Ο Κασσελάκης έγινε τραγούδι. Το λένε οι κούκοι στα βουνά, οι πέρδικες στα πλάγια, το λέει κι ο πετροκότσυφας στα κλέφτικα λημέρια.
Το τραγούδι θυμίζει λίγο Ρουβά, προσδιορίζεται ως soft rock μπαλάντα και έχει μια στιχουργική δεινότητα, την οποία και παραθέτω.
«Είμαστε φλόγα μέσα στην καρδιά,
Είμαστε φως μέσα στο σκοτάδι
Αυτός είναι ο δικός μας ΣΥΡΙΖΑ
Και εγώ είμαι εδώ!»
Ο «εγώ» που «είμαι εδώ» είναι υποθέτω ο ίδιος ο Κασσελάκης. Τα υπόλοιπα είναι λίγο «από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα».
Ο Δούκας δυστυχώς δεν πρόλαβε να αποκτήσει τραγούδι. Μάλλον τον άφησε τέζα η «εργολαβία δολοφονίας χαρακτήρα» που είχαν αναλάβει οι συνεργάτες του Ανδρουλάκη.
Τραγούδι δεν απέκτησε ούτε ο Νικήτας Κακλαμάνης. Παρόλο που (όπως δήλωσε ο ίδιος) είναι ανάμεσα στους «τριάντα πιο θαρραλέους βουλευτές» κι έχει «την ίδια αγωνία με τον Σαλμά» («ΤΑ ΝΕΑ», 28-29/9).
Την αγωνία του Σαλμά πάντως δεν
