Δανεικός κι αγύριστος

Τους συστήθηκε από το πουθενά.

Τον υποδέχθηκαν, τον αποδέχθηκαν, τον ψήφισαν ,τον λούστηκαν. Δεν φτούρησε, τον τσαλάκωσαν, τον σούταραν Εντ οφ στόρι. Ας πρόσεχαν κι ας πρόσεχε.
Η περίπτωση Κασσελάκη συνιστά το χρονικό ενός προαναγγλεθέντος στραπάτσου. Προβλέψιμου, αναμενόμενου, γνωστού εξαρχής. Πολιτικά αστοιχείωτος δεν πήρε χαμπάρι με τι έμπλεξε. Με ποιους μπερδεύτηκε και σε ποια ξεπεσούρα θα περιερχόταν. Σε λιγότερο μόλις από ένα χρόνο ως εκλεγμένος με ένα δίευρω στη προεδρική καρέκλα.

Πατενταρισμένος μεγαλομανής τα ‘θελε και τα ‘παθε. Παντελώς ανίδεος από εσωκομματικές ίντριγκες, φράξιες, παρασκήνια, ραδιουργίες πίστευε ότι του αρκούσε για να τις σαγηνεύσει πλασάροντας τη γοητεία ενός γκόλντεν μπόι που μιλούσε καλά Αγγλικά.
Απολύτως αδαής για τα ιδιοτελή ήθη και τις συμφεροντολογικές αγκυλώσεις της κομματικής γραφειοκρατίας πόνταρε σε υστερόβουλα δεκανίκια για τονώσει το ηγετικό του προφίλ. Εμπιστεύτηκε δηλαδή ως προμότερ του μερικούς από τους μετρ της κωλοτούμπας, της διαβολής, των πισώπλατων μαχαιρωμάτων, του αμοραλιστικού ξεγελάσματος.

Ανέπαφος και απαράσκευος να διαχειριστεί τα εμβληματικά τοτέμ των μηχανισμών και των οργανώσεων επιχείρησε να τα υπερβεί με γκροτέσκο τερτίπια και μπαλαφάρες. Με επικοινωνιακές σάχλες στα σόσιαλ μίντια και τα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας. Χωρίς ίχνος πολιτικής πλατφόρμας και προγραμματικού λογού. Μόνο με το φτηνό σόου ενός αδέξιου κονφερασιέ σε παρωχημένο λαϊκό αναψυκτήριο.
Με συστατικά της ξιπασμένης παράστασης του το σύντροφο, το σκύλο, το λουξ διαμέρισμα, το φανταιζί εξοχικό, το ολιγοήμερο φανταριλίκι, τα αστακοκάραβα, τα τετατετ πεντάλεπτα ραντεβού με πολίτες στη Κουμουνδούρου. Και από κοντά τη προεκλογική περιοδεία του με σκάφος, τις ατομικές αποδράσεις, το γυμναστήριο, το Excel αντί πόθεν έσχες, τα ιδιωτικά πάρτι, τα χλιδάτα τετραήμερα γαμήλια γλέντια κλπ.

Όλα αυτά εντός ενός ναρκισσιστικού μικροσύμπαντος πολιτικάντικου φενακισμού. Με συνεχή συμπεριφορά υστερικού, σχεδόν, αυτοεγκωμιασμού υπό το φερετζέ του αδιαμεσολάβητου. Μια, δυο, τρεις, το πολύ το «κύριε ελέησον» σε αυτοθαυμασμούς και καλαμοκαβαλικεύματα τα βαρέθηκε ως κι ο συνοδοιπόρος του Παππάς.

Στη πραγματικότητα, η ασχετοσύνη, η εγωπάθεια και η απολυταρχική ιδιοσυγκρασία του τον οδήγησε σε ολέθριο λάθος. Όχι μονό επειδή ασυγχώρητα λουκέτιασε τα κομματικά ΜΜΕ. Αλλά γιατί προσπάθησε να επιβάλει την αδιατάρακτη παραμονή του στο αρχηγικό πόστο υπονομεύοντας τα «ιερά και το όσια» του κόμματος.

Επιχείρησε να απονομιμοποιήσει τα εκλεγμένα όργανα, να αντικαταστήσει τους σκουριασμένους καρεκλοκενταύρους, να διώξει τις αραχνιασμένες παλιές στελεχιακές καραβάνες. Να αλλάξει ακόμη το όνομα του πολιτικού του φορέα προκειμένου να προλάβει το «ριμπράντινγκ» αλά Τσίπρα. Με δυο λόγια αποπειράθηκε να το παίξει αμόλυντος αναμορφωτής ενός αρτηριοσκληρωτικού συστήματος.

Τσάμπα κόπος. Την επίδειξη πυγμής του την καλωσόρισαν μάλλον με βουερά χαχανητά σε ολονύκτιες γιαφκομαζώξεις οι πολύπειρες «μανούλες» της ενδοκομματικής πλεκτάνης. Τέτοια ιερόσυλη βουτιά του στα βαθιά του οργανωμένου κομματικού σώματος δεν θα την αποτολμούσε ούτε ο ψαροντουφεκάς Πολάκης.

Αναπόδραστα χτύπησε πάτο .Τον ξεφορτώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες σαν τη τρίχα από το ζυμάρι. Τον απομάκρυναν πιο ταπεινωτικά απ’ ότι τον απέλυσε κάποτε η Γκόλντμαν Σακς.

Ενδεχομένως να κλαψουρίσουν τώρα την απώλεια του πόστου του το τσούρμο των ράθυμων φανατικών θαυμαστών του. Το οποίο δεν τον προειδοποίησε με ποιους, μέσα στη ξεροκέφαλή αγνοία του, πήγε να τα βάλει. Κι ακόμα χειρότερα δεν μπορούσε να μετρήσει τα δικά του «κουκιά».

Έτσι και αλλιώς, περιφρονημένος από τη πλειοψηφία των συντρόφων του δεν έχει καμιά σημασία αν θα είναι πλέον φευγάτος ή παρών. Ακόμη κι αν ξαναθέσει υποψηφιότητα- στο μόνο κόμμα που ένα τύπος με αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να επανεκλεγεί- οι πόζες και τα σκέρτσα του θα έχουν μαραζώσει μετά την πρόσφατη συντριπτική του ήττα στα όργανα.

Όσο για τα περί «λύτρωσης» του που διακινεί, αυτή ακούγεται βερεσέ όσο διαστέλλεται ο θυμός του σε ένα υπό ρευστοποίηση και αποδρομή μόρφωμα. Πόσο μάλλον όταν ήδη έχει προκύψει εντός του ένα πρόθυμο «δελφινάριο» για να τον σκαντζάρει..

Αν τέλος αποσυρθεί, εκδικητικά ίσως θα μπορούσε να απαιτήσει να του επιστρέψουν τα δανεικά που συνεισέφερε στο κόμμα. Πολύ αργά, ωστόσο, και γι αυτό. Καθότι άργησε να συνειδητοποιήσει ότι και ο ίδιος ήταν μια γκεστ φιγούρα σε ένα εσωστρεφές μελοδραματικό τραγέλαφο. Δανεικός, ποτέ ιδανικός, πρωταγωνιστής σε μια παρακμιακά μίζερη επιθεώρηση που κατεβάζει πια ρολά.

 Δημ. Παγαδάκης-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ