Μάλιστα, μετά την ατάκα για «εκπόρνευση» -που μάλλον θεώρησε εμπνευσμένη- βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλεσε τον πρωθυπουργό «νονό εγκληματικής οργάνωσης». Γιατί όχι και Πινοσέτ ή Χίτλερ, μιας και μπήκαμε στον κόπο. Σε ακρότητες επιδόθηκε και ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος αποκάλεσε την κυβέρνηση «γαλάζια συμμορία» και τον πρωθυπουργό «εκβιαζόμενο», με αφορμή τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Πρόκειται για έναν πολιτικό λόγο που θυμίζει όλο και περισσότερο το περιεχόμενο και τον βούρκο του Διαδικτύου. Χρησιμοποιεί επιχειρήματα στα οποία υπερισχύουν ο στιγμιαίος εντυπωσιασμός και οι ανούσιες αντιπαραθέσεις. Έχουν στερέψει οι θετικές προτάσεις που απαιτούν ηγετικό χάρισμα, γνώση και κόπο. Τα κόμματα επιλέγουν πλέον την πιο πρόχειρη και εύκολη αντιπολιτευτική συνταγή: καθημερινό υβρεολόγιο εναντίον της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού.
Αυτός ο λεκτικός εκτραχηλισμός και η αντιπολιτευτική υστερία οφείλονται πιθανότατα στα χαμηλά ποσοστά. Η τελευταία μέτρηση της Real Polls έδειχνε τη ΝΔ στο 29,4% στην εκτίμηση ψήφου, μακράν πρώτη, παρά τις απώλειες. Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ παραμένει καθηλωμένο (11,5%, Prorata) και το κόμμα της Ζωής βρίσκεται σε συνεχή πτώση (10%). Ο βαθμός εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του πρωθυπουργού παραμένει στα ύψη, ενώ στους άλλους είναι ανύπαρκτος. Και τίθεται το ερώτημα: Αφού εκλογικά και δημοσκοπικά οι υστερίες, οι καταγγελίες και η ποινικοποίηση της πολιτικής δεν συγκινούν τα πλήθη, γιατί κάποιοι επιμένουν; Ειδικά το ΠΑΣΟΚ γιατί υιοθετεί την ίδια τακτική με το παρεάκι της μιζέριας;
Το αφήγημα της αντιπολίτευσης, το οποίο έχει προσεταιριστεί πλέον και ο Νίκος Ανδρουλάκης, είναι ένα κράμα καταστροφολογίας (όλα μαύρα) και ρητορικής όξυνσης («χούντα», «εσχάτη προδοσία» κ.λπ.). Μόνο οι κρεμάλες λείπουν, τόση η απελπισία! Τα κόμματα κινούνται με τη συνταγή τού «Μητσοτάκη γ@...», όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε χυδαία αντιπολίτευση στη ΝΔ, πριν καταποντιστεί οριστικά στις κάλπες.
Ευκαιρίες για σοβαρή αντιπολίτευση ωστόσο υπάρχουν. Οι τελευταίες αποκαλύψεις για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, για παράδειγμα, δείχνουν ότι το πελατειακό κράτος, το οποίο ο πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί να εξαλείψει, ζει και βασιλεύει. Ο ίδιος μάλιστα με το περιβόητο «αποτύχαμε» αποδέχτηκε πλήρως και το πρόβλημα και τις ευθύνες του.
Η αντιπολίτευση ωστόσο αποφεύγει την ουσία των πραγμάτων, διαχειρίζεται επιδερμικά το σκάνδαλο και παραμένει μυστηριωδώς σιωπηλή για τις δικές της ευθύνες. ΠΑΣΟΚ και Αριστερά φωνάζουν, βρίζουν, ζητούν προανακριτικές, δικαστήρια και κεφαλές υπουργών επί πίνακι. Σιωπούν ωστόσο για το πελατειακό κράτος. Ούτε λέξη για τα οργανωμένα δίκτυα πολιτών, δημοσίων λειτουργών του ΟΠΕΚΕΠΕ και πολιτευτών που άρμεγαν παράτυπα τα κοινοτικά κονδύλια. Καμία πρόταση για το πώς το φαινόμενο θα εξαλειφθεί. Διότι πώς να καταγγείλεις μια πρακτική που κι εσύ αξιοποίησες κατά κόρον για να κερδίσεις ψήφους και επιρροή;
Ώσπου το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ χτύπησε και την πόρτα του ΠΑΣΟΚ με την εμπλοκή του προέδρου Νομαρχιακής στο Ηράκλειο Κρήτης (τόπο καταγωγής και εκλογική περιφέρεια του κ. Ανδρουλάκη). Η απόλυτη ψυχρολουσία. Το όνομά του ενεπλάκη στην υπόθεση με τα μαϊμού επιδόματα, αναγκάστηκε να επιστρέψει τα χρήματα που είχε λάβει το 2020 (με δήλωση μάλιστα στο ΚΥΔ του διαβόητου «Φραπέ» της Νέας Δημοκρατίας) και παραιτήθηκε. Κι έτσι βρισκόμαστε αντιμέτωποι ξανά με την υποκρισία μιας αντιπολίτευσης η οποία διαιωνίζει ένα οπισθοδρομικό και καταστροφικό φαινόμενο που μαστίζει την ελληνική κοινωνία και κρατάει την Ελλάδα πίσω.
Σοφία Γιαννακά- iefimerida.gr
Είναι πράγματι απογοητευτικό, για εμάς τους πολίτες, το χάλι που τελευταία επικρατεί στην Βουλή. Ενώ τα προβλήματα μας κατακλύζουν, δεν υπάρχει σοβαρή συζήτηση, δεν προτείνονται εφικτές λύσεις σε προβλήματα, κάποια συναίνεση, κάποια σύμπνοια σε εθνικά θέματα, κλιματική αλλαγή, υπογεννητικότητα, μεταναστευτικό και κλιματική αλλαγή, δεν θίγεται τίποτα με την απαιτούμενη σοβαρότητα και ως εκ τούτου παραμένουμε στάσιμοι να μας ξεπερνά η πραγματικότητα. Δεν είναι αντιπολίτευση αυτό το πράγμα, καραγκιοζιλίκι είναι. Δυστυχώς πλέον θεωρώ ότι η ευθύνη των πολιτικών γιαυτό το χάλι, σχετίζεται με την ποιότητα των ψηφοφόρων που τους ψηφίζουν. Μόνιμα εκνευρισμένοι πολίτες με όλα, χωρίς την παραμικρή αίσθηση ατομικής ευθύνης. Πολιτικοί που ακολουθούν ή και εκμεταλλεύονται το θυμικό των πολιτών (λογική συνήθως απούσα),για να αναρριχηθούν στην εξουσία. Η αντίδραση οδηγεί στην βουλή και ας μην προτείνεται ξεκάθαρα κανένα σχέδιο. Εδώ βρίσκεται και η διαφορά του ηγέτη από τον απλό πολιτικό. Ο ηγέτης εμπνέει τον λαό, τον αλλάζει, του βάζει στόχους προόδου, τον παρακινεί. Ο ηγέτης δεν φωνασκεί, μαγεύει. Ο ηγέτης δεν μένει στην στείρα καταγγελία, δείχνει τον δρόμο. Ας κάνουν όλοι αυτοί οι κατώτεροι των περιστάσεων, την αυτοκριτική τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτα θα βλέπεις και θα ακούς δυστηχως στο μέλλον. Η πατέντα επικράτησε από τα Ζάπεια, τις κρεμαλλες στις συγκεντρώσεις στις πλατείες, με τα λυνσαρισματα πολιτικών. Μετά συνεχίστηκε με τους Σαμαροβενιζελους που κατάφερα να φέρουν τους Συριζαιους με τα γνωστά αποτελέσματα.Τα σημερινά λάθη και καμώματα θα αξιολογηθουν αργότερα. Όμως όλα αυτα καθιέρωσαν τις πάγιες συμπεριφορές πολιτικών και πολιτών. Τώρα τι κάνουμε?? Θα δούμε....
ΑπάντησηΔιαγραφή