάρει σκληρά μέτρα, να προκαλέσει ανεξέλεγκτες και τυφλές αντιδράσεις και έτσι σε σύντομο χρονικό διάστημα και υπό το βάρος των μέτρων και της λαϊκής οργής να συρθεί σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση που θα τον στείλει στη Β’ Εθνική.

Περίπου να επαναληφθεί το σενάριο του 2015. Δηλαδή «η Δεξιά μάς καταστρέφει, όμως ο ΣΥΡΙΖΑ θα σας σώσει και θα σας προστατεύσει». Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάται!

Από κοντά και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Οσο πιο σύντομα οι εκλογές τόσο καλύτερα για το «ανανεωμένο» ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό επειδή τα υψηλά ποσοστά που είχε εξασφαλίσει με τον θάνατο της Φώφης και με την εκλογή της νέας ηγεσίας αργά αλλά σταθερά ξεφουσκώνουν.

Το όνειρο του Ανδρουλάκη είναι η κατάκτηση ενός ποσοστού άνω του 10%. Αυτό το εφαλτήριό του, αυτός ο στόχος του. Και επειδή η παράταξή του είναι διαιρεμένη στα δύο, γι’ αυτό δεν συζητάει μετεκλογική συνεργασία με τον Κυριάκο ή τον Τσίπρα. Αν συνεργαστεί με τον πρώτο, θα λακίσουν οι αριστεροί του. Αν συνεργαστεί με τον δεύτερο, θα λακίσουν οι άλλοι μισοί εκ δεξιών του. Ασε, σου λέει, να συνεργαστούν τα δύο μεγάλα κόμματα. Για να κερδίσει εκείνος τους δυσαρεστημένους. Πονηρός ο βλάχος!

Κι όμως, το κλίμα είναι εύφορο. Για μετεκλογικές συνεργασίες. Κι όμως, τα τρία αυτά συστημικά κόμματα θα έπρεπε από τώρα να συμφωνήσουν και μαζί να σηκώσουν το βάρος. Αυτό απαιτούν οι συνθήκες. Αυτή είναι η πραγματική αυτοδυναμία. Οχι η κομματική και παραταξιακή. Οχι η ιδιοτελής.

Για την αυτοδυναμία την εθνική. Για την αυτοδυναμία μιας χώρας και μιας κοινωνίας που εδώ και περίπου 14 χρόνια τραμπαλίζεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Οπως έλεγε και η πασίγνωστη αθλήτρια, «για την Ελλάδα, ρε γαμώτο». Ακούει κανείς; Στου κουφού κομματικού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα!

 Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ