Σε μια σχετική ανάρτηση ενός καλού φίλου στο facebook έκανα το σχόλιο πως ο Τραμπ Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή είναι με την Ουκρανία και Τρίτη - Πέμπτη - Σάββατο με τη Ρωσία και την Κυριακή απολαμβάνει αυτήν την κατάσταση. Όπως θα θυμάται ο αναγνώστης, υποσχόταν πως μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα έφερνε την ειρήνη στην περιοχή, στη συνέχεια καταχέριζε τον Ζελένσκι, ενώ το ρωσόφιλο εγχώριο ακροατήριο τον αποθέωνε και προχθές τον ρώτησε αν μπορεί να βομβαρδίσει τη Μόσχα. Είναι θυμωμένος ο πλανητάρχης διότι ο Πούτιν, συνεχίζοντας τον πόλεμο, υπονομεύει την αξιοπιστία του. Προηγουμένως, δύο-τρεις φορές είχε δηλώσει ότι διακόπτει τον εξοπλισμό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων.
Διαβάζω βαθυστόχαστες αναλύσεις ότι οι ρίζες των πολιτικών Τραμπ βρίσκονται στους πατέρες του αμερικανικού έθνους και άλλες συναφείς μπουρδολογίες. Τελικά, φαίνεται πως οι πολιτικές του εξαρτώνται από το πώς ξύπνησε εκείνη την ημέρα. Ασυνάρτητες, χωρίς καμιά συνοχή, στέλνουν λάθος μηνύματα σε εχθρούς και σε φίλους, αν και στο μυαλό του δεν είναι ούτε αυτό ξεκάθαρο. Ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι οι εχθροί.
Αυτή η κατάσταση, πέραν της προφανούς φαιδρότητάς της, δημιουργεί πλείστα όσα
προβλήματα στη διεθνή κοινότητα. Τι αξιοπιστία μπορεί να έχει ένας πλανητάρχης όταν δηλώνει πως θα διακόψει τη βοήθεια στην Ουκρανία και έπειτα από λίγες μέρες ρωτά τον ηγέτη της αν μπορεί να πλήξει τη Μόσχα. Μικρές αλλά και μεγάλες χώρες πώς να χαράξουν τη στρατηγική τους μπροστά σε αυτήν την κατάσταση; Κάτι που αφορά και την πατρίδα μας, στον βαθμό βέβαια που υπάρχουν οι υποκειμενικές δυνατότητες για χάραξη στρατηγικής.Αλλά δεν είναι μόνον οι ηγεσίες κρατών που βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδα. Είναι και οι εν δυνάμει εγχώριοι αρχηγοί κομμάτων–με τραμπικό άρωμα– που αρχίζουν να ψάχνονται. Τι θα γίνει με το ρωσόφιλο ακροατήριό τους στο οποίο επενδύουν πολιτικά; Αν τελικά ο Τραμπ δεν αλλάξει για πολλοστή φορά γνώμη και σταθεί στο πλευρό της Ουκρανίας, καταρρέει και η κριτική τους προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη για τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας.» Όταν παίρνεις τα ρίσκα να στηριχτείς σε έναν αλλοπρόσαλλο ηγέτη, τότε ενδέχεται να βγεις πολλαπλά ζημιωμένος.
Προχθές, η υποψήφια πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Ελλάδα, στην ακρόασή της από την επιτροπή της Γερουσίας έθεσε ένα πλαίσιο θέσεων ιδιαίτερα ευνοϊκό για τα ελληνικά συμφέροντα. Όμως, με δεδομένο το πώς κυβερνά ο Τραμπ, οι απόψεις της Γκιλφόιλ μπορεί να μετατραπούν σε μια έκθεση ιδεών και τίποτα παραπάνω.
Έτσι, όσοι βρίσκουν στρατηγικό βάθος στην πολιτική του Αμερικανού προέδρου, θα πέφτουν διαρκώς έξω στις αναλύσεις τους. Και όσοι πολιτικοί βιάστηκαν να παντρέψουν τον τραμπισμό με τον φιλορωσισμό τους θα υφίστανται διαρκώς τη δοκιμασία του σκωτσέζικου ντους. Η… γοητεία του Τραμπ είναι ότι με αυτόν ποτέ δεν ξέρεις τι θα ξημερώσει.
Σ. Μουμτζής-liberal.gr
Είναι αστείο να πιστεύει κάποιος ότι η στάση του Τραμπ άλλαξε γιατί του το είπε η Μελάνια ή γιατί τον νοιάζουν οι άμαχοι. Η στάση του άλλαξε για δύο λόγους αφού είδε ότι ο Πούτιν δεν έχει σκοπό να τερματίσει άμεσα τον πόλεμο. Πρώτον γιατί έχοντας υπογράψει συμφωνία με τον Ζελενσκι για τις σπάνιες γαίες φοβάται ότι πολλά από αυτά τα εδάφη μπορεί να τα πάρουν οι Ρώσοι και άρα να χάσει πολλά εκατομμύρια που θα καταλήξουν στα χέρια τους. Και δεύτερον γιατί αφού κατάφερε και υποχρέωσε όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τις στρατιωτικές δαπάνες στο 5% σου λέει πρέπει να πάρουμε κάποια από αυτά τα χρήματα για την πολεμική μας βιομηχανία. Επειδή όμως δεν θέλει να φανεί ότι στέλνει αυτός όπλα για να μην έχει πρόβλημα με τους υποστηρικτές του και με τους Ρώσους σου λέει πρέπει να το κάνουμε έμμεσα. Πως θα γίνει αυτό; Βάζοντας το ΝΑΤΟ να στείλει όπλα. Λέει στις χώρες του ΝΑΤΟ στείλτε εσείς ότι μπορείτε από όπλα και μετά θα σας βοηθήσουμε εμείς να τα αναπληρώσετε αφού θα τα παραγγείλετε από εμάς και θα μας πληρώσετε. Ο Τραμπ είναι επιχειρηματίας και συμπεριφέρεται αποκλειστικά σαν τέτοιος. Τα χρήματα τον νοιάζουν μόνο και να ενισχύσει την οικονομία και την βιομηχανία του τίποτα άλλο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όλα τα άλλα είναι ιστορίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΑΝΤΗΣΗ