Το τυχαίο και ο Στρατούλης

Με το οργίλο ύφος που έχει γίνει πια το σήμα κατατεθέν του ανδρός, ο Δημήτρης Στρατούλης δήλωσε ότι η σύλληψη του τρομοκράτη Μαζιώτη «οφείλεται σε τυχαίο γεγονός και σε λάθος που έκανε η ομάδα Μαζιώτη». Αξιέπαινη, οπωσδήποτε, η παρρησία του βουλευτή και κατανοητός ο εκνευρισμός του. (Ιδίως μάλιστα όταν, ενόψει νομοσχεδίου για τον αιγιαλό, ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας επικαλείται το παράδειγμα του «αντάρτικου» στην Κερατέα και τις Σκουριές...) Καλά θα έκανε, όμως, να καλμάρει ο ευέξαπτος βουλευτής. Ας μην πάει, στο κάτω κάτω, στο δικαστήριο για να υπερασπισθεί τον Μαζιώτη, ώστε να του γίνει μάθημα, μήπως και καταλάβει ο ανίκανος το κόστος της απροσεξίας του.
Για τα δεδομένα του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ), η αντίδραση του Δ. Στρατούλη ήταν εντελώς φυσιολογική. Το ίδιο και η σιωπή του κόμματός του, το οποίο δεν καταδέχθηκε καν να σχολιάσει επισήμως το γεγονός της σύλληψης, πόσο μάλλον δε να συγχαρεί την Αστυνομία για την επιτυχία της. Μόλις προ
δύο μηνών, άλλωστε, δεν ήταν που ο Τσίπρας πήγε στη (δημοκρατική) Ρωσία του Πούτιν για να καταγγείλει από εκεί ότι «το μεγάλο έλλειμμα της Ευρώπης σήμερα είναι το έλλειμμα δημοκρατίας»; Από πού κι ώς πού, λοιπόν, να περιμένουμε πανηγυρισμούς για τη σύλληψη του Μαζιώτη;
Οσον αφορά τώρα το κατά πόσον η σύλληψη του τρομοκράτη οφείλεται σε τυχαίο γεγονός, το ζήτημα είναι ουσιαστικά άνευ σημασίας. Ενας μηχανισμός ασφαλείας κρίνεται πρωτίστως από τη ικανότητα του να ανταποκρίνεται αποτελεσματικά στο τυχαίο. Αυτός είναι εξάλλου ο σκοπός του ορθού λόγου, στον οποίο βασίζεται κάθε σύστημα οργάνωσης: η αντιμετώπιση του τυχαίου και όχι η εξάλειψή του, κάτι που είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον. Αυτό, βέβαια, δεν θα μπορούσε ποτέ να το δεχθεί ένας κομμουνιστής όπως ο Δ. Στρατούλης. Η αριστοτελική ετερογονία των σκοπών τού καταστρέφει τα κουτάκια και τις έτοιμες απαντήσεις της μηχανιστικής σκέψης του. Του στερεί την τόσο βολική πίστη σε έναν κόσμο που η λειτουργία του ορίζεται από κανόνες, τους οποίους ο άνθρωπος μπορεί να ελέγξει πλήρως. Του υποσκάπτει, επομένως, την πίστη στο μέγα σχέδιο του «επιστημονικού σοσιαλισμού».
Ακόμη και αν δεχθούμε, λοιπόν, την εκδοχή του Δ. Στρατούλη περί τυχαίου, για να του κάνουμε το χατήρι και να ηρεμήσει, η αντίδραση της Ελληνικής Αστυνομίας μόνο ικανοποίηση μπορεί να προκαλεί, σε όσους τουλάχιστον θεωρούν την έννομη τάξη κοινωνικό αγαθό υπέρτερο της «ένοπλης πάλης». Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο τρομοκράτης πυροβόλησε οκτώ φορές μέσα στον κόσμο, ενώ η Αστυνομία μόνον μία και τον εξουδετέρωσε. Αξιοι συγχαρητηρίων είναι οι αστυνομικοί που πέτυχαν τη σύλληψή του, κυρίως δε ο ειδικός φρουρός που με αυτοθυσία συνεπλάκη με τον Μαζιώτη για να τον σταματήσει και στην προσπάθειά του αυτή τραυματίσθηκε. Δικαιολογημένα, συνεπώς, τα νευράκια του Δ. Στρατούλη. Θα του περάσει...
Στ Κασιμάτης-Καθημερινή