«Μια θορυβώδης μειοψηφία…»

 ου Θανάση Κ. 

 

Για πρώτη φορά όλη αυτή η παγκόσμια εκστρατεία “εκφοβισμού” των λεγόμενων ΛΟΑΤΚΙ (ή LGBT+) πήρε μια ηχηρή απάντηση. 

Είχαν ήδη επιβάλλει να αγωνίζονται κανονικά σε Ολυμπιακά αθλήματα, ως «γυναίκες», άτομα που ήταν προηγουμένως άνδρες!

Με «δυνητικό» τουλάχιστον αποτέλεσμα, να αποσπούν μετάλλια από άξιες αθλήτριες. 

Αυτό, όμως, καταπατούσε τα δικαιώματα των γυναικών. Κατάφωρα μάλιστα. 

Και πριν λίγες μέρες, για πρώτη φορά μια Ολυμπιακή Ομοσπονδία πήρε επίσημη απόφαση με την οποία απαγόρευσε στα τρανς άτομα να συμμετέχουν σε αγωνίσματα κολύμβησης γυναικών. 

Πρόκειται για την ιστορική απόφαση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κολύμβησης – της FINA – με την οποία ανατράπηκαν προηγούμενες αποφάσεις – και απαγορεύτηκε οριστικά σε τρανς αθλήτριες να συμμετέχουν σε

αγωνίσματα κολύμβησης γυναικών, εφ’ όσον είχαν κάνει την «μετάβαση» (από αρσενικά σε θηλυκά) μετά την εφηβεία, συγκεκριμένα μετά τα 12 χρόνια…

(Και η απαγόρευση αφορά, ουσιαστικά, όλους τους τρανς). 

Η εξήγηση προφανής: Άτομα που το σώμα τους στην εφηβεία έχει παράξει τεστοστερόνη, έχουν μυϊκό σύστημα που μπορεί να τους δίνει δια βίου «πλεονέκτημα» σε αθλητικές επιδόσεις, έναντι ατόμων (γυναικών) που δεν έχουν υποστεί αυτή τη «μετάβαση». 

Για τον ίδιο λόγο που άνδρες και γυναίκες δεν αγωνίζονται στα ίδια αθλήματα – για λόγους δικαιοσύνης προς τις γυναίκες – απαγορεύεται τώρα και σε άτομα που υπήρξαν «βιολογικά άνδρες» και μετέπειτα αποφάσισαν να γίνουν «γυναίκες», να αγωνίζονται εναντίον γυναικών. 

Μπορούν να αγωνίζονται σε ειδικές κατηγορίες μόνοι τους, αν θέλουν, αλλά με γυναίκες δεν μπορούν να ανταγωνίζονται σε επίσημες αθλητικές διοργανώσεις, γιατί αυτό θα ήταν άδικο για τις γυναίκες. 

Απλή λογική. Που όμως χρειάστηκε ειδική «κινητοποίηση» για να περάσει…

 

Από τις πρώτες που έκαναν εκστρατεία κατά της συμμετοχής την τρανς σε γυναικεία αγωνίσματα ήταν ένας πραγματικός θρύλος του υγρού στίβου η βρετανίδα κολυμβήτρια Sharron Davies, η οποία έχει συμμετάσχει σε τρείς διαδοχικές Ολυμπιάδες, έχει κερδίσει δεκάδες μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις (Ευρωπαϊκές και της Κοινοπολιτείας) κι από τα 11 χρόνια της που αγωνίζεται, έχει σπάσει πάμπολλα εθνικά ρεκόρ στη χώρα της. 

Η Davies λοιπόν, έγινε ευρέως γνωστή στους Ολυμπιακούς της Μόσχας, το 1980, όταν κέρδισε το αργυρό μετάλλιο στον τελικό και είχε καταγγείλει την Aνατολικογερμανίδα συναθλήτριά της Petra Schneider, ότι της είχε αποσπάσει το «χρυσό» μετά από ντοπάρισμα. 

Λίγα χρόνια αργότερα η Schneider παραδέχθηκε ότι είχε ντοπαριστεί. Συντετριμμένη μάλιστα, γιατί αντιμετώπιζε πια σοβαρά προβλήματα υγείας: καρδιακά νοσήματα, αδυναμία τεκνοποιίας κλπ. 

Τότε η Petra προσφέρθηκε να επιστρέψει το χρυσό μετάλλιο στην Davies. 

Παρά την παλαιότερη αντιπαλότητά τους, οι δύο αθλήτριες έγιναν φίλες έκτοτε, και πρωτοστάτησαν στη διεθνή εκστρατεία κατά του doping. 

Τώρα η Davies θεωρεί ότι η συμμετοχή των τρανς αθλητριών σε γυναικεία αθλήματα είναι παραπλήσια με το doping, και αδικεί επίσης τις γυναίκες αθλήτριες.

Φυσικά οι ακτιβιστές των LGBT+ στράφηκαν εναντίον της και της έσουραν τα μύρια όσα. 

 

Αλλά η ίδια δεν μάσησε:

«Σκέφτηκα ότι δεν θα νοιώθω καλά με τον εαυτό μου, αν δεν εναντιωθώ σε αυτό. Δεν μπορούσα να μην εκφράσω την γνώμη μου. Αλλά ήταν πολύ δύσκολο. Μια πολύ μικρή μειοψηφία από πολύ θορυβώδεις τρανς ακτιβιστές, έκαναν τη ζωή μου κόλαση. Απείλησαν την ζωή μου και τη ζωή του παιδιού μου. Παρενέβησαν στους εργοδότες μου και τους ζήτησαν να με απολύσουν. Ήταν μια πολύ τοξική διαδικασία»

 

Τώρα αντίστοιχες αποφάσεις αναμένεται να βγουν κι από άλλες Ολυμπιακές Ομοσπονδίες. 

Η ίδια η Davies ξεκαθαρίζει ότι δεν έχει τίποτε εναντίον των τρανς. 

«Συμπάσχω απόλυτα με οποιοδήποτε άτομο νοιώθει «δυσφορία» με το φύλο του. Και πιστεύω ότι ο αθλητισμός πρέπει να συμπεριλαμβάνει τους πάντες. Αλλά η δικαιοσύνη προηγείται όλων των άλλων. Και πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους να «συμπεριλαμβάνουμε» τους πάντες – κι όχι να πετάμε το γυναικείο αθλητισμό στον Καιάδα.» 

 

Επιτέλους! Κοινή λογική…

 

Καθένας έχει δικαίωμα να κάνει τις προσωπικές επιλογές στη ζωή του. 

Αλλά κανένας δεν έχει δικαίωμα να τις επιβάλλει στους υπολοίπους. 

Η κοινωνία έχει κανόνες που ισχύουν για όλους. 

Κανείς δεν εξαιρείται για λόγους… «συμπεριληπτικότητας».

«Συμπεριληπτικότητα» που αδικεί όλες τις γυναίκες, δηλαδή το μισό πληθυσμό, δεν είναι καθόλου «συμπεριληπτική»!

Κι όταν μια μειονότητα, από «αδικούμενη» μετατρέπεται σε ιδιαιτέρως επιθετική και «τοξική», τότε χάνει το, όποιο, δίκιο της. 

ΥΓ.1 Η λέξη «συμπεριληπτικότητα» αποτελεί ατυχέστατη μετάφραση στα ελληνικά του δόκιμου αγγλικού όρου inclusive.

Που σημαίνει: ό,τι περιλαμβάνει τους πάντες, ό,τι δεν εξαιρεί κανένα. 

Προέρχεται βέβαια από το include που σημαίνει «περιλαμβάνω» – ως αντίθετο το exclude, που σημαίνει αφήνω απ’ έξω, εξαιρώ ή αποκλείω. 

Όμως στα ελληνικά δεν αποδίδουμε έτσι τους όρους. 

–Το ουσιαστικό που προέρχεται από το καταλαμβάνω δεν είναι… «καταληπτικότητα» – αλλά κατάληψη. 

–Το ουσιαστικό που προέρχεται από το αναλαμβάνω δεν μεταφράζεται… «αναληπτικότητα» – αλλά ανάληψη. 

–Το ουσιαστικό που προέρχεται από το μεταλαμβάνω δεν μεταφράζεται… «μεταληπτικότητα» – αλλά μετάληψη. 

–Και το ουσιαστικό που προέρχεται από το απολαμβάνω, δεν μεταφράζεται …«αποληπτικότητα» – αλλά απόλαυση. 

Φυσικά το παράγωγο του «συμπεριλαμβάνω» είναι ήδη «περίληψη» που σημαίνει, βέβαια, άλλο πράγμα. 

Οπότε μπορούμε να μεταφράσουμε το επίθετο inclusive περιφραστικά: 

ό,τι δεν εξαιρεί, ό,τι περιλαμβάνει τους πάντες. 

Πάντως η συμμετοχή στα γυναικεία αθλήματα δεν περιλαμβάνει τους πάντες. 

Πώς να το κάνουμε; 

 

ΥΓ.2 Το να έχει κανείς χαμηλό ύψος (είναι ας πούμε 1,40 μ.) ασφαλώς δεν σημαίνει τίποτα. Δεν τον «στιγματίζουμε» γι’ αυτό, δεν τον κοροϊδεύουμε, δεν τον κάνουμε να νοιώθει άσχημα, δεν τον απομονώνουμε από τις συναναστροφές. Αλλά δεν μπορούμε να… επιβάλλουμε να παίζει και σε επαγγελματική ομάδα μπάσκετ που κάνει πρωταθλητισμό, και όπου οι συμπαίκτες του είναι, «θεόρατοι» μπροστά του.

Το ότι κάποιος είναι υπέρβαρος, ασφαλώς δεν σημαίνει τίποτε. Μπορεί να είναι και παθολογικό. Είτε όμως είναι παθολογικό είτε όχι, σίγουρα δεν τον απομονώνουμε κοινωνικά γι’ αυτό. Πάντως δεν επιβάλλουμε τη συμμετοχή του σε… Ολυμπιακούς αγώνες ταχύτητας ή αλμάτων. 

 

Κάπου υπάρχει και όριο στην ανοησία…

dailypost.gr