Τίς πταίει;

Τα ευκόλως εννοούμενα και …τα κουρασμένα παραλείπονται.

του Δημήτρη Κυριόπουλου, πρώην Γραμματέα ΠΑΣΟΚ Νομού Φθιώτιδας

Είναι πράγματι οδυνηρό αλλά και ευτελισμός κάθε έννοιας κοινωνικής δικαιοσύνης όσο και προσβολή της νοημοσύνης των πολιτών, όταν η ΝΔ με την επικοινωνιακή τακτική της, που αποτελεί πλέον αποδεδειγμένα τη μόνη πολιτική της, επιχειρεί να πείσει τους πολίτες ότι δεν είναι αυτή υπαίτια που τους είχε επιφυλάξει εδώ και πάρα πολύ καιρό τη μοίρα ιθαγενών.

Όλο αυτό το διάστημα κυριαρχεί μια περίεργη οσμή στον αέρα που αναπνέουμε. Δεν είναι μόνο η δυσωδία των σκανδάλων που μετέτρεψαν πολύ γρήγορα σε ανέκδοτο στα χείλη του λαού την περίφημη φράση-προτροπή του πρωθυπουργού «σεμνά και ταπεινά». Ούτε είναι η μυρωδιά της σήψης των αξιών και η διαφθορά. Είναι κάτι χειρότερο. Είναι η τρομοκρατία του κόσμου. Παλιά επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, αν μάλιστα ανακαλέσει στη μνήμη του και τις «ασύμμετρες απειλές» του Β. Πολύδωρα, όταν καιγόταν ολόκληρη η Ελλάδα. Αυτή η επίθεση στο αίσθημα και στο συναίσθημα των πολιτών αναπαράγεται κάθε στιγμή μέσα από φίλιους επικοινωνιακούς διαύλους και μάλιστα στο μέτρο, ώστε ο εξαπατημένος και στα όρια της οικονομικής ανέχειας πολίτης να αρχίσει να αισθάνεται ότι αν θέλει να είναι υπεύθυνος, οφείλει να είναι συνυπεύθυνος, στην ουσία συνένοχος. Και κάποιοι, καλόπιστοι, με πάρα πολύ ανεπτυγμένο το αίσθημα της άφεσης ή αφελείς ενδεχομένως;- έχουν αρχίσει να πείθονται! Μου έκανε φοβερή εντύπωση η απλοϊκότητα ενός πολίτη σε μια πρωινή ενημερωτική εκπομπή που έλεγε «εγώ δεν είμαι με την κυβέρνηση. Αλλά και όποιος άλλος να’ τανε τι άλλο καλύτερο θα μπορούσε να κάνει με τέτοια κρίση;»!

Αυτή η καλλιέργεια της ανασφάλειας, η δημιουργία ενός κλίματος κατάρρευσης, το οργουελικό τοπίο στο φόντο της κατρακύλας του χρηματοπιστωτικού συστήματος έχει εμπνεύσει στους νυν κυβερνώντες και μια περίεργη νοσταλγία˙ μάλιστα τέτοια, που με αντίθετη επί των αρχών και αξιωμάτων αναγωγή του περιεχομένου της «Ιδρυτικής Διακήρυξης της Διεθνούς Ένωσης των Εργατών» (Νοέμβρης του 1864) γίνεται μνηστήρας της κοινής μοίρας των λαών. Λαών που συνυποφέρουν από την κρίση! Λίγο ακόμα και θα μπορούσε ο πρωθυπουργός να λάβει το προσωνύμιο «Προυντόν», αφού φαίνεται -στα πλαίσια ενός επικοινωνιακού τακτικισμού- να αποδέχεται και να αφήνει να διαρρέει προς τα έξω μια σφοδρότατη κριτική του καπιταλιστικού συστήματος και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, ενώ ταυτόχρονα συμπεριφέρεται προς αυτό το σύστημα λες και είναι «Τράπεζα Λαού» και διοχετεύει 28 δισ. Ευρώ! Με αυτή τη κίνηση υπονομεύει με τον κρατικό προστατευτισμό, τον οποίο βλέπει στη (νέο)φιλελεύθερη ιδεολογία της ως τροχοπέδη, την ουσία του καπιταλισμού!

Η πραγματικότητα, όμως, όσο και αν φιλτράρεται, είναι σκληρή. Δε φτάνει απλά να γίνονται αόριστες, αλλά τεκμηριωμένες αναφορές. Η ανάπτυξη στη χώρα πέφτει, η λαϊκή κατανάλωση υποχωρεί, η αποταμίευση είναι ξεχασμένη λέξη, τα επιτόκια κινούνται πολύ πιο πάνω από τον κοινοτικό μέσο όρο, οι αποδοχές πολύ πιο κάτω. Το δικαίωμα στην εργασία μεταλλάχθηκε σε δικαίωμα σε απασχολησιμότητα και σε υπό όρους απασχόληση. Η ανεργία αναρριχάται και οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης παίρνουν σάρκα και οστά. Και ο πρωθυπουργός της χώρας συναινεί , την ώρα που οι απολύσεις εκτινάσσονται. Αιτιάσεις του τύπου, ότι η «εκ περιτροπής εργασία» είναι με νόμο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (ν. 2639/1998. Βλ. εφημερίδα «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», 31-3-2009] αποδεικνύουν μόνο ένα: η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μία διαχειριστική πολιτική τύπου «Δευκαλίωνα». Ρίχνει πίσω της πέτρες όχι για να δημιουργηθεί κάτι το νέο, το καινούριο, αλλά για να δημιουργεί συνεχώς το αναγκαίο της άλλοθι είτε για να ξεπεράσει τα εσωτερικά της προβλήματα, είτε για να εξακολουθεί να αιτιολογεί τις αντιλαϊκές της πολιτικές. Και αναρωτιέται κανείς: από τη στιγμή που η «εκ περιτροπής εργασία» ήταν αντιλαϊκό μέτρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., γιατί η ίδια η κυβέρνηση δεν το απέσυρε; Και τι προτείνει ο οικονομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού κ. Απ. Φιλιππόπουλος, καθηγητής Οικονομικών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας; Μείωση μισθών! (Εκδήλωση της 30-3-2009 του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα «Οι επιδράσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στην ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα». Την εκδήλωση οργάνωσε ο ελληνικός σύλλογος αποφοίτων του Manchester Business School). Ίσως γι’ αυτό ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών δεν απέκλεισε –επικύρωσε στην ουσία- σε τηλεοπτική του συνέντευξη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA της 30-3-2009 το ενδεχόμενο νέων μέτρων, σκληρότερων φυσικά. Από την άλλη, επιστρατεύεται σχεδόν αμέσως (31-03-2009) το επικοινωνιακό team και μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Αντώναρου επιχειρείται η διασκέδαση των εντυπώσεων του στυλ «δεν εκφράζει [ενν. ο κ. Φιλιππόπουλος] τις θέσεις του πρωθυπουργού, καθώς οι θέσεις του πρωθυπουργού είναι γνωστές όπως επίσης και οι αποφάσεις της κυβέρνησης για την εισοδηματική πολιτική δεδομένες.» (capital.gr, ρεπορτάζ Έφ. Καραγεώργου). Προφανώς δεν είχε γίνει ακόμα γνωστή (;) η απόφαση για επιβολή επιπλέον εισφοράς της τάξης του 2% σε όλα τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων, και η εφάπαξ εισφορά μισού βασικού μισθού από κάθε έναν δημόσιο υπάλληλο (01-04-2009), από τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχουν αναλογιστικές μελέτες.

Στη Φθιώτιδα, αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι το Δεκέμβριο του 2008 είχαν ανακοινωθεί στη ΛΑΡΚΟ 120 απολύσεις. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ απολύθηκαν στο νομό μας περισσότερα από 9 500 άτομα και έκλεισαν περίπου 350 επιχειρήσεις. Χαρακτηριστικό το άρθρο της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» για το νομό μας: «Ανεργία, αποβιομηχάνιση, φτώχεια. Μόνο στην Αταλάντη την τελευταία δεκαετία έχουν κλείσει 10 μεγάλες βιομηχανικές μονάδες ζυθοποιίας, παραγωγής σνακς, ζωοτροφών, απορρυπαντικών κ.ά. και απολύθηκαν περίπου 400 εργαζόμενοι. Αρχές της δεκαετίας του 2000 έκλεισε η εριοβιομηχανία ΒΕΛΓΑ, με 80 εργαζόμενους στην Κάτω Τιθορέα. Ανεργία: Επισήμως στο 9%, κατά το Εργατικό Κέντρο Φθιώτιδας 17%. Εκατοντάδες απολυμένοι στη βιομηχανική ζώνη Λαμίας και σε περιοχές όπως η Λοκρίδα. Λουκέτα: Το διάστημα 2004-08 έκλεισε το εργοστάσιο της Ελαιουργικής, που απασχολούσε 80 άτομα. Σημαντικό πλήγμα (2006), το κλείσιμο του εργοστασίου «SOULIS», με 150 εργαζόμενους. Την περασμένη τριετία έκλεισαν 3 μεγάλες εργολαβικές/κατασκευαστικές επιχειρήσεις, με περίπου 1.000 εργαζόμενους. Έκλεισε η επιχείρηση «Λεβέντης» (2008) στον Αγ. Κωνσταντίνο και απολύθηκαν 40 εργαζόμενοι. Μειώσεις προσωπικού: Η βιομηχανία «Αφοί Ακρίδα» (νήματα), που απασχολούσε 200 άτομα, περιορίστηκε σε λιγότερα από 70. Κλάδοι που πλήττονται: Αγροτικός, βιομηχανικός, κατασκευές. Εγκατάλειψη παραδοσιακών προϊόντων, συρρίκνωση κτηνοτροφίας, κλωστοϋφαντουργίας.
Προοπτικές: Εκτιμάται πως σε απολύσεις προχωρούν δύο ακόμη βιομηχανίες. Δυσοίωνη η εικόνα μετά την ολοκλήρωση των οδικών έργων, όπου εργάζονται πάνω από 2.000 άτομα.
Μερική απασχόληση σε πολυκαταστήματα, σούπερ μάρκετ, Stage.» (Εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», 27-11-2008). Η κατάσταση βαίνει δε και για τους αγρότες του νομού μας επί τα χείρω λόγω της μείωσης του αγροτικού εισοδήματος, σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας το μήνα Δεκέμβριο του 2008.

Η πολυδιαφημιζόμενη μείωση του πληθωρισμού που παρουσιάζεται ως επίτευγμα της κυβέρνησης δεν αποδίδει την πραγματική κατάσταση της οικονομίας, αφού ο παιάνας περί ταχείας μείωσής του οφείλεται στον περιορισμό της κατανάλωσης λόγω της κρίσης, που οδηγεί στη συγκράτηση των τιμών και ταυτόχρονα συμπαρασύρει πτωτικά τον ρυθμό ανάπτυξης, ενώ ελλοχεύει ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού. Επισημαίνεται, παράλληλα, ως ανησυχητικό και το γεγονός ότι ο δομικός πληθωρισμός μειώθηκε μόνο στο 3% από 3,1%, αντανακλώντας τα δομικά προβλήματα στην αγορά. Επιπλέον, σύμφωνα με την Ε.Τ.Ε ο δομικός όμως πληθωρισμός θα επιταχυνθεί στο 4,2% στο 4ο τρίμηνο του έτους και θα παραμείνει σε υψηλό επίπεδο (3,7% κατά μέσο όρο) για όλο το 2009 αντανακλώντας το ρόλο των προαναφερθέντων παραγόντων στη μετάδοση των πληθωριστικών πιέσεων στην ελληνική οικονομία.

Τα προ ενός έτους εξαγγελθέντα 41 μέτρα που υποτίθεται ότι θα καταπολεμούσαν την ακρίβεια δεν έγιναν ούτε σταθμά. Δε ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας μόνο άνεργοι και χαμηλοσυνταξιούχοι, όπως θα ανέμενε κανείς, αλλά και εργαζόμενοι με μισθό που δε φθάνει να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει. Τα ομόλογα ήταν ένα ειδεχθές έγκλημα εκ προμελέτης. Ποιος δε θυμάται την ατάκα περί «ανίδεων διοικήσεων» του Γ. Αλογοσκούφη! Ακόμα και το άρωμα του καιόμενου λιβανιού στο θυμιατό κατάντησε πιο βλαβερό και από τη νικοτίνη. Και όμως, κάποιοι ζητούν θυσίες από τους μη έχοντες και μη κατέχοντες, από το μισθωτό και το συνταξιούχο. Τα πολυδιαφημιζόμενα έκτακτα επιδόματα θα ισχύσουν μόνο για φέτος. Επιπλέον, η αύξηση του φόρου για τα χαμηλά εισοδήματα είναι μια σκληρή πραγματικότητα λόγω μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας. Η κυβέρνηση εγκαινίασε για ακόμα μια φορά μετά την περίφημη «απογραφή» τη νέα λιτότητα διαρκείας, ενώ ο νέος υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις σχετικά με το δανεισμό της χώρας που κινδυνεύει σύμφωνα με τη Moody’s να εκτροχιαστεί με ένα επιχείρημα που θα μείνει στην ιστορία: «Έχουμε καλύψει ένα σημαντικότατο μέρος του ετήσιου δανεισμού. Το έχουμε κάνει επίτηδες, ώστε να μην υπάρχει καμία ανησυχία, αμφιβολία ή συζήτηση περί του αν μπορούμε ή δεν μπορούμε να δανειστούμε.»! Δηλ. από την περίφημη απογραφή στην εποπτεία (επιτήρηση) και στην επαιτεία.

Σε αυτό το βασίλειο της υποβολής εξακολουθεί να επικυριαρχεί η μονεταριστική αντίληψη, όχι μόνο στο κέντρο αλλά και στις αποικίες: τα χρήματα δε πρέπει να κατευθυνθούν στην πραγματική οικονομία, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα αυξηθεί ο πληθωρισμός! Και αυτή η θεωρία έχει διχάσει την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο. Γιατί; Πολύ απλά, ο κόσμος μοιράζεται από την αρχή με βάση ένα νέο μοντέλο, έναν ανηλεή οικονομικό πόλεμο με παγκόσμια διάσταση. Λες και ζούμε την επανάσταση των καπιταλιστών που δε διστάζουν να διαλύσουν το σύστημα που οι ίδιοι δημιούργησαν., διότι η μόνη αξία είναι η αξία του χρήματος και η υπεραξία που μπορεί και δημιουργεί. Η διάλυση της παραγωγικής βάσης και της πραγματικής οικονομίας που θέτουν σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή απανταχού και επιφέρουν αύξηση της εγκληματικότητας (ποιος πολίτης αισθάνεται σήμερα ασφαλής και μάλιστα με την επανεμφάνιση της τρομοκρατίας;) είναι δευτερεύον ή και τριτεύον.

Η ανέχεια, η φτώχεια, τα έξοδα που μεγάλωσαν, οι συχνές απολύσεις σε διάφορες επιχειρήσεις και βιομηχανίες και γενικότερα η οικονομική ύφεση εκτινάσσουν τον δείκτη εγκληματικότητας στα ύψη. Οι κοινωνικές παροχές για υγεία (έχουμε ένα από τα πλέον ιδιωτικοποιημένο σύστημα υγείας στην Ευρώπη), παιδεία και κοινωνική πρόνοια περιορίζονται με συνέπεια την περαιτέρω αφαίμαξη του εισοδήματος των εργαζομένων.

Η νέα επίθεση στα ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά δικαιώματα και πόσο μάλλον σε αυτά των γυναικών (εργαζόμενες μητέρες, τρίτεκνη οικογένεια κλπ) είναι ένα ακόμα κεφάλαιο που αποδεικνύει την κυβερνητική αναισθησία και αναλγησία. Το επιχείρημα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ότι η ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων είναι επαγγελματική, βάση του οποίου είχε αρμοδιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο ασφαλιστικό σύστημα των δημοσίων υπαλλήλων, η κατ' αρχήν αποδοχή του επιχειρήματος από το Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά και η απροθυμία της ελληνικής κυβέρνησης ακόμη και μετά την επανατοποθέτησή της λόγω της αντίδρασης των δημοσίων υπαλλήλων, να αντιδικήσει με συγκεκριμένα στοιχεία αποδεικνύει ότι βασικοί στόχοι της παραπομπής, εκτός από την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, ήταν να θεωρηθεί ότι η ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων είναι επαγγελματική και άρα να περιοριστεί η ευθύνη του κράτους Το επιχείρημα επίσης που χρησιμοποιήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ότι η ασφάλιση είναι επαγγελματική επειδή ταυτίζεται ο εργοδότης με τον ασφαλιστικό φορέα και το οποίο δεν ανέτρεψε με συγκεκριμένα στοιχεία η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι αληθές (Α.Δ.Ε.Δ.Υ. - ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, Κείμενο συνέντευξης τύπου «Εργασιακά και ασφαλιστικά προβλήματα της εργαζόμενης γυναίκας στο Δημόσιο - απόφαση Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για όρια ηλικίας γυναικών στο Δημόσιο», Αθήνα 17.3.2009).

Οι ουμανιστικές κορώνες και η ανησυχία για το μέλλον απλά στολίζουν μια ευτελή οπερέτα των εμπνευστών της. Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης, ότι για όλα ευθύνεται τάχα η διεθνής κρίση με αίτιο και αφετηρία την κατάρρευση των subrime στις ΗΠΑ που συμπαρέσυρε και τις οικονομίες όλων των χωρών του πλανήτη, δε διαφέρει. Γίνεται απλά μια προσπάθεια με όρους επικοινωνίας , ώστε να αποενοχοποιηθεί για την εφαρμοσμένη οικονομική της πολιτική και τα αποτελέσματά της. Και αυτό, διότι νιώθει την ανάσα του αγανακτισμένου πια κόσμου στο σβέρκο της. Άλλωστε η επισήμανση του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών ότι η παγκόσμια κρίση αναδεικνύει το πρόβλημα, υποχρεώνοντας την Ελλάδα να δανείζεται πιο ακριβά από άλλες χώρες, λέει πολλά, αν όχι όλα. Το τέχνασμα σχετικά με τους ρυθμούς ανάπτυξης στη χώρα, ότι δηλ. η Ελλάδα θα έχει ρυθμό ανάπτυξης 0,5%, άρα καλύτερο από άλλες χώρες που θα κινηθούν στο 0,3% ή 0,2%, πείθει μόνον τους αφελείς, διότι δεν είναι το ίδιο όταν ο ρυθμός ανάπτυξης πέφτει από το 3% στο 0,5 με το να πέφτει από το 0,5% στο 0,3% ή 0,2%. Όσο αφορά δε το έλλειμμα; Αυτό εκτοξεύεται στο 4,4%. Τις πταίει, λοιπόν; Τα ευκόλως εννοούμενα και …τα κουρασμένα παραλείπονται.