Στέφανος Κασσελάκης: Παρένθεση

Οι εκλογές αυτές δεν θα μετρούσαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήξερε τι έμελλε να πάθει. Ο νέος αρχηγός του μπορούσε μόνο να υποστεί τις αυτοδιοικητικές επιλογές που είχαν γίνει μετά την ήττα του Ιουνίου. Τι να σώσει; Γι’ αυτό έλεγαν ότι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ επρόκειτο να κριθεί στις ευρωεκλογές του 2024. Τώρα, το ζητούμενο για το κόμμα είναι να φτάσει σώο μέχρι εκεί.

Γιατί; Γιατί όλα τα στελέχη με κάποια υπόσταση έφτασαν να σνομπάρουν τις θέσεις στη σκιώδη κυβέρνηση, αναγκάζοντας τον Κασσελάκη να αλιεύσει στην τρίτη και τέταρτη σειρά του δυναμικού της Κοινοβουλευτικής Ομάδας;

Φταίνε οι ηττημένοι της εσωκομματικής αναμέτρησης που δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με το πρόσωπο που τους ξεπέρασε; Ή φταίει ο νικητής που δεν έχει ακόμη καταλάβει ποιο κόμμα τού δόθηκε να διευθύνει;

Ο νέος πρόεδρος εξουδετέρωσε μόνος του το πλεονέκτημά του. Το γεγονός ότι ήταν νέος και «από αλλού φερμένος» του έδωσε την όψη του ανανεωτή. Ο ίδιος σκότωσε αμέσως αυτήν την επαγγελία επιλέγοντας να ταυτιστεί με ό,τι πιο παρωχημένο και διχαστικό διέθετε το κόμμα. Ο πολακισμός, που είχε προ πολλού χάσει τη δυνατότητα να δηλητηριάζει την κοινωνία, αποδεικνύεται ότι μπορεί ακόμη να δηλητηριάζει το κόμμα.

Ο πόλος της περιέργειας και το βάρος των «θείων».

Ακόμη κι αν ο ίδιος ο Κασσελάκης δεν ήταν σε θέση να διακρίνει τις παρενέργειες της επιλογής του, βρέθηκαν, λένε, πολλοί πρόθυμοι να

τον προειδοποιήσουν ότι τα υλικά στα οποία ετοιμαζόταν να βασίσει την αρχηγία του θα οδηγούσαν στην απομόνωσή του. Είναι μήπως ο αψύς ποιμένας των τομεαρχών το βολικό σκιάχτρο για όσους είχαν ήδη αποφασίσει να αντιπολιτευτούν τον νέο αρχηγό; Θα ήταν, αλήθεια, διαφορετική η στάση τους χωρίς Πολάκη;

Θα ήταν σίγουρα δυσκολότερο για τους αμφισβητίες να αρνηθούν στον νέο μια περίοδο χάριτος. Ομως, δεν είναι μόνο η αυτοκτονική επιλογή υπαρχηγού –στα παραγγέλματα του οποίου θα υπάγεται το σχήμα– που καταδικάζει τον Κασσελάκη προτού δοκιμαστεί. Είναι και η σύστοιχη αδυναμία του να μετατρέψει την προσοχή σε αποδοχή.

Ο μιντιακός θόρυβος που προκάλεσε η αναπάντεχη εμφάνισή του κινδυνεύει να εξαντληθεί στην περιέργεια. Περιέργεια που δεν φαίνεται να μπορεί να εξελιχθεί σε εμπιστοσύνη, ούτε καν σε δημοτικότητα, αφού, με τις ασυνάρτητες εκπυρσοκροτήσεις του λόγου του, ο διάδοχος του Τσίπρα έχει καταφέρει να αποξενώσει ακόμη και εκείνους που χαιρέτιζαν την εκλογή του μόνο για τα νεωτεριστικά, τυπικά χαρακτηριστικά της.

Δυο γιους εύχεται στον εαυτό του ο Κασσελάκης. Οι δυο θετοί του θείοι όμως –ο Παππάς και ο Πολάκης– είναι που σφραγίζουν την πολιτική του μοίρα, προτού προλάβει το νήμα της να κυλήσει. Είναι αυτή η θειοθεσία που απειλεί να τον καταστήσει παρένθεση.

 Μιχ. Τσιντσίνης-Καθημερινή