Μονόδρομος: Ανακήρυξη ΑΟΖ – ΤΩΡΑ!

Του Θανάση Κ.

 

Μερικές σύντομες παρατηρήσεις, για να ξέρετε τι παίζει:

Η Τουρκία έχει ξεκινήσει αυτό που ονομάζεται «Ψυχολογικές επιχειρήσεις».

Μ’ άλλα λόγια, τα τουρκικά ΜΜΕ «βομβαρδίζουν» την κοινωνία τους – συστηματικά και συντονισμένα – με μια επιθετική ρητορική κατά της Ελλάδας. Χωρίς προηγούμενο…

Το μήνυμα είναι “ένα” (focused),

είναι “έντονο” (intense)

και κλιμακώνεται συνέχεια (climaxing):

ότι πολλά νησιά του Αιγαίου είναι «τουρκικά», τα οποία η Ελλάδα υποτίθεται ότι «κατέλαβε παράνομα» – κι όχι μόνο πριν ένα αιώνα, αλλά και πολύ πρόσφατα…

Κι ότι η Ελλάδα είναι που κάνει «παράνομες υπερπτήσεις» πάνω από τα νησιά αυτά, κι ότι αυτή η «κατάφωρη αδικία» κατά της Τουρκίας, κι αυτές οι δήθεν «προκλήσεις» της Ελλάδας πρέπει να σταματήσουν.

Και θα σταματήσουν έτσι κι αλλιώς, είτε με το καλό (αν η Ελλάδα αναδιπλωθεί από μόνη της), είτε με τη βία…

— «Θάρθούμε βράδυ», μας είπε επίσημος εκπρόσωπος Τύπου, της κυβέρνησής τους…

* Μ’ άλλα λόγια η Τουρκία στήνει τη «δικαιολογητική βάση» για μια μείζονα πρόκληση – για μια στρατιωτική επιχείρηση – κατά της Ελλάδας. Κι αυτή την «ψυχολογική» εκστρατεία πρέπει να τη λάβουμε πολύ σοβαρά, γιατί από την στιγμή που ξεκινάει, δεν μπορεί να σταματήσει.

Είναι σαν να ξεκινάς μια… χιονοστιβάδα.

Από τη στιγμή που θα αρχίσει δεν έχει γυρισμό…

 

Από την ώρα που αρχίζει μιας τέτοιας κλίμακας «ψυχολογική επιχείρηση» η περαιτέρω κλιμάκωση γίνεται «αυτό-επιβεβαιούμενη προφητεία».

Ιδιαίτερα όταν η εκστρατεία είναι focused, intense and climaxing – όπως ακριβώς συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση.

 

Βασικός κανόνας των «ψυχολογικών επιχειρήσεων» είναι ότι δεν προετοιμάζεις ποτέ με τέτοιο τρόπο την κοινή γνώμη της χώρας σου, αν δεν έχει ήδη προαποφασίσει να κάνεις το επόμενο βήμα.

Κι όποιος δεν το βλέπει, απλώς εθελοτυφλεί…

Δεν πρόκειται για «παροξυσμό εθνικιστικής ρητορείας», όπως γράφουν τα ελληνικά ΜΜΕ συχνά.

Πρόκειται για συστηματική προετοιμασία επιθετικής ενέργειας…

 

* Ένα άλλο χαρακτηριστικό των «υβριδικών  επιχειρήσεων» είναι ότι προετοιμάζουν μια επίθεση, αλλά επιδιώκοντας να την εμφανίσουν ως «άμυνα»! Κι ως επιθετική ενέργεια του… αντιπάλου τους, δηλαδή του «θύματός» τους.

Για παράδειγμα τα κύματα παράνομων μεταναστών που μας έστειλαν τον Φεβρουάριο του 2020 από τον Έβρο.

Όπου επιδίωκαν να εμφανίσουν τους Έλληνες ότι «κακομεταχειρίζονταν» – δηλαδή ότι χρησιμοποιούν βία για να απωθήσουν – τους παράνομους, που οι τουρκικές αρχές μετέφεραν ως τα ελληνικά σύνορα και τους «έσπρωχναν» να περάσουν στο ελληνικό έδαφος…

Ή όπως η διενέργεια γεώτρησης από τουρκικό πλωτό γεωτρύπανο μέσα σε ΑΟΖ ελληνικής ή Κυπριακής δικαιοδοσίας, την οποία ανοικτά διεκδικούν οι Τούρκοι. Και προσπαθούν να εμφανίσουν εκ των προτέρων μια ελληνική κίνηση προστασίας των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων ως δήθεν «επιθετική πράξη» της Ελλάδας σε βάρος τουρκικού γεωτρύπανου.

Τέτοια θα είναι η περίπτωση, αν επιχειρηθεί τουρκική γεώτρηση νοτίως της Κρήτης, σε θαλάσσια περιοχή που παρανόμως η Τουρκία έχει ανακηρύξει ως «δική της», ενώ ανήκει στην Ελληνική δικαιοδοσία βάσει του Διεθνούς Δικαίου – το οποίο η Τουρκία ωστόσο αμφισβητεί.

Ακόμα χειρότερα, αν η Τουρκία στείλει δικό της γεωτρύπανο στην ελληνική ΑΟΖ την οποία βάσει του Τουρκολυβικού μνημονίου έχει εκχωρήσει στην Λιβύη. Κι εμφανίσει την όλη επιχείρηση ότι είναι «νόμιμη», αφού γίνεται κατόπιν αιτήματος της Λιβυκής κυβέρνησης που έχει υπογράψει το τουρκολυβικό μνημόνιο, το οποίο δεν έχει επικυρωθεί βέβαια, από την λιβυκή Εθνοσυνέλευση κι ανήκει στην Ελληνική ΑΟΖ.

 

* Εδώ ο μόνος τρόπος η Ελλάδα να αντιδράσει – δηλαδή να νομιμοποιείται να αντιδράσει – είναι αν φροντίσει να ανακηρύξει ΑΟΖ στην περιοχή.

Η ανακήρυξη της ΑΟΖ είναι έτσι κι αλλιώς μονομερής πράξη. Η Ελλάδα υποχρεούται να διαπραγματευθεί την οριοθέτησή της με τα άλλα «όμορα κράτη». Δηλαδή αυτά που βρίσκονται «δίπλα» (adjacent) ή «απέναντι» (opposite) – όπως ρητά προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο της Θαλασσας. Όμως…

Όμως, στην περιοχή νοτίως της Κρήτης, η Τουρκία δεν βρίσκεται ούτε «δίπλα» ούτε «απέναντι» – βρίσκεται προς την απολύτως αντίθετη κατεύθυνση! Και η Ελλάδα δεν έχει καμία υποχρέωση στο σημείο εκείνο να διαπραγματευθεί με την Τουρκία τα όρια της Ελληνικής ΑΟΖ. Μόνο με τη Λιβύη…

Στην οποία, Λιβύη, όμως, υπάρχει σήμερα ένας πρωθυπουργός που αμφισβητείται (για την ακρίβεια υπάρχουν δύο πρόσωπα που ασκούν υποτίθεται καθήκοντα «πρωθυπουργού») και μια Εθνοσυνέλευση που ΔΕΝ έχει επικυρώσει το λεγόμενο Τουρκολυβικό μνημόνιο.

Συνεπώς, αν η Ελλάδα ανακηρύξει ΑΟΖ, τότε νομιμοποιείται πλήρως να σταματήσει γεώτρηση της Τουρκίας νοτίως της Κρήτης. Αλλά μόνον αν έχει ή ίδια προηγουμένως ανακηρύξει ΑΟΖ…

 

* Παρόμοια ισχύουν και σε άλλες περιοχές, όπως νοτιοδυτικά της Ρόδου – Καρπάθου.

Κι εκεί η Ελλάδα οφείλει πια να ανακηρύξει ΑΟΖ. Γιατί την περιοχή αυτή την διεκδικεί ευθέως η Τουρκία αφού βρίσκεται πάνω από την οριογραμμή που έχει παράνομα οριοθετήσει με την Λιβύη στο Τουρκολυβικό μνημόνιο.

Ο μόνος τρόπος να ακυρώσει η Ελλάδα τα «τετελεσμένα» που έχει δημιουργήσει η Τουρκία στην περιοχή αυτή (ήδη από τα τέλη του 2019) είναι κηρύσσοντας την περιοχή αυτή ως Ελληνική ΑΟΖ, όπως προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας.

Κι ο μόνος τρόπος να ακυρώσει στην πράξη τα νέα τετελεσμένα που θα επιχειρήσει ενδεχομένως η Τουρκία, αν αποτολμήσει γεώτρηση νοτιοδυτικά της Ρόδου, είναι παρεμποδίζοντας ή εξουδετερώνοντας το γεωτρύπανο.

Και η περιοχή αυτή βρίσκεται όχι «ανάμεσα» στα Ελληνική νησιά (Δωδεκάνησα) και την Τουρκία. Αλλά ανάμεσα στα ελληνικά νησιά της περιοχής και την Κρήτη (ή και την Αίγυπτο, αν μιλάμε για το Καστελόριζο).

Και στην περίπτωση αυτή, η Τουρκία δεν είναι ούτε «δίπλα», ούτε «απέναντι» – είναι από την «ακριβώς αντίθετη πλευρά».

 

Ο μόνος τρόπος να απαντήσει η Τουρκία, είναι αν πει ανοικτά αυτό που ήδη λέει «έμμεσα». Ότι τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ.

Μακάρι να το πει αυτό ανοικτά! Γιατί το Διεθνές Δίκαιο προβλέπει ρητά πως όλα τα κατοικημένα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες, «όπως ακριβώς οι χερσαίες περιοχές» (land masses). (Άρθρο 120 του UNCLOS του 1982).

Το άρθρο αυτό, όπως και τα υπόλοιπα του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης, δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το αν τα κατοικήσιμα νησιά – ανεξαρτήτως μεγέθους – έχουν πλήρη δικαιώματα σε ΑΟΖ.

Πουθενά δεν μιλάει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας για «περιορισμένη επήρεια» υπό προϋποθέσεις μεγέθους.

Αυτό αφορά κάποιες αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου, πριν ψηφιστεί το σημερινό Δίκαιο της Θάλασσας (δηλαδή πριν το 1982), είτε πριν καταστεί «εθυμικό» (δηλαδή πριν το 1995) είτε για αποφάσεις Διεθνών Δικαστηρίων που αφορούσαν άλλα ζητήματα και δίκασαν σε άλλη νομική βάση – όχι το Δίκαιο της Θάλασσας – όπως για παράδειγμα η απόφαση για τα νησιά Providance στην Καραϊβική, που αφορά την Συνθήκη του Καράκας, του 1920).

Αλλά σε ό,τι αφορά το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 δεν υπάρχει αμφισημία ή ασάφεια. Όλα τα νησιά, εφ’ όσον είναι κατοικημένα, ή εφ’ όσον μπορούν να συντηρήσουν οικονομική ζωή, έχουν πλήρη δικαιώματα σε ΑΟΖ: Πλήρη…

Μόνο που για να τα υπερασπιστείς, πρέπει να ανακηρύξεις την ΑΟΖ.

Αν στην ανακηρύξει ο άλλος κι εσύ δεν αντιδράσεις, την έχει χάσει…

 

* Για να διεκδικήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, εν όψει έμπρακτων προκλήσεων και «συνεχών τετελεσμένων» σε βάρος μας, πρέπει να ανακηρύξουμε ΑΟΖ. Είναι «μονόδρομος» πια…

Κι από την στιγμή που την ανακηρύσσουμε, αν η Τουρκία επιμένει να κάνει γεώτρηση, οφείλουμε να την «παρεμποδίσουμε». Κι αυτό είναι «μονόδρομος».

Κι αν θέλουμε να είμαστε κι απόλυτα εντάξει, από τη στιγμή ανακηρύσσουμε ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, οφείλουμε να διακηρύξουμε παράλληλα, προς κάθε κατεύθυνση, ότι κάθε απόπειρα γεώτρησης εντός Ελληνικής, πλέον ΑΟΖ, θα θεωρηθεί επιθετική πράξη κατά της Ελλάδας.

Κι αυτό εξουδετερώνει την «υβριδική» επιχείρηση της Τουρκίας, που προσπαθεί εκ των προτέρων να εμφανίσει την Ελλάδα ως «επιτιθέμενη»…

 

Τρία ακόμα πράγματα:

— Το να πούμε ότι ενδεχόμενη τουρκική γεώτρηση εντός ελληνικής πια ΑΟΖ είναι «επιθετική» ενέργεια, ΔΕΝ αποτελεί casus belli.

Casus belli είναι αυτό που έκανε η Τουρκία ήδη από το 1995, για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο.

Κι αυτό το «απαγορεύει» η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών. Δείτε το Άρθρο 2 παράγραφος 4 που λέει ρητά πως «όλα τα μέλη του Οργανισμού θα αποφεύγουν…να χρησιμοποιούν βία ή απειλή χρήση βίας σε βάρος την εδαφικής ακεραιότητας και της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε άλλου κράτους…»

(All Members shall refrain… from the threat or use of force against the territorial integrity or political independence of any state…)

Υπόψιν απαγορεύεται όχι μόνο η «χρήση βίας», αλλά και η απειλή χρήσης Βίας. Δηλαδή το casus belli.

 

Συνεπώς όταν η Τουρκία διακήρυξε casus belli σε βάρος της Ελλάδας, για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, παραβίασε πλήρως και αδιαμφισβήτητα το Άρθρο 2 παράγραφος 4 της Χάρτας του ΟΗΕ.

 

–Από την άλλη πλευρά, το Άρθρο 51 προβλέπει ρητά ότι: «Τίποτε απ’ όσα αναφέρονται σε αυτή τη Χάρτα, δεν παρεμποδίζει το αυτονόητο δικαίωμα ενός κράτους μέλους σε ατομική ή συλλογική άμυνα, αν υπάρξει ένοπλη επίθεση εναντίον του…»
(Νothing in the present Charter shall impair the inherent right of individual or collective self-defence if an armed attack occurs against a Member of the United Nations,)
Μ’ άλλα λόγια αν υποστεί ένα κράτος «ένοπλη επίθεση» έχει το αυτονόητο δικαίωμα (inherent right) να αμυνθεί, μόνο του, ή μαζί με συμμάχους του…»

Αν μπει τουρκικό γεωτρύπανο σε ελληνική ΑΟΖ χωρίς συνοδεία πολεμικών, αυτό δεν θεωρείται «ένοπλη επίθεση» βέβαια, αλλά μπορεί να αντιμετωπιστεί από τις ελληνικές αρχές ως μη ένοπλη πρόκληση και να εξουδετερωθεί «ειρηνικά» με σύλληψη του σκάφους…

Αν όμως, όπως είναι και το πιθανότερο, τουρκικό γεωτρύπανο μπει σε ελληνική ΑΟΖ συνοδευόμενο από τουρκικά πολεμικά, τότε αυτό θεωρείται «ένοπλη επίθεση» και η Ελλάδα είναι απολύτως νομιμοποιημένη να χρησιμοποιήσει ένοπλα μέσα για να το σταματήσει.

Αυτό βέβαια, προϋποθέτει ότι η Ελλάδα έχει ήδη ανακηρύξει πλήρη Ελληνική ΑΟΖ.

Γιατί αν δεν το έχει κάνει, τότε δεν μπορεί να πει ότι δέχεται «επίθεση»!

 

Από την στιγμή που οι έμπρακτες προκλήσεις και τα τετελεσμένα της Τουρκίας έχουν φτάσει στο σημερινό επίπεδο, κάθε καθυστέρηση στη ανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ παντού, βοηθά τις υβριδικές απειλές της Τουρκίας.

Και αντιστρόφως: μόνον η ανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ, ακυρώνει τις υβριδικές απειλές της Τουρκίας, τουλάχιστον στη θάλασσα…

Πολλώ μάλλον που η Τουρκία δεν έχει διακηρύξει casus belli για την ΑΟΖ. Μόνο για τα 12 μίλια στο Αιγαίο…

 

Μ’ άλλα λόγια, αν θέλουμε στα σοβαρά να αντιμετωπίσουμε τις υβριδικές απειλές της Τουρκίας και να ακυρώσουμε τα τετελεσμένα της μια και καλή, οφείλουμε να ανακηρύξουμε Ελληνική ΑΟΖ άμεσα. Και να προειδοποιήσουμε ρητά ότι παραβίαση της θα ισοδυναμεί με ένοπλη επίθεση κατά της χώρας. Όπως έχουμε κάθε δικαίωμα.

 

— Ακόμα καλύτερα, αν το συνδυάσουμε με επίσημο αίτημα της Κύπρου να μπει στο ΝΑΤΟ. Ωθώντας, έτσι, την Τουρκία, την ίδια ώρα που βάζει βέτο για την ένταξη στο ΝΑΤΟ Σουηδίας και Φιλανδίας,

την ίδια ώρα που παρεμποδίζει την Ελλάδα και την Κύπρο από το να αναδείξουν τα κοιτάσματα τους στην Ανατολική Μεσόγειο για να απεξαρτήσουν την Ευρώπη από το ρωσικό αέριο,

την ίδια ώρα που δημιουργεί τετελεσμένα σε βάρος και της Ελλάδας και της Κύπρου – δύο μελών της ΕΕ,

την ίδια ώρα να βάζει βέτο και σε ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ!

Δεν υπάρχει χειρότερη στιγμή για την Τουρκία (και καλύτερη για μας) να της δημιουργήσουμε ένα ακόμα βαθύ ρήγμα στις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ!

 

Ανακήρυξη ΑΟΖ τώρα, και αίτημα της Κύπρου για ένταξη στο ΝΑΤΟ τώρα!

Το πρώτο τουλάχιστον είναι μονόδρομος για την Ελλάδα.

Και το δεύτερο απολύτως ενισχυτικό για τις θέσεις του Ελληνισμού.

Η Τουρκία έχει ήδη αποφασίσει να κλιμακώσει σε βάρος μας…

Η Τουρκία ήδη προετοιμάζεται γι’ αυτό…

Και μάλιστα έχει μπει σε ένα δρόμο χωρίς γυρισμό.

Πράγμα που το καταλαβαίνουν όλοι, πια…

Απλώς με αυτές τις δύο κινήσεις ακυρώνονται όλα όσα ετοιμάζει και μετατρέπονται σε μπούμερανγκ εναντίον της.

Αρκεί βέβαια, την κατάλληλη στιγμή, να κάνουμε αυτό που πρέπει.

 

Για την ώρα όμως, ανακήρυξη πλήρους ΑΟΖ και Κυπριακή πρόταση για ένταξη στο ΝΑΤΟ.

 

Άμεσα…

 dailypost.gr