Οι καιροί άλλαξαν, τίποτα δεν θα μένει αναπάντητο

Οι τρείς ηγέτες της Αριστεράς ακόμα δεν κατάλαβαν τι έγινε προχθές στη Βουλή. Συνηθισμένοι από το παρελθόν να λένε ό,τι θέλουν και ουδείς από τη Νέα Δημοκρατία να τους απαντά, αιφνιδιάστηκαν που ένας υπουργός της κυβέρνησης -και μάλιστα από την Κεντροαριστερά προερχόμενος- αμφισβήτησε με στοιχεία τον πατριωτισμό τους. Ως γνωστόν, διακηρυγμένος στόχος της Τουρκίας είναι να διαρραγούν οι άριστες σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ σε όλα τα επίπεδα.

Και αυτό ακριβώς επιδιώκουν και τα ναυάγια του αριστερού περιθωρίου. Μια πατριωτική Αριστερά θα διαχώριζε τη θέση της από αυτές τις συμπεριφορές. Όμως και τα τρία κόμματα, όχι δεν διαχωρίζουν τη θέση τους, αλλά συμπαρατάσσονται με αυτές τις συλλογικότητες. Συνεπώς, εύλογα αμφισβητείται ο πατριωτισμός τους.

Για την Ιστορία να υπενθυμίσω πως στο μακρινό παρελθόν οι πιο εχθρικά διακείμενοι στην Αριστερά ήταν οι πολιτικοί των κομμάτων του Κέντρου. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, στα τέλη της δεκαετίας του 1950, εγκαλούσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή διότι

Στραβή

Όλο και περισσότερο δυσκολεύομαι να καταλάβω τη Βουλή, τα κόμματα και τους βουλευτές τους.

Προχθές συγκροτήθηκε από την Ολομέλεια και με ευρεία πλειοψηφία μια εξεταστική επιτροπή.

Χθες οι ίδιοι συζητούσαν να φτιάξουν για το ίδιο θέμα και μια προανακριτική επιτροπή.

Πώς θα γινόταν αυτό; Στη μια αίθουσα θα εξέταζαν την υπόθεση και στην άλλη αίθουσα θα περνούσαν προανάκριση τους ίδιους και για την ίδια υπόθεση;

Προφανώς. Αλλά δεν είμαι βέβαιος αν υπάρχει τέτοιο προηγούμενο παγκοσμίως.

Βεβαίως τη διαδικασία μπορούσε να διευκολύνει η πρόταση του ΠαΣοΚ. «Ψηφίστε την Προανακριτική, να ψηφίσουμε την Εξεταστική».

Η ΕΣΗΕΑ καταγγέλλει την Ζωή. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Λογικοφανή φάνηκαν τα επιχειρήματα των Βορίδη - Αυγενάκη ως προς τη μη ευθύνη τους για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Ωστόσο, το σκάνδαλο υπήρξε και η εξεταστική επιτροπή που θα ακολουθήσει και η οποία θα είναι δημόσιας θέασης, θα αποδείξει ή όχι του λόγου το αληθές.

Ωστόσο, απ τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή παραμένει η επιβεβαίωση για προκατασκευασμένες αποφάσεις πολιτικής στόχευσης τις οποίες η εξεταστική δεν θα ανακάμψει. Επαφίεται στο λαό να παρακολουθήσει και να συναγάγει τα δικά του συμπεράσματα.

Παραμένει πάντως και από την χθεσινή συζήτηση, η διαχρονική αίσθηση της φτήνιας του πολιτικού λόγου, της αντιπολιτευτικής τοξικότητας με χαρακτηρισμούς αντλημένους από τα κοινωνικά δίκτυα, πλήρους εχθρότητας.

Πρωθιέρεια της τοξικότητας η Ζωή Κωνσταντοπούλου, την οποία επί τέλους χθες η ΕΣΗΕΑ καταδίκασε για την επίθεσή της, με χείριστη φρασεολογία, σε δημοσιογράφο που τυγχάνει να είναι σύζυγος πολιτικού της ΝΔ. Χαρακτηρίζει αδιανόητη, σεξιστική και απαξιωτική την επίθεση καθότι η εν λόγω δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ, προϋπήρξε επί 20 χρόνια επαγγελματίας πριν παντρευτεί τον πολιτικό.

«Θα περιμέναμε, γράφει η ανακοίνωση, από μια γυναίκα πολιτικό που τυγχάνει να είναι σε θέση να διακρίνει το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία και τον εργασιακό αυτοπροσδιορισμό, ανεξαρτήτως του συζύγου της και των επαγγελματικών, κοινωνικών ή πολιτικών του επιλογών.

Και σε άλλο σημείο:

Πανηγύρι

Είναι τέλη Ιουλίου. Καύσωνας. Βράζει ο τόπος. Παίρνεις το κορίτσι ή το αγόρι σου και ξεκινάς για Αμοργό. Το βαθύ γαλάζιο.

Κι εκεί που ξεκινάς για το πλοίο, σε σταματάει το κορίτσι ή το αγόρι σου και σε ρωτάει: Σημαία της Παλαιστίνης πήραμε;

Αμηχανία. Τι να την κάνεις τη σημαία της Παλαιστίνης σε παραλία στην Αμοργό; Τέλος πάντων. Τη βάζεις κι αυτή στο σακίδιο.

Φτάνεις Αμοργό. Παράδεισος. Αλλά αντί να την αράξεις με το κορίτσι σου ή το αγόρι σου στον παράδεισο, σηκώνεσαι και πας στο διπλανό τοπικό πανηγύρι όπου οι άνθρωποι γλεντούν πίνοντας τα τσίπουρά τους και ακούγοντας τα τραγούδια τους για να το τινάξεις στον αέρα.

Με συνθήματα και τη σημαία της Παλαιστίνης.

Ερώτηση κρίσεως. Πόσο επηρεάζεται το Μεσανατολικό από συνθήματα σε τοπικά πανηγύρια στην Αμοργό;

Με το χέρι στην καρδιά, καθόλου κι ευτυχώς.

Ερώτηση κρίσεως δεύτερη. Τότε πόσο μυαλό κουβαλάς να πηγαίνεις να κάνεις μπάχαλο τα πανηγύρια στην Αμοργό για το Μεσανατολικό;

Με το χέρι στην καρδιά, καθόλου μυαλό και κρίμα.

Διότι αν είχες μυαλό θα καταλάβαινες πως

Ζητείται αντιπολίτευση

 

Ο ζεστός μήνας Αύγουστος θα βρει την πλειοψηφία του λαού στις παραλίες, τα μπάνια του λαού που έλεγε ο Άλλος, αλλά το Φθινόπωρο ζυγώνει. Και ίσως να αποδειχθεί περισσότερο καυτό.

Ναι δεν μπορούμε να προβλέψουμε, καθώς ενδέχεται να υπεισέλθουν αστάθμητοι παράγοντες όπως τα κόμματα Τσίπρα και Σαμαρά, αλλά η μεγάλη εικόνα δεν διαφοροποιείται.

Όμως η ΝΔ παρότι στην πρόσφατη έρευνα της GPO έχασε περίπου 3% λόγω ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι εντυπωσιακό ότι αυτό το ποσοστό δεν το εισέπραξαν οι αντίπαλοί της. Πήγε στην γκρίζα ζώνη των δυσαρεστημένων και αναποφάσιστων. Και αντί να αποτελέσει κώδωνα κινδύνου πρωτίστως για την αντιπολίτευση, αυτή συνεχίζει την πεπατημένη:

Αέναη καταγγελιολογία, τοξικό λόγο, κάθετη απόρριψη κάθε κυβερνητικής επιλογής, γιατί όλα λάθος τα κάνει, μεγαλοστομίες και υποσχέσεις που δεν βασίζονται σε πραγματικές δυνατότητες της οικονομικής βάσης της χώρας. Ως μαγική εικόνα, αυτά δεν πλήττουν την κυβέρνηση. Πλήττουν την ίδια την αντιπολίτευση! Της διαθλούν την εικόνα για την δυνατότητα στο κυβερνάν.

Φευ, η αντιπολίτευση δείχνει αδυναμία να κατανοήσει ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός στον οποίο έχει προσαράξει το κυβερνητικό σκάφος, αλλά ότι η ίδια στραβά αρμενίζει.

Χθες για παράδειγμα ο Νίκος Δένδιας μιλώντας στη Βουλή για την ακίνητη περιουσία των ενόπλων δυνάμεων, είπε ότι

Σενάρια θερινής νύχτας

 

Ας υποθέσουμε ότι στις επόμενες εκλογές η ΝΔ δεν παίρνει αυτοδυναμία.

Παίζουν τρία σενάρια.

Πρώτο, να της λείπουν λίγοι βουλευτές και να αποκτήσει μετεκλογικά κοινοβουλευτική πλειοψηφία με μερικούς ξέμπαρκους. Από εδώ κι από εκεί.

Δεύτερο, να κάνει συντεταγμένα κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ.

Τρίτο, να ξανακάνει εκλογές σε συνθήκες πολιτικού αδιεξόδου και βλέπουμε.

Το πιο λογικό να συμβεί θα ήταν το δεύτερο.

Αλλά το ΠΑΣΟΚ κυκλοφορεί τελευταία με αντιδεξιό κοστούμι και (κατά τα λεγόμενα στελεχών του) ακόμη κι αν συμφωνήσει για κυβέρνηση θα ζητήσει να μην είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης.

Λογικό κι αυτό; Παίζεται.

Αν (ας πούμε) η ΝΔ πάρει 26%-27% και το ΠΑΣΟΚ 18%-20%, θα μπορούσε ενδεχομένως το ΠΑΣΟΚ να ζητήσει «ουδέτερο» πρωθυπουργό. Μερικοί λένε τον Βενιζέλο, ίσως τον Δένδια ή κάποιον άλλο.

Τα ονόματα είναι τυχαία αλλά όχι αβάσιμα.

Αν όμως η ΝΔ πάρει 32%-33% και το ΠΑΣΟΚ 14%-15%, είναι μάλλον ακατανόητο να παρακαμφθεί ένας πρωθυπουργός που θα έχει κερδίσει με καθαρή πλειοψηφία τέσσερις συνεχόμενες βουλευτικές εκλογές.

Θα γελάνε κι οι πέτρες.

Σε αυτή την περίπτωση τη ΝΔ θα τη

Να τελειώσει επιτέλους ο πόλεμος στη Γάζα! Αλλά πώς;

«Να αφήσετε ελεύθερους όλους τους ομήρους και να φύγετε από τη Γάζα». Αυτή την πρόταση προς τη Χαμάς δεν την έκανε ο Νετανιάχου ή κάποιος σκληροπυρηνικός υπουργός του, αλλά ο ηγέτης της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς. Κάτι που όλες οι αριστερές ψυχούλες το προσπερνούν, διότι δεν βολεύει. Από την ψυχοπονιάρικη ατζέντα τους λείπουν οι όμηροι, λείπει η Χαμάς και φυσικά έχουν ξεχάσει την 7η Οκτωβρίου 2023. 

Αν η εναπομείνασα ηγεσία της τρομοκρατικής οργάνωσης άκουγε τον Μαχμούντ Αμπάς, ο πόλεμος θα είχε τερματιστεί εδώ και καιρό. Έτσι, σήμερα οι κάθε λογής ανθρωπιστές παραβλέπουν την αιτία του προβλήματος που είναι η πολιτική και ασχολούνται με τη δεδομένη ανθρωπιστική κρίση που είναι το αποτέλεσμα. Φυσικά, υιοθετούν άκριτα όλα τα στοιχεία που δίνουν οι τρομοκράτες και αναπαράγουν διάφοροι μηχανισμοί του ΟΗΕ και πολύ συγκεκριμένες ΜΚΟ. 

Είναι γνωστό πως η Χαμάς κατά την πολυετή άσκηση απόλυτης εξουσίας στη Γάζα διαχειρίστηκε δεκάδες δισεκατομμύρια με τη συνέργεια διαφόρων οργανώσεων του ΟΗΕ που έδρευαν εκεί και απασχολούσαν χιλιάδες υπαλλήλους, μερικοί εκ των οποίων είχαν εγκληματική δράση στις 7 Οκτωβρίου. Η Γάζα επί Χαμάς ήταν μια τεράστια μπίζνα πολλών δισεκατομμυρίων. Τώρα που οι συνθήκες άλλαξαν πολλοί έχασαν τη μάσα με τα χρυσά κουτάλια. Θυμηθείτε μόνον εκείνον τον ανεκδιήγητο Βρετανό αξιωματούχο του ΟΗΕ, με το πανάκριβο αυτοκίνητο του, να διαδίδει ψευδώς πως

Δημοκρατία

 

Ομολογώ ότι μου διέφυγε και mea culpa. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (ή κάποιου άλλου υποκαταστήματος) Αρβανίτης ζήτησε την παραίτηση του Πρωθυπουργού.

Υποθέτω πως διέφυγε και του Πρωθυπουργού.

Δεν είναι απλό, όμως. Στην απίθανη περίπτωση που ο Πρωθυπουργός παρακούσει, ο Αρβανίτης προτίθεται να κρατήσει την αναπνοή του έως να σκάσει.

Κι αν ο Πρωθυπουργός συνεχίσει να κάνει του κεφαλιού του θα αναλάβει η Ζωή να τον κλείσει στη φυλακή για «εσχάτη προδοσία».

Υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι έως τότε δεν θα έχουν κλείσει τη Ζωή κάπου αλλού.

Έσφιξαν οι ζέστες, η αλήθεια να λέγεται.

Και γι’ αυτό είναι χρήσιμο να διευκρινίσουμε εκ νέου τα βασικά.

Πρώτο, στην Ελληνική Δημοκρατία η δικαιοσύνη απονέμεται κατά το Σύνταγμα  και τους νόμους της δημοκρατίας χωρίς την έγκριση ή τη σύμφωνη γνώμη γονέων και κηδεμόνων.

Δεύτερο, η παραπομπή μιας υπόθεσης στη δικαιοσύνη δεν αποτελεί ούτε συγκάλυψη, ούτε «μπάζωμα». Καλώς ή κακώς, έτσι λειτουργούν όλες οι δημοκρατίες του πλανήτη.

Τρίτο, το ποιος τουρίστας επισκέπτεται ή δεν επισκέπτεται την Ελληνική Δημοκρατία είναι ζήτημα των

Υστερίες

Ο ένας αποκαλεί την κυβέρνηση «χούντα». Ο άλλος «εγκληματική συμμορία». Κάποιος τρίτος μιλάει για «ξεφτίλα, παρακμή, εκπόρνευση». Με αυτή την ακραία ρητορική η αντιπολίτευση προσπαθεί αυτή την περίοδο να αντιμετωπίσει τον Μητσοτάκη.
Μάλιστα, μετά την ατάκα για «εκπόρνευση» -που μάλλον θεώρησε εμπνευσμένη- βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλεσε τον πρωθυπουργό «νονό εγκληματικής οργάνωσης». Γιατί όχι και Πινοσέτ ή Χίτλερ, μιας και μπήκαμε στον κόπο. Σε ακρότητες επιδόθηκε και ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος αποκάλεσε την κυβέρνηση «γαλάζια συμμορία» και τον πρωθυπουργό «εκβιαζόμενο», με αφορμή τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Πρόκειται για έναν πολιτικό λόγο που θυμίζει όλο και περισσότερο το περιεχόμενο και τον βούρκο του Διαδικτύου. Χρησιμοποιεί επιχειρήματα στα οποία υπερισχύουν ο στιγμιαίος εντυπωσιασμός και οι ανούσιες αντιπαραθέσεις. Έχουν στερέψει οι θετικές προτάσεις που απαιτούν ηγετικό χάρισμα, γνώση και κόπο. Τα κόμματα επιλέγουν πλέον την πιο πρόχειρη και

Τα αντιδημοκρατικά τερτίπια της Ζωής

Η τραγουδίστρια - βουλευτής της Πλεύσης Ελευθερίας Τζώρτζια Κεφαλά τραγούδησε την «Κιβωτό» της Ελένης Βιτάλη από το βήμα της Βουλής, επειδή όπως είπε «είναι παράσταση, αυλαία που κλείνει». Απευθυνόμενη σε αυτούς που «έχουν καταλάβει όλα τα ταμπούρια», η λαϊκή αγωνίστρια θεώρησε αρκετά αντισυστημικούς τους στίχους: «Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας, κι ο γιος μου τ’ ανταλλακτικό».

Πάλι καλά, τραγούδησε a cappella, δεν μιμήθηκε τον Πολάκη ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 2020, κατά την ομιλία του σε συζήτηση για άρση της ασυλίας του, έβγαλε το μαγνητόφωνο και ανάγκασε τους βουλευτές να ακούσουν Καζαντζίδη «κι αν κάνετε τα στήθια μου κομμάτια, εσείς πεθαίνετε και όχι εγώ».

Την παράσταση πάντως για μια ακόμη φορά έκλεψε η πρόεδρός της Ζωή Κωνσταντοπούλου, κατά την συζήτηση για την παραπομπή του Κώστα Καραμανλή για τα Τέμπη. Επιδόθηκε σε ένα ρεσιτάλ επιθετικότητας, αγένειας, κατηγοριών, αντιθεσμικής συμπεριφοράς και πολιτικού παραλογισμού.

Η Ζωή εν τη ρύμη του λόγου της χαρακτήρισε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Τασούλα, με απαξιωτικό τρόπο ως «Κατ ’ευφημισμόν κύριο»!

Και στην παρατήρηση του προεδρεύοντος Γιώργου Λαμπρούλη (ΚΚΕ), ότι «δεν είναι δυνατόν να αναφερόμαστε με αυτόν τον τρόπο όταν μιλάμε για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Είναι στοιχειώδης πολιτική συμπεριφορά», του απάντησε «Η αντιπολίτευση που κάνετε είναι πιο σύστημα από το σύστημα».

Ο προεδρεύων αναγκάστηκε να διακόψει την συνεδρίαση. Ιδού και το χαρακτηριστικό απόσπασμα:

Χωρίς τσίπα

 

Τι είναι ο πρωθυπουργός;

Νονός! Απαντάει ο Νικόλας Φαραντούρης του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή των ταχαριστερών. Πως αυτό; Μα επειδή μια «εγκληματική συμμορία» με αόρατα βοσκοτόπια και αόρατα αμνοερίφια, καταβρόχθισε πολλά μα πάρα πολλά εκατομμύρια. Γι αυτό
Το ΠΑΣΟΚ, επισήμως, διαχωρίζει τη θέση του. Ανεπισήμως θα σας πω. Φυσικά τρίβουν τα χέρια τους και στις παρέες τους μοιράζουν χαμόγελα. Γιατί; Επειδή νομίζουν πως έτσι φθείρουν την κυβέρνηση. Φυσικά, πρωτίστως, τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Διότι άνευ Κυριάκου, η γαλάζια παράταξη ζήτημα είναι αν θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα είκοσι τοις εκατό. Και πολλά λέω

Ετσι από τη μια στόχος ο Κυριάκος. Από την άλλη η απελπισία των ταχαριστερών μπροστά στο φάσμα της εξαφάνισής τους, ιδιαιτέρως με μια πιθανή κάθοδο του Αλέξη Τσίπρα. Με απλά λόγια ο Φαραντούρης ο εκφραστής ενός απύθμενου αδιεξόδου. Οσο η παράταξή του βυθίζεται, τόσο εκείνος και η παρέα του δυναμώνουν τα ντεσιμπέλ των επιχειρημάτων τους. Και έτσι τα επιχειρήματα καταλήγουν σε άναρθρες κραυγές. Και έτσι οι άναρθρες κραυγές καταλήγουν σε υβριστικούς χαρακτηρισμούς
Που σημαίνει ότι ένας στους τρεις ψηφοφόρους που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, εξακολουθεί να υποστηρίζει Κυριάκο Μητσοτάκη, εκλαμβάνεται από τον Νικόλα Φαραντούρη και την παρέα του, ψηφοφόρος μιας μαφίας που κυβερνάει τον τόπο
Ταυτόχρονα με όλα αυτά, η συνενοχή τους στο πλιάτσικο των

Νικόλαος Κατούντας: Ο «Λεωνίδας της Κερύνειας» που πολέμησε μόνος τους Τούρκους εισβολείς του «Αττίλα»

Νικόλαος Κατούντας: Ο «Λεωνίδας της Κερύνειας» που πολέμησε μόνος τους Τούρκους εισβολείς του «Αττίλα»: Ο γενναίος λοχαγός που αφού απομάκρυνε τους στρατιώτες του για να μην κινδυνεύσουν έμεινε μόνος του να πολεμήσει εναντίον εκατοντάδων Τούρκων – Επισήμως αγνοούμενος από τις 22 Ιουλίου 1974

Γιόγκα

Γράφω βιαστικά γιατί πρέπει να πάρω το χαλάκι μου να πάω Πλαζ Φρεαττύδας όπου εμείς οι Στεφανουά έχουμε βραδιά ευεξίας και γιόγκα.

Και γράφω παρά την πίεση χρόνου επειδή πρέπει να εξομολογηθώ μια μεγάλη αλήθεια. Παιδιά, δεν θέλω να σας στενοχωρήσω αλλά ο Μητσοτάκης δεν πέφτει με ευεξία και γιόγκα!

Χρειάζεται κάτι περισσότερο. Διότι ούτε οι προανακριτικές βλέπω να περπατάνε, ούτε συλλήψεις υπουργών γίνονται, ούτε ο ΟΠΕΚΕΠΕ ξεσηκώνει τα πλήθη.

Παρόλο που ο εκλογικού ύψους 1,5% Χαρίτσης αποφάνθηκε ότι «η κοινωνία δεν θέλει αυτό που ζει» (ανάρτηση 15/7).

Το θεωρώ βέβαιο. Κι εγώ είμαι προφανώς με την κοινωνία.

Αλλά να πω και την αμαρτία μου. Τι να σου κάνει η κοινωνία;

Η «Μπουμπουλίνα» Λιακούλη του αντιδικτατορικού αγώνα πολεμάει «τη χούντα» της κυβέρνησης και όχι τη «γαλάζια συμμορία» που λέει ο αρχηγός της.

Τελικά όμως τι είναι η κυβέρνηση; Χούντα ή συμμορία; Και πώς θα τη ρίξουμε, αν δεν ξέρουμε με ποιον τα βάζουμε;

Η Ζωή που είναι του αντιφασιστικού αγώνα μάς έχει ταράξει στη φλυαρία. Με περιπολικό την κατεβάζουν από το βήμα της Βουλής.

Πέφτουν έτσι οι κυβερνήσεις;

Ο Τσίπρας είναι καθ’ οδόν κι έρχεται περπατώντας από

Και ο Άγιος φοβέρα θέλει

Πολύ δε περισσότερο αν δεν είναι άγιος, αλλά είναι τζιχαντιστής. Ο Τζολάνι, πρώην τρομοκράτης ο οποίος, για λόγους σκοπιμότητας, έγινε θεσμικά μεταβατικός ηγέτης της Συρίας-- αφού βομβαρδίστηκαν οι εγκαταστάσεις του υπουργείου αμύνης στη Δαμασκό από την ισραηλινή αεροπορία-- αναγκάστηκε σε άτακτη υποχώρηση. Παρέδωσε τον έλεγχο της πόλης Σουέιντα και πάλι στην πολιτοφυλακή των Δρούζων. 

Φυσικά αυτή ήταν μια κίνηση τακτικής των τζιχαντιστών για να αποφύγουν τα χειρότερα. Θα συνεχίσουν, κάθε φορά που θα τους δίνεται η ευκαιρία, την προσπάθεια να επιβάλουν σε όλη τη Συρία τη σαρία. Να ομογενοποιήσουν ένα πρώην κοσμικό κράτος επάνω στην ισλαμική βάση, καταπατώντας ελευθερίες και δικαιώματα εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων. Αυτός δεν είναι ένας πολιτικός στόχος. Είναι βαθύτατα θρησκευτικός, σύμφυτος με τη τζιχάντ. Τη βρώμικη δουλειά προς αυτήν την κατεύθυνση την έχει αναθέσει ο Τζολάνι στις παραστρατιωτικές ομάδες των οποίων τη δράση την καταδικάζει στη συνέχεια για τα μάτια της διεθνούς κοινότητας. 

Αυτά τα κόλπα τα γνωρίζει ο Νετανιάχου και με μήνυμά του έθεσε τις

Εξηγήσεις

 

Πρώτον και για να εξηγούμαστε. Οσοι τα άρπαξαν παράνομα από τον ΟΠΕΚΕΠΕ να διωχθούν, να δικαστούν και να καταδικαστούν.

Ηδη δικάζονται (αν μέτρησα σωστά) οι πρώτοι δεκαεπτά, θα ακολουθήσουν κι άλλοι με τη σειρά τους.

Καλά να πάθουν.

Δεύτερον, οι σχετικές έρευνες ξεκίνησαν το 2019 και η ελληνική Δικαιοσύνη δεν περίμενε την ευρωπαία εισαγγελέα για να στείλει τις επιλήψιμες υποθέσεις στο δικαστήριο.

Να θυμίσω ότι η ευρωπαία εισαγγελέας τοποθετήθηκε το δεύτερο εξάμηνο του 2019 (14 Οκτωβρίου) και ευλόγως οι υπηρεσίες της έγιναν στοιχειωδώς λειτουργικές μετά το 2021 – οι νέες υπηρεσίες δεν στήνονται σε μία μέρα…

Ετσι ως επίσημη έναρξη λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας αναφέρεται η 1η Ιουνίου 2021.

Τρίτον, η ελληνική Δικαιοσύνη διαβίβασε στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία τις υποθέσεις που ήδη ερευνούσε (κάποιες έφτασαν μάλιστα και στο δικαστήριο) και αφορούσαν κοινοτικά κονδύλια.

Τα κοινοτικά κονδύλια είναι άλλωστε το μοναδικό πεδίο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας.

Εχει ανοιχτές 2.666 υποθέσεις σε 24 ευρωπαϊκές χώρες και (υποθέτω) κάποιες από αυτές θα οδηγηθούν στο αρμόδιο δικαστήριο (EPPO, Annual Report 2024).

Ακόμη και το Λουξεμβούργο έχει δεκαοκτώ υποθέσεις υπό διερεύνηση.

Τέταρτον, σε καμία από τις προαναφερθείσες χώρες δεν αναφέρεται επικείμενη ή πιθανή πτώση της κυβέρνησης ή έστω

Ο Τραμπ θα τρελάνει όλους τους θαυμαστές του

Σε μια σχετική ανάρτηση ενός καλού φίλου στο facebook έκανα το σχόλιο πως ο Τραμπ Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή είναι με την Ουκρανία και Τρίτη - Πέμπτη - Σάββατο με τη Ρωσία και την Κυριακή απολαμβάνει αυτήν την κατάσταση. Όπως θα θυμάται ο αναγνώστης, υποσχόταν πως μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα έφερνε την ειρήνη στην περιοχή, στη συνέχεια καταχέριζε τον Ζελένσκι, ενώ το ρωσόφιλο εγχώριο ακροατήριο τον αποθέωνε και προχθές τον ρώτησε αν μπορεί να βομβαρδίσει τη Μόσχα. Είναι θυμωμένος ο πλανητάρχης διότι ο Πούτιν, συνεχίζοντας τον πόλεμο, υπονομεύει την αξιοπιστία του. Προηγουμένως, δύο-τρεις φορές είχε δηλώσει ότι διακόπτει τον εξοπλισμό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων.

Διαβάζω βαθυστόχαστες αναλύσεις ότι οι ρίζες των πολιτικών Τραμπ βρίσκονται στους πατέρες του αμερικανικού έθνους και άλλες συναφείς μπουρδολογίες. Τελικά, φαίνεται πως οι πολιτικές του εξαρτώνται από το πώς ξύπνησε εκείνη την ημέρα. Ασυνάρτητες, χωρίς καμιά συνοχή, στέλνουν λάθος μηνύματα σε εχθρούς και σε φίλους, αν και στο μυαλό του δεν είναι ούτε αυτό ξεκάθαρο. Ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι οι εχθροί. 

Αυτή η κατάσταση, πέραν της προφανούς φαιδρότητάς της, δημιουργεί πλείστα όσα