Σκέψεις για τις επερχόμενες εκλογές

Εδώ και αρκετές εβδομάδες δεν υπάρχει μέρα που να μη γίνεται λόγος για τις επερχόμενες εκλογές. Οπως ακριβώς συμβαίνει με το κορωνοϊό, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες και τους σεισμούς, όλοι έχουν τη δική τους άποψη, όπως το διατύπωσε πολύ σοφά ο Clint Eastwood. Επικαλούμενος την εμπειρία μου από τις 41 νύχτες εκλογών που είχα την ευθύνη για τη συγκέντρωση και μετάδοση των αποτελεσμάτων, θα σας δώσω τις δικές μου θέσεις.

– Χρόνος εκλογών. Ο πρωθυπουργός επανειλημμένως έχει τονίσει ότι πρόθεσή του είναι να εξαντλήσει την τετραετία, ώστε οι εκλογές να γίνουν την άνοιξη του 2023. Είναι και αυτό μέρος της πολιτικής του, που επιδιώκει να είναι πολύ θεσμικός και καθόλου οπορτουνιστής. Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος που πιστεύω ότι θα επηρεάσει την απόφαση του πρωθυπουργού. Αυτή τη στιγμή διαθέτει μια ευρεία πλειοψηφία 157 βουλευτών. Σύμφωνα με τα σενάρια που θα αναπτύξω, το ευνοϊκότερο αποτέλεσμα θα είναι μια οριακή πλειοψηφία στη νέα Βουλή. Γιατί, λοιπόν, να επιδιώξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να «θυσιάσει» αρκετούς μήνες άνετης διακυβέρνησης με την προσδοκία μιας εύθραυστης νέας κυβέρνησης; Προσωπικά δεν μπορώ να βρω κανένα λόγο, εκτός αν η κατάσταση ξεφύγει τόσο πολύ από την τοξική αντιπολίτευση, ώστε να υποχρεωθεί να πάει σε εκλογές προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Μεταξύ δύο κακών, «το μη χείρον βέλτιστον».

– Η απλή αναλογική. Αυτοί που την υποστηρίζουν μιλάνε για απλή και «άδολη» αναλογική. Μόνο άδολη δεν είναι. Για να βγάλει ένα κόμμα 151 βουλευτές θέλει

περίπου 46% των εγκύρων. Με τα σημερινά δεδομένα αυτό είναι αδύνατον. Αρα αυτοί που την ψήφισαν επιδιώκουν συνεργασίες με άλλα κόμματα. Πόσο άδολη είναι αν ο ψηφοφόρος την ώρα που ψηφίζει δεν ξέρει ποιος θα τον κυβερνήσει και με ποιο πρόγραμμα, για να αποφασίσει πού θα ρίξει την ψήφο του; Κυβέρνηση συνεργασίας με δύο ή περισσότερα κόμματα σημαίνει την επιβολή της μειοψηφίας (δηλαδή των μικρότερων κομμάτων) στη θέληση της πλειοψηφίας. Πόσο δημοκρατικό είναι αυτό; Η γειτονική Ιταλία στα 60 μεταπολεμικά χρόνια που είχε την απλή αναλογική άλλαξε 61 κυβερνήσεις! Το κόμμα που έριξε το 2008 τον Romano Prodi από την πρωθυπουργία είχε πάρει στις εκλογές μόλις 1,4% των ψήφων! Πόσο δημοκρατικό είναι αυτό; Αξίζει να σημειωθεί ότι τότε ο πρόεδρος του κόμματος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών Poul Nyrup Rasmussen σχολιάζοντας την παραίτηση του Prodi ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η παραίτηση ενός πολύ καλού πρωθυπουργού, ενός ανθρώπου ο οποίος έκανε ό,τι μπορούσε για να επιτύχει την τόσο αναγκαία μεταρρύθμιση, αποτελεί μια θλιβερή μέρα για την Ιταλία. Μια εκλογική αναμέτρηση τώρα δεν θα επιλύσει τίποτα. Πρώτον και κύριον, πρέπει να αλλάξει ο εκλογικός νόμος». Αυτά τα λέει ένας λογικός σοσιαλιστής και όχι δεξιός φιλελεύθερος.

Αν ο ελληνικός λαός διέθετε πολιτική ωριμότητα θα έπρεπε να καταδικάσει τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο και μόνο για την ψήφιση του εκλογικού νόμου, ο οποίος είναι απολύτως βέβαιο ότι θα φέρει αναστάτωση. Βλέπετε πώς φυτρώνουν νέα κόμματα. Ολοι αυτοί ελπίζουν να περάσουν το κατώφλι του 3% και να βγάλουν καμιά δεκαριά βουλευτές ώστε να γίνουν ρυθμιστές. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και ένας 85χρονος ίδρυσε κόμμα με σήμα το αστέρι της Βεργίνας και μας υπόσχεται ότι θα μας σώσει.

Ακριβώς επειδή το κατώφλι του 3% είναι πολύ χαμηλό, δημιουργεί προσδοκίες σε επίδοξους κομματάρχες. Αν πιστεύουμε στις συνεργασίες τότε θα πρέπει να ανεβάσουμε το κατώφλι στο 5%, ώστε να γλιτώσουμε από τις κηραλοιφές, τους νάρκισσους με τα πουκάμισα έξω και τους χρυσαυγίτες. Τότε μόνο θα δημιουργηθούν σοβαροί και υπεύθυνοι κομματικοί σχηματισμοί, οι οποίοι θα μπορούν να συνεργαστούν. Στη Γερμανία είναι 5% και κανένας δεν το βρίσκει αντιδημοκρατικό.

– Πρώτες εκλογές. Οι επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν, θα γίνουν με τον νόμο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ της απλής αναλογικής. Για να σχηματιστεί κυβέρνηση με 151 βουλευτές θέλει τα κόμματα που την απαρτίζουν να συγκεντρώσουν 46% των εγκύρων. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν φτάνουν για το 46%. Θέλει τουλάχιστον τον Βαρουφάκη και μπορεί να μην είναι αρκετός. Αν ο ελληνικός λαός επιθυμεί κάτι τέτοιο είναι άξιος της τύχης του.

Ο Μητσοτάκης αποκλείεται να θέλει συνεργασίες, γιατί θα έχει μια δεύτερη ευκαιρία και θα τη χρησιμοποιήσει. Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι οι διερευνητικές εντολές δεν θα ευδοκιμήσουν και θα πάμε σε δεύτερες εκλογές με άλλον εκλογικό νόμο. Αποτέλεσμα: Χάσιμο χρόνου. Περίοδος ακυβερνησίας με υπηρεσιακή κυβέρνηση. Διπλά έξοδα. Ολα αυτά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να σκέφτεται το συμφέρον της χώρας, ήθελε να κάνει δύσκολη την αυτοδυναμία της ΝΔ. Ξέρετε πόσο κοστίζουν συνολικά στη χώρα οι εκλογές; Μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια. Δεν είναι μόνο το κόστος του υπουργείου Εσωτερικών. Αυτό είναι κοντά στα 100 εκατ. ευρώ. Το μεγάλο κόστος είναι οι μετακινήσεις των ψηφοφόρων, οι άδειες από την εργασία, τα χαμένα καύσιμα και πολλά άλλα. Οπως είπα, μόνο και μόνο για την απλή αναλογική πρέπει να μαυρίσετε τους ανεύθυνους που την ψήφισαν.

– Δεύτερες εκλογές. Εδώ έχουμε ένα αυτογκόλ της ΝΔ. Με τον αέρα του μεγάλου νικητή του 2019 ψήφισε ένα νόμο που είναι βέβαιο ότι θα τη δυσκολέψει στην αυτοδυναμία. Υπήρχε ο προηγούμενος νόμος με τον οποίο έγιναν συνολικά οκτώ εκλογές. Μπορούσε να τον επαναφέρει. Ο αρχικός νόμος ήταν του Κώστα Σκανδαλίδη και ήταν κατά 90% απόλυτα αναλογικός, αφού μοιράζονται οι 270 έδρες με απλή αναλογική 270/300= 90%. Τον βελτίωσε ο Προκόπης Παυλόπουλος δίνοντας μεγαλύτερη ενίσχυση στο πρώτο κόμμα, αλλά εξακολουθούσε να είναι κατά 83,3% αναλογικός, αφού μοιράζονται οι 250 έδρες με απλή αναλογική 250/300=83,33%.

Η αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος εξαρτάται από το ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν κάτω από το 3%. Αν αυτό το ποσοστό είναι 6%, τότε για να πάρει το πρώτο κόμμα 151 έδρες θέλει ποσοστό 37,98%. Αν το ποσοστό είναι 8%, τότε οι 151 έδρες επιτυγχάνονται με 37,17%.

Οπως είναι φανερό παίζουμε την κυβερνησιμότητα της χώρας με τα δεκαδικά. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει μετά τις δεύτερες εκλογές. Μια κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ είναι βέβαιο ότι θα βλάψει και τους δύο, με μοναδικό κερδισμένο τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας ελπίσουμε ότι ο Θεός της Ελλάδας, που την έσωσε επανειλημμένως, θα ξαναβάλει το χέρι του και θα φωτίσει τους ψηφοφόρους ώστε να αποκτήσουμε μια σταθερή κυβέρνηση για την επόμενη τετραετία.

– Μια μακιαβελική σκέψη. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι ένας έξυπνος και πολύ μορφωμένος άνθρωπος. Μου έκανε πραγματικά πολύ μεγάλη εντύπωση η αναφορά του για μελλοντική συνεργασία με τον Βαρουφάκη. Το πολιτικά διαστρεμμένο μυαλό μου μπήκε σε περίεργα μονοπάτια. Εξηγούμαι. Από το τραγικό και καταστροφικό 2015, ο Τσίπρας γλίτωσε γιατί έκανε την kolotoumba. Ο πολύς κόσμος όμως θυμάται τον Βαρουφάκη και την προσπάθειά του να πάμε στη δραχμή, το κλείσιμο των τραπεζών και προπαντός την αλαζονεία του.

Μήπως, λέω μήπως, ο Τσακαλώτος σκόπιμα ανέφερε την πιθανή συνεργασία με τον Βαρουφάκη, ώστε να φοβηθεί ο πολύς κόσμος και να καταποντιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές; Κάτι τέτοιο θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τον Τσίπρα και θα άνοιγε τη συζήτηση για εκλογή νέου αρχηγού. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Τσακαλώτος θεωρείται σαν ηγέτης της εσωτερικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Παραδέχομαι ότι είναι πολύ μακιαβελική η σκέψη μου, αλλά μόνο με διαστρεμμένο μυαλό μπορεί κάποιος να ερμηνεύσει την Αριστερά και τα αριστερά μυαλά. Δείτε την ιστορία της. Ο ένας τρώει τον άλλον. Ο Αλέξης έφαγε τον μέντορά του που τον ανέδειξε. «Μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις».

Ο καθ’ έξιν και κατ’ εξακολούθηση υμνητής του Τσίπρα, δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος, φαίνεται ότι διέγνωσε τη «φάκα» και γι’ αυτό έγραψε ένα ολόκληρο κείμενο με τίτλο «Γιάνης Βαρουφάκης: Η εκδίκηση», όπου προσπαθεί να αποδομήσει την πρόταση του Τσακαλώτου γράφοντας μεταξύ άλλων ότι «Ο Γιάνης Βαρουφάκης εκπροσωπεί το είδος του πολιτικού που ξεπέρασε υποτίθεται ο ΣΥΡΙΖΑ – όπως έκανε με τον Λαφαζάνη και τη Ζωή». Πού κατάντησε το asset;

Τώρα, πόσο διεστραμμένη σας φαίνεται η σκέψη μου;

 Ανδρέας Δρυμιώτης - σύμβουλος επιχειρήσεων.

Καθημερινή