Αυτό που βλέπετε να συμβαίνει σήμερα στη Ν.Δ. εν όψει διαδοχής (και δυσκολεύεστε να το πιστέψετε) είναι αυτό που συνέβαινε και επί κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή, αλλά δεν το βλέπατε. Είναι η ίδια απουσία εκείνη που βυθίζει σήμερα την ηττημένη Ν.Δ. σε κρίση, με εκείνη που καταδίκασε σε στασιμότητα την περιλάλητη Νέα Διακυβέρνηση. Το αδιανόητο για την ανευθυνότητα του «Εγώ στις 8 Νοεμβρίου θα έχω φύγει» δεν διαφέρει επί της ουσίας από το στερεότυπο και εξίσου ανεύθυνο «Βρείτε τα μεταξύ σας», στο οποίο κατέληγε ο τέως πρωθυπουργός όποτε ανέκυπτε εσωτερικό πρόβλημα στην κυβέρνησή του.
Ενόσω ο Κώστας Καραμανλής ήταν πρωθυπουργός, απορούσα πώς ήταν δυνατόν οι δικοί του να μη συνειδητοποιούν τις ευθύνες που τον βάρυναν, κυρίως για την αβελτηρία στη διαχείριση των σκανδάλων, αλλά πάντα να φταίει κάποιος άλλος και ο ίδιος να μένει, ως συνήθως, άσπιλος! Ηταν, λ.χ., ο Γ. Βουλγαράκης εκείνος που πρόδωσε την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού. Η ανοχή του πρωθυπουργού προς το αποτέλεσμα της δικής του εσφαλμένης κρίσης ποτέ δεν ήταν πρόβλημα για τους πιστούς του.
Τώρα, βλέποντας το επίπεδο στο οποίο διεξάγεται η διαμάχη για τη διαδοχή του, η απορία μου έχει πλέον ξεπερασθεί. Διότι όταν παρακολουθώ τους «φερόμενους υποψηφίους» (κατά την τρέχουσα διατύπωση) ή «ενδιαφερόμενους» (κατά τον πρόεδρο της οργανωτικής επιτροπής) να συζητούν την εκλογή νέου προέδρου, με τη διαδικασία εκλογής υπό διαπραγμάτευση, με μόνο γνώμονα το συμφέρον της κάθε υποψηφιότητας και αδιαφορώντας για το καταστατικό του κόμματος, καταλαβαίνω την επιεική στάση τους απέναντι στην πολλές φορές εμφανή ανεπάρκεια του Κ. Καραμανλή: Η εξουσία ήταν γι’ αυτούς αυτοσκοπός και θα ανέχονταν πολλά από εκείνον που μπορούσε να την εξασφαλίσει.
Για να συνοψίσω το πρόβλημα που παρουσιάζει σήμερα η Ν.Δ., υπό το φως μάλιστα της κυβερνητικής αποτυχίας της, θα χρησιμοποιούσα δύο λέξεις, τις οποίες εισήγαγε ο απελθών πρωθυπουργός στην πολιτική συζήτηση: Πολιτικός πολιτισμός. Αλλά όπως η ηθική στάση στην πολιτική ζωή δεν ταυτίζεται με την ηθικολογία, έτσι και η επίκληση του πολιτικού πολιτισμού δεν αρκεί από μόνη της. Το περιεχόμενο του όρου το έδωσε εν τέλει η ίδια η διακυβέρνηση με το ύφος και τα πεπραγμένα της, με την εγκατάλειψη των μεταρρυθμιστικών στόχων, με την προτεραιότητα που δινόταν πάντα στο πολιτικό κόστος έναντι οποιασδήποτε προσπάθειας να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, στο τέλος ακόμη και με το λόγο για τον οποίο ζήτησε την επανεκλογή της.
Αν όμως, η διακυβέρνηση της χώρας από την Κεντροδεξιά κατέληξε –για να θυμηθούμε τον Ντισραέλι– σε «οργανωμένη υποκρισία», η παράταξη χωρίς την εξουσία έχει περιέλθει πλέον στο στάδιο της «ανοργάνωτης υποκρισίας». Με τον πολιτικό πολιτισμό της εξουσίας ως αυτοσκοπό, δεν εκπλήσσομαι που η κατάσταση σήμερα στη Ν.Δ. δικαιώνει πλήρως όσους χρησιμοποιούν το όρο «βαρώνος» για να περιγράψουν τους ισχυρούς παράγοντες της παράταξης. Οι όροι υπό τους οποίους προετοιμάζεται η Ν.Δ. για την επόμενη φάση της ιστορίας της είναι μεσαιωνικοί και θυμίζουν τους δυναστειακούς πολέμους των Γιόρκ με τους Λάνκαστερ, ενώ μάλιστα το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να διανύει περίοδο Πεφωτισμένης Δεσποτείας...
Σ. Κασιμάτης-Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.