Το σενάριο το γράφει η Χαμάς

Η Χαμάς είναι μια τρομοκρατική οργάνωση και ταυτόχρονα η κυβέρνηση της Γάζας.

 Όταν αναγνωρίζουμε το αυτονόητο δικαίωμα του Ισραήλ να αμυνθεί, τότε αναγκαστικά αναγνωρίζουμε και το δικαίωμα του να εισβάλει στη Γάζα για να πολεμήσει τη Χαμάς. Χωρίς αμφιβολία αυτό εγείρει τεράστια ηθικά διλήμματα για την τύχη των αμάχων. Προφανώς επιβάλει όρια στο πώς πρέπει να αντιδράσει το Ισραήλ. Οφείλει να περιορίσει τη δράση του μόνο σε ότι κρίνεται στρατιωτικά απαραίτητο, λαμβάνοντας πάντα υπόψη και το πώς θα ελαχιστοποιήσει την ανθρωπιστική καταστροφή που ήδη παρακολουθούμε. Δεν είναι λιγότερο πολύτιμα τα παιδιά των Παλαιστινίων από τα παιδιά των Ισραηλινών. Αυτό ωστόσο δεν εξισώνει τη βία του Ισραήλ με την απάνθρωπη βία της Χαμάς. Κάπου πρέπει να τραβάμε μια κόκκινη γραμμή και η Χαμάς την έχει περάσει προ πολλού. Οι εσκεμμένες εκτελέσεις αμάχων ακόμα και μικρών παιδιών και βέβαια η σύλληψη ομήρων συνιστούν μια βαρβαρότητα που δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή, με οποιοδήποτε πρόσχημα.

Το ότι η Χαμάς είναι μια τρομοκρατική οργάνωση ωστόσο δεν σημαίνει ότι οι κινήσεις της στερούνται λογικής. Απεναντίας υπηρετούν ένα λίγο πολύ σαφές σχέδιο. Μέχρι στιγμής δείχνει να

Με την Δύση ή με τον Ερντογάν

Η Χαμάς, το Ιράν και η Τουρκία έκαναν τις επιλογές τους. Η Δύση συντάσσεται με το Ισραήλ και ακολουθεί τον δικό της δρόμο. Στην Ελλάδα ο αντισημιτισμός συναντάται με το ρεύμα του αντιαμερικανισμού και δημιουργεί μια ακόμη σύμπραξη μεταξύ αριστεράς και ακροδεξιάς. Το δήθεν αντισυστημικό κίνημα της χώρας επανέρχεται δριμύτερο και συντάσσεται με τις θέσεις του Ερντογάν. Δεν είναι ο Ερντογάν που συμφωνεί μαζί τους. Είναι ότι αυτοί βρίσκονται για άλλη μια φορά στην λάθος πλευρά της ιστορίας.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση, καθώς ένας μεγάλος πόλεμος μας κτυπάει την πόρτα. Με την Τουρκία να παίρνει σαφή θέση απέναντι στη Δύση, δεν μπορούμε να ξέρουμε πως τελικά θα εξελιχτούν τα πράγματα για την Ελλάδα. Αν θα εμπλακούμε πιο ενεργά σε αυτόν τον πόλεμο (εφόσον ξεσπάσει) ή αν οι επιπτώσεις του θα περιοριστούν στην Οικονομία. Σε κάθε περίπτωση, η μετατόπιση του κέντρου βάρους της Τουρκίας προς το εξτρεμιστικό ισλάμ είναι μία εξέλιξη που δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους.

Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι

Ή αυτοί ή εμείς!

Η ευθεία απειλή ακόμη ηχεί στα αφτιά μας: «Ή αυτοί ή εμείς» είχε πει ο κανονικός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρας. Ήταν τότε που οι περισσότεροι από τους μισούς υπουργούς της ΝΔ ήταν κρυμμένοι σε… καταφύγια. Ήταν τότε που Τσακαλώτος, Σκουρλέτης, Φίλης και λοιποί της φωτεινής πρωτοπορίας της αριστεράς που σήμερα νιώθουν απειλούμενοι από το… σκοτεινό διαδίκτυο, δεν είχαν κουνήσει ούτε την άκρη του φρυδιού τους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην λυπηθώ…

Ο αστικός χώρος επιδεικνύει συνήθως μια «ανωτερότητα», η οποία πολλές φορές προσεγγίζει τα όρια της βλακείας. Δεν μπορώ να ξεχάσω πόσοι εξ ημών σχεδόν βάλαμε τα κλάματα όταν η αριστερά του Τσίπρα έμπαινε και δεν έμπαινε στη Βουλή για λίγες ψήφους. Και να που οι προσευχές μας εισακούστηκαν από τον Μεγαλοδύναμο και στα επόμενα χρόνια οι καλοί εκείνοι άνθρωποι έστηναν λαϊκά δικαστήρια και κρεμάλες στις πλατείες.

Ακούμε και διαβάζουμε ότι

Το μεγάλο παζάρι

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται ησύχως και το ΠΑΣΟΚ παρακολουθεί σιωπηλά. Το «μεγάλο παζάρι» θα ξεκινήσει μετά τις ευρωεκλογές. Και ανάλογα με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών.

Εως το 2014, ο Χρ. Σπίρτζης ήταν πρόεδρος του ΤΕΕ και μια χαρά ΠΑΣΟΚ. Αλλά ο αέρας πήρε να φυσάει προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Και τότε ο Σπίρτζης έγινε ΣΥΡΙΖΑ και υπουργός στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (2015).

Τώρα ο Σπίρτζης προτείνει τη συγχώνευση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Αν μη τι άλλο, θα γλιτώσει και τις μετακινήσεις.

Δεν ήταν ο μόνος που μπήκε στο πηγαινέλα. Είχαν προηγηθεί κάποιοι «παπανδρεϊκοί» (Θεοδώρα Τζάκρη, Νίνα Κασιμάτη, Θ. Παραστατίδης) που δεν ακολούθησαν τον Παπανδρέου στην ατυχή περιπέτεια του ΚΙΔΗΣΟ. Προτίμησαν το (τότε) σιγουράκι της Κουμουνδούρου.

Κάποιοι άλλοι επέλεξαν άλλους δρόμους εκτός ΠΑΣΟΚ με την ίδια ασυνάρτητη λογική και παρόμοια ατυχή κατάληξη (Στ. Τζουμάκας, Λούκα Κατσέλη, Χ. Καστανίδης).

Ενα νέο κύμα προσχωρήσεων στον ΣΥΡΙΖΑ εκδηλώθηκε πριν από τις εκλογές του 2019 (Γ. Ραγκούσης, Ν. Μπίστης, Θ. Μωραΐτης, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Αγγ. Τόλκας, Ρεγγίνα Βάρτζελη, Χ. Τσιόκας) ή ακόμη και λίγο αργότερα (Στ. Τζουμάκας, Σ. Κεδίκογλου).

Φυσικά μιλάμε για τους πιο γνωστούς. Τον δρόμο προς τη Δαμασκό της «ριζοσπαστικής Αριστεράς» πήραν και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, λιγότερο προβεβλημένα.

Την εποχή εκείνη άλλωστε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ πάλευε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ενώ διάφοροι ανεγκέφαλοι των μίντια είχαν σπεύσει να ανακηρύξουν τον Τσίπρα «νέο Ανδρέα» και τον ΣΥΡΙΖΑ «νέο ΠΑΣΟΚ».

Ευλόγως λοιπόν το «νέο ΠΑΣΟΚ» υποσχόταν τις

Δημοσκοπήσεις: Αδύναμη αντιπολίτευση, (ξανά) κυρίαρχος Μητσοτάκης

Κανένα θαύμα δεν κρατάει πάνω από τρεις μέρες. Τόσο (περίπου) κράτησε και η «νίκη» της Αντιπολίτευσης στις αυτοδιοικητικές εκλογές, όπως και οι χαρές για «προοδευτική συμπόρευση». Μετά βγήκαν οι δημοσκοπήσεις και ήρθε ο πικρός λογαριασμός.

Δύο ολόφρεσκες μετρήσεις, της Opinion Poll και της Metron Analysis, επανέλαβαν αυτό που ήδη όλοι υποπτευόμασταν: ότι η Αντιπολίτευση αδυνατεί να αμφισβητήσει την κυριαρχία Μητσοτάκη. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ αποσυντίθεται (15,2%), το δε ΠΑΣΟΚ παραμένει με μικρά ποσοστά στην τρίτη θέση (13,4%).
Οι δημοσκόποι αναγνωρίζουν ότι δεν έχει ξανασυμβεί το πρώτο κόμμα να έχει τριπλάσια διαφορά από το δεύτερο. Και μάλιστα μετά από 4,5 χρόνια στη διακυβέρνηση. Τα στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει ένα κόμμα του 40% (ΝΔ) και ένας αστερισμός κομμάτων της αντιπολίτευσης, όπου το μεγαλύτερο βρίσκεται στο 13-15%.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχει προφανώς ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Κυριάρχησε στα πρωινά πάνελ, έβγαλε βόλτα το σκύλο, παντρεύτηκε με βέρα Cartier, ίδρωσε στο γυμναστήριο, αλλά δεν πείθει: τον έχει περάσει ακόμη και ο Κουτσούμπας σε δημοτικότητα, οι ψηφοφόροι του φεύγουν τρέχοντας προς

Ζ. Ζούπης (Opinion Poll): Ο ΣΥΡΙΖΑ αποσυντίθεται, επιστρέφει σε μονοψήφια ποσοστά

Η καθοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει ότι θα παρακολουθούμε μια συνεχή διαρροή καθ’ οδόν προς μονοψήφια ποσοστά. Και καθώς θα αποσυντίθεται και θα πλησιάζει στη διάσπαση, θα αδυνατεί όλο και περισσότερο να συγκρατήσει δυνάμεις και απομαγευμένες, με βασικό ωφελημένο το ΚΚΕ, όπως λέει στο Liberal ο Ζαχαρίας Ζούπης, διευθυντής ερευνών της Opinion Poll.

Κυρίως αυτό εισπράττει από τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ και από 7,69% στις εκλογές, μετριέται πλέον στο 9%-10%, καθώς ο αριστερός το βλέπει σαν το αποκούμπι «για να σώσει την ψυχή του». Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ θα προτιμήσει να αποστασιοποιηθεί, να απομακρυνθεί από την πολιτική και «να πάει σπίτι του».

Και όσο για το ΠΑΣΟΚ, μικρά τα οφέλη, καθώς συνεχίζει να κινείται σαν ένα κόμμα του «λίγο απ’ όλα», χωρίς να πείθει καμία από τις δεξαμενές από τις οποίες θα ήθελε να αποσπάσει ψηφοφόρους.

Δεν έχει ξανασυμβεί, όπως λέει ο διευθυντής ερευνών της Opinion Poll, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα το πρώτο κόμμα να έχει τριπλάσια διαφορά από το δεύτερο. Να υπάρχει ένα κόμμα του 40% και ένας αστερισμός κομμάτων της αντιπολίτευσης όπου το μεγαλύτερο βρίσκεται στο 13%-14%. Κάτι που θα έπρεπε να απασχολεί αυτή τη στιγμή τόσο το ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ, καθώς όπως

Τύφλωση

Δεν αμφισβητώ ότι η κατεδάφιση του ΣΥΡΙΖΑ έχει πλάκα. Επιτρέψτε μου όμως να θεωρήσω απείρως σοβαρότερη την κατεδάφιση της Γάζας.

Τρία σημεία για να συνεννοούμαστε.

Πρώτον, πολύ καλά έκανε ο Μητσοτάκης και πήγε τη Δευτέρα στο Ισραήλ. Ακόμη περισσότερο που το Σάββατο είχε ήδη συναντήσει στο Κάιρο τους Παλαιστίνιους, τους Αιγύπτιους και τους άλλους εμπλεκόμενους στη σύγκρουση.

Δεύτερον, προφανώς το Ισραήλ έχει όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση στην αυτοάμυνα.

Ποια χώρα που σέβεται τον εαυτό της θα άφηνε τους πολίτες της ανυπεράσπιστους απέναντι σε μια κτηνώδη τρομοκρατική οργάνωση όπως η Χαμάς; Ελπίζω όχι η δική μου.

Τρίτον, ασφαλώς η επιχείρηση απελευθέρωσης των διακοσίων τόσων ομήρων και εξάλειψης των τρομοκρατών πρέπει να γίνει με το μικρότερο δυνατό ανθρωπιστικό κόστος.

Ποιο είναι αυτό; Κανείς δεν το ξέρει. Απλώς ελπίζουμε ότι όλοι θα το προσπαθήσουν.

Τα υπόλοιπα επί της οθόνης.

Είδα χθες σκηνές από ανθρώπους στους δρόμους της Γάζας να πανηγυρίζουν στις 7 Οκτωβρίου για την εισβολή της Χαμάς στο Ισραήλ.

Αναρωτιέμαι αν τώρα έχουν καταλάβει τι λάθος έκαναν, πόσο

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε έκδοση… ριάλιτι σόου!

Ο ΣΥΡΙΖΑ κούρασε και δεν το έχουν συνειδητοποιήσει οι πρωταγωνιστές της αναταραχής. Τα… μισητά κανάλια μετατρέπονται σε εξομολογητήρια. Βγάζουν τα πολιτικά τους σώψυχα, σκιαγραφόντας έτσι την ποιότητα του κόμματος και των ιδίων.

Ο Σκουρλέτης γνώριζε άνω της 10ετίας ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε η λεγόμενη «υπόγα», ήτοι εκτελεστές χαρακτήρων υπό την εντολή Τσίπρα, αλλά αυτό δεν άγγιζε την ευαίσθητη αριστεροσύνη του, όσο οι διαδικτυακοί ανασκολοπισμοί απευθύνονταν στους αλλότριους. 

Όχι ότι δεν είχε τα δικά της η ΝΔ. Αλλά υπήρχαν διαφορές. Κατ αρχάς ποσοτική. Οι τελευταίοι ήταν λίγοι στην αρχή τον καιρό της πρωτόλειας άνθησης του Τουίτερ, πιο αναλφάβητοι τεχνολογικά, λιγότερο στρατευμένοι, και χαλαροί στο «να τα δώσουν όλα». Ηταν φυσικά και χωρίς κεντρική καθοδήγηση. Αυτά ήρθαν αργότερα, αλλά και πάλι αντιμάχονταν μόνο με τρολ και οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ. 

Αντιθέτως, στα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ διέκρινες μια «ιερή» στράτευση. Δεν έχυναν δηλητήριο μόνο στους ΝΔτες που θα το έλεγες «φυσικό», αλλά ήταν «βόμβες διασποράς» προς πάσα κατεύθυνση. Τα βέλη τους δέχονταν όποιος έκανε κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, ασχέτως αν δεν ήταν ΝΔτης. Ουαί και αλίμονό του που τολμούσε κριτική!  

Κάποια στιγμή τα βέλη των Συριζαίων στράφηκαν με την

Μανιτάκης: Δεν έχει μέλλον ο Κασσελάκης – Γελοιοποίησε τον ΣΥΡΙΖΑ – Γελοίος και ο ίδιος πολιτικά

«Τραγική» χαρακτήρισε την πορεία της ανανεωτικής Αριστεράς με τις τελευταίες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αντώνης Μανιτάκης, ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα, ενώ υποστήριξε ότι δεν χάνεται μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά αμαυρώνεται η ιστορία της Αριστεράς «γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ενεργούσε στο όνομα της Αριστεράς».

«Δυστυχώς η εξέλιξη είναι αξιοθρήνητη. Και αυτό θα ήταν λάθος να το αποδώσουμε μόνο στον Κασσελάκη. Ο Κασσελάκης είναι αυτός που είναι και έκανε τη δουλειά του. Το κρίσιμο ερώτημα όμως είναι, πώς βρέθηκαν 70.000 ψηφοφόροι να εκλέξουν τον Κασσελάκη μέσα στο κόμμα, στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και πώς το κόμμα, αυτή τη στιγμή, οι οπαδοί του αντιμετωπίζουν αυτό το φαινόμενο, το οποίο νομίζω το αντιμετωπίζουν με όρους επιφανειακούς» συνέχισε ο κ. Μανιτάκης.
Κληθείς να σχολιάσει όσα λένε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι περίπου βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία ο νέος πρόεδρος του κόμματος, ο κ. Μανιτάκης υποστήριξε ότι «αυτές είναι εύκολες εξηγήσεις, έχουν ένα συνωμοσιολογικό χαρακτήρα» και ότι «μπορεί να στηρίχθηκε, αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα». «Το πρόβλημά μας αυτή τη στιγμή δεν είναι ο Κασσελάκης, ο Κασσελάκης για μένα δεν έχει μέλλον. Γελοιοποίησε τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι και ο ίδιος γελοίος, να το πω έτσι να τελειώνουμε, πολιτικά. Δεν νομίζω πως έχει εξέλιξη αυτή η ιστορία. Θα γίνει είτε διάσπαση και θα

Κασσελάκης, εκκαθαρίσεις αντί για μπομπονιέρες

Το λες και ειρωνεία της Ιστορίας που η εντολή διαγραφής Φίλη και άλλων συντρόφων ήρθε εξ Αμερικής, από έναν πρώην Δεξιό, με ένα tweet.
Και δεν ξέρω αν η Ιστορία γελάει με όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα πάντως μας υπόσχεται αλησμόνητα κεφάλαια: θα παρακολουθήσουμε πώς ένα κόμμα πάει για αυτοδιάλυση, επειδή αδυνατεί συντεταγμένα να αλλάξει. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ που διάλεξε αυτόν τον ευφάνταστο τρόπο αυτοκατάργησης, εκλέγοντας τον Κασσελάκη πρόεδρο.
Ορισμένοι πήραν την υπόθεση «μαζικές διαγραφές» ελαφρά: Πάρτε του το κινητό γιατί θα διαγράψει και τον συγχωρεμένο τον Κύρκο, σχολίαζαν, ειρωνικά, στα social. Κάποιοι απέδωσαν, χιουμοριστικά, στον Κασσελάκη τον χαρακτηρισμό «Μπενίτο Κασελίνι», γιατί τόλμησε, λέει, να αποπέμψει ιστορικά στελέχη της ελληνικής Αριστεράς. Ούτε το Τσίπρας δεν το κατάφερε.
Για να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, δεν ξέρω αν αυτά τα «ιστορικά στελέχη» θα τα θυμάται αύριο ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους. Η ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους είναι υπερ-πολλαπλάσια της απήχησής τους στον κόσμο: εκπροσωπούν μια μειοψηφική συνταγή ριζοσπαστισμού, έμειναν εντοιχισμένοι σε φράξιες και σε συνιστώσες, αδυνατούν να φανταστούν τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα κεντρώο, μετριοπαθές και κυβερνητικό κόμμα. Αυτοπροβάλλονται ως πούροι «αριστεροί» αλλά δεν ανησύχησαν μήπως χάσει την αριστερή ιδεολογία του ο ΣΥΡΙΖΑ όταν συγκυβερνούσε με τον Καμμένο και είχε υπουργό τον Χαϊκάλη. Πόσο «ιερές αγελάδες» και «αριστερή ελίτ» είναι άνθρωποι που δεν βρήκαν τελικά ούτε την ψήφο τους στην κάλπη;
Βέβαια, δεν γνωρίζω αν ο Κασσελάκης θα βρίσκεται και αύριο στον ΣΥΡΙΖΑ για να δει τα εκλογικά αποτελέσματα των

Ρόλοι

Μόνο ένα βήμα χωρίζει το μεγαλείο από τη γελοιότητα.

Το 1971, στο Συνέδριο του Επινέ, ο Φρανσουά Μιτεράν προσήλθε ως επικεφαλής μιας ομάδας φίλων του και βγήκε πρώτος γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Ο Μιτεράν ήταν τηρουμένων των αναλογιών όσο αριστερός είναι σήμερα κι ο Κασσελάκης.

Στη λήξη του Συνεδρίου που τον είχε κάνει αρχηγό των Σοσιαλιστών κάνει ότι ψιθυρίζει την πατροπαράδοτη «Διεθνή» διότι δεν ήξερε τα λόγια.

Μεγαλοαστός, παραδοσιακός πολιτικός του Κέντρου, καλοπερασάκιας όπως κάθε σοβαρός Γάλλος της σειράς του, κομπιναδόρος όλων των κυβερνήσεων της 4ης Γαλλικής Δημοκρατίας, δεν δίσταζε να εξομολογείται ότι δεν διάβασε ποτέ Μαρξ διότι τον έβρισκε «αφόρητα βαρετό».

Και τότε στο γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα ο Μαρξ ήταν περίπου ο κανόνας.

Αλλά ο Μιτεράν ήταν και πολιτικό ον. Υποδύθηκε τον νέο ρόλο του στην εντέλεια.

Έκανε περιοδείες σε όλη τη Γαλλία. Ανέχτηκε υπομονετικά τη φλυαρία των Σοσιαλιστών συντρόφων του κάνοντας πως τους ακούει με προσοχή. Και μόνο σε ακραίες περιπτώσεις αριστερής παπάρας κατέληγε σε μια κλασική γαλλική παραίνεση:

– Ας προσπαθήσουμε να μη βυθιστούμε στο γελοίο!

Προφανώς δεν συγκρίνω τον Μιτεράν με τον Κασσελάκη, μακριά από εμένα κάθε ιερόσυλη σκέψη.

Είμαι βέβαιος όμως ότι ο σημερινός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε κάθε όφελος να

Μπαμπά, μιλάω. Μόνο εγώ μιλάω.

Έλαβε τις ψήφους του 56% των ψηφοφόρων στις διαδικασίες που είχε επιλέξει το κόμμα του για τη διεκδίκηση της προεδρίας; Ναι. Συγκρούστηκε σε αυτήν την προσπάθεια του, με τη βαθιά αριστερή ψυχή του Σύριζα και νίκησε; Ναι. Βρέθηκε με τον πρώην στενό προεδρικό μηχανισμό, στο πλάι του; Ναι. Τα υπόλοιπα, είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. 

Όλοι όσοι αναμένουν πως κάτι μπορεί να αλλάξει σύντομα, «πλανώνται πλάνην οικτράν». Η δήλωση του Στέφανου Κασσελάκη ότι δεν έχει ανάγκη να πάρει την άδεια κανενός από οποιοδήποτε όργανο από τη στιγμή που ήταν εναντίον του στην προσπάθεια του να κερδίσει την ηγεσία του κόμματος, τα λέει όλα. 

Ο άνθρωπος που το 2007 αρθρογραφούσε υπέρ της εφαρμογής του οικονομικού πρότυπου του Ρεπουμπλικάνου Πρόεδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν στην Ελλάδα, που το 2008  μοίραζε φυλλάδια του υποψήφιου τότε Γερουσιαστή του Δημοκρατικού κόμματος Τζο Μπάιντεν, που το 2010 εμφανιζόταν εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους της ΝΥ δηλώνοντας party affiliation (σύνδεση με κόμμα) τους Ρεπουμπλικανούς, που το 2012 αρθρογραφούσε υπέρ των απολύσεων στο Ελληνικό Δημόσιο θεωρώντας πως οι 15.000 απολύσεις ήταν λίγες και που το 2016 είχε υποστηρίξει την υποψηφιότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, κινείται με την άνεση οδοστρωτήρα εντός του Σύριζα επιδιώκοντας εκκαθαρίσεις και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες, υποστηριζόμενους από τα πρωτοπαλίκαρα του Αλέξη Τσίπρα.

Το «μπαμπά, μιλάω», με το οποίο παρατήρησε προ ημερών τον

ΣΥΡΙΖΑ: Ευτελίζονται μόνοι τους!

Το είχε γράψει ο Κωνσταντίνος Καβάφης, αλλά οι σύντροφοι δεν ασχολούνται με την αστική κουλτούρα: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου τη ζωή σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στις πολλές κινήσεις κι ομιλίες».

Ξεχύθηκαν στα ράδια, τις τηλεοράσεις και τα σόσιαλ τόσες ημέρες, βρίζονται, κατηγορούνται, και όποιον «πάρει ο χάρος».  Ο Φίλης εκφράζει την πολιτική απέχθειά του για τον Κασσελάκη, ο Πολάκης του λέει «άρον τον κραββατόν σου», ο Βίτσας προαναγγέλλει νέο κόμμα, o «η αριστεία είναι ρετσινιά» Μπαλτάς αρθρογραφεί κατά Κασσελάκη, και όλοι μαζί γίνονται πρωταγωνιστές σε ένα αντιαισθητικό θέαμα, δικαιώνοντας όσους ήδη δεν τους είχαν πάρει στα σοβαρά. 

Κάποιοι όντως νιώθουν ότι «λερώνονται» στη συνύπαρξή τους με το «χρυσό παιδί» του «κομπραδόρικου» καπιταλισμού που πίνει το αίμα του λαού, και δεν σέρνει πίσω του τις μνήμες της Αριστεράς. 

Ο Κασσελάκης προετοίμασε βέβαια το έδαφος. Ως άσχετος, δεν λειτούργησε ως παραδοσιακό στέλεχος, υπερεκτέθηκε με την προσωπική του ζωή, φέρθηκε ως λαϊκός τηλεστάρ των πρωινάδικων με το σκυλάκι και τον σύντροφό του, ο οποίος «έχει πολλά να προσφέρει στη χώρα» (αν έλεγε ο Μητσοτάκης κάτι τέτοιο για τη Μαρέβα, ο Σημίτης για τη Δάφνη, ο Τσίπρας για την Περιστέρα, θα τους είχαμε ανασκολοπίσει).

Παράλληλα είδαμε τον μπαμπά του να ασχολείται με τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ λες και μιλούσε για

Ας γίνει αντιληπτό: στον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη η Αριστερά δεν χωράει

Οποιοσδήποτε έχει παρακολουθήσει τη μετεωρική διαδρομή του Στέφανου Κασσελάκη, που από την απόλυτη αφάνεια έφτασε να είναι ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ένα πράγμα θα έχει σίγουρα παρατηρήσει: ότι ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε δήλωσε ότι είναι αριστερός ή ότι προέρχεται από την αριστερά.

Το πιο πολιτικό που είπε ήταν ότι θα είναι ο «αντι-Μητσοτάκης».

Κατά τα άλλα, η ιστορία του είναι αυτή ενός νέου εύπορης οικογένειας, που βρέθηκε στις ΗΠΑ και προσπάθησε να ασχοληθεί με τις επιχειρήσεις, πριν αποδεχτεί την πρόσκληση να είναι υποψήφιος στο Επικρατείας.

Δεν υπήρξε ποτέ στρατευμένος, ούτε καν με την έννοια του να πηγαίνει σε καμιά διαδήλωση.

Δεν υπήρξε ποτέ ακτιβιστής ή συνδικαλιστής.

Δεν είχε καμία πολιτική και κομματική σχέση με την Αριστερά.

Και γι’ αυτό όσα έχει γράψει στα νιάτα του είναι τοποθετήσεις δεξιές.

Είναι επίσης σαφές ότι ο Στέφανος Κασσελάκης, που δεν έχει περάσει από

Ο Κασσελάκης διαγράφει από τον ΣΥΡΙΖΑ Βίτσα, Σκουρλέτη, Φίλη

 Πανηγυρίζει ο Πολάκης.

Η πρώτη αντίδραση Σκουρλέτη μετά τη διαγραφή: Ο Κασσελάκης γελοιοποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ μέρα με τη μέρα

Επίδειξη πυγμής από τον Στέφανο Κασσελάκη λίγες ημέρες μετά τη διαγραφή του Στέφανου Τζουμάκα. Με ένα tweet από τις ΗΠΑ, όπου ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μετέβη για να παντρευτεί τον Τάιλερ Μακμπέθ, ο Στέφανος Κασσελάκης διέγραψε μονοκοντυλιά από το κόμμα τον Νίκο Φίλη, τον Δημήτρη Βίτσα και τον Πάνο Σκούρλετη.

Αιτία οι σημερινές τηλεοπτικές τους εμφανίσεις, στις οποίες έβαλαν κατά της νέας ηγεσίας και της λειτουργίας του κόμματος, αφήνοντας αιχμές για τον Στέφανο Κασσελάκη και τις απόψεις του.
Όπως τονίζει στην ανάρτησή του: «Κάποιοι μας "πνίγουν" με την άρνησή τους να αποδεχτούν την εκλογή προέδρου από τη βάση - αλλά εμφανίζονται ως "στελέχη ΣΥΡΙΖΑ" κάθε μέρα στα κανάλια, παίζοντας το παιχνίδι τους.
Συνεπώς, οι κύριοι Βίτσας, Σκουρλέτης, Φίλης που εμφανίστηκαν τις τελευταίες ημέρες στην τηλεόραση για να αντιπολιτευτούν το ίδιο τους το κόμμα, επέλεξαν να θέσουν τον εαυτό τους εκτός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Λυπάμαι ιδιαίτερα για τον

Καταρρέουν μέσα σε γενική θυμηδία

Αν ένα στιγμιότυπο απεικονίζει την ασυνάφεια του Stefanos με το κόμμα του, είναι όταν μετά από ένα 6ωρο στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας όπου συμμετείχε ως ψηφιακός νομάδας από τις ΗΠΑ, είπε ότι δεν είναι μέλος του Οργάνου. 

Όλοι τον κοίταξαν έκπληκτοι, κάποιοι γέλασαν με κακεντρέχεια και άλλοι με κατανόηση. Του εξήγησαν ότι αφού είναι πρόεδρος, αυτοδικαίως είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας!

Μετά δεν έχει άδικο ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Ξανθός, να δηλώνει ότι ο νέος αρχηγός «είναι πρόσωπο εκτός πραγματικότητας». Και δεν το είπε μόνο για την άγνοιά του επί του καταστατικού, αλλά για την κραυγάζουσα άγνοια βασικών ιδεολογικών θέσεων του κόμματος. Και πρόσθεσε δυσοίωνα: «Δεν βλέπω ούτε ενθουσιασμό, ούτε ανάκαμψη, ούτε ανάταση». 

Ο νέος αρχηγός έκλεψε πάλι την παράσταση από τις ΗΠΑ, για τις οποίες έφυγε την ημέρα των εκλογών, προκειμένου να παντρευτεί τον Τάιλερ, κάτι που είχε αποκρύψει από τους συντρόφους του πριν φύγει, αφήνοντας πίσω του κομμάτια και θρύψαλα. Άφησε τον Πολάκη να τσακώνεται δημοσίως με τον Σκουρλέτη και να τον χαρακτηρίζει ανεπάγγελτο (τόσα χρόνια γιατί δεν το έλεγε ο σύντροφος, όταν ο Σκουρλέτης αναλάμβανε υπουργεία;). Τον Σκουρλέτη να μιλάει για σταλινικές μεθόδους Κασσελάκη και πτώση ποσοστών του κόμματος εξαιτίας Πολάκη. 

Τους Φίλη, Τσακαλώτο, Ηλιόπουλο, Καββαδία και άλλους, να

Το δράμα των εγκλωβισμένων του ΣΥΡΙΖΑ

Είσαι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ή η Εφη Αχτσιόγλου – διαλέξτε όποιο πρόσωπο φοράει παπούτσια κοντά στο νούμερό σας. Και βρίσκεσαι εγκλωβισμένος σε μια πολιτική Λωρίδα της Γάζας, με τον εχθρό έτοιμο να ξεκινήσει τη χερσαία επίθεση και την Αυγέρη να βομβαρδίζει οτιδήποτε κινείται. Τι μπορείς να κάνεις;

Η προφανής λύση είναι να πάρεις τα πράγματά σου και να φύγεις, αφήνοντας πίσω σου κατάρες και αναθέματα, κρατώντας μέσα σου και ένα τεράστιο «γαμώτο» να σου τρώει τα σωθικά. Ωραία, πες ότι φεύγεις. Και πού θα πας; Θα κάνεις κόμμα; Με τι λεφτά; Ενα καινούργιο κόμμα έχει έξοδα, χρειάζεται γραφεία, επικοινωνιακό μηχανισμό, πληρωμή ενοικίων και κοινοχρήστων κάθε πρώτη του μήνα. Και εσύ δεν έχεις δεκάρα τσακιστή ούτε κυκλοφορεί έξω κάποιος πρόθυμος να βάλει το χέρι στην τσέπη και να δώσει καμιά ενίσχυση για τα πρώτα έξοδα. Αυτού του είδους τα διαζύγια δεν προβλέπουν διατροφή. Όποιος έχει την προεδρία του κόμματος, κρατάει και τους

Σε αργή κίνηση στο 3%

Ο Πολάκης λέει άσχετο και ανεπάγγελτο τον Σκουρλέτη. Για τον Φατσέα που μας έκανε ρεζίλι όποτε μιλούσε εκτός κειμένου δεν έβγαλε ΤΣΙΜΟΥΔΙΑ τόσα χρόνια. Για τον αγράμματο καταληψία που βγήκε στη σύνταξη στα 48 του χωρίς να έχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ένσημο δεν έβγαλε ΑΧΝΑ.

Ο Φίλης λέει ότι ο Κασσελάκης να διαβάσει το καταστατικό , δεν μπορεί να διαγράψει κανένα.  

Ο Τζουμάκας λέει ότι

Χάζι

Η αλήθεια να λέγεται. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο χάζι στην πολιτική από τους αριστερούς που τσακώνονται μεταξύ τους γιατί έχασαν.

Και προς τιμήν του ο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει στο ακέραιο τις παραδόσεις της Αριστεράς. Κουράγιο και κέφι να έχουμε οι υπόλοιποι, να τους καμαρώνουμε.

Ακόμη περισσότερο που τσακώνονται χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Ο Κασσελάκης τους έλαχε (τον ψήφισαν, δηλαδή…) και θα το γλεντήσουν μέχρι τέλους.

Άντε μετά να πεις πως δεν υπάρχει Θεός!

Θα περιέγραφα ευχαρίστως την υπόθεση του τσακωμού αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι υπάρχει. Προς το παρόν συνεδρίασαν στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ (αποδεικνύοντας ότι δεν είναι προληπτικοί…) και πλακώθηκαν πότε θα γίνει το Συνέδριο και ποιος είναι το σκοτάδι.

Και για το σκοτάδι δεν μπορώ να βοηθήσω. Αλλά κανείς δεν ρώτησε το αυτονόητο: τι συνέβη σύντροφοι και στις εκλογές δεν βγάλαμε ούτε διαχειριστή σε πολυκατοικία;

Τώρα βεβαίως δεν φταίει ο «συνήθης ύποπτος» Μητσοτάκης διότι (όπως σημείωσε κι ο

Κάποιος να διαγράψει τον Κασσελάκη!

 

Αυτό θα είναι σε λίγο καιρό το αγωνιώδες αίτημα των στελεχών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ και όλο απογοήτευση θα διαπιστώσουν πως δεν υπάρχει σχετική διαδικασία. Πιθανολογώ πως μεταξύ αυτών που θα αναζητούν τρόπους να εκπαραθυρώσουν τον Κασσέλ θα είναι και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, γιατί θα δει τον σχεδιασμό του να σκοντάφτει στο «ενεργούμενό» του. 

Ο Στέφανος Τζουμάκας διαγράφηκε διότι ουδείς θα κλάψει για τη διαγραφή του. Είναι πλήρως αναλώσιμος. Ποιον αποκαλούμε αναλώσιμο; Αυτόν που η απώλειά του δεν ενοχλεί κανένα, που περνά απαρατήρητη, ως μη γενόμενη. Και ο διαγραφείς Τζουμάκας είχε όλα τα χαρακτηριστικά του αναλώσιμου. Συνεπώς, δεν ήταν καμιά επίδειξη πυγμής, εκ μέρους του Κασσέλ, η διαγραφή του. Θα επεδείκνυε τη δύναμή του αν διέγραφε τον Τσακαλώτο ή τον Φίλη ή κάποιο άλλο ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. 

Για την κατάσταση που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ειπωθεί τα πάντα και μάλιστα από τους ίδιους τους Συριζαίους. Προσωπικά ελάχιστα ασχολούμαι, διότι έπαψε να αποτελεί κίνδυνο για τη δημοκρατία μας. Περιθωριοποιείται, μέσα από εκφυλιστικά φαινόμενα. Η πορεία του είναι γεμάτη αντιφάσεις, διότι έναν αρχηγό με «φιλελεύθερο - αριστερό» προσωπείο τον πλαισιώνει ό,τι πιο χυδαίο έχει να επιδείξει όχι η Αριστερά, αλλά η πολιτική ζωή του τόπου μας από

Μητσοτάκης: Οι «απρόσεκτοι» και ο λήθαργος για τις τιμές

Από το βράδυ της Κυριακής του β’ γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, έως το και το βράδυ της Τετάρτης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έστειλε μηνύματα και προειδοποιήσεις στους υπουργούς του.

Είπε ότι «η κυβέρνηση οφείλει να πορεύεται με τα πόδια καλά γειωμένα στη γη» (Κυριακή 15/10) και ότι πρέπει «πρώτα να βουτάμε τη γλώσσα μας στο μυαλό μας και μετά να μιλάμε» (Τετάρτη 18/10 στο Υπουργικό Συμβούλιο). 

Το ίδιο βράδυ, στην πρώτη του συνέντευξη μετά τις αυτοδιοικητικές κάλπες (στον ΑΝΤ1, εδώ) είπε ότι «δεν είναι η πρώτη φορά που προσπαθώ να μεταφέρω σε όλους τους συνεργάτες μου ένα μήνυμα σεμνότητας και μετριοπάθειας». Χωρίς να κατονομάσει υπουργούς ανέφερε ότι «σίγουρα υπήρχαν κάποιες άστοχες δηλώσεις». 

Η εξήγηση δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη. Οι δηλώσεις που απασχόλησαν τη δημόσια συζήτηση την περασμένη εβδομάδα ήταν αυτές του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Λευτέρη Αυγενάκη, και του υπουργού Εργασίας, Αδωνι Γεωργιάδη. Ο πρώτος συνέδεσε την τοπική ψήφο για τον Περιφερειάρχη Θεσσαλίας με τις ροές των κρατικών αποζημιώσεων για τους πλημμυροπαθείς και ο δεύτερος την επιλογή για τον Δήμαρχο Χαλανδρίου με την απορρόφηση του ΕΣΠΑ.

Οι «δύο» αρνήθηκαν αργότερα ότι επρόκειτο για εκβιασμό ώστε να ψηφιστούν οι υποψήφιοι που πρότεινε η ΝΔ, αλλά οι εντυπώσεις έμειναν. Και όχι μόνο έμειναν αλλά τροφοδότησαν και τα

Ούτε στον χειρότερο εχθρό μου

 

Έχω φτάσει σε σημείο να τους συμπονώ. Να μπαίνω στη θέση τους και αντί να νιώθω ικανοποίηση μ’ αυτά που παθαίνουν, να ψιλοστενοχωριέμαι. Ούτε στον χειρότερο πολιτικό εχθρό μου δεν θα ευχόμουν να καταπέσει σε τέτοια πολιτική ευτέλεια. Εντάξει, στηρίξαμε και συνεχίζουμε να στηρίζουμε τη μεταρρυθμιστική ατζέντα και προσπάθεια του Κυριάκου, αλλά ποτέ καμιά σοβαρή μεταρρύθμιση δεν έχει κανονικά αποτελέσματα αν απέναντί της αντί για μια συγκροτημένη αντιπολίτευση έχει ένα τσίρκο υπό διάλυση.

Φτιάχνω την εικόνα από τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας και πιάνω τον εαυτό μου να ανατριχιάζει μ’ αυτά που έγιναν εκεί μέσα. Προσήλθαν οι σκληρά αντιπολιτευόμενοι με τα μαχαίρια ανάμεσα στα δόντια τους. Μπήκαν οι συμπολιτευόμενοι Κασσελακικοί με σφιγμένες τις γροθιές, πανέτοιμοι να υπερασπιστούν τον νέο Πρόεδρο απέναντι στους υπονομευτές. Και μπήκαν οι τετραπέρατοι ισορροπιστές με

Λίγο πριν την τελευταία πράξη της παράστασης

Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, στη Μέση Ανατολή, έχουμε φρικιαστική επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ με εκατοντάδες αθώα θύματα, ο κόσμος γύρω μας παρακολουθεί τις προσπάθειες κατάλυσης κάθε έννοιας δικαίου, συνόρων, σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή, την επέλαση του νέου αυταρχισμού κατά της Δημοκρατίας και ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεδριάζει με τον αρχηγό του απόντα, αλλά συνδεδεμένο διαδικτυακά, προσπαθώντας να απαντήσει σε κρίσιμα, υπαρξιακά για το κόμμα ερωτήματα. 

Ενδιαφέρουν κανέναν όλα αυτά; Η απάντηση είναι όχι. Εδώ δεν ενδιαφέρει πια ο ΣΥΡΙΖΑ το εκλογικό σώμα και την κοινωνία. Αυτοί, όμως, συνεχίζουν να παίζουν την ίδια μονότονη μουσική στο κομματικό τους βιολί, γνωρίζοντας πως το κοινό έχει από καιρό εγκαταλείψει την αίθουσα με την πινακίδα «ΣΥΡΙΖΑ». Στα διαλείμματα, προσπαθούν να κλέψουν λίγη λάμψη και αίγλη από τις επιτυχίες άλλων, όπως έγινε τη βραδιά του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών. 

Αν προσπαθήσουμε να δούμε από κοντά τον μικρόκοσμο και την ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή την περίοδο, κάθε άλλο περί πολιτικής συζητάνε. Διεξάγεται κι εκεί, στη στέπα της Κουμουνδούρου, ένας πόλεμος χαρακωμάτων, ένας πόλεμος κατατριβής και φθοράς του αντιπάλου, όπου

Καλά στέφανα: Ο Κασσελάκης παντρεύεται αύριο τον Τάιλερ στο New York

Τον σύντροφο του, Τάιλερ Μακμπεθ, θα παντρευτεί την Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2023, στη Νέα Υόρκη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Στέφανος Κασσελάκης.

Ο γάμος θα λάβει χώρα στα Χάμπτονς της Νέας Υόρκης, με το ζεύγος Κασσελάκη – Μακμπέθ να κάνει το βήμα παραπάνω μετά το σύμφωνο συμβίωσης που είχαν υπογράψει.

Την είδηση έκανε γνωστή ο ίδιος ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μιλώντας στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι δικαιολόγησε και την απουσία του από τον β΄ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, αλλά και της πρώτης συνεδρίασης της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος.

Πάγωσαν και μετά… ευχήθηκαν

Τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας δεν περίμεναν τέτοια νέα από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και έτσι πάγωσαν όταν έμαθαν για το γάμο του Στέφανου Κασσελάκη και του Τάιλερ Μακμπέθ.

Μετά το πρώτο μούδιασμα, τα μέλη της

ΣΥΡΙΖΑ: Ολομέτωπη επίθεση της Ομπρέλας στον Κασσελάκη - Τον κατηγορεί για νεοφιλελεύθερες θέσεις και αντικαταστατική συμπεριφορά

ΑΡΧΙΣΕ Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ

Αρνητικά αξιολογεί τις πρώτες κινήσεις της νέας ηγεσίας η εσωκομματική τάση «Ομπρέλα» εκτιμώντας πως «στις εκλογές δεν ωφελήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Κάνοντας λόγο για συνέχεια στην «εκλογική υποχώρησή του, κάτι που σηματοδοτεί στρατηγική ήττα», στο κείμενο παρέμβασης τους τα στελέχη της «Ομπρέλας» υποστηρίζουν πως «ενισχύθηκε εκλογικά το ΚΚΕ καθώς και το ΠΑΣΟΚ ιδιαιτέρως στα αστικά κέντρα όπου είχε καταγράψει χαμηλά ποσοστά στις βουλευτικές εκλογές».

Παράλληλα, «η οποιαδήποτε επωφελής πιθανή συμμαχία με όμορους πολιτικούς χώρους, προϋποθέτει έναν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ» επισημαίνουν, ενώ βγάζουν «κίτρινη κάρτα» στον Στέφανο Κασσελάκη για το «τελεσίγραφο» προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα και τα όσα είπε στον ΣΕΒ.
Τέλος, ζητούν να συνεδριάσουν άμεσα τα κομματικά όργανα και να διεξαχθεί το Συνέδριο του κόμματος τον Νοέμβριο.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

1. Το τελικό αποτέλεσμα των Αυτοδιοικητικών εκλογών συνιστά ρωγμή στην πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκη. Παρά τους εκβιασμούς και τις άλλες καθεστωτικές πρακτικές που μετέρχεται η κυβέρνηση, η καταψήφιση κορυφαίων κυβερνητικών υποψηφίων αποτελεί σοβαρό πλήγμα. Που δείχνει ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια για την έκρηξη της ακρίβειας, την κλιματική κρίση, την ανικανότητα του επιτελικού κράτους, καθώς και η ενόχληση για την οικογενειοκρατία και την αλαζονεία - ως σύμπτωμα μάλιστα κυβερνητικού αυταρχισμού και συρρίκνωσης των δημοκρατικών θεσμών - δημιουργούν καταρχήν δυνατότητες για νέες κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες.

Οι διεργασίες αυτές διατρέχουν οριζόντια το πολιτικό σύστημα. Και συνοδεύονται από την επίμονη υψηλή αποχή. Πρόκειται για αστάθμητο παράγοντα απομάκρυνσης και απογοήτευσης των πολιτών από το πολιτικό σύστημα, σε μια περίοδο που

Αχ βρε Γιώργο

Αυτός ο Γιώργος βρε παιδί μου, καημό το ‘χει σε όλες τις κρίσιμες στιγμές να ρίχνει μια πέτρα στη λίμνη και να κάνει μαντάρα την ήρεμη επιφάνεια της. Φίλος μου ο Γιώργος, το διευκρινίζω ευθύς εξ αρχής, συζητώ μαζί του όποτε τυχαίνει και πάντα παρακολουθώ τις απόψεις που εκφράζει διότι διαθέτει γνώση του διεθνούς περίγυρου, αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι ορισμένες τοποθετήσεις του με κάνουν έξω φρενών. Σαν αυτή που εξέφρασε το βράδυ των εκλογών, για παράδειγμα, περί της σύγκλισης ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. 

Θα μου πουν τώρα οι φίλοι του (και φίλοι μου) και οι συνεργάτες του, «μα δεν εξέφρασε αυτό το πράγμα. Μίλησε απλώς για τα οφέλη της "ένωσης" των προοδευτικών δυνάμεων. Δεν το εξειδίκευσε αυτό το γενικό, δεν είπε να αρχίσουν συνομιλίες ανάμεσα στα δυο κόμματα, ούτε να κατέβουν με κοινό ψηφοδέλτιο στις ευρωεκλογές, ούτε να συγχωνευτούν, ούτε οτιδήποτε άλλο. Μια γενική θέση εξέφρασε, που τη λέει πάντα.»

Μωρέ εγώ να του δώσω χίλια δίκια του Γιώργου. Και να του αναγνωρίσω ότι

Τι υπάρχει πέρα από την εικόνα;

Τώρα λοιπόν που χαμηλώνουν τα φώτα και οι κάμερες των «πρωινάδικων» αποσύρονται η μια μετά την άλλη από το κατόπι του, είναι κάτι παραπάνω από εμφανές πως τίποτε δεν θα είναι πια εύκολο για αυτόν.

Δικαιούται ένας πρόεδρος κόμματος να έχει «προσωπικές απόψεις»; Και αν δικαιούται να διαθέτει, έως ποιο (ιδεολογικοπολιτικό) σημείο μπορεί να φτάνουν αυτές, ώστε να θεωρούνται από τους υπολοίπους συμβατές με τις αρχές του κόμματος; Επίσης ένας πρόεδρος μπορεί να έχει λόγο στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων του κόμματός του ή απλώς παρίσταται και χαιρετίζει κατά τη διαδικασία κατάρτισής τους; Τα ερωτήματα φαντάζουν ίσως ρητορικά, αλλά δεν είναι.

Αντιθέτως προέκυψαν εσχάτως, αφορούν ευθέως τον πρόεδρο του κόμματος Στέφανο Κασσελάκη και τέθηκαν «ξερά», χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να καλυφθούν πίσω από έστω έμμεσες αναφορές. Απεικονίζουν δε με τον πιο παραστατικό τρόπο τη βαθιά κρίση στην οποία φαίνεται να εισέρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ με την ολοκλήρωση, σήμερα, του κύκλου των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Το δυστοπικό κομματικό τοπίο που δημιουργήθηκε αργά αλλά

Η πολιτική δεν είναι πια ρουτίνα

Κανείς δεν πρέπει να θεωρεί την κοινωνία δεδομένη. Αυτό το μήνυμα βγήκε, για μία ακόμη φορά, χθες από την κάλπη. Βρισκόμαστε σε μια εποχή που οι πολίτες είναι θυμωμένοι, δεν τους αρέσει να είναι «αγκιστρωμένα ψάρια» και γίνονται όλο και πιο απαιτητικοί, δύσκολοι «πελάτες». Τους ενοχλεί όσο τίποτε άλλο η αλαζονεία. Αλλά και κάτι ακόμη. Μπορεί η επικοινωνία να είναι το παν, όμως η υπερεπικοινωνία γίνεται συχνά μπούμερανγκ, με αποτέλεσμα να εκλέγονται οι πιο… αντιεπικοινωνιακοί υποψήφιοι.

Η πολιτική έχει αρχίσει να αποκτά ενδιαφέρον πάντως. Εδώ και δέκα χρόνια περίπου, η ρουτίνα τελείωσε. Δεν έχουμε μονίμως μονομαχία Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, ούτε είναι δεδομένο πως ένας πολιτικός ηγέτης μπορεί να διαρκέσει για πολύ. Αντιθέτως. Πληθαίνουν οι πολιτικοί «μιας χρήσης». Και εμφανίζονται τακτικά «μετεωρίτες», άνθρωποι από το πουθενά, που εκπλήσσουν και κερδίζουν χωρίς να το περιμένει κανείς. Το αν θα έχουν διάρκεια και αντίκτυπο θα φανεί στη διαδρομή τους.

Διανύουμε όμως και μια περίοδο που

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλιπαρεί για συνεργασία - Το ΠΑΣΟΚ... βάζει πάγο!

Εν αρχή είδηση είναι η ελλειμματική συμμετοχή στις εκλογές του δήμου Αθηναίων. Την πρώτη Κυριακή των εκλογών έφτασε στο μίζερο 32,32%, ενώ τη δεύτερη κατέβηκε στο τραγικό 26,73%. Αυτό το ποσοστό έβγαλε δήμαρχο, και το επισημαίνουμε ανεξαρτήτως προσώπου. Ας αναλάβουν οι κοινωνιολόγοι να εξηγήσουν τη διεργασία δια της οποίας ο πολίτης γίνεται ιδιώτης. 

Σαφώς υπάρχει μια δημοκρατία «εν ελλείψει», χωρίς αυτό βεβαίως να μειώνει, συμβολικά και πολιτικά, τη νίκη του νέου δημάρχου Χάρη Δούκα. Οι ελλείποντες εκχώρησαν το δικαίωμά του πολίτη, στους παρόντες στην κάλπη. 

Αναλύθηκε και εξαντλήθηκε η αστοχία της ΝΔ στον στόχο του 13 στα 13. Εξ αντικειμένου η είδηση της επόμενης ημέρας είναι η κραυγάζουσα απελπισία του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθεί εναγωνίως να μπει στο κάδρο της νίκης Δούκα ως συμμέτοχος και συνδιεκδικητής της, και δι’ αυτής να κάνει προβολές στην κεντρική σκηνή, ως πρωτεργάτης και συνδιαμορφωτής του μέλλοντος της Κεντροαριστεράς. 

Όντως οι Δούκας, ο Κουρέτας και Αγγελούδης βγήκαν και με τις ψήφους και του ΣΥΡΙΖΑ, συμπτυσσόμενου σε ένα αντιμητσοτακικό μέτωπο. Ο Κώστας Ζαχαριάδης, έσπευσε να πανηγυρίσει τη νίκη Δούκα και σε φωτογραφία του με τον Γιώργο Παπανδρέου, έγραψε: «Σήμερα είναι μέρα γιορτής για την Κεντροαριστερά»!

Αυτό όμως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και επικοινωνιακή χειραγώγηση του εκλογικού αποτελέσματος. Συνέβαλε ως υποβοηθητικός μοχλός και ο αιώνιος Γιώργος Παπανδρέου, που το ίδιο βράδυ δήλωσε:

Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και η ΝΔ πάνω από το 40%

Το ΠΑΣΟΚ επανέρχεται δυναμικά όχι μόνον λόγω της εκλογής - έκπληξης του κ. Δούκα στην Αθήνα, αλλά και της νίκης του σε πολλούς δήμους σε όλη την Ελλάδα. Πάντα διατηρούσε ισχυρές δυνάμεις στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά τέτοια πανελλαδική εμφάνιση είχαμε να δούμε από το 2010. Τι σημαίνει αυτό πολιτικά; Πως μπορεί να αποτελέσει τον βασικό κορμό για μια ευρωπαϊκή κεντροαριστερά, χωρίς ακρότητες και υστερίες. Η πολιτεία του κ. Δούκα στην Αθήνα θα δείξει αν θα βαδίσει τον δρόμο των ιδεοληψιών της Αριστεράς ή αν θα αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα και ρεαλισμό τα προβλήματα της πόλης, που είναι πολλά. Αν θα συνεργαστεί με την κυβέρνηση ή αν θα επιλέξει την αντιπαράθεση. 

Στη Θεσσαλονίκη, αν δεν υπήρχε το πρωθυπουργικό χρίσμα στον Κωνσταντίνο Ζέρβα, η Νέα Δημοκρατία θα μπορούσε να ήταν ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα εξίσου με το ΠΑΣΟΚ. Ο Στέλιος Αγγελούδης πέρασε στον δεύτερο γύρο λόγω της στήριξης τοπικών κυβερνητικών βουλευτών, καθώς συμπεριέλαβε στον συνδυασμό του στελέχη της Νέας Δημοκρατίας τα οποία μάλιστα εκλέχτηκαν με άνεση από την πρώτη Κυριακή, ενώ είναι γνωστό πως το επίσημο ΠΑΣΟΚ δεν του έδωσε το χρίσμα. Συνεπώς η ΝΔ στη Θεσσαλονίκη χρεώνεται μια τζάμπα ήττα. 

Το ερώτημα είναι αν η

Αυτοδιοικητικές εκλογές: Ανώμαλη προσγείωση ΣΥΡΙΖΑ στη σκληρή πραγματικότητα

 

Η εικόνα για τον ΣΥΡΙΖΑ πανελλαδικά είναι τραγική και αυτό επισημαίνεται από πολλά στελέχη περιφερειακά, αλλά και βουλευτές.

Σε ελεύθερη πτώση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, παρά την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του, παρά το κλίμα ενθουσιασμού που διαμόρφωσε η νέα ηγετική ομάδα. Ο πρώτος γύρος των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών όχι απλά προσγείωσε τη νέα ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά επιβεβαίωσε ουσιαστικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χάνει συνεχώς δυνάμεις.

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές ενίσχυσαν και το κλίμα εσωστρέφειας στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αλλά κυρίως επισφράγισαν την ανυπαρξία του στο πεδίο της αυτοδιοίκησης, στο οποίο, όπως και σε άλλους χώρους, δεν είχε γίνει καμία ουσιαστική προεργασία και επί προεδρίας Αλέξη Τσίπρα.

Προφανώς τα όσα αρνητικά καταγράφηκαν για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ την περασμένη εβδομάδα, κυρίως στις περιφερειακές εκλογές, όπου αθροιστικά, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, απώλεσε περίπου 4,5-5 μονάδες σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιουνίου, όπου υπέστη πανωλεθρία από τη ΝΔ.Η «συντήρηση δυνάμεων» δεν

Ακριβή κοροϊδία στα ράφια

Νέα ταμπελάκια παρέταξε η κυβέρνηση στη μάχη κατά της ακρίβειας και ο αρμόδιος υπουργός Ανάπτυξης έδειξε στην τηλεόραση, όπως είδαμε προ ημερών, ένα δείγμα των νέων φρεγατών Belharra. «Ολα τα προϊόντα», είπε ο κ. Κώστας Σκρέκας, «για τα οποία οι προμηθευτές αποφασίσουν να μειώσουν για τουλάχιστον έξι μήνες και για τουλάχιστον 5% την τιμή στο ράφι θα έχουν ειδική σήμανση. Θέλουμε ο καταναλωτής όταν εισέρχεται στον διάδρομο του σούπερ μάρκετ να βλέπει ποια είναι τα προϊόντα με μείωση τιμής» (Mega, 11.10.2023).

Ενδιαφέρον πυροτέχνημα και αυτό, αλλά η μόνη χρησιμότητά τους είναι να ανεβάζει το κόστος λειτουργίας των σούπερ μάρκετ, για να τυπώσουν και να διανείμουν τις νέες ταμπέλες. Έτσι κι αλλιώς, οι καταναλωτές ψάχνουν τις φθηνότερες τιμές και ουδόλως απασχολούνται αν αυτές παραμένουν χαμηλά «τουλάχιστον έξι μήνες και για τουλάχιστον 5%». Αυτό που τους νοιάζει είναι να αγοράζουν φθηνά και να μην τους κοροϊδεύουν με δήθεν προσφορές ή τάχα μου χαμηλές τιμές.

Είχαν γραφτεί προ έτους πολλά για την κοροϊδία εις βάρος των καταναλωτών με τη

Η κληρονομιά του οπορτουνισμού

Όποιος έκανε ζάπινγκ αυτές τις μέρες μπορεί να έπεσε πάνω σε ένα από εκείνα τα ριάλιτι επιβίωσης που πάνε τους παίκτες σε εξωτικά ερημικά μέρη για αθλοπαιδιές με έπαθλα μπουγάτσες και σουβλάκια.

Ανάμεσα στους παίκτες είναι και η πρώην βουλευτής Κοζάνης Ραχήλ Μακρή. Πολλοί θα θέλουν να την ξεχάσουν.

Εγινε διάσημη το 2012 με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τα ΜΜΕ που απολάμβαναν να τη φιλοξενούν για να ανεβάζουν τα νούμερά τους, αφού ήταν βέβαιο πως κάθε εμφάνισή της θα έχει συνωμοσιολογία, επιθέσεις με λάσπη και χυδαιότητα, γενικώς ό,τι μας πλάσαραν τότε ως «αντισυστημικό» (εδώ γελάμε).

Έχοντας διακριθεί ως η πιο viral ανακάλυψη των ΑΝΕΛ, η Μακρή ανέβηκε πίστα το 2015, όταν, ανταποκρινόμενη στην πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, πήρε μεταγραφή στην Κουμουνδούρου, παρά τις διαφωνίες της περιφερειακής επιτροπής Κοζάνης του ΣΥΡΙΖΑ.

Η απόφαση του κ. Τσιπρα ήταν αυτό που στην αριστερή λανγκάζ το λένε «πολιτικός οπορτουνισμός», φαινόμενο διαχρονικό που διατρέχει το πολιτικό φάσμα. Και δικαιώθηκε. Βγήκε πρώτη σε

Στέφανος Κασσελάκης: Παρένθεση

Οι εκλογές αυτές δεν θα μετρούσαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήξερε τι έμελλε να πάθει. Ο νέος αρχηγός του μπορούσε μόνο να υποστεί τις αυτοδιοικητικές επιλογές που είχαν γίνει μετά την ήττα του Ιουνίου. Τι να σώσει; Γι’ αυτό έλεγαν ότι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ επρόκειτο να κριθεί στις ευρωεκλογές του 2024. Τώρα, το ζητούμενο για το κόμμα είναι να φτάσει σώο μέχρι εκεί.

Γιατί; Γιατί όλα τα στελέχη με κάποια υπόσταση έφτασαν να σνομπάρουν τις θέσεις στη σκιώδη κυβέρνηση, αναγκάζοντας τον Κασσελάκη να αλιεύσει στην τρίτη και τέταρτη σειρά του δυναμικού της Κοινοβουλευτικής Ομάδας;

Φταίνε οι ηττημένοι της εσωκομματικής αναμέτρησης που δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με το πρόσωπο που τους ξεπέρασε; Ή φταίει ο νικητής που δεν έχει ακόμη καταλάβει ποιο κόμμα τού δόθηκε να διευθύνει;

Ο νέος πρόεδρος εξουδετέρωσε μόνος του το πλεονέκτημά του. Το γεγονός ότι ήταν νέος και «από αλλού φερμένος» του έδωσε την όψη του ανανεωτή. Ο ίδιος σκότωσε αμέσως αυτήν την επαγγελία επιλέγοντας να ταυτιστεί με ό,τι πιο παρωχημένο και διχαστικό διέθετε το κόμμα. Ο πολακισμός, που είχε προ πολλού χάσει τη δυνατότητα να δηλητηριάζει την κοινωνία, αποδεικνύεται ότι μπορεί ακόμη να δηλητηριάζει το κόμμα.

Ο πόλος της περιέργειας και το βάρος των «θείων».

Ακόμη κι αν ο ίδιος ο Κασσελάκης δεν ήταν σε θέση να διακρίνει τις παρενέργειες της επιλογής του, βρέθηκαν, λένε, πολλοί πρόθυμοι να

Τάξη

Καλώς τον κι ας μας έλειψε. Μετά τις εκλογικές ήττες και την αποχώρησή του από την αρχηγία, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επανεμφανίστηκε στο Στρασβούργο.

Εκεί έκανε μια ομιλία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην οποία πλέον μετέχει ως βουλευτής.

Τι είπε; Πολλά και διάφορα.

Η ομιλία περιείχε το συνηθισμένο (πλέον) εγκώμιο στον ίδιο και τα επιτεύγματά του. Αν τον άκουγε κάποιος άσχετος περαστικός θα αναρωτιόταν τι έπαθαν οι Έλληνες και καταψήφισαν πεντέξι φορές τέτοιον λαμπρό κυβερνήτη.

Ανθρώπινο. Υποψιάζομαι ότι το βασικό πρόβλημα του Τσίπρα είναι πως δεν έχει χωνέψει ότι έχασε. Τον τρώει ένα παράπονο. Και το βγάζει σε κάθε περίπτωση.

Η ομιλία όμως είχε κι ένα δεύτερο, πιο πολιτικό σκέλος. Σύμφωνα με το οποίο για όλα τα τρέχοντα δεινά του πλανήτη φταίνε η

Γιατί η Τουρκία θα πρέπει να ξεχάσει τα F-16

Με αφορμή τον κατάπλου του αμερικανικού αεροπλανοφόρου Gerald R. Ford κοντά στις ακτές του Ισραήλ, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξαπέλυσε δριμεία λεκτική επίθεση εναντίον της Ουάσιγκτον, υποστηρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα συμβάλει στην πραγματοποίηση σφαγών εις βάρος των Παλαιστίνιων που διαμένουν στη Λωρίδα της Γάζας. Δεν έμεινε όμως μόνο εκεί, αλλά προχώρησε ένα βήμα παρακάτω.

Κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι εκπαιδεύουν και εξοπλίζουν όλες τις τρομοκρατικές οργανώσεις στη Μέση Ανατολή, προκαλώντας έτσι λουτρό αίματος στην ευρύτερη περιοχή. 

Οι δηλώσεις αυτές αποτελούν ακόμα έναν κρίκο στη μακρά αλυσίδα των ενεργειών του κ. Ερντογάν που λειτουργούν επιβαρυντικά στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Αναφερόμενος στην ενίσχυση που, κατά την άποψή του, προσφέρουν οι Αμερικανοί σε τρομοκρατικές οργανώσεις, προφανώς υπαινίσσεται την αμερικανική υποστήριξη προς τους Κούρδους της Συρίας. 

Ο κ. Ερντογάν ίσως προχωράει πέρα από το σημείο που μπορεί να ανεχθεί η Ουάσιγκτον. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Αμερικανοί θα

Οι κίνδυνοι της πολιτικής ηγεμονίας και ο βολικός λήθαργος της αντιπολίτευσης

 

Αν ανατρέξει κανείς σε αυτοδιοικητικές εκλογές του παρελθόντος, θα διαπιστώσει ότι σχεδόν πάντοτε σε αυτές διαμορφώνονταν ή εκδηλώνονταν πολιτικές τάσεις.

Στη δεκαετία του ’70 το ΠΑΣΟΚ έκανε τις πρώτες του εκλογικές εφόδους, κερδίζοντας τους μεγάλους δήμους, στη δεκαετία του ’80 η ΝΔ έκανε τα πρώτα βήματα της πολιτικής της ανάκαμψης με αντίστοιχο τρόπο. Λίγο-πολύ και αναλόγως των συμπτώσεων των εκλογικών κύκλων, στις εκλογές της αυτοδιοίκησης κάπως διατυπώνονταν μηνύματα και διαμορφωνόταν το πολιτικό περιβάλλον.

Στις εκλογές της 8ης Οκτωβρίου για τους δήμους και τις περιφέρειες της χώρας, η πολιτική τάση που εκδηλώθηκε ήταν ηχηρή, δίχως όμως να συνδυάζεται με παραμέτρους πολιτικής ανατροπής.

Η πολιτική ηγεμονία της ΝΔ και του Μητσοτάκη επιβεβαιώθηκαν ηχηρά και αδιαμφισβήτητα, η καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ επίσης, ενώ κάποια σκιρτήματα παρατηρούνται για το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ.

Την ίδια στιγμή ο πολυδιαφημισμένος Κασιδιάρης έμεινε στο 8% (από 10% στις προηγούμενες εκλογές) και η περίπτωση Μπέου στον Βόλο είναι από μόνη της μία ιστορία με

Σφαγή στον ΣΥΡΙΖΑ: Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι!

«Όλα έπρεπε νά’ ρθουν καθώς ήρθαν, οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν» έγραφε ο Καρυωτάκης και ταιριάζει ως το κύκνειο άσμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα εξουσίας που κυβέρνησε τη χώρα - όπως και να την κυβέρνησε - αποσυντίθεται και καταρρέει ταχύρρυθμα σε «ζωντανή σύνδεση».

Ο νέος αρχηγός Στ. Κασσελάκης, για να αποδείξει προφανώς ότι δεν είναι «Αμερικανάκι» αλλά «Κρητίκαρος», λίγο πριν ανακοινώσει τους τομεάρχες του κόμματος, προχώρησε εντελώς παράδοξα, σε μια πρωτοφανή ανάρτηση: Προειδοποίησε πως «όποιος υπονομεύσει την ενότητα της Κ.Ο. και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει θέση σε μελλοντικά ψηφοδέλτια του κόμματος». 

Προφανώς αψυχολόγητη αντίδραση, που τροφοδοτήθηκε από την άρνηση στελεχών της αντιπολίτευσης να αναλάβουν Τομεάρχες. Και ο λόγος άρνησής τους οφείλεται στο γεγονός ότι δεν ήθελαν να αναλάβουν υπό τον Πολάκη… 

Και ου μόνον, αλλά παρότρυνε τους πολίτες εν είδει διαφήμισης: «Όποια ή όποιος από εσάς ενδιαφέρεται να κατέβει ως υποψήφιος στις επικείμενες Ευρωεκλογές, πρέπει να γραφτεί μέλος του ΣΥΡΙΖΑ στην ιστοσελίδα του κόμματος». Γιατί «εκεί» λέει «χτίζεται ο νέος ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί γεννιούνται τα στελέχη της επόμενης γενιάς».

Προφανώς πήρε παράδειγμα εαυτόν, που ήρθε για πολιτικό τουρισμό και βρέθηκε πρόεδρος κόμματος. Ζητεί τα βιογραφικά κάθε πολιτικώς ασχέτου για να τον

Μπάτμαν

Μήπως ο Μπάτμαν αποδειχθεί τελικά Μίκυ Μάους.

Υποθέτω ότι ο Μητσοτάκης ηρέμησε. Δεν είναι μικρό πράγμα να σε απειλεί η Τζάκρη με «Blitzkrieg», με κοτζάμ «πόλεμο αστραπή» τον οποίο «θα υποστεί το Μαξίμου», και εσύ να κοιμάσαι ήσυχος («ΤΑ ΝΕΑ», 6/10).

Ούτε υπάρχει αμφιβολία ότι σε τρομάζει η ιδέα πως μπορεί να εφορμούν εναντίον σου οι μεραρχίες τεθωρακισμένων του Γκουντέριαν, έστω με τον Πολάκη στο σπρώξιμο.

Ούτε είναι απλό να ζεις καθημερινά με τον φόβο ότι ο Κασσελάκης θαυμάζει όχι μόνο τον αριστερό Βελουχιώτη αλλά και τον Μπάτμαν που είναι επίσης αριστερός.

Μετά όμως άνοιξαν οι κάλπες. Κι εκεί που θα έφταναν τα τεθωρακισμένα στο Gotham City, ο Μητσοτάκης τους πήρε και τα Λουμπουτέν.

Άλλες 5 μονάδες έχασαν ο Μπάτμαν παρέα με τον Γκουντέριαν.

Πάμε όμως λίγο να σοβαρευτούμε. Μετά τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου σημείωνα ότι η κάλπη έβγαλε «ένα κόμμα και κάτι ψιλά» («ΤΑ ΝΕΑ», 9/7).

Είναι αλήθεια ότι δεν είχα υπολογίσει πως τελικά τα ψιλά μπορεί να μη φτάνουν ούτε για ρέστα. Συνέβη κι αυτό.

Κι επειδή αντιλαμβάνομαι ότι

Η Αφροδίτη με τις γούνες

 

Αν και γραμμένο το 1870, το έργο, τον τίτλο του οποίου δανείστηκα για το σημερινό σημείωμα, είναι ένα από τα κορυφαία έργα της ευρωπαϊκής ερωτικής λογοτεχνίας και απόκτημα του παγκόσμιου πολιτισμού. Σε αυτόν τον ευφάνταστο συγγραφέα, τον Λέοπολντ Φον Ζαχερ Μαζόχ, οφείλεται ο όρος μαζοχισμός τον οποίο εισήγαγε στην επιστημονική ορολογία Ρίχαρντ φον Κραφτ - Έμπινγκ το 1886 αφού τον συμπεριέλαβε στο έργο του «Psychopathia Sexualis». Έκτοτε χρησιμοποιείται σε πολλά πεδία της ανθρώπινης σκέψης και δραστηριότητας, ως συνώνυμο της απόλαυσης ή της ηδονής του πόνου. 

Θυμήθηκα αυτό το βιβλίο, διαβάζοντας χθες την ειδησεογραφία για τη σύμπραξη των παρατάξεων Δούκα (ΠΑΣΟΚ) και Ζαχαριάδη (ΣΥΡΙΖΑ) στην Αθήνα, για τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. 

Δεν θα ασχοληθώ με τη μοναδική πολιτική θέση που διατύπωσαν, δηλαδή «να μην εκλεγεί ο Μπακογιάννης», γιατί η κουβέντα θα τραβήξει σε μάκρος και δεν είναι της ώρας. 

Εκείνο που εξέπληξε ήταν η αποδοχή της στήριξης της παράταξης και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προς τον εκλεκτό του ΠΑΣΟΚ. 

Απ’ ότι φαίνεται στο ΠΑΣΟΚ έχουν κοντή μνήμη ή, τουλάχιστον, επιλεκτική. Υπάρχουμε, όμως, οι υπόλοιποι να τους θυμίζουμε ορισμένα πράγματα. 

Υπάρχει το ερώτημα: