Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Στυλίδας με τον συνδυασμό του Γιάννη Αποστόλου ο Χάρης Μάνος

 

«Νιώθω ότι έχουμε υποχρέωση  να παλέψουμε για τις επόμενες γενιές και να τους δώσουμε όραμα και ελπίδα να αγωνιστούν  με την σειρά τους»

Από την θέση του δημοτικού συμβούλου αυτή την φορά, αποφάσισε να προσφέρει στον Δήμο Στυλίδας ο μέχρι σήμερα πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Μύλων, Χάρης Μάνος.

Υποψήφιος με τον συνδυασμό «ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ» του Γιάννη Αποστόλου ο Χάρης Μάνος «έχοντας κατά νου τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Δήμος»  ζητά την ψήφο  των  δημοτών της Στυλίδας υποσχόμενος να παλέψει για  την βελτίωση των  συνθηκών ζωής  και για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα του τόπου.

Η δήλωση υποψηφιότητας του Χάρη Μάνου 

Εγεννήθη ημίν μέλλων Πρωθυπουργός, ο… Τσακαλώτος

Η συμπάθεια που εμπνέει στο πανελλήνιο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, με τα σπαστά «ελλήνικος», τα τσαλακωμένα κοστούμια και το κόκκινο σακίδιο στην πλάτη ως αειθαλής τηνέιτζερ, είχε λειτουργήσει ως προστατευτικό αλλά και παραπλανητικό κουκούλι, που απέκρυβε τις μύχιες φιλοδοξίες του.

Το αποκάλυψε ο ίδιος σε συνέντευξή του στο Βήμα, όπου σε ερώτηση εάν φαντάζεται τον εαυτό του πρωθυπουργό, απάντησε: «Ναι. Έχω την εμπειρία που μου προσέφερε η συμμετοχή στο Eurogroup, η διαπραγμάτευση και οι συζητήσεις με ανθρώπους όπως ο Ομπάμα, η Μέρκελ, ο Σόιμπλε. Έχω ευρωπαϊκό προφίλ και δικτύωση έξω από την Ελλάδα, κάτι που είναι σημαντικό για έναν πρωθυπουργό. Και φυσικά έχω αποδείξει και στη Βουλή ότι μπορώ να αντιμετωπίσω τον κ. Μητσοτάκη με επιχειρήματα».

Δεν είμαστε εμείς -με ποια οντότητα άραγε; – που θα αντισταθούμε στο όνειρο και θα αποκαθηλώσουμε τον επίδοξο πρωθυπουργό της χώρας. Όμως ως πολίτες και μελλοντικοί… υπήκοοί του, δικαιούμαστε στον σχολιασμό.

Η συμμετοχή στο Γιουρογκρούπ, όταν πηγαίνεις απολογητικός και

Καμία ανοχή σε προκλητικές συμπεριφορές

Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των κυβερνήσεων, στη δεύτερη θητεία τους να παρατηρούνται φαινόμενα υπουργών και στελεχών τους που προκαλούν την κοινή γνώμη.

Προφανώς, αποκτούν μια ιδιοκτησιακή σχέση με την εξουσία, που τους οδηγεί σε συμπεριφορές αλαζονικές. Ξεχνούν πως είναι δημόσια πρόσωπα και πως η ιδιωτική τους ζωή μπαίνει και αυτή στο μικροσκόπιο των κάθε λογής παρατηρητών. Στις ημέρες μας δε χρειάζονται οι παπαράτσι. Ένα απλό κινητό κάνει τη δουλειά του και ο εικονιζόμενος μετά τρέχει και δε φτάνει. Μάλιστα, μερικές φορές οι συγγνώμες δεν αρκούν, αν το ατόπημα είναι βαρύ. 

Προχθές τόσο ο κ. Μηταράκης όσο και ο κ. Πατούλης προκάλεσαν με τη συμπεριφορά τους. Υπό φυσιολογικές συνθήκες ουδείς θα ασχολείτο με τις διακοπές του ενός και τη ζεμπεκιά του άλλου. Άλλωστε και η ξεκούραση είναι ανθρώπινη ανάγκη και το ζεϊμπέκικο μέρος των υποχρεώσεων των πολιτικών, όχι όλων. Όμως, όταν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, συναισθανόμενη την κρισιμότητα των καταστάσεων και το δράμα που περνούν δεκάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας, ακύρωσε τη δεξίωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, είναι αδιανόητο δύο ανώτατοι δημόσιοι λειτουργοί να δείχνουν πως αγνοούν τις διαστάσεις του προβλήματος. 

«Μα ο Μηταράκης και ο Πατούλης θα σβήσουν τις φωτιές;» θα

Εμπρησμός; Απόδειξη!

 

Είναι γεγονός πως 667 πυρκαγιές μέσα σε έντεκα ημέρες, οι οποίες δεν ήταν όλες ημέρες καύσωνα και αέρηδων, φανερώνει πως κάτι υπάρχει. Τι είναι αυτό; Προς το παρόν μόνο σενάρια μπορούμε να κάνουμε εμείς οι κοινοί θνητοί. Οι υπουργοί όμως όταν μιλούν για εμπρησμούς οφείλουν και να αποδεικνύουν αυτό που υποστηρίζουν ώστε από ισχυρισμός να γίνει είδηση. 

Να διευκρινίσω πως όταν μιλούμε για εμπρησμό, μιλούμε για πρόθεση. Για πρόθεση να κάψει. Ο ηλικιωμένος που καίει χόρτα με μελτέμια δεν έχει πρόθεση, εκτός αν είναι αυτοφωράκιας. Ή οι ανέμελοι - ανεύθυνοι εκδρομείς που έκαναν μπάρμπεκιου στη Βάλια-Κάλντα. Δεν τους πέρασε από το μυαλό τι ζημία μπορούσε να γίνει λόγω της ανευθυνότητάς τους.

Αυτές οι περιπτώσεις δεν παλεύονται, γιατί η ανθρώπινη ανοησία είναι άπειρη. Ατελείωτη. Ό,τι και να λέμε φέτος, του χρόνου θα

Οι Σπαρτιάτες έχουν αρχηγό και τον ξέρουν: Ηλίας Κασιδιάρης

Οριστικό τέλος στις αυταπάτες και τις ψευδείς εντυπώσεις  για το ποιος είναι ο πραγματικός αρχηγός των Σπαρτιατών, που μπήκαν στη Βουλή με «πρόεδρο» τον Βασίλη Στίγκα, έβαλε χθες ο έγκλειστος χρυσαυγίτης Ηλίας Κασιδιάρης, με την ανακοίνωση του ότι θα κατέβει υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα στις εκλογές του Οκτωβρίου.

Μόνο η δήλωση πρόθεσης ήταν αρκετή, για να δούμε τα μαζικά αποκαλυπτήρια των βουλευτών του κόμματος των Σπαρτιατών, που εξέφρασαν πίστη και υποταγή σε εκείνον, βάζοντας πάγο στον νυν πρόεδρο, ο οποίος από την ώρα που εξελέγη, έχει αποφύγει την ευθεία ταύτιση με το πρωτοπαλίκαρο του Νίκου Μιχαλολιάκου. Η τελευταία φορά που ο ίδιος είχε αναφερθεί στον Κασιδιάρη ήταν το βράδυ των εκλογών όταν και τον ευχαρίστησε για την υποστήριξη.

Χθες λίγη ώρα αφότου ο Ηλ. Κασιδιάρης, μέσω του συνηγόρου υπεράσπισης, δήλωνε ότι

Κοίτα ποιος μιλάει

Εκεί που μας χρωστάγανε μας πήραν και βόδι. Με μια οργίλη ανακοίνωση, ο κ. 13-0, υποψήφιος για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, κατά κόσμον Νίκος Παππάς, καταδικασθείς από το Ειδικό Δικαστήριο για το ατιμωτικό αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, με βάση τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για τις επιλογές της, αναφορικά με την πλήρωση των θέσεων του προέδρου και του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. 

Κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, ο κ. 13 - 0 αναφέρει χαρακτηριστικά στη δήλωσή του «Θα προκαλούσε μόνο γέλιο αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνο για τη Δημοκρατία το εξόφθαλμο πολιτικο-δικαστικό «δούναι και λαβείν», που εξ αρχής γνωρίζαμε και σήμερα έγινε πραγματικότητα.»

Μπορεί ο ίδιος να έχει ξεχάσει ή να θέλει να ξεχάσει ή να προσπαθεί να κάνει κι εμάς να ξεχάσουμε, μα καλό θα ήταν να λαμβάνει υπόψη του πως οι πολίτες και μνήμη έχουν και πολιτικό κριτήριο διαθέτουν, αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα των τελευταίων δύο εκλογών. 

Θυμούνται οι πολίτες τις εναγώνιες προσπάθειες του κ. 13 - 0 να αλώσει τον χώρο των ΜΜΕ με έναν

Η αυτοθυσία και ο χορός των τεράτων

Η εικόνα του Canadair την στιγμή της πτώσης του σε πάγωνε. Δεν περίμενες να μάθεις το τέλος. Το ψυχανεμιζόσουν αμέσως βλέποντας την μπάλα της φωτιάς που σηκώθηκε και στη συνέχεια τη στήλη του μαύρου καπνού.

Η ευχή να βγούνε ζωντανοί οι δυο πιλότοι, που με αυτοθυσιαστική διάθεση ορμούσαν κατευθείαν πάνω στη φωτιά στο στενό ρουμάνι και έπαιζαν κρυφτό με τον χάρο ξυστά από την κορυφή των δένδρων, ήταν η αρχέγονη ορμέμφυτη ανθρώπινη ευχή. Αλλά το πάγωμα δεν ήταν για όλους.

Αμέσως άρχισε στα σόσιαλ μίντια η άγρια χαρά, ο χορός των τεράτων. Όχι τόσο για τους δυο πιλότους που έπεσαν στον καθήκον με αυταπάρνηση και γενναιότητα, όπως αυταπόδεικτα έδειξε το βίντεο της πτώσης. Και γι’ αυτούς βέβαια αλλά δεν συγκινήθηκαν ιδιαίτερα. Ήταν ένστολοι, άρα όργανα της εξουσίας, όχι κατατρεγμένοι όπως η μικρή Μαρία του Έβρου.

Ο θάνατος ήταν ευκαιρία να μιλήσουν για

Οι φωτιές δεν χρειάζονται βεντέτες

Από φωτιές δεν γνωρίζω και τη θητεία μου την έκανα στο ναυτικό, όχι στην πυροσβεστική. Έτσι αποφεύγω να κάνω κρίσεις και πολύ περισσότερο να αποδίδω ευθύνες.

 Ακόμα και για τη φωτιά στο Μάτι, προτιμώ να περιμένω το δικαστήριο να τις καταλογίσει, εκεί που ανήκουν. Με όλες τις δυσκολίες που υπάρχουν σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν η ένταση και η ταχύτατη εξάπλωση της φωτιάς έχουν σαν συνέπεια τα λάθη να οδηγούν σε τραγωδίες. Αυτό που δεν σήκωνε την παραμικρή δικαιολογία ωστόσο, ήταν ο απίστευτος επικοινωνιακός εμπαιγμός, με τον Τσίπρα να παριστάνει τον ανήξερο, όταν είχε γίνει ήδη γνωστό ότι υπάρχουν θύματα. Και βέβαια τα όσα επίσης απίστευτα είχαν ακολουθήσει, το ότι τα κάναμε όλα σωστά που ισχυριζόταν η πολιτική ηγεσία ή ότι η ευθύνη ανήκε στα θύματα που έχτισαν όπου έχτισαν.

Το πρόβλημα ωστόσο στην Ελλάδα είναι ότι συχνά δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη ούτε σε όσους είναι επιφορτισμένοι με την ευθύνη για την προστασία μας και την προστασία των δασών. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ήταν η έρευνα της πυροσβεστικής που ακολούθησε το Μάτι. Θάψτα, μη μπλέξεις, σου μεταφέρω άνωθεν εντολές πολιτικές, ήταν σύμφωνα με τον πραγματογνώμονα που ανέλαβε την έρευνα, οι «οδηγίες» ανωτέρου του. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά θα ήταν που μια έρευνα οδηγείται σε κουκούλωμα.
Για τον ίδιο λόγο πάντως αντιμετώπισα με επιφύλαξη έρευνα που

Το σενάριο του Μητσοτάκη

 

Ήταν 12 Σεπτεμβρίου 2021. Ο Μητσοτάκης παραχώρησε τη συνηθισμένη συνέντευξη Τύπου στα εγκαίνια της ΔΕΘ.

Τι είπε; Δύο πράγματα.

Πρώτον, ότι «η κυβέρνηση θα εξαντλήσει τη συνταγματική της θητεία». «Τι θα είχα να κερδίσω από πρόωρες εκλογές;» αναρωτήθηκε.

Δεύτερον, ότι θα διεκδικήσει την αυτοδυναμία από τις πρώτες κάλπες αλλά αν δεν προκύψει, θα πάει και σε δεύτερες εκλογές. «Η απλή αναλογική δεν επιτρέπει τον σχηματισμό κυβέρνησης παρά μόνο με συνεργασία των πρώτων δύο κομμάτων, την οποία και αποκλείω».

Δύο χρόνια αργότερα έχουν μεσολαβήσει:

* Το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού (φθινόπωρο 2021).

* Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ο πόλεμος (Μάρτιος 2022).

* Οι υποκλοπές (καλοκαίρι 2022).

* Η τραγωδία στα Τέμπη (Φεβρουάριος 2023).

Αλλά το σενάριο του Μητσοτάκη υλοποιήθηκε με απίστευτη πιστότητα και μέχρι κεραίας. Μεταξύ μας, θα μπορούσε να είχε προβλέψει και τα νούμερα του Τζόκερ.

Τα «γεγονότα» (που θα έλεγε κι ο Χάρολντ Μακμίλαν) πέρασαν σχεδόν χωρίς να τον ακουμπήσουν.

Σε σημείο που αναρωτιέμαι μήπως η επίδοση του

Η Αχτσιόγλου έρχεται πρόεδρος «με φόρα»

Η πρώτη δημοσκόπηση για τις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ δημοσιεύεται σήμερα στο Βήμα. Η Έφη Αχτσιόγλου δείχνει ότι ελαύνει τροπαιοφόρος, νικώντας κατά κράτος τους εσωκομματικούς της αντιπάλους.

Σύμφωνα με την Metron Analysis η πρώην υπουργός συγκεντρώνει το 62% στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που την προτιμούν για Πρόεδρο, ενώ ως φτωχοί συγγενείς ακολουθούν ο Τσακαλώτος με 15%, ο Παππάς με 11%, ο Τζουμάκας με 4%, ενώ δεν έχει προτίμηση το 7%.

Στους ψηφοφόρους που θα πάνε σίγουρα ή πιθανόν να ψηφίσουν, έχει την προτίμηση του 57%, με τον Τσακαλώτο να ακολουθεί με 14%, τον Παππά 12% και τον Τζουμάκα με 9% (αυτό και αν είναι έκπληξη!).

Στην παράσταση νίκης συγκεντρώνει ποσοστό 53% με τον δεύτερο Τσακαλώτο να αρκείται στο 20%. Όσο για τη δημοφιλία, που είναι το μεγάλο ατού της, συγκεντρώνει το 50% της κοινής γνώμης και το 78% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ!

Βέβαια, όπως γράφει και ο πρόεδρος της Metron, Στράτος Φαναράς, «αυτή είναι μια πρώτη καταγραφή αμέσως μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων και κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι δεν θα υπάρξουν ανακατατάξεις μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου».

Άλλωστε υπάρχει και το

Ε, όχι και η ανθρώπινη ζωή πάνω απ΄όλα!

Είμαι σίγουρος πως η δημοσιογράφος θα μετάνιωσε για αυτό που είπε. Δεν μπόρεσε να ελέγξει την πολιτική της παρόρμηση και ξέφυγε. Μου προκαλεί όμως εντύπωση ο φανατισμός της. Δεν πέρασε καν ένας μήνας από τις εκλογές, με το γνωστό αποτέλεσμα που προφανώς τη στενοχώρησε και η κυρία ακόμα νομίζει πως βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και το παλεύει.

Το ότι αγανάκτησε με το γεγονός πως η επιλογή είναι πρώτα οι ανθρώπινες ζωές, δείχνει πως εκείνη τη στιγμή είχε χάσει το μυαλό της. Δεν είχε τον έλεγχο των λόγων της και αυτή είναι η καλύτερη εκδοχή για αυτήν. Για αυτό νομίζω πως τελικά θα ζητήσει συγγνώμη, αναλογιζόμενη πρωτίστως τους συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας στο Μάτι. Αν δεν το πράξει, αυτό θα είναι λάθος σοβαρότερο από το πρώτο.

Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης πως είναι και ανόητο και άχαρο να επιχειρηματολογούμε σήμερα πως η ανθρώπινη ζωή αξίζει παραπάνω από τέσσερα ντουβάρια. Βέβαια, το ιδανικό είναι να

Ακύρωσαν τον Τσίπρα σε χρόνο μηδέν

 

Διαβάζω τις δηλώσεις των πρωτοκλασάτων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τις πυρκαγιές και δεν πιστεύω αυτά που διαβάζω. Δηλώσεις χωρίς κραυγές και καταγγελίες, χωρίς ύβρεις και υπονοούμενα. Λες και δεν είναι δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ενός κανονικού κόμματος. Τη μόνη λογική εξήγηση που δίνω είναι ότι απελευθερώθηκαν από την παρουσία του Α. Τσίπρα και προσπαθούν να αρθρώσουν έναν λόγο διαφορετικό. Χωρίς τοξικότητα και μίσος. 

Με την αποχώρηση Τσίπρα σιώπησαν και οι εριστικοί προεδρικοί. Έχασαν τα στηρίγματά τους, έχασαν τη φωνή τους. Δηλαδή τόσο γρήγορα άφησαν πίσω τους τον άνθρωπο που τους πήρε από το 4% και τους έστειλε στα ουράνια της εξουσίας; Έτσι φαίνεται. 

Η κυρία Έφη Αχτσιόγλου ήταν σαφής. Δήλωσε πως δεν πρόκειται να μιμηθεί το στυλ του Α. Τσίπρα «γιατί όποιος προσπαθεί να μιμηθεί κάποιον άλλον μάλλον σε καρικατούρα καταλήγει». Δε θέλω να πιστεύω πως ήταν κάποιο υπονοούμενο για την σταθερή προσπάθεια του Α. Τσίπρα να μιμηθεί τον Α. Παπανδρέου. Καρικατούρα ο πρώην ηγέτης; 

Ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος αναμφίβολα είναι

Επιτέλους διακοπές

Ήλθε η ώρα και για μας των διακοπών.

Εις το επανιδείν.

 

Τρία συμπεράσματα από τις πρώτες ημέρες της δεύτερης θητείας

 

Με βάση τη δημόσια εικόνα της κυβέρνησης, μόλις μία εβδομάδα μετά την ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, μπορούμε να καταλήξουμε σε μερικά βασικά συμπεράσματα για όσα προηγήθηκαν και όσα αναμένεται να ακολουθήσουν.

Συμπέρασμα πρώτο. Η επιτυχία της πρώτης κυβέρνησης Μητσοτάκη οφείλεται στην ταχύτητα και την ευκολία με την οποία «στρίβει» όταν διαπιστώσει το λάθος ή τα βρει σκούρα μπροστά της. Το αντίθετο δηλαδή από τον Αλέξη Τσίπρα, που εγκλωβισμένος σε μια εγωιστική λογική αρνιόταν να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα τέσσερις φορές (δύο το 2019 και άλλες δύο τώρα) να πέσει στα βράχια.

Από την πανδημία και μετά ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του υιοθέτησαν μια τακτική ελιγμών, «συγγνώμης» (μπορεί να το εννοούσε, πιθανόν και όχι, αλλά αυτό δεν έχει σημασία), ανατροπής ειλημμένων αποφάσεων, χάραξης διορθωτικής πορείας, ακόμη και αποπομπής στελεχών (όπως στην υπόθεση των υποκλοπών) όταν η κυβέρνηση έμπαινε σε κίνδυνο εξαιτίας των λανθασμένων επιλογών της.
Σε αυτή την κατηγορία μπορούμε να εντάξουμε και το θέμα της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Μπροστά στην ανάγκη να

Οι ναυαγοσώστες του ΣΥΡΙΖΑ

«Δεν καταλάβαμε πόσο σημαντική ήταν για την κοινωνία η κυβερνητική σταθερότητα». Αυτό δήλωσε, αυτοκριτικά, το φερόμενο ως φαβορί για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η κυρία Έφη Αχτσιόγλου. Δηλαδή, εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ πίστευαν πως οι πολίτες ήθελαν την κυβερνητική αστάθεια. Ήθελαν να υπάρχει μια μόνιμη πολιτική αβεβαιότητα. 

Είναι δυνατόν να υπάρχουν πολιτικοί πρώτης γραμμής που να πιστεύουν αυτά τα πράγματα; Βεβαίως! Εδώ πίστεψαν πως με ένα χυδαίο σύνθημα θα ανέτρεπαν τον Μητσοτάκη!

Να μην ξεχνάμε πως η ίδια η κυρία Αχτσιόγλου είχε δηλώσει πως την Αριστερά δεν τη συμφέρει η κανονικότητα. Και επειδή η κανονικότητα δε συμφέρει στην Αριστερά, νόμισαν πως και οι πολίτες επιζητούν την πολιτική ανωμαλία. Το δόγμα είναι γνωστό: αυτό που συμφέρει την Αριστερά, συμφέρει και στην κοινωνία. 

Μετά την εκλογική συντριβή αντιλήφθηκαν πως η Αριστερά έχει

Με…«ευχές» δεν βάφονται αυγά!

 

Του Θανάση Κ. 

Μετά τη συνέντευξη Μητσοτάκη για τα ελληνοτουρκικά μερικές παρατηρήσεις!

 

* Το πρόβλημα της Ελλάδας ΔΕΝ είναι να “θυσιάσουμε ένα μέρος της κυριαρχίας μας ή των κυριαρχικών δικαιωμάτων” μας για να επιτύχουμε “επίλυση” των ελληνοτουρκικών!

Όποιος τα λέει αυτά, άθελά του ενθαρρύνει τον Ερντογάν:

— Πρώτον, να ζητάει τα πάντα! Γιατί όσα περισσότερα ζητάει τόσα περισσότερα πιστεύει ότι θα του δώσουμε, για να διασώσουμε τα υπόλοιπα!

— Δεύτερον, γιατί όσα κι αν “διασώσουμε” σε πρώτη φάση, αμέσως μετά θα συνεχίσει να ζητάει – κι άλλα ! Αφού ήδη θα του έχουμε δώσει κάποια, μόνο με την απειλή πολέμου, αν συνεχίσει το ίδιο, επίσης με απειλή πολέμου, θα πιστεύει βασίμως ότι θα υποχωρήσουμε ξανά!

Τον επεκτατιστή ΔΕΝ τον σταματάς με το να τον ταΐζεις “ολίγα” κάθε φορά. 

Απλώς του ανοίγεις την όρεξη να απαιτήσει λίγο αργότερα πολύ περισσότερα…

Αυτό βέβαια, δεν θα ίσχυε αν η Τουρκία παραιτούνταν οριστικά από τη στρατηγική της “Γαλάζιας Πατρίδας”. Αλλά η Τουρκία του Ερντογάν – ο οποίος μόλις επανεξελέγη (καθώς και μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσής του) – επιμένει στη στρατηγική της “Γαλάζιας Πατρίδας”

Επομένως όταν αποδέχεσαι κάποιες από τις επεκτατικές αξιώσεις του, είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει και θα επανέλθει ζητώντας κι άλλα…

Με τους πολλούς, με τους αριστερούς ή μεταξύ τους;

«Ο Αλέξης Τσίπρας προσέφερε με την παραίτησή του μια ευκαιρία για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ» είπε σε συνέντευξή του ο πρωθυπουργός συμπληρώνοντας ότι μετά από μια τέτοια διαδικασία τα κόμματα βγαίνουν συνήθως ή πιο δυνατά ή αποδυναμωμένα. Αυτό είναι ακριβώς το στοίχημα που καλούνται να κερδίσουν τα στελέχη της Κουμουνδούρου αποδεικνύωντας ότι μπορούν να ξανασταθούν όρθια στο πολιτικό σκηνικό και χωρίς την παρουσία του ανθρώπου που κρατούσε στα χέρια του το τιμόνι της παράταξης τα τελευταία 15 χρόνια. Ένα εγχείρημα που μόλις πριν λίγο καιρό έμοιαζε να προσεγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας ακόμα και για τον ίδιο τον Τσίπρα («ο άνθρωπος που θα γερνούσε πρωθυπουργός») μπήκε βίαια μπροστά εξ αιτίας της καταλυτικής ετυμηγορίας της κάλπης.

Το στοίχημα της ανασυγκρότησης δεν είναι καθόλου εύκολο να κερδηθεί, ιδιαίτερα σε μια στιγμή που ο συγκολλητικός ιστός της εξουσίας έπαψε να υπάρχει ακόμα και ως ορατή τουλάχιστον προοπτική. Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα έβαλε οριστικά τέλος στις φιλοδοξίες για μια «δεύτερη φορά Αριστερά». Αυτός ήτανε άλλωστε και ο ουσιαστικός λόγος που τον οδήγησε στην απόφασή του. Το εσωκομματικό σκηνικό γίνεται όλο και πιο περίπλοκο καθώς οι διαμορφωμένες τάσεις αναδιατάσσονται σε

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα σημερινά φύλλα.

Εδώ Παππάς, εκεί Παππάς και από πίσω Τσίπρας

Η στιγμή της νίκης: 25 Ιανουαρίου 2015. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ ανακοινώνουν ότι θα σχηματίσουν κυβέρνηση. Στις 26/1 ο Αλέξης Τσίπρας, συνοδευόμενος από τους στενούς του συνεργάτες Νίκο Παππά και Πάνο Σκουρλέτη, ορκίζεται πρωθυπουργός. Στις 27/1 ο Παππάς ανακοινώνεται ως υπουργός Επικρατείας, μαζί με την υπόλοιπη κυβέρνηση. 

Οι πρώτες αντιδράσεις των πολιτικών αναλυτών είναι θετικές. Ο τότε διευθυντής του «Βήματος» Αντώνης Καρακούσης σε άρθρο του με τίτλο «Και όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ασκέρι» σημειώνει μεταξύ άλλων ότι η συγκρότησή της νέας κυβέρνησης «είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης, επαρκούς κατανόησης των διαχρονικών ελληνικών προβλημάτων διακυβέρνησης και προϊόν ενός σχεδίου αποτελεσματικής κατανομής και ελέγχου δυνάμεων» και ότι ο νέος τότε υπουργός Οικονομικών Γιάνης (με ένα ν) Βαρουφάκης «έδειξε ότι μπορεί να σταθεί με επάρκεια απέναντι στον Σόιμπλε». 

Μια ήττα συμβολική

 

Αναφέρομαι στην κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Και θεωρώ την ήττα συμβολική και όχι ουσιαστική –αν και ο συμβολισμός πολλές φορές είναι ιδιαίτερα ουσιαστικός– διότι η πανεπιστημιακή αστυνομία ουδέποτε λειτούργησε.

Η κυβέρνηση ήταν επιφυλακτική απέναντι στο συγκεκριμένο σώμα και με διάφορες προφάσεις καθυστερούσε την εμφάνισή του στους πανεπιστημιακούς χώρους. Δεν αντιλήφθηκε πως το συγκεκριμένο μέτρο, παρά τα προβλήματα που θα προκαλούσε επί του πεδίου, θα έπρεπε να το στηρίξει με κάθε τρόπο διότι η ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας είχε προσληφθεί από το κοινό που ακολουθεί τη Νέα Δημοκρατία ως μια προσπάθεια να τερματιστεί όχι το πανεπιστημιακό άσυλο, αλλά το πανεπιστημιακό άβατο. Ως εκ τούτου, η παρουσία της έλαβε και ιδεολογική μορφή. Ήταν μια σύγκρουση του νόμου και της τάξης με την ανομία και το μπάχαλο. Σήμερα, όλοι όσοι χειροκρότησαν αυτό το μέτρο αισθάνονται άλλοι μουδιασμένοι, άλλοι απογοητευμένοι, διότι θεωρούν την κυβερνητική υπαναχώρηση ήττα και όχι άδικα. Ήττα με έντονο συμβολισμό.

Η κυβέρνηση από τη στιγμή που

Η βαθιά υπαρξιακή κρίση του ΣΥΡΙΖΑ

Έχουν περάσει είκοσι ολόκληρες μέρες από την οριστική κατάρρευση των εκλογικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και δεν έχουμε ακούσει κουβέντα γύρω από βασικά ερωτήματα με υπαρξιακό χαρακτήρα. Τι έφταιξε για τις βαριές ήττες του 2019 και του 2023; Σε ποιες κοινωνικές ομάδες απευθύνεται; Ποιο οικονομικό μοντέλο προκρίνει; 

Κι όμως, ένα κόμμα που ενώ βρίσκεται στην αντιπολίτευση χάνει 13,70%, δηλαδή το 43,45% των δυνάμεών του, αντί να δείξει αντανακλαστικά, να επιχειρήσει, έστω σε δεύτερο χρόνο, να δώσει κάποιες απαντήσεις, εντούτοις επί είκοσι μέρες συζητά αποκλειστικά τα περί διαδικασιών.

Ακόμη και η Κεντρική Επιτροπή που συνεδριάζει σήμερα και αύριο, θα ασχοληθεί με τον οδικό χάρτη και τη διαδικασία για την αρχηγία, για την οποία ακούγεται ότι θα είναι επίσης υποψήφιοι οι Νίκος Παππάς και Παύλος Πολάκης, και όχι με τα μεγάλα ερωτήματα που έχουν θεμελιώδη και υπαρξιακή αξία για τη συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑ. 

Τον εγκατέλειψαν περίπου 850.000 πολίτες σε σχέση με το 2019 και τα στελέχη του στα πάνελ λένε τα ίδια περίπου με

Τουρκοφάγοι και τουρκολάγνοι

Το ότι έχουµε τουρκοφάγους, αυτό είναι γνωστό, όπως και τα χαρακτηριστικά τους είναι γνωστά. Εχουμε όμως και τους τουρκολάγνους. Αυτούς που εκστασιάζονται συνεχώς με την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Παντού βλέπουν επιτυχίες, ακόμη και όταν ο γείτονάς μας είναι εξόφθαλμα πιεσμένος. Πανηγυρίζουν κάθε φορά που ένας πολιτικός ηγέτης συνομιλεί με τον Ταγίπ Ερντογάν, καθώς έτσι διαψεύδονται όλοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η Τουρκία, εδώ και μια τετραετία, βρίσκεται υπό διεθνή απομόνωση.

Τώρα με το Βίλνιους ξεσάλωσαν. Αποθέωση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, αποθέωση της πολιτικής του ανατολίτικου παζαριού. Το ότι στο Βίλνιους και οι δύο πλευρές πούλησαν ό,τι είχαν να πουλήσουν επί πιστώσει δεν το αντιλαμβάνονται, γιατί σώνει και καλά θέλουν να πιστώσουν νίκη στον Ταγίπ Ερντογάν. Γιατί, ως γνωστόν, όταν κερδίζει ο Ταγίπ τότε χάνουμε εμείς. Αυτή είναι η λογική τους.

Αν θέλουμε να ψάξουμε βαθύτερα, θα διαπιστώσουμε ότι

Με στεναγμό ανακούφισης

Το σημαντικότερο αποτέλεσμα της  τριήμερης συζήτησης  επί των  προγραμματικών δηλώσεων  για την  ψήφο εμπιστοσύνης της  νέας Κυβέρνησης,   ήταν  ο στεναγμός ανακούφισης της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών.

 Ιδιαίτερα αυτών που είτε δεν πήγαν να ψηφίσουν , είτε δεν ψήφισαν την Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στεναγμός ανακούφισης, φανερός ή και κρυφός από κάποιους, για το εκλογικό αποτέλεσμα και την αίσθηση ασφάλειας που δημιούργησε η επιλογή στιβαρής ηγεσίας της χώρας. Ηγεσίας που ξέρει τι θέλει και πώς θα το πετύχει. Ηγεσίας που πλέον έχει να αναμετρηθεί με τον πιο αμείλικτο κριτή, την ιστορία. Βαριά η ευθύνη στις πλάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ακούστηκαν πολλά από όλες τις πλευρές, παλιές και καινούργιες φωνές, νότες, τόνοι, «χρώματα κι αρώματα».
Η σύγκριση της παρουσίας ήταν τόσο συντριπτική που το αποτέλεσμα των εκλογών φάνηκε άδικο, «λίγο», για το νικητή.
Από τη μια σοβαρή, ξεκάθαρη, συγκροτημένη, πλήρης, εξόχως προοδευτική και κυρίως ρεαλιστική πρόταση για την πορεία, τον εκσυγχρονισμό , την ασφάλεια, τη σταθερότητα της χώρας, την ανάπτυξη, τη συνεχή και συστηματική βελτίωση του κοινωνικού κράτους, την υποδοχή και διαχείριση των κοσμογονικών αλλαγών που γίνονται σε παγκόσμια κλίμακα.

Από την άλλη εμμονή και κόλλημα στο παρελθόν, σε

Το ΠΑΣΟΚ ξενιστής του ΣΥΡΙΖΑ

Στη φύση, υπάρχουν οργανισμοί που είναι ξενιστές και σε βάρος του ζουν άλλοι οργανισμοί, συνήθως παράσιτα. Το ίδιο ισχύει και για την κοινωνία και για την πολιτική. Είναι, μάλιστα, τόσα πολλά τα παραδείγματα και τόσο γνωστά, που δεν αξίζει να αναφερθεί κάποιο συγκεκριμένο. 

Στην Δημοκρατία της Μεταπολίτευσης, είδαμε και ξαναείδαμε αυτό το έργο, το οποίο οι παλιοί, καλοί τροτσκιστές, αποκαλούσαν εισοδισμό. Για τους νεώτερους αναγνώστες, διευκρινίζω πως ήταν η τακτική εγγραφής μελών στα άλλα κόμματα της αριστεράς, οργανωμένα σε επιμελώς κρυμμένες φράξιες, οι οποίες προσπαθούσαν να επηρεάσουν τόσο στη χάραξη της πολιτικής, όσο και στην καθημερινή πρακτική. 

Αργότερα, εμφανίστηκαν διάφοροι άλλοι, ανεπάγγελτοι κατ’ ουσία, άνθρωποι που παρεπιδημούσαν στους διαδρόμους της εξουσίας, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους σε εκείνους που θεωρούσαν πιο ελπιδοφόρους για τη δική τους πολιτική αποκατάσταση και όχι μόνο. Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις πολλών, οι οποίοι κάθε φορά που

«Όλα τα γάμου δύσκολα…»

Του Θανάση Κ. 

Η παροιμία αυτή έχει και συνέχεια: “…και η νύφη γκαστρωμένη”!

Παραπέμπει σε καταστάσεις που είναι δύσκολες από μόνες τους και κάποιοι, χωρίς λόγο, τις κάνουν ακόμα δυσκολότερες…

Σαν να “ρίχνουν λάδι στα φωτιά”.

Η διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα “ανθρώπινα δικαιώματα” αναφέρεται στο δικαίωμα του γάμου ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, και θέτει τρείς προϋποθέσεις: Να ΜΗ συνάπτουν γάμο “υποχρεωτικά” (ενάντια στη θέλησή τους), 

να ΜΗ υποχρεώνονται σε σύναψη γάμου πριν την ενηλικίωσή τους, 

και να έχουν ίσα δικαιώματα κατά τη διάρκεια του γάμου τους. 

Δεν υπάρχει καμία αναφορά σε “γάμους” ανάμεσα σε άτομα του ιδίου φύλου. Αντίθετα η ρητή αναφορά σε “άνδρες” και “γυναίκες” και την ισότητά ανάμεσά τους, σηματοδοτεί ότι αναγνωρίζει δύο φύλα και αναφέρεται σε σχέση ανάμεσα σε άτομα διαφορετικού φύλου…

Τώρα όμως έχουμε την διεθνή της “πολιτικής ορθότητας” να διακηρύσσει πως δεν υπάρχουν δύο “φύλα” υπάρχουν…”67 φύλα”, κι ότι οι βιολογικοί άνδρες μπορούν να δηλώνουν “γυναίκες” και να παίρνουν μέρος σε γυναικεία αγωνίσματα, ή να δηλώνουν “γυναίκες” και μπαίνουν σε… γυναικείες τουαλέτες!

Έτσι με τη θεωρία των δεκάδων φύλων, όλη η νομοθεσία περί γάμου, βρέθηκε στον αέρα…

Αν όχι τώρα, πότε;

Η προεκλογική περίοδος ήταν μακρά, και εξαντλητική. Άρχισε ουσιαστικά τον Ιανουάριο και τέλειωσε έξι μήνες μετά. Η κόπωση των κυβερνητικών επιτελών και στελεχών είναι δεδομένη και εύλογη. Σε μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα δεν υπάρχει η πολυτέλεια μιας ομάδας που ετοιμάζει το πρόγραμμα της επόμενης τετραετίας και μιας που «τρέχει» την προεκλογική καμπάνια. Ολοι τα κάνουν όλα.

Το ζήτημα είναι πως η χώρα χρειάζεται μεγάλες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες δεν μπορούν να περιμένουν. Γιατί αν δεν γίνουν τώρα, πότε θα γίνουν; Η Ελλάδα έχει έναν πρωθυπουργό που γνωρίζει τα ζητήματα σε βάθος και, μαζί με μια στενή ομάδα, πιστεύει στην ανάγκη των μεταρρυθμίσεων. Ο κ. Μητσοτάκης πέτυχε έναν εκλογικό θρίαμβο και δεν έχει αντίπαλο, ούτε εντός ούτε εκτός Ν.Δ. Είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Πιο ιδανική στιγμή για να γίνουν μερικές γενναίες τομές δεν θα βρεθεί.

Από τις προγραμματικές δηλώσεις και το πρώτο διάστημα της κυβέρνησης ξεχώρισε η πρωτοβουλία για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Ναι, αυτή ήταν μια σημαντική εξαγγελία με μεταρρυθμιστικό πρόσημο. Στους υπόλοιπους τομείς όμως

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον ξέραμε, τελείωσε!

Δε γνωρίζω τι θα προκύψει από τις εσωκομματικές διαδικασίες στον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Δε γνωρίζω αν αυτός ο χώρος θα παραμείνει ενωμένος ή αν θα εκφραστεί από δύο κόμματα. Κάθε εκτίμηση είναι πρόωρη. Ένα είναι σίγουρο: ο ΣΥΡΙΖΑ με τα χαρακτηριστικά της κυβερνώσας Αριστεράς έχει πεθάνει. Μάς τελείωσε με την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του. 

Καλώς ή κακώς, αυτός πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4% και τον οδήγησε στην εξουσία, εκμεταλλευόμενος τις έκτακτες περιστάσεις εκείνων των δύσκολων ετών. Εξαπατώντας; Ναι εξαπατώντας. Κάνοντας κυβιστήσεις; Ναι κάνοντας κυβιστήσεις. Και η εξαπάτηση και η κυβίστηση απαιτούν ένα ταλέντο που το είχε ο Α. Τσίπρας. 

Επί πλέον, λόγω της συγκολλητικής ουσίας της εξουσίας, κράτησε ενωμένο αυτό το ετερόκλητο σχήμα που λεγόταν ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα δεν υπάρχει ούτε εξουσία ούτε Τσίπρας. 

Να υπενθυμίσω στον αναγνώστη πως στις εκλογές του 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 31,5%, ένα ποσοστό που τον

Μια ωραία ατμόσφαιρα στον ΣΥΡΙΖΑ με Παππά κατά Τσακαλώτου: «Προϊόν υπερφορολόγησης το “μαξιλάρι” των €37 δισ.»

«Να κάνουμε και την αυτοκριτική μας. Υπήρξαν και καθυστερήσεις στην υλοποίηση της ομόφωνα ψηφισμένης στρατηγικής μας (σ.σ.: για συσπείρωση του κόσμου από την Αριστερά ως το προοδευτικό κέντρο). Μπορεί η στρατηγική μας να ψηφίστηκε ομόφωνα, αλλά δεν εφαρμόστηκε ομόθυμα», τόνισε ο Νίκος Παππάς στο Open TV.

Προσθέτοντας, αμέσως μετά, ότι «ο μετασχηματισμός, που εξαγγείλαμε το βράδυ των εκλογών του 2019, δεν περπάτησε. Για λόγους αντικειμενικούς και για λόγους υποκειμενικούς. Αυτά τα λάθη δεν πρέπει να τα κάνουμε. Και, κυρίως, δεν μπορούμε να μπούμε στον πειρασμό, στις δύσκολες αυτές στιγμές, να επιλέξουμε μία ζεστή και ασφαλή φωλιά, αυτή της ριζοσπαστικής Αριστεράς, η οποία, αν δούμε και πανευρωπαϊκά τον χάρτη, φέρνει τα κόμματα αυτά στο όριο της εκλογικής επιβίωσης».

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία επεσήμανε ότι

Κλειστές οι πόρτες επιστροφής στο ΠΑΣΟΚ

Σε κατάσταση απόλυτης απαξίωσης έχουν περιέλθει τα στελέχη που αποστάτησαν από το ΠΑΣΟΚ την κρίσιμη περίοδο και αναζήτησαν καταφύγιο στη… φιλόξενη αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ.

Πολιτικά σκουπίδια τους χαρακτήρισε ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, ενώ παράλληλα τους επέρριψε και την ευθύνη για τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές.

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία έμειναν εκτός Βουλής και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να βρουν πολιτική στέγη.

Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει ενδεχόμενο επιστροφής τους στο ΠΑΣΟΚ.

Δεν πρόκειται να περάσουν ούτε καν από τον δρόμο της Χαριλάου Τρικούπη γιατί

ΠΑΣΟΚ: Θα βάλει πλάτη στα δύσκολα;

Φαίνεται πως το ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσει το νομοσχέδιο για την ψήφο των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ αθροίζουν 190 ψήφους, άρα λείπουν 10 για να συμπληρωθεί ο αριθμός 200 που απαιτείται για να ισχύσει ο συγκεκριμένος νόμος. Με δεδομένο πως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ δεν προτίθενται να υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο, μένουν τα τρία μικρότερα κόμμα που έχουν την απαιτούμενη κοινοβουλευτική δύναμη. Πάντως, χωρίς τους 32 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα ήταν περιττή κάθε συζήτηση. 

Το ερώτημα είναι αν το ΠΑΣΟΚ θα δώσει την ψήφο του σε κρίσιμα νομοσχέδια, ώστε να φανεί ότι υπάρχει μια ευρύτερη συναίνεση. Νομίζω πως θα κινηθεί όπως κινήθηκε και στην προηγούμενη βουλή. Όπου συμφωνεί, θα υπερψηφίζει. Έτσι έφτασε στο σημείο να έχει δώσει την ψήφο του στο 70% περίπου των νομοσχεδίων που έφερε στη βουλή η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. 

Νομίζω πως ο Νίκος Ανδρουλάκης στην προσπάθειά του να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ δε θα ασκήσει

Μπάχαλο στον ΣΥΡΙΖΑ: δεν ξέρουν μέχρι πότε θα είναι χωρίς αρχηγό

Για να δείτε το μπάχαλο που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ και τι θα γινόταν αν όλοι αυτοί είχαν κληθεί να κυβερνήσουν τη χώρα, αρκεί να διαβάσετε το τι συμβαίνει στην Κουμουνδούρου εν όψει της εκλογής του νέου αρχηγού για να καταλάβετε από τι γλιτώσαμε όλοι εμείς.

Μέσα στο γενικότερο μπάχαλο που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζεται να είναι ιδιαίτερα εκνευρισμένος ο Αλέξης Τσίπρας με το θέμα του χρόνου εκλογής προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ όπως έχει τεθεί, καθώς εκτιμά ότι ο τρόπος που γίνεται προκαλεί περαιτέρω ζημιά στο κόμμα.  

Ο ίδιος δεν έχει καμιά πρόθεση να παρέμβει στις εξελίξεις και πολύ περισσότερο να τις καθοδηγήσει, ωστόσο είναι και παραμένει εγγυητής της ενότητας και των διαδικασιών της πορείας του κόμματος προς το Συνέδριό του.  

Οι στενοί του συνεργάτες εκτιμούν ότι

Οι τρεις σωματοφύλακες του εκσυγχρονισμού

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια του Ανδρέα Λοβέρδου και αν θα πάει στη Νέα Δημοκρατία, όπως πολλοί πιστεύουν.

Έτσι κι αλλιώς δεν θα είναι έκπληξη. Θα πρόκειται για ένα ακόμα κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στην ομάδα ή μήπως θα πρέπει να πούμε στη συλλογή, του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θα εμπεδώσει και αυτός την κεντρώα μεταρρυθμιστική εικόνα του πρωθυπουργού. Ίσως περισσότερο και από αυτό όμως, θα ενισχύσει την αίσθηση ότι η Νέα Δημοκρατία είναι σήμερα το μόνο κόμμα εξουσίας στην Ελλάδα. Η μοναδική επιλογή για όποιον θέλει να διαδραματίσει ρόλο στα δημόσια πράγματα, σχεδόν ανεξάρτητα από τις πολιτικές και ιδεολογικές του προτιμήσεις. Κάπως όπως το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 90.

Αλλά βέβαια τα κεντροαριστερά στελέχη της κυβέρνησης δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Έχουν ισχυρή ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα καθώς και παρελθόν στο χώρο της προοδευτικής παράταξης. Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και υπουργός ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, μέλος του πολιτικού γραφείου και υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ ο Κυριάκος Πιερρακάκης, υπουργός και βουλευτής ο Γιώργος Φλωρίδης. Με αυτή την έννοια ο τρόπος με τον οποίο θα διαχειριστούν τα καινούργια τους

Γιάνης: Le parti, c' est moi

Η φτώχεια φέρνει γκρίνια και η εκλογική αποτυχία διαγραφές. Δεν πρόλαβε να τραβήξει το χέρι της από τη χειραψία που έκανε σε μία κοινωνική εκδήλωση με τον εφοπλιστή Μαρινάκη η κυρία Σακοράφα, πρώην βουλευτής του ΜΕΡΑ25 και αμέσως ετέθη σε κίνηση ο μηχανισμός διαγραφής της από το κόμμα, ενώ ο επικεφαλής του, με ανάρτηση στο Twitter διατράνωσε για άλλη μια φορά τον ασυμβίβαστο αγώνα του κατά του κεφαλαίου και της διαπλοκής. 

Ο Γιάνης θεωρεί πως το κόμμα είναι αυτός και μόνο αυτός και πως ο ίδιος ως άλλος Μωυσής κατέχει την αλήθεια του Θεού (ο οποίος είναι ο ίδιος). Έτσι, έχουμε το μοναδικό στην ιστορία φαινόμενο, ο Θεός και ο προφήτης του, να είναι το ίδιο πρόσωπο. 

Παρά τις φαντασμαγορικές εμφανίσεις του, το αντισυμβατικό, αλλά πανάκριβο ντύσιμο, τις προκλητικές σε σημείο φαιδρότητας δηλώσεις του, τελικά ο Θεός Γιάνης, δεν είναι τίποτα άλλο, από έναν αυταρχικό, κομματικό ηγέτη που θεωρεί πως το κόμμα είναι η ενσάρκωση μιας αυτοκρατορίας που του

Ιστορική ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ

«Είναι καλύτερο να φεύγεις και να ρωτούν γιατί έφυγες, από το να παραμένεις και να λένε γιατί δεν έφυγες ακόμη», λέει μια παλιά ρήση. Ο κ. Τσίπρας μετά τη διπλή συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβε ότι η μόνη λογική επιλογή για τον ίδιο ήταν η αξιοπρεπής παραίτηση. Μόνον έτσι έσωσε κάτι από την υστεροφημία του, ελπίζοντας σε κάποιον πολιτικό ρόλο στο μέλλον. Αλλιώς θα υποχρεωνόταν να φύγει κακήν κακώς έπειτα από δύο ακόμη πιθανές ήττες, στις δημοτικές εκλογές τον Οκτώβριο και στις ευρωεκλογές του 2024. Κάτι που θα εξανέμιζε όλο το πολιτικό του κεφάλαιο.

Η παραίτηση Τσίπρα σπρώχνει τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια περίοδο αναταραχής και έντονης εσωστρέφειας, αφού στερείται τον αρχηγό που τον ανέδειξε κυβέρνηση και τον κράτησε ενωμένο παρά τις μεγάλες διαφορές των πολλών του τάσεων.

Το κυρίως λάθος του κ. Τσίπρα (αλλά και ολόκληρης της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ) ήταν ότι επαναπαύθηκε στις δάφνες του 31,5% των εκλογών του 2019, ποσοστό που θεωρούσε εξασφαλισμένο όποτε γίνουν ξανά εκλογές. Δεν αντελήφθησαν ποτέ ότι το αντιμνημονιακό κύμα οργής, που εκτίναξε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κορυφή στα χρόνια των μνημονίων, υποχώρησε μετά την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα. Δεν κατάλαβαν ότι

Η εκδίκηση των δημοσκόπων;

 

Προσωπικά, τους θαυμάζω και μόνο που καταφέρνουν να τα λένε ανέκφραστοι, χωρίς να τους ξεφεύγουν γέλια. Προσέξτε το παράδειγμα του Δημήτρη Μαύρου της MRB, για τον οποίο ο διάδοχος του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ «πρέπει να είναι περισσότερο μορφωμένος από τον κ. Τσίπρα, πρέπει να είναι εξίσου ή περίπου γοητευτικός όσο ο κ. Τσίπρας, πρέπει να μπορεί να σταθεί στο εξωτερικό καλύτερα από τον κ. Τσίπρα και πρέπει εσωτερικά, μέσα στην Ελλάδα, οι αγορές να μη νιώθουν ότι απειλούνται από τις επιλογές τις οποίες θα κάνει».

Να το πω με δύο λέξεις; Δεν υπάρχει.

Το ίδιο λέει και ο κ. Μαύρος, όμως το θέτει πλαγίως: περιγράφει με γλαφυρότητα και λεπτό χιούμορ (π.χ., «περισσότερο μορφωμένος από τον κ. Τσίπρα») το ανύπαρκτο και ανέφικτο. Και κάνει πολύ καλά να το ευχαριστιέται σιγά-σιγά ο κ. Μαύρος. Ετσι είναι το σωστό με τις απολαύσεις για τις οποίες έπρεπε να περιμένεις πολύ. Το λέω, επειδή έχω την εντύπωση (αυθαίρετα, όπως πάντα) ότι αυτός είναι ο τρόπος των δημοσκόπων να εκδικούνται τον ΣΥΡΙΖΑ, για την πρωτοφανή εκστρατεία εκφοβισμού, κανονικό πογκρόμ με πολιτικούς όρους, που είχε εξαπολύσει εναντίον τους επί μήνες. Του το ανταποδίδουν τώρα με το δούλεμα και το ψιλό γαζί. Εύγε! Αυτός είναι πάντα ο καλύτερος τρόπος…

Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στην έρημο

Ήταν το 2009 όταν κέρδισε το ΠΑΣΟΚ και η Ντόρα Μπακογιάννη δήλωνε ότι η ΝΔ έχει μπροστά της μια έρημο. Ήρθαν βέβαια οι συγκυρίες, και έρημο αντί για τη ΝΔ πέρασε η ίδια η χώρα. Αλλά η αρχική ρήση ισχύει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει τη δική του έρημο, και θα την περάσει για καιρό. Δεν είναι μόνο που έχασε τον «δημεγέρτη», ελκυστικό Αλέξη. Δεν είναι μόνο που οι ομάδες που συναποτέλεσαν τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ, παραζαλισμένες έχουν επιδοθεί σε ένα αποιδεολογικοποιημένο αγώνα μηχανισμών και μαχαιρωμάτων.

Είναι ότι προχωρούν αντίθετα στα θέσφατα της Αριστεράς, αλλά και στην κοινή λογική. Αντί να κάνουν πρώτα συνέδριο, να εντοπίσουν τι έφταιξε για τον εκλογικό ορυμαγδό, και εν συνεχεία να επεξεργαστούν ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις, επί της υλοποίησης των οποίων θα εξέλεγαν τον αντίστοιχο αρχηγό, πράττουν το αντίθετο.

Πρώτα θα εκλέξουν αρχηγό, και αυτός θα επιβάλει την ιδεολογική φυσιογνωμία στο κόμμα! Και το χειρότερο είναι ότι, όπως διαφαίνεται, ο/η αρχηγός θα εκλεγεί με όρους «λαιφ σταιλ». Δεν είναι τυχαίο που ο κατά τα άλλα «πετσωμένος» τύπος κάνει αγιογραφίες στην Αχτσιόγλου.

Δεν υπάρχει κανένα υποχθόνιο σχέδιο

Αλέξης Τσίπρας: γράψ' τα και κλάψ' τα

Διαβάζω ότι ο σύντροφος μπρόεδρος σκοπεύει να «γράψει» βιβλίο για τη διαπραγμάτευση του 2015 (τα εισαγωγικά γιατί λογικά θα διηγηθεί και θα το γράψει κάποιος που να ξέρει να γράφει) και έχω να προτείνω τους εξής τίτλους: «17 ώρες δουλειάς», «Ερπης για την Ελλάδα» ή «Μιλούσαν όλοι αγγλικά (και δεν καταλάβαινα Χριστό)».

νόμπελ (το) 1. τροφή που τοποθετείται στην άκρη του αγκιστριού, δόλωμα, «το μόνο που χρειάζεσαι είναι λίγο νόμπελ και τα ψάρια θα τσιμπήσουν», 2. υπόσχεση που δεν πρόκειται να τηρηθεί και δίνεται για να παρασύρει, «αφού τον γέμισε νόμπελ, τον στράγγιξε και μετά τον άφησε στα κρύα του λουτρού», 3. εμπαιγμός, κοροϊδία, δούλεμα, «λίγα πράγματα είναι τόσο εξοργιστικά όσο το να βλέπεις το νόμπελ των πονηρών στους αφελείς».

Ματαιόδοξος για βραβείο

Μπορεί ο Καμμένος ο Πάνος να μην είναι ο πιο αξιόπιστος άνθρωπος του κόσμου, αλλά τα όσα είπε για

Θα τρίζουν τα κόκαλα του Λεωνίδα

Οι Σπαρτιάτες λοιπόν. Η καπηλεία της απροσμέτρητης ντροπής. Τέλος πάντων. Οι φασίστες. Οι νεοναζί. Οι καιροσκόποι. Οι ευκαιριακοί. Τα μικρόφωνα και οι ντουντούκες του γνωστού έγκλειστου εγκληματία.

Μερικά ζητηματάκια που προέκυψαν με την είσοδο της παρέας κάποιου περιφερόμενου από κόμμα σε κομματίδιο με το όνομα Βασίλειος Στίγκας.

Το πρώτο ζήτημα σχετικά με τον θόρυβο που προκλήθηκε. Μα είναι δυνατόν! Αναφώνησαν κάμποσοι εξ όλων των παρατάξεων. Μα φυσικά εντός της επικράτειας κυκλοφορούν ανάμεσά μας χιλιάδες συμπολίτες εμφορούμενοι από τις ίδιες απόψεις. Ισως ακόμα πιο ακραίες. Δηλαδή, τι να τους κάνουμε; Να τους κάψουμε; Να τους μεταφυτέψουμε σε κάποια βραχονησίδα πλησίον του Ερντογάν;
Το δεύτερο ζήτημα. Μα φυσικά παρόμοιες ομάδες, και μάλιστα πολυπληθείς, εντός πολλών ευρωπαϊκών χωρών - και μάλιστα των καλυτέρων οικογενειών. Δηλαδή η Λε Πεν τι είναι; Η Μελόνι; Τα φασιστοειδή κόμματα Αυστρίας, Γερμανίας, Σουηδίας, Ουγγαρίας; Η Λερναία Υδρα με πολλά κεφάλια. Κόβεις το ένα, φυτρώνει το άλλο. Και πάει λέγοντας...

Το τρίτο ζήτημα. Οι αιτίες που προκαλούν αυτές τις ακραίες συμπεριφορές με εξίσου ακραίες απόψεις. Αν μελετήσετε προσεκτικά τα ευρήματα πολλών σχετικών ερευνών, θα πέσετε πάνω σε αποκαλυπτικά συμπεράσματα. Όπως η πραγματικότητα που βιώνουν αρκετοί συμπολίτες μας εκτοπισμένοι στο περιθώριο του συστήματος. Για πολλούς λόγους. Η ανεργία, η ανέχεια, ο

Ένα κόμμα και κάτι ψιλά…

Οι πρώτες μέρες της νέας Βουλής και της νέας κυβέρνησης επιβεβαιώνουν ό,τι είχαμε υποψιαστεί μετά τη διπλή εκλογική διαδικασία.

Το σύστημα του «ενάμιση κόμματος» που είχε βγει από τις κάλπες του 2019 μας αποχαιρέτησε για τα καλά.

Και στη θέση του οι κάλπες του 2023 ανέδειξαν ένα σύστημα «ενός κόμματος και κάτι ψιλά».

Σύστημα πρωτοφανέρωτο και πάντως εντελώς έξω από τα συνηθισμένα μοντέλα πολιτικής που παρήγαγε έως τώρα η Δημοκρατία της Μεταπολίτευσης.

Έχουμε λοιπόν ένα κόμμα που κυριαρχεί παντού κι από δίπλα υπαρκτές ή ανύπαρκτες πολιτικές δυνάμεις πολύ μικρότερου βεληνεκούς. Να σημειώσω ενδεικτικά ότι το πρώτο κόμμα (ΝΔ) πήρε στις εκλογές σχεδόν 3,5 μονάδες περισσότερες από το άθροισμα των ποσοστών του δεύτερου, του τρίτου και του τέταρτου κόμματος (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ).

Περισσότερο κι από την κυριαρχία του ενός κόμματος, η εικόνα αυτή επιτείνεται άλλωστε από τον κατακερματισμό της αντιπολίτευσης σε μια οκτακομματική Βουλή με τρία αδιευκρίνιστα ή άγνωστα κόμματα του 3-4% και με την αξιωματική αντιπολίτευση να υπολείπεται 23 μονάδες και 111 βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Στην Αγγλία θα μιλούσαν για landslide – εκλογική «κατολίσθηση», αν το αποδίδω ορθά…

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα σημερινά φύλλα.

Οι «Παπαγάλοι» κρώζουν και πάλι…

Θανάσης Κ.

 

Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα εδώ και καιρό είναι αυτό ακριβώς που ΔΕΝ συζητήθηκε στην προεκλογική εκστρατεία: Η προοπτική «συμβιβασμού» με την Τουρκία για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Οι λεγόμενες «Πρέσπες του Αιγαίου». (Που αφορούν, ωστόσο και κυριαρχικά δικαιώματα πολύ πέραν του Αιγαίου, στην Ανατολική Μεσόγειο…)
Αυτή είναι η μεγαλύτερη εκκρεμότητα της «εθνικής μας ατζέντας» ήδη από το καλοκαίρι του 2020!
ΔΕΝ συζητήθηκε καθόλου προεκλογικά, αλλά ήλθε στην επιφάνεια ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ τις εκλογές…
Κι εμφανίζονται διάφορες «διακομματικές προσωπικότητες», εδώ στην Ελλάδα, να μας «ετοιμάζουν» να δεχθούμε τη «μεγάλη αναδίπλωση», το «μεγάλο συμβιβασμό»…
Μας λένε ότι «το Αιγαίο ΔΕΝ είναι Ελληνική λίμνη»!
Ότι «έχει και η Τουρκία δικαιώματα στο Αιγαίο».
Ότι «έχει τεράστια ακτογραμμή στο Αιγαίο».
Άρα κάτι πρέπει να πάρει κι αυτή…
Τα λένε σαν να προσπαθούν να «νουθετήσουν» κάποιους «κακούς», κάποιους… «ακραίους εθνικιστές», που μπορούν να καταλάβουν τα «προφανή» και τα «αυτονόητα»…

Κι έτσι υπηρετούν πλήρως την Τουρκική προπαγάνδα…

* Πρώτα-πρώτα, κανείς δεν λέει ότι η Τουρκία «δεν δικαιούται τίποτα» – στο Αιγαίο ή στις άλλες θαλάσσιες περιοχές όπου έχει ακτογραμμή.
Λέμε ακριβώς το αντίθετο: Πώς όσα «δικαιούται» η Τουρκία τα προβλέπει σαφώς και επακριβώς το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο όμως:
— Πρώτον, η Τουρκία αρνείται να προσυπογράψει (σε αντίθεση με όλες σχεδόν τις υπόλοιπες χώρες που βρέχονται από θάλασσα).
— Και δεύτερον, η Τουρκία διεκδικεί πολλά ΠΑΡΑΠΑΝΩ απ’ όσα η ίδια δικαιούται, βάσει του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας (UNCLOS, 1983)…

Σα να μην έγιναν εκλογές

Από τη μια μεριά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν σε κατάσταση σοκ μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, από την άλλη ο αντιπολιτευτικός λόγος τους είναι σα να μην έγιναν εκλογές. Ό,τι υποστήριζαν προεκλογικά, υποστηρίζουν και μετεκλογικά. Ένα υποκείμενο –ατομικό ή συλλογικό– που βρίσκεται σε κατάσταση σοκ κανονικά, δε θα πρέπει να μιλά. Θα πρέπει να περιμένει να καθαρίσει το μυαλό του, ώστε να έχει πλήρη συνείδηση του που βρίσκεται.

Το πώς θα λύσουν τα εσωκομματικά τους θέματα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αποκλειστικά δική τους υπόθεση, όταν όμως διαβάζω ότι το βασικό πρόβλημα κάποιων είναι «αν θα πάνε ακέφαλοι στη Θεσσαλονίκη», τότε αντιλαμβάνομαι πως αυτός ο χώρος έχει τελειώσει. Και αυτό είναι καλό για τον τόπο. 

Conditio sine qua non για την οριστική και αμετάκλητη επιστροφή στην λεγόμενη κανονικότητα είναι η ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ σε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και η εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ βοηθά σε αυτό. 

Αλλά, ας μιλήσουμε και για την κυβέρνηση η οποία παίζει άνευ αντιπάλου. Είμαι σίγουρος πως τόσο ο